กลับชาติมาเกิดเป็นมนุษย์! (reincarnated into human)

EP.41 เริ่มต้นฝึกฝน

 

การฝึกฝนค่อนข้างยากสําหรับทุกคน ในทุกๆเช้าพวกเราจะถูกปลุกด้วยเสียงกระทบกันของเหล็กทั้งสองอัน นั่นเป็นสัญญาณว่าพระอาทิตย์ขึ้นแล้ว จากนั้นก็ลงไปทานอาหารเช้า และก็มุ่งหน้าไปฝึกฝนตามสีของแต่ละกลุ่ม

 

วิชาแรกของเราคือการฝึกทั่วไปที่สนามถูกจัดขึ้นอยู่ข้างนอก ซึ่งเป็นคลาสบังคับว่าต้องเข้าร่วมทุกคน การอบรมในเช้าวันนี้คือการฝึกความแข็งแกร่งและอดทนโดยการวิ่งรอบสนามหลายรอบ ต่อด้วยการฝึกความแข็งแรงโดยการยกน้ําหนัก ต่อยมวยและใช้กําลังขา เมื่อเวลาผ่านไปสักพักจนการฝึกฝนพื้นฐานจบลงก็ถึงเวลาที่ทุกคนรอคอยนั่นคือคลาสฝึกฝนการใช้อาวุธ

 

เราทุกคนที่นี่จําเป็นต้องมีวิชาการใช้อาวุธติดตัวไว้เพื่อที่ว่า ถ้าเกิดอะไรขึ้นก็จะใช้มันเพื่อป้องกันตัวได้ทันที อาวุธที่เราต้องใช้ให้เป็น คือ ธนู ดาบ โล่ป้องกัน ขวานและหอกด้วย

 

บาร์นาโดคือคนที่คอยดูแลคลาสฝึกอบรมพื้นฐานครั้งนี้

 

เขาจะคอยให้ความเห็นและคําแนะนํากับนักเรียนเกี่ยวกับเทคนิคพิเศษ เป็นไปอย่างที่ทุกคนคิดว่า ซอลเวีย ไอลาน และแกรี่ ทํามันออกมาได้ดีเยี่ยม ในขณะที่มังค์และไคล์

ฝีมือก็ยังตามหลังพวกเขาอยู่

 

ในระหว่างคลาสการฝึกความแข็งแรงนั้น มันทําให้ผมต้องลดระดับความแข็งแรงของตัวเองลงมาให้อยู่ในระดับเดียว กับคนอื่นๆ เพื่อไม่ให้เป็นที่สงสัย ผมจึงตัดสินใจที่จะจับคู่กับแดน แม้ในการฝึกฝนใช้อาวุธนั้นก็พบว่ามันตัวผมนั้นสามารถเข้ากันได้ดีกับอาวุธทุกประเภท ฝีมือของผมพัฒนาขึ้นไปมาก

 

หลังจากการฝึกอบรมทางกายภาพจบลง นักเรียนทุกคนจะต้องดวลกัน ในแต่ละคนจะถูกจัดอันดับตามผลของการทดสอบ 

 

ผมอยู่ในอันดับที่ 300 จากการทดสอบครั้งนั้น ในขณะที่แกรี่อยู่ที่อันดับ 1 ทําให้เขาพอใจมากถึงแม้ว่าเขาจะได้รับสายดําก็ตาม

 

แต่เขาก็ยังมั่นใจว่ายังไงผลของการทดสอบออกมาดี

 

นักเรียนแต่ละคนจะได้จับคู่ต่อสู้กับคนที่อยู่ในระดับที่สูงกว่าเท่านั้น

 

เช่นผมที่ต้องต่อสู้กับคนที่อันดับ 299 พวกเราทุกคนจะได้สวมโซ่เหล็กที่คอไว้เพื่อที่จะเพิ่มน้ําหนักตัวให้มากกว่าปกติ จะมีสิทธิเลือกอาวุธแค่เพียงหนึ่งชิ้นเท่านั้นในการต่อสู้ อุปกรณ์ที่ใช้ทําอาวุธล้วนทํามาจากไม้ นั่นเป็นไปไม่ได้เลยที่จะทําให้เกิดการบาดเจ็บรุนแรง เมื่อคุณสามารถเอาชนะคู่ของคุณได้ ก็จะได้เลขอันดับของเขาไปแบบง่ายๆ ระบบนี้ง่ายขึ้นไปกว่าเดิมเมื่อเราทุกคนจะได้รับนาฬิกาคนละเรือน และนาฬิกานั้นก็ถูกขับเคลื่อนด้วยคริสตรัล พร้อมกับมีตัวเลขปรากฏอยู่ หมายเลขจะขยับขึ้นทุกครั้งเมื่อคุณเอาชนะฝ่ายตรงข้ามได้ทันที

 

ระบบของการจัดอันดับใช้งานได้ทุกที่ ไม่ว่าจะเป็นข้างนอกหรือที่ไหน นักเรียนทุกคนสามารถที่จะต่อสู้กี่ครั้งก็ได้ตามที่เขาต้องการ ตราบใดที่เขายังใช้อุปกรณ์ที่ได้เตรียมไว้ให้

 

ก่อนที่จะหมดวันนี้ นักเรียนทุกคนอยู่ในสภาพที่หมดแรง

 

จากการฝึกฝนและต่อสู้มาทั้งวัน เบอร์นาโดเดินมาข้างหน้า

และเริ่มพูดกับเหล่านักเรียน

 

“พวกนายทุกคนอาจจะคิดว่าร่างกายอ่อนล้าขนาดนี้ พรุ่งนี้จะฝึกฝนยังไง อย่ากังวลไปพรุ่งนี้คือวันพักผ่อน การพักผ่อนที่สําคัญพอๆกับการฝึกฝนนั่นแหละ ดังนั้นถ้ามีใครคิดว่ายังไหวที่จะฝึกต่อได้ และถ้ายิ่งฝืนที่จะฝึกก็จะยิ่งทําให้ได้รับบาดเจ็บมากขึ้น”

 

การฝึกฝนทั่วไปดําเนินต่อไปอีกสามเดือน วนอยู่เพียงฝึกฝนและพักผ่อนเท่านั้น พวกเรายังไม่มีการฝึกฝนใดๆที่เกี่ยวกับกลุ่มสีของพวกเรา และเราเองก็ยังต้องอดทนไปเรื่อยๆ ผมเองก็ไม่พลาดที่จะถามสตาฟว่าออกไปข้างนอกได้ไหม แต่คําตอบก็เป็นเช่นเดิม “ออกไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น จนกว่าจะจบการฝึกอบรมพื้นฐาน !”

 

ผมแทบจะทนไม่ไหวที่จะออกไปไล่ล่าสัตว์เวทมนตร์และสะสมมันให้ครบหนึ่งร้อยคะแนนสักที

สามเดือนผ่านไปและการฝึกฝนพื้นฐานจบลง พวกเราก็ต้องแยกย้ายกันไปฝึกฝนตามกลุ่มสีของตัวเอง

 

หลังจากการฝึกฝนขั้นพื้นฐานคลาสสุดท้ายได้จบลง บาร์นาโดเดินมาเพื่อแจ้งรายละเอียดให้นักเรียนทุกคนอีกครั้ง

 

“ตอนนี้ก็ถึงเวลาที่จะแยกย้ายกันไปตามกลุ่มสีของตัวเองแล้ว ขอให้ทุกคนใช้ประสบการณ์ที่สะสมมา ไปใช้ในคลาสพิเศษของแต่ละสีให้เกิดประโยชน์สูงสุด

การฝึกฝนในคลาสต่อจากนี้จะต้องอาศัยพื้นฐานทั้งหมดที่เราเคยเรียนมาทั้งนั้น”

 

ทุกอย่างมันค่อนข้างสมเหตุสมผลแล้วว่าทําไมเราไม่สามารถเรียนคลาสพื้นฐานและคลาสพิเศษพร้อมกันได้

 

เพราะพวกเราเองยังต้องฝึกฝนร่างกายให้แข็งแกร่งมากพอที่จะรับมือกับคลาสพิเศษที่ดูจะโหดอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว

 

ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงโจตะโกนมาไกลๆว่า นักเรียนอัศวินสายสีดําให้ไปรวมตัวคฤหาสน์หลังเดิม เราทุกคนเดินไปในห้อง

 

ฝึกฝนห้องเล็กๆในคฤหาสน์ ถึงมันจะเล็กแต่ก็ใหญ่พอ สําหรับพวกเราทุกคนรวมถึงโจด้วย บรรยากาศในห้องมืดครึมและมีแสงสลัวจนสายตาเราเกือบมองอะไรในห้องไม่เห็น

 

อยู่ๆก็ได้ยินเสียงโจที่ดังขึ้นแต่ไม่สามารถที่จะบอกได้เลยว่าเสียงนั้นมาจากจุดไหน เพราะเท่าที่ฟังเสียงดังมาจากรอบๆห้องและกระจายไปทั่ว

 

“ที่นี่เป็นจุดเริ่มต้นของนักเรียนอัศวินสายดําที่จะต้องฝึกฝนวิชาซ่อนตัว”

หลังจากจบประโยคนั้นโจวางมือลงบนไหล่ผมและแกรี่

 

ทําให้เราทั้งคู่สะดุ้งตามกัน ก่อนที่แสงไฟจะมืดลงเราได้เห็น

 

หน้าของโจอย่างชัดเจนว่าเขายืนอยู่ตรงหน้าพวกเรา ถ้าเขาจะเดินไปตรงไหนเราก็คงได้ยินเสียงจากการเดินเท่านั้น

 

หลังจากที่โจจับตัวผม ผมตัดสินใจที่จะเปิดใช้งานดวงตามังกรทันทีเพื่อที่จะได้มองเห็นเขา ยังโชคดีที่โจไม่เหมือนมาสเตอร์เคที่ทําให้ผมสามารถมองเห็นโจด้วยดวงตามังกร

 

ผมเห็นโจยังคงเดินรอบห้องไปเรื่อยๆพร้อมกับพูดโดยใช้เสียงต่ํา

 

“มากไปกว่านั้นทุกคนจะได้เรียนการล็อค หลบซ่อนจากศัตรู และการปีนขึ้นบนที่สูง สูงแบบที่พวกนายจะไม่เคยปีนแบบนี้ที่ไหนมาก่อน”

 

โจได้เตรียมชุดเกราะพิเศษที่จะมีไว้ให้แค่อัศวินสายดําเท่านั้นที่จะใส่ได้ในที่สว่างขุดของเราก็จะมีสีปกติแต่เมื่ออยู่ในที่มืดแล้วนั้นก็จะเปลี่ยนสีเป็นสีดําเพื่อที่จะง่ายต่อก่อนซ่อนตัวและเพื่อความปอดภัยของเรา

 

บทเรียนเรียกของการฝึกฝนนั่นคือการเดินในความเงียบ มังค์ผ่านบททดสอบนี้ได้อย่าง่ายดายเพราะดูจะเป็นสิ่งที่เขานั้นทําอยู่แล้วปกติ ในขณะที่ผมค่อนข้างตะกุกตะกัก

แต่ก็ไม่แย่เท่าแกรี่ ที่เขาดูยังไม่เข้าใจว่าจะต้องทํายังไง

 

ต่อจากนั้น เขาสอนเราล็อคคู่ต่อสู้ซึ่งมันก็ยากพอสมควรมันจะง่ายกว่านี้มากถ้าผมใช้ดวงตามังกรไปด้วย แต่ผมตัดสินใจที่จะลองพยายามโดยตัวเอง และโจก็ยังจะสอนวิธีการปีนผนัง

 

ต่อให้ผมจะใช้ความแข็งแกร่งผมมีทั้งหมด แต่มันก็ยังคงยากสําหรับผมและพวกเราทุกคนอยู่ดี

 

พวกเราทุกคนต่างสนุกกับการฝึกฝนของสายสีดํา เทคนิคต่างๆที่เราได้เรียนมันช่างน่าสนใจ และทําให้เราเก่งขึ้นจนน่าตกใจ ทุกคนกลายเป็นคนความสามารถมากขึ้นยกเว้นแกรี่ที่ไม่โอเคกับการฝึกฝนซักเท่าไหร่นัก

 

ยิ่งนานวันเขาก็ยิ่งรู้สึกว่ามันไร้ประโยชน์ไปเรื่อยๆ