มาสเตอร์เคเป็นคนที่ก้าวขาไปหน้าประตูคฤหาสน์หลังนี้ พร้อมกับ

 

ยื่นมือไปดึงแหวนกรดึงยักษ์เพื่อเคาะให้ประตูเปิด จากนั้นไม่นาน

 

ประตูก็เปิดออกพร้อมกับลมที่พัดแรงเข้ามาตีหน้าพวกเรา

 

ผมหลับตาเพราะฝนที่มาพร้อมกับลงนั่นแต่หน้าแปลกเมื่อผมลืมตา

 

ขึ้นมาอีกครั้ง มาสเตอร์เคก็หายตัวไปแล้ว

 

“เขาหายไปไหนแล้วละ?” มังค์ถาม

 

“ ตอนนั้นฉันก็หลับตาเหมือนกัน” ไคล์ตอบพร้อมกับขยี้ตาไปด้วย

 

เขาเองก็ฝุ่นเข้าตาแบบผมแน่

 

เราทุกคนมองหน้ากันราวกับงงว่าเมื่อกี้อะไรเกิดขึ้นกันแน่

 

“งั้น พวกเราเข้าไปข้างในกันเถอะ !” แกรี่เดินเข้าไปในประตูคนแรก

 

เพื่อที่จะบอกเป็นนัยๆว่าเขาไม่มีความกลัวอะไรกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า

 

ด้านในของคฤหาสน์ ไม่ได้อลังการเหมือนทุกที่ของในเมือง Avrion

 

ที่นี่ดูไม่ค่อยมีใครเข้ามาทําความสะอาดเท่าไหร่นัก ต่างจากทุกที่ๆจะ

 

ใช้คริสตัลสําหรับให้ความสว่าง แต่ที่นี่ยังเลือกที่จะใช้เทียน นั่นทําให้

 

ห้องนี้ยังมีความมืดอยู่มาก

 

ผมเปิดใช้งานดวงตามังกร มันทําให้ผมมองเห็นได้ชัดว่ามีอีก

 

คนที่อยู่ในคฤหาสน์แห่งนี้แต่ก็ไม่มากเท่าไหร่นัก แต่ยิ่งพยายาม

 

มองไปทางไหนก็ไม่เจอมาสเตอร์เคอยู่ดี

 

“ พวกเราจะทํายังไงดี?” มังค์ถาม

 

“ฉันคิดว่าทางที่ดีที่สุดคือรออยู่ตรงนี้และสิ่งที่แย่ที่สุดก็คือ

 

เราเดินไปรอบๆและหลงทางในที่สุด” แกรี่แสดงความคิดเห็น

 

พวกเราตกลงกันว่าจะรอที่หน้าประตู มันดูไม่น่าจะเป็นไปได้ที่เขา

 

จะลืมเราไว้ที่นี่และจะกลับมารับเราอีกรอบ และทันใดนั้นมีอัศวิน

 

สายแดงเดินออกมาจากประตูของห้อง

 

“เฮ้ พวกนายใช่นักเรียนปีหนึ่งใช่ไหม? ดูเหมือนว่าจะเป็นสายดํา

 

งั้นก็มาถูกที่แล้วละอย่ากังวลไปเลย” เขาพูด

 

แกรี่ถือโอกาสนี้ในการถามอะไรเขาสักหน่อย

 

“ผมคิดว่าเขาจะอนุญาตให้แค่สายดํามาที่นี่สะอีก”

 

“ใช่ แต่สําหรับเราอัศวินสายแดง บางครั้งพวกเรามีการสี่อสารกันระหว่างสองกลุ่ม”

 

มังค์รีบหันมากระซิบใส่หูผมว่า

 

“ดูเหมือนพวกเราจะโชคดีนะ ฉันว่ามันก็จริงที่พวกเขาใช้อัศวิน

 

สายดีแดงเหมือนคนใช้”

 

“คุณรู้อะไรเกี่ยวกับอัศวินสายดําบางไหมครับ?” แกรี่ถาม

 

“รู้สิ แต่ปกติแล้วฉันไม่สามารถบอกใครเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้

 

แต่ถือว่ายังไงพวกนายก็จะเข้ามาเป็นสายดําแล้ว ก็คงไม่ต้อง

 

ปิดบังอะไร มีข่าวลือกันว่า อัศวินสายดําคือมือสังหารพวกนาย

 

ทุกคนจะได้รับภารกิจลับเฉพาะที่จะมีความยากเป็นสองเท่า

 

กว่าสายอื่นๆหรือออกสังหารผู้คน “

 

“ต้องไม่ใช่เรื่องจริงแน่ๆ” แกรี่ตะโกนออกมา เขาดูหัวเสียมาก

 

หลังจากได้ฟังอัศวินคนนั้นพูด

 

“อัศวินต้องไม่ทําอะไรๆสกปรกแบบมือสังหารที่พร้อมจะ

ต่อสู้ได้ตลอดเวลาแน่ๆ”

 

อัศวินสายสีแดงมองไปที่แกรี่ราวกับว่าเขาก็แค่เด็กคนนึ่ง

 

“แม้ว่าหลายต่อหลายคนคิดว่านี่อาจเป็นงานที่สกปรก

 

แต่บางคนก็เลือกที่จะทํา เพราะพวกเขาได้รับบทบาท 

 

ที่สําคัญของ The Kingdom พร้อมกับ Dark guild และ 

 

ฝีมือของอัศวินเป็นสิ่งที่ต้องการ”

 

แกรี่ไม่ตอบอะไรเพียงกลับไปแต่กมัดแน่นขึ้น

 

“อย่างไรก็ตาม พวกนายก็ต้องอยู่ที่นี่ เดี๋ยวฉันเองต้องไป

 

จากที่นี่แล้ว” เมื่อจบประโยคอัศวินสายแดงก็เดินออกจากคฤหาสน์

 

ทันที เมื่อเขาเดินออกไปแล้วแกรี่ก็เริ่มบ่นอีกครั้ง

 

“ พวกนายเชื่อในสิ่งที่เขาพูดไหม จะเป็นไปได้ไงที่อัศวินจะ

 

ต้องไปทําอะไรแบบนั้น?”

 

แกรี่ดูเป็นกังวลหลังจากเรื่องที่เขาได้ยิน ในขณะที่มังค์และไคล์

 

ดูตื่นเต้น พวกเขาทั้งสองที่ไม่ได้สายสีแดงและเต็มใจมากที่จะช่วย

 

The kingdom

 

“พวกมนุษย์ก็เป็นแบบนี้อยู่แล้วแหละ ไม่ได้มีอะไรใหม่หรอก”

 

ผมพูดขึ้นมาลอยๆกับสิ่งที่คิดในใจ

 

จากนั้นไม่นานก็มีอัศวินเดินออกมาจากประตู เขามีผมและเครา

 

สีบลอด์น และดูเหมือนว่าจะแก่กว่าพวกเราแค่ไม่กี่ปีเท่านั้น เขาคือ

 

อัศวินสายสีน้ําเงินพร้อมกับคล้องริบบิ้นสีทองไว้ด้วย เขาค่อยๆเดิน

 

เข้ามาหาพวกเราอย่างช้าๆ

 

“สวัสดีทุกคน ผมอัศวินสายสีดําเรียกผมว่า มาสเตอร์ โจเซฟ

 

หรือเรียกสั้นๆได้ว่า โจ เดี๋ยวฉันจะพาพวกนายทุกคนไปห้องพัก

 

ชั่วคราวสําหรับคืนนี้ และพรุ่งนี้เราจะเริ่มฝึกฝนกันแต่เช้า พวกนาย

 

จะได้อยู่ในที่พักที่ดีกว่านี้ แต่ตอนนี้ทุกคนต้องอยู่ที่นี่ก่อน”

 

โจพาเราเดินขึ้นไปด้านบนของคฤหาสน ในขณะที่เราเดิน

 

แกรี่ก็อดไม่ได้ที่จะถามเกี่ยวกับอัศวินสายสีดํา

 

“จริงรึเปล่าครับ ที่อัศวินสายสีดําคือมือสังหาร?”

 

“แม้ว่ามันอาจจะไม่ใช่งานที่น่าภูมิใจนัก แต่โดยปกติแล้ว

 

เราจะคัดเลือกแค่ปีละครั้งเท่านั้น และน่าทึ่งมากที่ปีนี้เราได้

 

มาพวกนายทั้งสี่คนมา เดี๋ยวมาสเตอร์ เค จะมาอธิบายรายละเอียด

 

อีกครั้งเมื่อถึงเวลา”

 

ราวกับว่าเขากําลังคิดอะไรในใจ

 

ในที่สุดเราก็เดินมาถึงประตูด้านหน้าที่มีอัศวินสายน้ำงินยืนอยู่

 

เมื่อเราเดินเข้าไปในห้องก็พบว่ามันว่างเปล่ากว่าห้องเดิม

 

มีเพียงแค่เตียงแปดเตียงแล้วก็ไม่มีอย่างอื่นอีกเลย ไม่มีโต๊ะ

 

หรือเก้าอี้ มีแค่เตียงและผ้าห่มเท่านั้น

 

“ฉันรู้ว่ามันค่อนข้างจะดูโล่งไปหน่อย แต่ก็แค่คืนเดียวเท่านั้นแหละ”

 

โจปิดประตูและเดินออกจากห้องของพวกเรา ทันใดนั้นมาสเตอร์เคก็

 

ปรากฏตัวขึ้นมาอีกครั้ง ไคล์ล้มตัวไปที่เตียงและซ่อนอยู่ใต้ผ้าห่มราว

 

กับพึ่งตื่นนอน ในขณะที่มังค์ดึงผ้าห่มมาคลุมทั้งหน้าด้วยความตกใจ

 

“ขอโทษที่ฉันทําให้ตกใจ ฉันมีสิ่งที่เรื่องที่ต้องมาตกลงกับ

 

พวกนายแบบเร่งด่วน

 

ทันใดที่แกรี่เห็นมาสเตอร์เค เขาก็รีบมุ่งตรงไปหาแกรี่เพื่อ

 

ถามคําถามเดิมที่เขาไม่เชื่อคําตอบที่ได้จากคนอื่น

 

“จริงรึเปล่าครับ ที่อัศวินสายดําคือมือสังหาร?”

 

“นายดูเหมือนจะไม่ตื่นเต้นกับสิ่งที่ได้รับเท่าไหร่เลยนะ

 

มันก็จริงที่พวกนายทุกคนถูกเลือกให้เป็นมือสังหาร เหล่ามาสเตอร์

 

อัศวินมองเห็นบางอย่างที่พิเศษว่าจะต้องเป็นมือสังหารที่ยอดเยี่ยมแน่

 

และนี่เป็นสิ่งที่ Avrion ต้องการมากที่สุดในตอนนี้

 

“ผมตั้งใจทําบททดสอบอย่างดีที่สุด ผมควรที่จะต้องได้สายขาว!”

 

แกรี่บ่นความในใจออกมา

 

“แม้ว่านายจะสามารถทําให้ทุกคนประทับใจได้และจะได้รับ

 

สายขาวมาแบบง่ายๆแค่ไหนก็ตามแต่พวกเราคิดว่านายมีคุณสมบัติ

 

ที่เหมาะกับสายสีดํามากกว่า”

 

แกรี่เดินกลับไปที่เตียงด้วยความเศร้า

 

“พวกนายควรที่จะพักผ่อนกันได้แล้ว พรุ่งนี้ทุกคนจะได้รับ

 

การฝึกฝนตามสายที่ได้รับไป และหลังจากนั้นนักเรียนทุก คน

 

ก็จะได้กลับมาร่วมคลาสเรียนฝึกฝนแบบพื้นฐานพร้อมๆกัน”

 

มาสเตอร์เคเดินตรงมาหาผมละพูดว่า

 

“เรย์ หลังจากจบคลาสฝึกฝนเฉพาะสายดําแล้ว

 

นายจะต้องอยู่เรียนคลาสทั่วไปด้วยนะ”

 

สิ่งที่เขาพูดคงกลัวที่ผมจะออกไปไล่ล่าแน่ๆ

 

หลังจากที่เขาพูดจบประโยคนั้น เขาก็หายตัวไปในอากาศอีกครั้ง

 

โดยไม่มีเวลาให้ผมได้ถามอะไรเขาสักคํา