กลับชาติมาเกิดเป็นมนุษย์! (reincarnated into human)

ตอนที่ 33 เริ่มบททดสอบ

พวกเราเดินผ่านอุโมงค์ที่ยาวมาจนสุดท้ายเราก็เดินทางมาถึงสนามปะลอง

ของโรงเรียนสักทีดูเหมือนว่าทางเข้าและทางออกก็คงจะมีทางเดียวเท่านั้น

ก็คือทางที่พวกเราเดินเข้ามานั่นเอง

สนามทดสอบถูกจัดขึ้นอยู่ข้างนอกบนสนามที่ใหญ่และอยู่บนที่โล่งพร้อมกับ

อุปกรณ์ต่างๆมากมายเช่น ตุ๊กตาต่อสู้ ธนูและอื่นๆอีกมากมาย ข้างขอบสนามถูกล้อมรอบ

ไปด้วยอัศจรรย์ ผมขอเดาได้เลยว่าคงตั้งไว้ให้เป็นที่สำหรับผู้ชม ควาามจริงแล้วถ้าไม่รู้อะไรมาก

ก็คงจะคิดว่า โคลีเซียมในกรุงโรมแน่ๆ

เวลาผ่านไปสักพักเมื่อผมมองกลับมาอีกครั้งก็พบว่าเหล่าอัศวินที่อยู่ในเมืองนี้

เดินทางมายังสนามและไปนั่งที่อัศจรรย์เพื่อที่จะดูการทดสอบขอเด็กใหม่เรียบร้อยแล้ว

ฝั่งตรงกันข้ามกับประตูทางเข้าคือที่นั่งของเหล่าอาวุธโสทั้งหกท่านพร้อมกับ

เหล่าอัศวินชุดดำที่นั่งอยู่ข้างเขา

สนามทดสอบถูกแบ่งออกเป็นห้าส่วนอย่างชัดเจน ในแต่ละส่วนมีอุปกร์ณการทดสอบ

ที่แตกต่างกันไปและมาสเตอร์อัศวินที่ประจำอยู่แต่ละจุด รวมถึง วินฟอร์ต บาร์นาโดและเดลเบริ์ต

แต่มีอีกสองคนผมจำชื่อเขาไม่ได้

พวกเรายืนอยู่หน้าประตูทางเข้าพร้อมกับนักเรียนทั้งหมดสามร้อยคนที่ต่างพากันตื่นเต้น

กับสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้ และทันใดนั้นก็มีคนงานพาเครื่องจักรกลที่มีหน้าตาแปลกๆ

พร้อมกับมีคริสตัลฝังไว้ข้างในเมื่อคนงานกดปุ่มทดสอบเล็กๆข้างเครื่องจักรนั้นก็มี

ภาพโฮโลแกลมของสนามก็ขึ้นมา นั่นคงหมายความว่าเครื่องนี้พร้อมใช้งานแล้ว

เมื่อมองไปฝั่งอัศวินอาวุธโสก็มีเครื่องจักรตั้งอยู่อีกหนึ่งเครื่อง

“เอาละทุกคน การทดสอบครั้งแรกของเราก็คือ “อัญมณีแห่งความแข็งแกร่ง”

ทุกคนจะถูกเรียกชื่อขึ้นมาบนเวทีทีละคน” เลนซี่กระโดดขึ้นเวทีพร้อมกับบอกว่า

เราจะต้องทำอะไรบ้าง เราทุกคนเห็นเลนซี่ได้ชัดเจนจากภาพจอโฮโลแกรม

ด้านหน้าของเลนซี่มีก้อนหินสีดำขนาดใหญ่เท่าตัวเขาตั้งอยู่

“โจทย์ของนักเรียนทุกคนคือจะต้องย้ายก้อนหินก้อนนี้จากด้านนึงไปอยู่อีกด้าน

ถ้าไม่สามารถที่ย้ายมันได้ คุณสามารถใช้ถุงมือวิเศษนี้ได้ ทุกคนจะได้รับโอกาสถึงสองครั้ง

ครั้งแรกจะเป็นการผลักหินโดยไม่ใช้ถุงมือและครั้งที่สองเป็นการใช้ถุงมือ

ถุงมือวิเศษนี้ได้รับการร่ายมนตร์เพื่อเพิ่มให้มีพลังมากขึ้น”

หลังจากที่เลนซี่พูดจบเขาไม่รอช้าที่จะสาธิตให้เหล่านักเรียนดูเป็นตัวอย่าง

เขาพยายามใช้พลังที่มีทั้งหมดในการเคลื่อนย้ายก้อนหินก้อนนั้น เหงื่อของเขาไหล

ท่วมใบหน้าแสดงออกได้ชัดเจนว่าต้องใช้แรงมากขนาดไหนและสุดท้ายการสาธิตก็สำเร็จ

พร้อมกับเรียกเสียงฮือฮาจากเหล่าบรรดาคนที่เชียร์อยู่รอบสนาม

“เห็นมั้ยมันไม่มีอะไรยากเลย ใครจะมาเป็นคนแรก งั้นเธอนั่นแหละ ชื่ออะไร?”

“…….” เลนซี่ชี้นิ้วมาที่ผม

“เรย์” แค่คำพยางค์เดียวเท่านั้นที่ตอบกลับไป มันเดาไม่ยากจริงๆ

ที่จะเป็นคนแรก

“ช่างเป็นอัศวินที่หยาบคายที่สุด เธอควรที่จะเคารพอัศวินที่ระดับสูงกว่าสิ”

“คนที่คู่ควรกับการเคารพเท่านั้นที่จะได้มันจากผม”

สีหน้าของเลนซี่เต็มไปด้วยความโกรธแต่ต้องใจเย็นและพูดต่อ

“ผมขอใช้อำนาจในการตัดสิดไม่ให้เรย์เข้ารับการทดสอบครั้งนี้

เพื่อที่จะเป็นบทเรียนให้พวกเราทุกคนเห็นว่า เมื่อมีอัศวินที่ระดับสูงกว่า

เราต้องรู้จักแสดงความเคารพ”

การกระโดดต่อยหน้าเขาเป็นสิ่งที่ผมอยากจะทำที่สุดในตอนนี้แต่มันคงไม่ใช่เวลา

ที่เหมาะสมสักเท่าไหร่ ผมไม่ได้แคร์มากนักหลอกกับการทดสอบในครั้งแรก ถ้าจะต้อง

ได้สายแดงจริงๆมันก็ทำให้มีเวลาที่จะฝึกฝนกับตัวเองมากขึ้น บางทีอาจจะมีเวลามากกว่า

เดินในการไล่ล่าสะสม Crystal ได้อีกต่างหาก

แต่ในทางกลับกันถ้าผมได้สายขาวขึ้นมา ก็จะถูกบังคับให้ฝึกในครอสอบรมพิเศษ

เวลาว่างก็จะหายไปและนั่นก็คงจะทำให้การไล่ล่า Crystal ลดลงด้วย ถึงแม้ว่าครอส

อบรมพิเศษจะน่าสนใจแค่ไหนก็ตาม

ผมไม่มีเป้าหมายในหัวเลยว่าจะต้องได้สีอะไร แต่ผมก็นึกได้อย่างนึงว่าเราไม่จำ

เป็นที่จะต้องปิดบังเรื่องผลลัพธ์ที่ออกมา แต่ในเวลานี้การคาดเดาว่าใครจะทำได้ดีกว่าใคร

เป็นเรื่องที่ยากกว่าอะไรทั้งนั้น เพราะตอนนี้ผมเองก็ไม่สามารถที่จะวัดได้ว่าร่างกายผมแข็งแรง

เพิ่มขึ้นไปขนาดไหนหลังจากที่สะสม Crystal มาได้มากแล้ว มันยากเกินไปที่จะควบคุมพลัง

ให้เป็นแบบที่ต้องการถ้าหากสามารถผ่านมันไปได้ง่ายๆทุกคนคงต้องเพ็งเร็งมาที่ผมแน่ๆ

นักเรียนหลายคนต่อหลายคนที่ถูกเลนซี่เรียกขึ้นไปเพื่อทำการทดสอบแต่ส่วนมาก

ก็ไม่สามารถที่จะย้ายไปไหนได้ถึงแม้จะใช้ถุงมือเวทมนตร์ก็ตาม การใช้ถุงมืออาจจะช่วย

ได้บ้างแต่ก็ยังไม่พอที่จะย้ายจากฝั่งนึงไปสู่อีกฝั่งได้

แกรี่ได้ใช้ความพยายามทั้งหมดในการผลักหินไปอีกข้างแต่ความหนัก

และยากลำบากนั่นทำให้ตัวเขาล่วงลงไปนอนอยู่ที่พื้น มาที่แดน เขาค่อนข้างทำได้ดี

กว่าแกรี่ หลายคนคาดว่าน่าจะสำเร็จเพราะวัดจากการที่เขาเคยอุ้มเหล่าคนงานที่ตัวหนักมาก่อน

นักเรียนที่ทำมันออกมาได้ดีที่สุดนั้นคือไอลาน เราวางแผนการย้ายโดยการยกจาก

ฝั่งนึงไปอีกฝั่งนึง นั่นทำให้หลายคนทึ่งกับไอเดียและพลังที่มากมายของเขา แต่ที่จะน่าทึ่งที่สุด

ก็คงจะหนีไม่พ้นสาวสวย “ซอลเวีย” เธอวางแผนที่จะค่อยๆเลื่อนไปทีละนิด

และใช้ถุงมือเวทมนตร์ผลักเข้าอีกฝั่งในตอนท้าย

ส่วนมังค์ผู้ไม่มีความรู้สึก ทำได้ไม่ดีสักเท่าไหร่เพราะเขาเลือกที่จะใช้เพียงทุกมือ

เท่านั้นในการเคลื่อนย้ายไปอีกฝั่ง

การทดสอบครั้งแรกของทุกคนได้จบลงยกเว้นผมคนเดียวที่ไม่ได้ทดสอบ เราได้ย้ายมา

อยู่ในฐานที่สองที่มีวินฟอร์ตเป็นคนคุม และมีคนข้างๆที่ใส่ชุดสีดำพร้อมกับผ้าสีดำที่คลุม

มายังหน้าของเขา

วินฟอร์ตเดินขึ้นมากล่าวต้อนรับและคำอธิบายสำหรับบททดสอบถัดไปให้พวกเราฟัง

“การทดสอบครั้งนี้มีชื่อเรียกว่า ไฟแห่งนรก! มันถูกกำหนดขึ้นเพื่อทดสอบ

ความแข็งแกร่งในจิตใจของคุณ และคนที่ยื่นอยู่ข้างๆผมคือ นักเวทย์จาก Roland Academy

ที่จะมาสร้างภาพลวงตาของว่าทุกคนอยู่ท่ามกลางกองไฟตลอดเวลาพร้อมทั้งอาจจะมีภาพสัตว์ร้าย

คอยก่อกวนอีกด้วย ทุกนาทีที่เราใช้มาทั้งหมดในโลกแห่งความเป็นจริงจะกลายเป็นแค่

วินาทีเดียวในโลกแห่งภาพลวงตาเท่านั้น …..

การแสดงออกของทุกคนจะสือถึงผลลัพธ์ว่าคุณมีความแข็งแกร่งแค่ไหนท่ามกลาง

กองไฟที่เผาคุณอยู่ “

การที่ผมไม่ได้ทำการทดสอบครั้งที่แล้ว ทำมีคะแนนน้อยที่สุดและอยู่ในอันดับ

สุดท้ายของทุกคน

เพื่อนร่วมห้องทุกคนทำมันได้อย่างดีเยี่ยม ซอลเวียได้รับคะแนนสูงสุด เธอเอาชนะมัน

ได้ด้วยการอยู่ท่ามกลางภาพลวงตากองไฟนานถึงห้านาที คนส่วนมากที่ได้คะแนนไม่มาก

ก็จะอดทนได้แค่ไม่กี่วินาทีแต่ถ้าเป็นคนที่ได้คะแนนสูงจะอยู่ได้นานเป็นนาที

ในที่สุดก็มาถึงตาของผม ผมเดินมุ่งหน้าไปที่เวทีพร้อมกับความตั้งใจที่ว่าจะอดทนเพียงแค่

20 วินาทีเท่านั้นเพราะนี่คือสถิติที่ทุกคนจะได้รับ การไม่ทำให้ได้คะแนนดีที่สุดเป็นสิ่งที่ผม

ควรจะทำ แต่บางครั้งผมเองก็ไม่ต้องการให้มันออกมาแย่ที่สุดเหมือนกัน

บางทีการที่ได้สายสีเหลืองหรือสีฟ้า อาจจะเป็นทางเลือกที่ดีเพราะไม่สูงเกินไปและ

ไม่ต่ำเกินไป มากไปกว่านั้นคงไม่ส่งผลกระทบกับการออกล่าของผมด้วย

เมื่อเดินมาถึงเวทีนักเวทย์ก็เริ่มโดยการยื่นมือมาแตะที่หัวผมพร้อมกับท่องคาถาบางอย่าง

ออกมาและเริ่มที่จะดูภาพที่ปรากฎขึ้นมาในหัวผม ภาพที่ขึ้นมาไม่ชัดเจนนัก นั่นมันมังกรสีแดง..

ตัวมันช่างใหญ่อะไรขนาดนี้ มังกรที่ผมจำมันได้อย่างดี นั่นมันผม! และภาพก็หายไปอย่างรวดเร็ว

ทันใดนั้นผมลืมตาทั้งทีพร้อมกับอึ้งกับสิ่งที่เห็นตรงหน้าคือ นักเวทตร์นอนลงนอนอยู่ที่พื้น

“เขาคือเด็กที่ถูกสาป เด็กที่ถูกสาป โดย มังกรแดงเซน!”

เขาตะโกนออกมาด้วยร่างกายที่ยังไม่หยุดสั่นในขณะที่นอนอยู่บนพื้น

วินฟอร์ตรีบจัดการให้อัศวินคนอื่นๆมาพานักเวทตร์ออกไปจากเวที

และสิ่งที่คุ้นชินก็เกิดขึ้นนั่นคือการคุยกันระหว่างนักเรียนที่ดังจนผมได้ยิน

“ผมรู้อยู่แล้วว่าเรื่องแย่ๆที่เกิดขึ้นมันเป็นเพราะเขา”

“แต่จะเกิดขึ้นแค่กับเขาคนเดียวเท่านั้น ไม่ใช่เพราะเด็กผมแดงคนอื่น”

“หมายความว่าเขาจะไม่ผ่านการทดสอบงั้นหรอ?”

ผมเดินลงจากเวทีพร้อมกับเดินไปหาแกรี่เพื่อที่จะถามว่าอะไรเกิดขึ้น

“ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน หลังจากที่นักเวทตร์ยืนมือไปที่หัวนายเขาก็ล้มลงไปที่พื้น

เพียงแค่สัมผัสหัวนายแค่ไม่กี่วิเท่านั้น ทำให้เขาเหงื่ออกไปทั้งตัวและนอนดิ้นอยู่อย่าง

ที่นายเห็นนั่นแหละ “ แกรี่อธิบายพร้อมกับความงงไม่ต่างจากผม

สิ่งเดียวที่ผมคิดได้ก็คือภาพที่ปรากฎขึ้นในหัวผมคงจะเป็นภาพเดียวกันกับ

ภาพในหัวของนักเวทตร์คนนั้นแน่ๆ

ตอนที่ 33 เริ่มบททดสอบ

Chapters Comments

MANGA DISCUSSION

ใส่ความเห็น ยกเลิกการตอบ

Fonts

Text size

Background