กลับชาติมาเกิดเป็นมนุษย์! (reincarnated into human)

ตอนที่ 32 อัศวินอาวุธโสทั้ง6

ผมเดินเข้าไปยังห้องโถงโดยมีแกรี่เดินอยู่ข้างๆและเพื่อนๆคนอื่นอยู่ข้างหลัง

เมื่อเราทุกคนเดินเข้ามาก็ต้องตกตะลึงกับสิ่งที่อยู่ข้างหน้า ห้องโถงนั้นดูหรูหราเกินกว่าตึกอื่นๆ

ราวกับว่าคนทั้งเมืองนี้สามารถเข้ามานั่งรวมกันได้

ห้องโถงถูกแบ่งออกย่อยๆเป็นหกส่วนเหมือนกับการแบ่งเขตหอพัก แต่ละส่วนแบ่งออกอย่างชัดเจน

และมีธงเล็กๆติดชื่อของโรงเรียนไว้ เรามุ่งหน้าเดินไปยังธงที่เขียนว่า “Renny Town”

พื้นที่ยิ่งถูกแบ่งอย่างชัดเจนคล้ายกับห้องพักของเรา แต่ละโต๊ะให้นักเรียนแปดคนนั่งได้

และแต่ละที่นั่งมีชื่อของเราอยู่ด้านหลังอีกด้วย

โรงเรียนจาก Renny town เป็นสถาบันแรกที่ได้เดินเข้ามาในห้องโถงพร้อมกับอัศวิน

ที่เดินนำหน้าเราไปส่งยังเก้าประจำของเรา เมื่อเรานั่งลงแล้วต่างพบว่าทุกคนในห้องนั่ง

อยู่ในความเงียบสงัดและต่างคนต่างกังวลอยู่กับการทดสอบที่จะเกิดขึ้นหรือบางที

อาจจะควบคุมอารมณ์ที่ตื่นเต้นไว้

พวกเรานั่งรอและใช้ความอดทนที่รอโรงเรียนอื่นๆท่ามกลางความเงียบ มันช่างน่าอึดอัดอย่างบอก

ไม่ถูก เมื่อโรงเรียนอื่นๆเดินเข้ามาต่างก็จ้องมองมาที่โรงเรียนเราเป็นตาเดียว พวกเขาต่างตกใจกับ

กลุ่มนักเรียนกลุ่มเล็กๆที่มีเด็กผมสีแดงอยู่หลายคน ถูกต้องแล้วหล่ะที่เขาจะต้องใจ เพราะมีเพียง

โรงเรียนเดียวเท่านั้นที่จะมีคนมีผมสีแดงถึงห้าคน….

“มองไปตรงนั้นสิ”

“แทบไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาปล่อยให้คนพวกนั้นเข้ามาด้วย”

“พวกเราควรดีใจนะที่พวกหัวแดงนั่นไม่ได้มาจากโรงเรียนเรา ถ้าเป็นแบบนั้นคงไม่รู้ว่า

อะไรจะเกิดขึ้นกับโรงเรียนเราบ้าง “

ไอลานมองกลับไปที่สายตาของพวกนั้น ผมเห็นได้ชัดถึงความเสียใจที่ออกมาจากสายตาคู่นั้น

ผมต้องการที่จะปลอบเขาในฐานะที่ผมเคยเจอชะตากรรมแบบเดียวกับเขามาก่อน ผมรู้ดีว่านี่ไม่

ใช่เรื่องเล่นๆแน่ อย่างที่เห็นคือสิ่งที่ไอลานเจอคือสิ่งเดียวกันกับที่ผมเจอที่หมู่บ้าน แต่ผมเลือกที่

จะจัดการมันตามแนวทางของผม แต่ผมนั้นยังมีพ่อกับแม่ที่ต้องแคร์ผิดกันกับไอลานที่เขาไม่จำเป็น

ที่จะต้องสนใจใครและควรที่จัดการกับคนที่ทำร้ายเขาให้สิ้นซาก!

ผมเอื้อมมือไปแตะหลังไอลานพร้อมกับพูดเพื่อให้เขาสบายใจ

“อย่าคิดมากไปเลย ถ้ามีใครมาวุ่นวายกับพวกเราฉันจะทำให้พวกเขาไม่ได้เกิดมาอีกเลย”

ผมคิดว่าสื่งที่พูดจะทำให้ไอลานอารมดีแต่สีหน้าที่แสดงออกมาคือความกลัวมากกว่า

“อ่า… ขอบใจมากนะเรย์”

แกรี่มองมาที่ผมพร้อมกับสายหัวแบบเอือมระอา

โต๊ะทั้งหมดที่อยู่ในห้องหันหน้าไปทางด้านหน้าของห้อง และเก้าอี้ขนาดใหญ่ที่วางไว้อยู่บนเวที

ถูกตกแต่งอย่างละเอียดและสวยงาม เมื่อมองไปทางซ้ายและขวาของเวทีก็จะเป็นประตูไม้บานใหญ่

จนผมแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง

มองไปข้างนอกก็จะพบกับคนเสิร์ฟอาหารสองคนที่อยู่ในชุดสีขาว ที่กำลังจัดเรียงอาหารอยู่เต็มโต๊ะ

เมื่ออาหารมาถึงที่โต๊ะเรียบร้อยแล้วก็ถึงเวลาที่เราจะได้ทานอาหารด้วยกัน นอกจากผมและแกรี่

ก็ไม่มีใครที่จะอยากกินอาหารได้เท่าพวกผม เพราะเท่าที่มองเราทั้งคู่กันน่าอร่อยที่สุดแล้ว

“อาหารนี่ฟรีใช่ไหมครับ?” แกรี่ถามในขณะที่เคี้ยวเต็มปาก

พวกเราทั้งคู่ทานไปเรื่อยๆจนอิ่มและเมื่อเราทานเสร็จแล้วก็มีคนมาเอาจานของเราไปเก็บทันที

ในตอนนี้นักเรียนทุกคนต่างนั่งรออย่างตื่นเต้นว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับเขาบ้างและทันใดนั้นประตู

ด้านหน้าก็เปิดออกพร้อมกับเหล่าอัศวินทั้งสามเดินเข้ามา และทั้งสามคนนั้นคือ วินฟอร์ต เบอร์นาโด้

และเดลเบิร์ต อัศวินที่เดินทางไปส่งผมและแกรี่ที่ Renny town

และเมื่อพวกเขาเดินเข้ามาเหล่านักเรียนทุกคนก็ต่างซุบซิบกัน

“นั่นมันเหล่ามาสเตอร์อัศวินทั้งสามใช่ไหม?”

“ฉันอยากจะมีความเก่งรอบด้านแบบเดลเบิร์ต”

“หวังว่าวันนี้พวกเราจะได้เห็นฝีมือพวกเขาสักนิดนะ”

เหล่าอัศวินทั้งสามขึ้นไปยืนประจำตำแหน่งบนเวที วินฟอร์ตก้าวเท้าออกมาหนึ่งก้าว

เตรียมที่จะกล่าวคำทักทาย

“ขอยินดีตอนรับนักเรียนใหม่ของ Avrion academy ทุกคน วันนี้จะเป็นที่พวกเราทุกคน

จะต้องเผชิญหน้ากับการทดสอบลำดับสีที่จะได้รับและมีผลไปตลอดกับการที่อยู่ที่นี่

การทดสอบจะเป็นออกเป็นห้าบททดสอบ อัญมณีแห่งความแข็งแกร่ง ไฟแห่งนรก

ค่ำคืนแห่งความเงียบ ดวงตาแห่งความแม่นยำ และความไว้วางใจ ในแต่ละบททดสอบ

จะถูกควบคุมโดยมาสเตอร์อัศวิน อย่างเช่นผมและอีกสองท่านที่อยู่ข้างผม โปรดอย่าเสียใจ

กับระดับสีที่คุณได้รับ ถึงแม้จะได้สีแดงแต่วันนึงคุณก็จะสามารถหาศักยภาพได้สักวันนึง

ผมเชื่อว่าทุกคนในที่นี้ต่างมีความแข็งแกร่งมากพอจนผ่านบททดสอบเมื่อตอนอายุเพียงห้าขวบได้

ขอให้ทุกคนโชคดีกับบททดสอบต่อจากนี้! “

หลังจากจบคำทักทายของวินฟอร์ต ห้องทั้งห้องก็เต็มไปด้วยเสียงตะโกนเพื่อเพิ่มพลังให้กับตัวเอง

ราวกับว่าทุกคนต่างให้กำลังใจกันในเวลานี้ที่สุดท้ายความฝันที่ได้เป็นอัศวินก็เป็นจริง

ในที่สุดเหล่าอัศวินก็เข้ามาในห้องและเหล่านักเรียนก็นั่งลงอีกครั้ง หลังจากที่วินฟอร์ตพูดจบ

เขาก็ได้ย้ายไปนั่งตรงประตูและทันใดนั้นประตูก็ได้เปิดออกทันที

วินฟอร์ตก้มหัวให้กับคนที่ดูมีอายุทั้งหกคนแต่ละคนก็มาในชุดคลุมสีดำ มันยากมากเลยที่จะบอก

ว่าเขาอายุเท่าไหร่เพราะว่าเขาใช้ KI แต่จากลักษณะเท่าที่ผมเดาได้คงราวๆประมานหกสิบ

ผมสัมผัสได้ว่าพวกเขาต้องเป็นคนที่แข็งแรงมากเลยทีเดียว เมื่อตัดสินใจที่จะเปิดใช้ดวงตามังกร

ก็พบว่ามีแสงสีขาวที่สะท้อนออกมาจากพวกเขาทุกคน ครั้งสุดท้ายที่ผมเคยเห็นแสงสีแบบนี้ก็เมื่อตอน

ที่ผมยังเป็นมังกรที่ต่อสู้กับแม่มด ก่อนที่ผมจะกลับมาเกิดเป็นมนุษย์…..

มันมีเหตุผลบางอย่างที่ทำให้ผมรู้สึกต้องตัวสั่นกับแสงสีขาวที่ออกมาจากพวกเขา อัศวินทั้งหกคน

นั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวใหญ่ของพวกเขา โดยไม่มีคำพูดออกมาสักคำเพียงแค่นั่งอยู่เฉยๆเท่านั้นและจ้อง

มองไปที่นักเรียนทุกคน ข้างการของอัศวินอาวุธโสจะถูกประกบด้วยอัศวินที่สวมเกราะดำอยุ่ตลอด

เวลาคล้ายๆกับอัศวินที่ยืนเฝ้าหน้าประตูสีแดง

เดลเบิร์ตเดินขึ้นมาข้างหน้าพร้อมกับกล่าวแนะนำเหล่าผู้อาวุธโส เขาได้อธิบายว่าเหล่าอัศวิน

กลุ่มนี้คือหัวหน้าของ Avrion Academy ในปัจจุบัน ความสำเร็จของพวกเขาทำให้เกิดสถานที่

แห่งนี้ขึ้น เมื่อจบคำพูดนั้นเหล่าอัศวินก็เดินมาหาพวกเราตามโต๊ะ และนำพวกเราไปยังสนามประลอง

ที่พวกเขาได้จัดไว้ให้

ตอนที่ 32 อัศวินอาวุธโสทั้ง6

Chapters Comments

MANGA DISCUSSION

ใส่ความเห็น ยกเลิกการตอบ

Fonts

Text size

Background