กลับชาติมาเกิดเป็นมนุษย์! (reincarnated into human)

ตอนที่ 24 หมูป่า

ถ้าจะให้พูดถึงคนโปรดของผมบอกได้เลยว่าจะเป็นใครไม่ได้นอกจากวินฟอร์ต เขาทำให้ผม

นึกถึงพ่อตลอดเวลา

ความใจเย็นของเขาที่ทำให้คุณต้องหยุดคิด ตราบใดที่คุณยังเชื่อใจเขาทุกสิ่งทุกอย่างก็จะโอเค

สิบปีผ่านไปเขาไม่เปลี่ยนไปแม้แต่นิดเดียว ผมไม่อยากจะเดาเลยว่าความจริงแล้วเขาอายุเท่าไหร่กัน

การนึกถึงพ่อทำให้ผมเกิดคำถามลึกๆในหัวว่า ผมไม่เจอพ่อมาสิบปีเขาจะเป็นยังไงบ้าง?

ราวกับว่าวินฟอร์ตอ่านใจผมได้ เขาเอามือมาแตะที่หัวไหล่ผมพร้อมกับพูดว่า

“อาการของพ่อนายไม่ได้แย่ลง แม่ของนายดูแลเป็นอย่างดี มั่นใจได้

ฉันให้อัศวินคนนึงไปดูอาการมาก่อนที่ฉันจะมาที่นี่ “

คำพูดเหล่านั้นมันทำให้ผมยิ้มได้

“ขอบคุณมากครับ” คำขอบคุณที่ออกมาจากใจของผม

“คุณจำเราทั้งสองคนได้ยังไงครับ เวลาผ่านไปสิบปีพวกเราเปลี่ยนไปตั้งเยอะ? “ แกรี่ถาม

“เด็กผู้ชายผมบลอน์และผมสีแดงที่ต่อสู้กับหมีชั่วร้ายนั่น ฉันจะไปลืมได้ยังไง

ฉันยังไม่ได้แก่ขนาดนั้น ! “

“คูณอายุเท่าไหร่ครับ?” แกรี่เริ่มสำรวจวินฟอร์ตตั้งแต่หัวจรดเท้าเพราะเขาดูไม่เปลี่ยนไปเลย

หลังจากสิบปีที่ผ่านมา

“นั่นมันคือความลับนะเพื่อน “

เราทั้งสามคนหัวเราะพร้อมกันเสียงดัง ทำให้นักเรียนรอบข้างเริ่มกระซิบพูดคุยกัน

“นั่นมัน มาสเตอร์ วินฟอร์ตไม่ใช่หรอ?”

“ทำไมพวกเขาทั้งสองดูเข้ากันได้ดีกับมาสเตอร์ขนาดนั้นหล่ะ”

“พวกเขาอาาจะต้องมาจากครอบครัวที่ทรงพลังแน่ๆ”

วินฟอร์ตได้ยินทุกคำพูดที่พวกเขาคุยกัน เขาเลยตัดสินใจที่บอกลาอย่างรีบร้อน

และปล่อยให้เราอยู่กันเองสองคน

มองไปด้านหน้ามีชายคนหนึ่งที่ดูไม่ได้แก่กว่าเรามากนัก แต่มีร่างกายที่ใหญ่และทรงพลัง

และดูเป็นคนยิ่งใหญ่ของที่นี่พร้อมกับถือกระดาษมาด้วยในมือเขา

“สวัสดีนักเรียนทุกคนของ Avrion academy ผมมาสเตอร์ ลูซี่

คุณต้องเชื่อฟังคำสั่งของผมตลอดเวลายกเว้นบางคนที่มีตำแหน่งสูงกว่า

ตอนนี้ก็ได้เวลาที่พวกเราจะเดินทางไปยัง Avrion Academy การเดินทางครั้งนี้

จะใช้เวลาทั้งหมดเจ็ดวัน “

ข้างหลังเขามีรถห้าคัน รถแต่ละคันสามารถรับนักเรียนได้ประมาณสิบคนนักเรียนได้นั่งรถ

ในขณะที่อัศวินเดินทางโดยม้า ในการเดินทางรวมๆแล้วมีอัศวินหกคนรวมมาสเตอร์วินฟอร์ต

ที่ได้รับมอบหมายให้เป็นเจ้าหน้าที่ ที่สูงที่สุดอันดับสอง ในขณะที่คนอื่นๆอยู่ในตำแหน่งธรรมดา

คอยควบคุมรถม้าเท่านั้น

เมื่อพวดเราทุกคนพร้อมแล้ว ก็ถึงเวลาที่ออกเดินทางทั้งรถม้าและม้าของเหล่าอัศวินได้เริ่มออก

เดินทางไปยัง Avrion Academy ผมรู้สึกตื่นเต้นที่ในที่สุดก็ถึงเวลาที่ออกจากเมืองนี้และมีความสุข

เมื่อได้ยินว่าการเดินทางครั้งนี้ต้องใช้เวลาถึงเจ็ดวัน นั่นหมายความว่าผมจะมีเวลาสะสม Crystals

เพิ่มอีกนิดนึง

หลังจากที่ผมได้สะสม Crystal เมื่อครั้งที่ต่อสู้กับหมีร้าย และคะแนนนของผมในตอนนี้คือ 42

ผมยังจำความรู้สึกที่ได้รับ Crystal ได้ดี มันทำให้เลือดในร่างกายผมพุ่งพร่านและให้ความรู้สึกที่แข็งแกร่ง

ขึ้นในทันที ผมเริ่มที่จะรู้สึกเสพติดกับความรู้สึกนั้นและโหยหาอยู่ตลอดเวลา

พวกเราได้ออกเดินทางมาหลายชั่วโมงจนพระอาทิตย์ตกดิน เราตัดสินใจที่จะตั้งแคมป์ริมข้างทาง

ที่ใกล้กับป่า พร้อมกับตั้งแคมป์กันบนที่โล่งและเปิดเผยเพราะเหล่าอัศวินบอกว่า ไม่ต้องกังวลอะไร

เพราะแถวนี้ไม่มีสัตว์ร้ายระดับสูงมากมายในพื้นที่และยังไงพวกเราก็ต้องจัดเวรรักษาความปลอดภัยอยู่ดี

นักเรียนแต่ละคนจะได้รับถุงนอนและแบ่งเต้นท์ให้กับคู่ของตัวเอง แน่นอนว่าผมกับแกรี่

ก็จะต้องแบ่งเต้นท์กันนอนในค่ำคืนนี้

เวลากลางดึกเมื่อทุกคนเช้านอนแล้ว และแล้วมัก็ถึงเวลาของผมที่จะออกไล่ล่า

ผมไม่รอช้าที่จะเริ่มเปิดโหมดมังกรเพื่อที่จะคอยคุ้มกันในยามอยู่ต่างถิ่นแบบนี้ เมื่อผมเปิดใช้ตามังกร

มันทำให้การซ่อนตัวของผมเป็นเรื่องที่ง่ายขึ้น

ผมค่อยๆเดินเข้ามาในป่าพร้อมกับมองไปรอบๆเพื่อที่จะมองหาแสงที่ส่องจากตรงไหนสักที่

การมองด้วยตามังกรนั้นก็ทำให้ผมได้รู้ว่ามี สัตว์ทั่วไปอยู่บ้างในแถวนี้

“โชคดีนะเนี่ย” ผมบอกกับตัวเอง

นี่คงเป็นโอกาสดีที่ผมจะได้สะสม Crystal ด้วยตัวเอง ผมเริ่มขยับเข้าไปใกล้ๆจุดแรก

ที่ใกล้ตัวที่สุด ผมไม่ต้องการที่เสี่ยงอะไรทังนั้น แค่ต้องการที่จะดูว่าสัตว์ที่อยู่ตรงหน้า

ผมนี่มันคือสัตว์ชนิดไหน

ผมตัดสินใจที่จะซ่อนตัวอยู่หลังพุ่มไม้เพื่อที่จะดูว่าสิ่งที่อยู่ข้างหน้าผมมันคือตัวอะไร

มันมีฟันใหญ่สองซี่ด้านหน้าที่พร้อมจะกัดคู่ต่อสู้ได้ทุกเมื่อ ถึงแม้มันอาจจะวิ่งไวไม่เท่าหมาป่า

หรือดูโหดร้ายท่ากับหมีร้าย

ผมค่อยๆเดินออกมาจากหลังพุ่มไม้ช้าๆเพื่อที่จะให้หมูป่าเห็นผม ได้ผลในทันที

เพราะตแนนี้มันจ้องมาที่ผมและเริ่มเอาเท่าขุดที่พื้นเพื่อเป็นสัญญาณว่ามันพร้อมแล้ว

ที่จะเข้าชาร์จ

หมูป่าวิ่งเข้าตรงมาที่ผมทันที ก่อนที่มันจะพุ่งชนผมเองก็รีบที่จะกระโดดขึ้นมาบนต้นไม้

อย่างไม่รอช้า ผมรีบที่จะแตะหัวของสัตว์ร้ายนั่นให้ล่วงลงไปที่พื้น

ผมโชคร้ายที่หน้าต่างระบบไม่ขึ้นมาอีกครั้ง ผมตัดสินใจใช้มีดผ่าเข้าไปที่หน้าท้องของมัน

เพราะลึกๆผมเองก็ยังหวังอยู่บ้างว่าจะยังได้ Crystal อยู่

เป็นอย่างที่เดาไว้ไม่มีผิด Crystal อยู่ข้างในจริงๆด้วย ผมรีบหยิบมันขึ้นมาวางไว้บนมือ

และพยายามที่จะรับมันแต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น Crystal ยังอยู่ในมือผมอยู่ดี หรือบางที่การที่

จะได้ Crystal คงต้องมาจากระบบเท่านั้น?

ผมเลือกที่จะเสี่ยงมุ่งหน้าเดินเข้าป่าต่อไปแต่ก็ไม่ได้ไกลเกินกว่าจะหาทางกลับไม่ได้

หลังจากที่ต่อสู้กับหมูป่าอีกสองตัว ในที่สุดสิ่งที่รอคอยก็ปรากฎขึ้นมา

<คุณจะยอมรับหรือไม่?>

<รับ> <ไม่รับ>

สำหรับตอนนี้ผมเลือกที่จะเก็บ Crystal ไว้เพื่อใช้ในภายหลัง แต่ผมมีความคิดที่จะต้องหาความจริงบ้างอย่า

โดยการเริ่มที่ใช้มีดผ่าลงบนผิวของหมูป่าอีกครั้งเพื่อค้นหา Crystal อีกครั้งแต่ครั้งนี้กลับไม่มี

และดูเหมือนว่าการที่เราจะได้รับ Crstal จากระบบนั้นคือการสุ่มนั่นเอง ถ้าเกิดว่าเราไม่ได้รับพลังเพิ่ม Crystal

ก็จะยังฝังอยู่ในตัวของสัตว์ต่างๆ

ในขณะที่ผมกำลังปล่อยให้ความคิดมันฟุ้งไปกับเรื่องนี้ ก็มีเสียงอึกทึกดังออกมาอย่างไม่น่าไว้ใจ

มาจากข้างหลังผม ทันใดที่ผมตัดสินใจหันหลังกลับก็พบกับ หมู่ป่าที่มีตัวขนาดเท่ากับม้า !

ผมมั่นใจได้ทันทีว่านี่คือ สัตว์ร้ายระดับกลางแน่ๆ (Intermediate tier )

ตอนที่ 24 หมูป่า

Chapters Comments

MANGA DISCUSSION

ใส่ความเห็น ยกเลิกการตอบ

Fonts

Text size

Background