กลับชาติมาเกิดเป็นมนุษย์! (reincarnated into human)

ตอนที่ 15 คำสาป

ทันทีที่รับ Crystals ลูกหมาป่าก็ดูเหมือนจะกลับมาแข็งแรงในทันที สิ่งที่จะเห็นได้ชัดก็คือร่างกายของมัน

ใหญ่ขึ้นไปอีกหนึ่งไซส์

ข้อความทั้งสองอันที่ผมเห็นไปเมื่อกี้ อันแรกคือได้รับห้าคะแนน ห้าคะแนนอะไรที่ผมได้รับ?

มันช่างไม่สมเหตุสมผมเอาสะเลย สิ่งเดียวที่จะสามารถบอกได้นั่นก็คือการรับ Crystals ด้วยตัวเอง

การปรากฎตัวของลูกหมาป่าดูเหมือนมันจะดูดีขึ้นและตัวใหญ่กว่าเดิม นั่นหมายความว่าถ้าผมได้รับ

Crystals เองบ้างตัวผมจะใหญ่ขึ้นแบบนี้บางไหม?

ข้อความที่สองที่ปรากฎนั้นก็คือลูกหมาป่าสีดำตัวนี้ ได้สำเร็จการฝึกฝนแล้ว ด้วยสิ่งนี้ทำให้ผมมีพลัง

อันใหม่ที่ขึ้นอยู่ในลิสต์ของผม

ทางเดียวที่จะทำให้รู้ได้ว่าพลังนั้นคืออะไรก็คือการลองใช้มัน ทันทีที่ผมเปิดใช้งานนั้น

ลูกหมาป่าที่อยู่ด้านหน้าผมถูกล้อมรอบไปด้วยแสงสีขาวและกลายร่างเป็นลูกปิงปองสีขาว

และหมุนวนอยู่บนหัวผม

ลูกหมาป่าได้ลอยหายไปแต่น่าแปลกที่ผมยังสามารถเห็นและรู้สึกว่าลูกหมาป่าตัวนั้นยังอยู่

ในความคิดและอยู่ในตัวผมตลอดเวลา

จากพลังใหม่ของผมนั้น The Desummon pet skill สามารถเปลี่ยนเป็น Summon pet Skill (ทักษะการเรียกสัตว์)

ได้และมันคงไม่จำเป็นที่จะต้องทดสอบอะไรมากแค่นี้ผมก็เดามันได้อย่างดี

หลังจากเหตุการ์ณที่เกิดขึ้นกับลูกหมาที่ได้รับ Crystals นั้นมันทำให้ผมอยากรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับผมกันแน่

ถ้าผมได้รับ Crystals ไปบ้าง มันดูเหมือนว่าก็ไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนไปมากนักหรอก มันก็แค่ทำให้เจ้าลูกหมาป่าดูแข็งแรงขึ้นเท่านั้นเอง

<คุณจะยอมรับหรือไม่?>

<รับ> <ไม่รับ>

ครั้งนี้ผมเลือกที่จะกดรับ The Black Crystal (คริสตัลสีดำ) ลอยขึ้นมาอยู่บนมือผมคล้ายกับที่เกิดขึ้นกับลูกหมาป่า

เมื่อ The Black Crystal รวบรวมพลังเสร็จแล้วมันก็โดนแสงสีขาวล้อมรอบในทันที แสงสีขาวเริ่มสว่างขึ้น สว่างขึ้น

และสว่างขึ้นจนกระจายออกจากกัน หลังจากที่แตกเป็นเสี่ยงๆแสงสีขาวก็เริ่มจางหายและกลายเป็นฝุ่นในที่สุด

<ได้รับ 7 คะแนน>

<ขาดอีก 93 คะแนน>

ผมรับรู้ถึงพลังภายในตัวผมที่พรั่งพรูมันเหมือนรู้สึกว่าผมได้เกิดใหม่อีกครั้ง ความรู้สึกของผมตอนนี้

มันซ่านในตัวผมอย่างบอกไม่ถูกถึงแม้ว่าผมจะไม่ได้ตัวสูงหรือตัวใหญ่ขึ้นเหมือนกับลูกหมาป่าก็ตาม

แต่ตอนนี้ผมได้รู้สึกถึงความแข็งแรงที่เพิ่งค้นพบใหม่……

ผมแกว่งมีดออกไปและเริ่มที่จะแกว่งให้แรงที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้ ความคล่องแค่วและความไวของผม

ดูเหมือนว่ามันจะพัฒนามากขึ้น และดูเหมือนว่าจะเป็นการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญสำหรับผมแต่มันก็เป็น

เพราะกับการใช้ Crystal เท่านั้น

เอาหล่ะ คราวนี้ผมจะลองใช้ Intermediate Crystal ดูบ้างถ้าการที่ผมเลือกใช้ Basic crystal ทำให้ผมมี

พลังวิเศษมากขนาดนี้ ผมแทบจะรอไม่ไหวที่จะเห็นว่า พลังจาก Intermediate Crystal จะเป็นอย่างไร

ผมอดที่จะยิ้มในขณะที่คิดไม่ได้เลยจริงๆ เพราะสิ่งที่จะเกิดขึ้นมันต้องพิเศษมากแน่ๆ

< Error Tier to high to absorb > Error !!! ทำไมมันไม่ได้ผล

ผมรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยกับสิ่งที่เกิดขึ้นแต่ผมไม่ยอมแพ้ง่ายๆหรอก ผมยังมีความหวังว่ามันคงจะสามารถ

เปิดใช้งานได้เมื่อถึงเวลาของมัน

ตอนนี้ก็ใกล้เวลาที่พระอาทิตย์จะตกเต็มทีแล้ว ผมรีบเก็บข้าวของเพื่อที่จะเดินออกจากป่า

ทุกอย่างในบ้านกลับมาเป็นเหมือนเดิม พ่อผมได้จัดการซ่อมแซมทุกอย่างจะเกือบจะเรียบร้อยหมดแล้ว

ตอนนี้ทุกคนก็สามารถเข้ามาอยู่ในบ้านได้อย่างปกติ เมื่อผมเข้านอนแล้วแต่แม่ก็ยังไม่ลืมที่จะเข้ามาบอก

ฝันดีผมอย่างเบาๆ จะมีใครที่น่ารักเท่าแม่ผมอีกในโลกใบนี้

หลายชั่วโมงผ่านไปก็ถึงเวลาที่ผมจะเริ่มแผนการสักที ผมเดินลงไปที่โรงเก็บของข้างบ้านเพราะผมซ่อน

ตระกร้าที่เอาออกมาจากในป่าดำนั่น ผมไม่รอช้าที่จะรีบหยิบทั้งถังและเสื้อผ้าของบ๊อบและเคลลี่

และเดินทางไปยังบ้านของแม่พวกเขา

ในที่สุดก็เดินมาถึงสักที ที่ๆอยากมาตลอดพร้อมกับทุกอย่างเตรียมไว้ ผมต้องคอยระวังให้ดีว่าจะไม่มี

ใครเห็นผมพร้อมกับดวงตามังกรที่ใช้งานอยู่ ผมไม่รอช้าที่จะเคาะประตูและหาที่ซ่อนตัวอยู่ข้างๆ

และแล้วผู้หญิงรูปร่างท้วมในวัยอายุสามสืบปลายๆก็ได้มายืนอยู่หน้าประตู เธอพยายามที่มองไปรอบๆ

ว่าเสียงมาจากไหนและใครเป็นคนมาเคาะประตูกลางดึกแบบนี้ เมื่อเธอมองไปรอบๆสายตาก้ได้ไปสะดุด

เสื้อผ้าที่อยู่หน้าประตูบ้าน ดูเหมือนว่าเธอจะต้องจำเสื้อผ้าเหล่านั้นได้ไม่ลืมว่านั่นคือเสื้อผ้าของใคร

แผนการของผมได้ผล เธอเริ่มที่จะเดินตามรอยเท้าที่ผมได้ทำไว้ก่อนหน้านี้ตามทางเดิน เธอพยายาม

ที่จะเดินตามทางเพื่อหาเสื้อผ้าของลูกๆต่อไป ผมใช้เท้าของผมเป็นกับดักได้อย่างดีเพราะไซส์ไม่ต่างกับลูกเขาเท่าไหร่นัก

เธอมุ่งหน้าเดินตามรอยเสื้อผ้าและรอยเท้าที่ผมทิ้งเอาไว้จนมันพาเธอมาถึงที่ป่าดำ

เธอตกใจและยืนนิ่งพร้อมกับใช้ความคิดไปสักพัก

ส่วนนี้เป็นส่วนเดียวในแผนที่ผมเองก็ยังไม่แน่ใจว่าจะสำเร็จหรือไม่ เธอจะเข้าไปไหนป่าเพราะคิดว่าลูกของเธอยังอยู่?

ถ้าให้ผมเดาจากการกระทำที่เธอแก้แค้นผม ผมพนันได้เลยว่ามีโอกาสสูงมากที่เธอจะเดินเข้าไป

เธอกัดฟันพร้อมกับเดินเข้าไปในป่าอย่างช้าๆ ทุกครั้งที่เธอเดินผ่านเสื้อผ้าของบ็อบและเกลลี่เขาก็จะหยิบมันไปด้วย

และแล้วเธอก็เดินมาก็มาถึงในจุดนั้นจนได้ ระหว่างทางเธอลองเรียกชื่อพวกเขาบ้างแต่ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าตัวเองอยู่ในป่า

ต้องระวังตัวให้มากขึ้น

ผมแอบตามเธอมาแบบเงียบๆบนต้นไม้ตั้งแต่ก้าวแรกที่เธอเดินเข้ามาในป่า และแล้วเธอก็หยุดออยู่กับที่

นี่คงเป็นโอกาสที่เหมาะสมแล้วสินะ

“มันช่างอันตรายเหลือเกิน ฉันเดินเข้ามาลึกเกินไปหรือควรที่จะเดินกลับ?” เธอพูดกับตัวเอง

ทันใดนั้นของเหลวสีดำเข้มก็ไหลลงมาจนทำให้เธอเปียกตั้งแต่หัวจรดเท้าเพราะถังนั้นเต็มไป

ด้วยเลือดสัตว์ร้าย แน่นอนว่ามันคือกับดักที่สร้างไว้

เมื่อตอนแรกที่ผมเข้ามาในป่าก่อนนั้น ผมไม่ใช่แค่ฝึกฝนวิชาเพียงเท่านั้นแต่ผมตามล่าเก็บเลือดของ

สัตว์ทั่วไปอีกด้วยเพราะพวกมันจะสามารถดึงดูดสัตว์ทั่วไปเพราะพวกเขาจะคิดว่าเป็นสัตส์อ่อนแอที่ได้รับบาดเจ็บ

หากถ้าใช้เลือดของสัตว์ดุร้ายก็จะได้ผลที่ตรงกีนข้าม เพระาจะแสดงให้เห็นว่าเป็นกลิ่นของสัตว์ที่แข็งแรงกว่าในพื้นที่นั้น

“ใครเป็นคนทำ?” เธอตะโกนออกมาเสียงดัง

ผมกระโดดลงมาจากต้นไม้และตั้งใจที่จะมายืนให้ตรงข้างหน้าเธอ

“แก…..ดวงตาของแก…. ฉันว่าแล้วว่าแกคือเด็กที่ถูกสาป ฉันคิดถูกมาตลอดที่ต้องการจะกำจัดแกออกไป”

เธอพูดพร้อมกับร่างกายสั่นเพราะความหวาดกลัว

เมื่อใช้ตามังกรผมจะได้เห็นสัตว์ร้ายที่ถูกดึงดูดด้วยกลิ่น เหตุผลเดียวที่ผมเปิดเผยตัวเอง

คือต้องการให้เธอดูว่าใครทำให้เธอเสียชีวิต

ทันใดนั้นเองฝูงสัตว์ป่าทั้งหลายก็ปรากฎตัวขึ้นพวกมันเดินผ่านไปราวกับว่าผมไม่ได้อยู่ที่นั่น

กระโดดขึ้นไปหาเหยื่อที่อยู่ตรงหน้าพวกมันไม่ให้โอกาสเธอในการต่อสู้

เช้าวันถัดมาคนทั้งหมู่บ้านตกตะลึงกับความจริงที่ว่ามีคนหายตัวไป ข่าวลือข่าวใหม่ได้ถูกแพร่กระจายไปอย่างรวดเร็ว

คำสาปของตระกูล ทาเลน นั้นคือเรื่องจริง

คนทั้งหมู่บ้านเลิกรังแกและเรียกชื่อผม อย่างน้อยก็ไม่กล้าทำแบบนั้นต่อหน้าผมอีก พวกเขากลัวว่าถ้ายังจะทำอีก

“เซน”มังกรสีแดงที่ถูกสาปไว้ จะมาจัดการเขาในทันที

ข่าวลือครั้งนี้ถูกใจผมเป็นอย่างมาก

ตอนที่ 15 คำสาป

Chapters Comments

MANGA DISCUSSION

ใส่ความเห็น ยกเลิกการตอบ

Fonts

Text size

Background