กระบี่สะบั้นเก้าสวรรค์ - ตอนที่ 102 ไม่ใช่เจ้าแล้วจะเป็นใคร !

นิยาย กระบี่สะบั้นเก้าสวรรค์ ตอนที่ 102 ไม่ใช่เจ้าแล้วจะเป็นใคร !

ตอนที่ 102 ไม่ใช่เจ้าแล้วจะเป็นใคร !

จี้เทียนซิงตะลึงงันในใจร่าร้องออกมาว่า บรรลัยแล้ว

เขาคิดว่าไม่มีใครอยู่ในต่าหนักไต่อันที่เงียบสงบราวกับป่าชแห่งนี้จึงกล้าปล่อยเสี่ยวเฮยหลงออกมา

อย่างไรก็ตาม เสี่ยวเฮยหลงส่งเสียงเอะอะและก่อความวุ่นวายมากจนทําให้ชายชราหนวดเคราขาวผู้นี้ต้องปรากฏตัว

ถึงแม้ว่าตาเฒ่าผู้นี้จะตัวเตี้ยและดูงุ่มง่ามผิวก็เป็นสีเหลืองแห้งเหมือนลิงแก่ๆที่มีหนวดเคราสีขาวแต่เขาก็สวมใส่เสื้อคลุมสีม่วงและมีกลิ่นอายลึกลับยากจะหยั่งถึงเห็นได้ชัดว่าเป็นบุคคลที่มีเกียรติฐานะมากที่สุดคนหนึ่งในนิกายพันธมิตรสวรรค์ !

จากความหมายในค่าพูดของตาเฒ่าเคราขาวผู้นี้ ดูเหมือนจะเป็นเจ้าของตําหนักไท่อันอีกด้วย !

ต้นไม้ขนาดใหญ่หลายสิบต้นในลานแห่งนี้รวมไปถึงสมุนไพรบางอย่างในเรือนเพาะชําถูกเพราะปลูกเลี้ยงดูโดยน้ํามือเขาทั้งสิ้น

แต่ตอนนี้เสียวเฮยหลงได้สร้างพายุทอร์นาโดขนาดใหญ่เกินไปจนทําลายความพยายามที่ตาเฒ่าผู้นี้สร้างมาหลายปีเป็นใครใครจะทนไหว ?

“บัดซบเอ้ย ข้าจบสิ้นแล้ว !”

หัวใจของเทียนซิงดิ่งลงเหว มุมปากปรากฏรอยยิ้มแห้งๆอย่างขมขื่น

ในเวลานี้พายุทอร์นาโดในสวนก็หยุดลงทันทีและเรือดหายไปในทันที

เสี่ยวเฮยหลงกลายร่างเป็นกระบี่มังกรดําาทันทีและพุ่งเข้าไปอยู่ในฝักกระบี่ที่กลางหลังของจี้เทียนซิงไร้ซึ่งการเคลื่อนไหวใดๆ
วัตถุทรงกลมเหมือนลูกบอลจากเศษใบไม้และวัชพืชที่ถูกพายุพัดพาขึ้นไปรวมกันบนอากาศเริ่มสูญเสียแรงเหวี่ยงเมื่อเสียวเฮยหลงหยุดการหมุนวนมันตกลงมาบนพื้นทันที

ทันใดนั้นทั้งสวนเต็มไปด้วยฝุ่น ใบไม้และวัชพืชระเกะระกะ ทั่วทั้งบริเวณดเลอะเทอะวุ่นวายและสกปรกกว่าเดิมหลายเท่า

จี้เทียนซึ่งยืนอยู่ใต้ชายคาและถูกปกคลุมไปด้วยฝุ่นและใบไม้เต็มศีรษะสารรูปของเขาดูอนาถาอย่างมาก

ส่วนตาเฒ่าเคราขาวยิ่งแล้วใหญ่ เขาเกือบจะถูกฝังด้วยใบไม้และกระเบื้อง !

“อา ! เจ้าสารเลวน้อย ! เป็นเจ้าใช่หรือไม่ที่ทําลายความพยายามหลายปีของตาเฒ่าผู้นี้ !?”

วูบ !

ชายชราเคราขาวพุ่งร่างเข้าหาชายหนุ่มดั่งประกายแสงด้วยใบหน้าโกรธจัด จากนั้นก็เหยียดมือออกไปกระชากคอเสื้อของอีกฝ่ายทันที

อีก…..

จี้เทียนซิงรู้สึกหายใจไม่ออกและร่างถูกยกลอยขึ้นบนอากาศด้วยมือข้างเดียวของชายชราเคราขาว

“พูดมา ! เจ้าเป็นใครไอ้หน ? เจ้าเข้ามาก่อเรื่องในตําหนักไต่อันของตาเฒ่าผู้นี้เพื่อสิ่งใด ?”

“ขอเหตุผลที่ฟังขึ้น ! โอ้..! ไม่ส์ ไม่ๆ ต่อให้เจ้ามีผลเหตุเพียงพอข้าก็จะตบกบาลเจ้าด้วย !!”

ชายชราเคราขาวจ้องมองจีเทียนซึ่งด้วยดวงตาที่แดงก่าและรอคอยค่าตอบของชายหนุ่ม

เดิมทีจี้เทียนซิงคิดจะหลบหนี แต่เขาไม่ทันได้ขยับตัวก็ถูกตาเฒ่าผู้นี้คว้าจับไว้เสียแล้วต่อหน้าตาเฒ่าประหลาด เขารู้สึกอ่อนแอเหมือนไก่ป่วยตัวหนึ่ง

“พูดมาเซ่ !”

ชายชราหนวดขาวตะเบ็งเสียงและกดทับร่างของเทียนซึ่งกระแทกกับกาแพงจนเกิดเสียงดัง

เทียนซึ่งรู้สึกเวียนศีรษะ เขารีบโบกไม้โบกมือเป็นพัลวันและอธิบายว่า “หยุด หยุด ! ผู้อาวุโสใจเย็นก่อน ท่านบ้าไปแล้วหรือไง ข้าไม่ได้เป็นคนทํานะ !”

ในขณะที่ปากพูดปฏิเสธ เทียนซิงก้มมองที่เท้าตัวเองก็พบว่าร่างถูกยกลอยขึ้นเขาคิดในใจด้วยความสงสัยว่า“ข้านับว่าเป็นชายร่างสูงใหญ่ผู้หนึ่ง แต่ตาเฒ่าที่เตี้ยม้อต้อคนนี้กลับยกร่างข้าจนลอยขึ้นจากพื้นได้…….เขาทําได้อย่างไรนะ ?”

“อะไร ? ไม่ใช่ฝีมือเจ้างั้นเหรอ ?” ชายชราเคราขาวกระพริบตาถี่และชี้หน้าจี้เทียนซึ่งพลางกล่าวว่า“เจ้ามันสารเลวน้อยจริงๆ ! ที่นี่ไม่มีใครนอกจากข้ากับเจ้าไม่ใช่เจ้าแล้วจะเป็นใครละโว้ย !”

“เป็น…..เสียว..” จี้เทียนซิงเกือบหลุดปากพูดว่าเป็นเสี่ยวเฮยหลง(มังกรด้าน้อย) แต่เขาก็ห้ามตัวเองไว้ได้ทัน จากนั้นก็เค้นรอยยิ้มแห้งๆกล่าวขอโทษชายชราเคราขาว“ก็ได้ .. เป็นฝีมือข้าเอง”

หลังจากพูดจบ จีเทียนซึ่งก็เห็นแววตาของชายชราเต็มไปด้วยเพลิงโทสะพลางยกกาปั้นขึ้นหมายจะลงมือชายหนุ่มรีบอธิบายต่ออย่างรวดเร็ว “แต่ว่าข้าไม่ได้ตั้งใจนะผู้อาวุโส !”

“ข้าเป็นศิษย์ใหม่ของหอยุทธ์ฟงอวินแต่เพิ่งถูกส่งตัวมาทําความสะอาดตําหนักไม่อันข้าแค่ต้องการช่วยผู้อาวุโสทําความสะอาดสวน แต่ไม่คาดว่า…”

ชายชราหนวดขาวแสยะยิ้มด้วยรอยยิ้มที่เปี่ยมไปด้วยอันตราย “ดีมาก ! เจ้าสารภาพแล้วว่าทําผิดสินะ !”

“สารเลวน้อย เจ้าท่าให้ตําหนักของข้าเละเทะวุ่นวายยิ่งกว่าเดิม เจ้ากล้าทําลายสวนสมุนไพรที่ข้าประคบประหงมมานานหลายปี เจ้าหนูตาเฒ่าผู้นี้จะเลาะฟันเจ้า ออกมา !”

พี่บ !

ชายชราจับจี้เทียนซึ่งเหวี่ยงไปในสวนด้วยมือข้างเดียวเหมือนโยนไก่อ่อนแอตัวหนึ่ง

จี้เทียนซึ่งลอยละลิ่ว ร่างกายวาดเป็นเส้นโค้งในอากาศและกําลังจะตกลงกับพื้นแต่เขายังไม่ถึงพื้นดีชายชราหนวดเคราขาวก็พุ่งตัวไปในอากาศดั่งลูกธนูและง้างหมัดชกเข้าที่เอวอีกฝ่ายอย่างแรง

“ปัง!”

จี้เทียนซิงใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวดและเหงื่อออกโทรมกาย ถึงแม้จะหนักมือแต่ชายชราก็เพียงโจมตีให้บาดเจ็บภายนอก และไม่ได้คิดทําร้ายอวัยวะภายในให้บาดเจ็บ

โครม โครม……..!

จี้เทียนซึ่งกลิ้งกระเด็นไปหลายตลบ ร่างกระแทกกับพื้นและคลุกฝุ่นกับใบไม้จนมีสารรูปราวกับขอทาน

“สารเลวน้อย ! วันนี้ตาเฒ่าผู้นี้จะทุบตีเจ้าสามร้อยหกสิบหมัดจนเจ้าขี้ราด เจ้าทําร้ายจิตใจข้าได้เจ็บแสบนัก !”
โดยไม่รอให้ชายหนุ่มได้ลุกขึ้น ชายชราหนวดขาวก็กระโจนลงมาจากท้องฟ้าและคารามเสียงดัง

“ท่านจะทุบตีข้าสามร้อยหกสิบหมัด ? งั้นข้าไม่เละเป็นโจ๊กเลยหรือไง ?”

จี้เทียนซึ่งกล่าวจบก็กระโดดปราดขึ้นจากพื้นและถอยไปไกลสิบเมตรทันที

“ตูม !”

ชายชราเคราขาวลงมาจากท้องฟ้าเจาะพื้นหินจนระเบิดเป็นหลุมกว้างสามเมตรและพัดพาฝุ่นละอองกระจุยกระจายออกมามากมาย

เทียนซึ่งมองดูด้วยดวงตาเบิกกว้างและหัวใจเต้นรัว จากนั้นเขาก็ชักกระบี่มังกรด่าออกมาด้วยความลังเลเล็กน้อย
เมื่อได้จับกระบี่มังกรไว้ในมือ ชายหนุ่มก็มีความมั่นใจเพิ่มขึ้นเล็กน้อย เขามองชายชราและกล่าวอย่างสงบว่า “ผู้อาวุโส ผู้เยาว์ท่าผิดจริง ข้าขออภัยเป็นอย่างยิ่งแต่ข้าไม่ได้ตั้งใจจะก่อความวุ่นวายปั่นป่วนที่นี่เลย มันเป็นความเข้าใจผิดโปรดให้เวลาผู้เยาว์ได้อธิบายก่อน !”

“อธิบายกับบิดาเจ้าเถอะ !”

ชายชราหนวดขาวจ้องมองอีกฝ่ายด้วยสีหน้าบูดบึง

เขาครามด้วยความโกรธ “ผู้เยาว์อย่างเจ้าช่างเหิมเกริมนัก กล้าชักกระบี่ต่อหน้าตาเฒ่าผู้นี้ไร้สาระ !”

“สารเลวน้อย เจ้าทําผิดแต่ยังกล้าชักสีหน้าเหมือนตัวเองโดนรังแก รุ่นเยาว์ที่โอหังอย่างเจ้าท่าให้ตาเฒ่าผู้นี้ได้เปิดหูเปิดตานัก !”

ดูม !!

เมื่อเสียงลดลงร่างของชายชราก็ระเบิดพลังปราณสีน้ําเงินเข้มออกมาและพุ่งไปด้านหน้าของเทียนซึ่งและเหวี่ยงหมัดเข้าที่เอวของมันทันที

“อาวุโส ข้าล่วงเกินแล้ว !”

จี้เทียนซิงถูกส่งตัวมาทําความสะอาดที่นี่ เดิมทีก็ขุ่นข้องหมองใจเป็นทุนเดิมอยู่แล้วยิ่งตอนนี้เจอชายชราที่พูดกันไม่รู้เรื่องไล่ทุบตีอีก เขาจะทนไหวได้อย่างไร? ดังนั้นเขาจึงชักกระบี่ออกมาเข้าปะทะ

“เคล็ดวิชาสิบกระบี่ล้ําลึก !”

จี้เทียนซึ่งซัดกระบี่มังกรดําออกไปด้วยเคล็ดวิชาสิบกระบี่ล้ําลึกของตระกูลมันเป็นเพลงกระบี่ที่ยอดเยี่ยมที่สุดของเขาแล้ว

“ฉวะ ฉวะ ฉวะ !”

ล่าแสงกระบีสามสายที่เปล่งประกายสะดุดตา ถูกซัดออกมาและครอบคลุมร่างของชายชราหนวดขาวทันที

อย่างไรก็ตาม ชายชรากลับแสยะยิ้มและเพิกเฉยต่อล่าแสงกระบี่ทั้งสามโดยสิ้นเชิงร่างของเขาทะลุผ่านล่าแสงกระบี่ตรงดิ่งไปหาชายหนุ่มทันที

เครั้ง !

ชายชราเหยียดนิ้วชี้ซ้ายออกมาและสะบัดปัดกระบี่มังกรดในมือของเทียนซึ่งจนกระบี่กระเด็นไปที่พื้นจากนั้นใช้ฝ่ามือขวาซัดเข้าใส่ที่เอวของชายหนุ่มอย่างต่อเนื่อง

“โครม !”

จี้เทียนซึ่งกระเด็นตกลงบนพื้นสนามด้วยใบหน้าซีดเผือดตัวงอเหมือนกุ้งและไม่สามารถลุกขึ้นมาได้อีก

ชายชราหนวดขาวเล็งจู่โจมแต่ช่วงเอวของมันเพื่อทําให้เส้นประสาทได้รับความเจ็บปวดจนร่างชักกระตุกแต่ไม่ได้ทําให้บาดเจ็บภายในแต่อย่างใด