บทที่ 40 การออกล่าครั้งแรก

“บรีทุกอย่างพร้อมหรือยัง?” ไอเซ็นถามขณะกําลังขัดดาบด้วยแผ่นขัดเงาที่ซื้อมาจากร้านของเด็นเมียร์ในระหว่างทางกลับโรงแรมดวงตาที่มีความสุขของเฟย์คนดูเหมือนจะเคลื่อนไปมาไม่หยุดอยู่ครู่หนึ่งก่อนเธอจะพยักหน้าพร้อมด้วยรอยยิ้ม

 

บรอธิบายให้ไอเซ็นส่วนหนึ่งของทักษะฐานข้อมูลของเธอคือการจัดทํารายการต่างๆ และเก็บข้อมูลเกี่ยวกับสิ่งที่แต่ละบุคคลครอบครองซึ่งเธอใช้เพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาทั้งคู่ได้เตรียมพร้อมอย่างสมบูรณ์แบบสําหรับการเดินทางออกล่าครั้งแรกของไอเซ็นในเกมนี้

เธอหยิบจับของอยู่สองสามอย่างในช่องหน้ากระเป๋า เนื่องจากของที่ไว้ใช้งานและสําคัญที่สุดจําเป็นต้องหยิบใช้งานง่ายที่สุดนั่นหมายความว่าในช่องหน้ากระเป๋านั้นย่อมมียาเลือดและยามานาชนิดเม็ดอยู่ด้วยรวมทั้งขนมขบเคี้ยวและกระติกน้ําเอาไว้แก้หิวกระหายในยามจําเป็น

“ทุกอย่างพร้อมค่ะ! พวกข้าวของเครื่องใช้อยู่ในช่องหลัก แต่ก็ยังเหลือพื้นที่ในกระเป๋ามากพอสําหรับใส่ของที่ได้จากมอนสเตอร์ค่ะ!” เธอพูดอย่างภูมิใจด้วยรอยยิ้มด้วยท่ายืนที่ดูแข็งแรงพร้อมด้วยกระเป๋าเป้ที่พาดอยู่บนไหล่ทั้งสอง

“เยี่ยม!ขอบใจที่ช่วยนะบรีงั้นเราไปกันเลยไหม?” ไอเซ็นถามและทิ้งแผ่นขัดดาบ จากนั้นก็เก็บเสื้อผ้าเพิ่มเติมลงในกระเป๋าเป้ของบรีตามจุดที่เธอจะให้เก็บ

 

บรีพยักหน้าและก้าวยาวตามติดไอเซ็นออกจากโรงแรม

ไอเซ็นเพิ่งได้รับอาชีพใหม่เมื่อวันก่อน เขาใช้เวลาที่เหลือทั้งวัน คุยกับมอร์โรมและบรีขณะแปลงสภาพยาน้ําเป็นยาเม็ดอยู่เรื่อยๆ และไอเซ็นกับบรีก็เริ่มจากแผนการเดินทางล่ามอนสเตอร์ เขาหวังจะได้เห็นอิทธิพลของทักษะใหม่อย่าง ทักษะพื้นที่งานฝีมือแต่ไม่มีอะไรต่างไปจากปกติและทักษะก็ไม่ได้รับความเชี่ยวชาญในเลเวลใดเลย ดังนั้นเขาจึงต้องทําการทดลองเพิ่มเติมเมื่อมีเวลา

หากตามที่บรีว่าจุดที่ดีที่สุดสําหรับนักล่ามือใหม่ก็คือจุดที่ใกล้กับอุโมงค์ทางทิศตะวันออกเนื่องจากเป็นพื้นที่ราบที่ปกคลุมด้วยป่านั่นหมายความว่าตรงนั้นจะมีสัตว์ป่าและมอนสเตอร์อยู่และในขณะที่ค่าสถานะของไอเซ็นสูงกว่าเกณฑ์สําหรับนักล่ามือใหม่แล้วมันจึงเป็นครั้งแรกที่เขาจะได้ฟาดฟันดาบใส่มอนสเตอร์ การเริ่มจากต่อสู้กับศัตรูที่อ่อนแอนั้นเป็นความคิดที่ดีเพราะไอเซ็นสามารถเอาชนะพวกมันได้โดยง่าย

 

บรใช้เวลาว่างไปกับการศึกษาประเภทของมอนสเตอร์ที่อา จพบในแถบปาทิศตะวันออกและตัดสินใจแล้วว่าศัตรูที่คู่ควรกับไอ เซ็นที่สุดตอนนี้ก็คือ หมูป่าธรรมดา อันดับศูนย์ แต่มันไม่ได้ให้แต้มค่าประสบการณ์ที่มากขนาดนั้น แต่ในทางกลับกันมันได้ให้ประสบการณ์อันคุ้มค่าในการต่อสู้จริงๆแก่ไอเซ็น

 

หมูป่ามีความก้าวร้าวแต่สมองทึบ มีความแข็งแกร่งและรวดเร็วเป็นธรรมชาติ หากไอเซ็นเอาชนะมันโดยไม่ให้เกิดการบาดเจ็บใดๆ ก็แสดงว่าถึงเวลาที่เขาต้องเปลี่ยนไปสู้กับมอนสเตอร์อันดับหนึ่งมีจุดที่เป็นจุดยอดนิยมของกลุ่มก็อบลินคนงานอันดับต่ํา ห่างจากเมืองราวหนึ่งชั่วโมงมันจะเป็นคู่ต่อสู้ที่เหมาะสมกับไอเซ็นมากที่สุดในการต่อสู้กับมอนสเตอร์เป็นครั้งแรกเนื่องจากก็อบลิน มีความสามารถในการทํางานเป็นทีมโดยพื้นฐานและไอเซ็นจะได้ประสบการณ์ในการต่อสู้กับศัตรูเป็นกลุ่ม

ตอนนี้กระเป๋าเป้ก็สะพายอยู่บนหลังบเรียบร้อยส่วนไอเซ็นก็ยกดาบสองมือพาดบ่า ทั้งคู่มุ่งหน้าไปยังอุโมงค์ทิศตะวันออก

ตอนที่เขาเดินเข้าไปในอุโมงค์ก็ไม่ได้ทันสังเกตอะไรนักเนื่องจากเขามัวแต่ตื่นเต้นกับสิ่งที่รออยู่ปลายอุโมงค์มากกว่าข้างในมีอะไรอยู่ทุกๆสองสามเมตรจะมีคริสตัลระยิบระยับกระจัดกระจายไปทั่วกําแพงหินแกะสลักเพื่อส่องสว่างสําหรับผู้ที่เข้าและออก

มีผู้คนจํานวนหนึ่งที่สัญจรโดยใช้เส้นทางนี้พวกเขาถือขวานไม่ก็ธนูและไอเซ็นก็เดาว่าพวกเขาเป็นคนตัดไม้หรือไม่ก็นักล่าที่กําลังมุ่งหน้าไปทํางาน

 

หลังจากเข้าไปในอุโมงค์ได้ไม่นานก็มาถึงอีกฝั่งหนึ่ง มีเส้นทางที่นําไปสู่ปาซึ่งไปต่ออีกไม่ไกลนักยอดไม้พลิ้วไหวซ้ายทีขวาที่ไปตามสายลมยามเช้าที่พัดผ่าน

 

บรีเดินนําไอเซ็นผ่านปาและหลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง พวกเขาก็มาถึงบริเวณที่จําพบหมูป่าได้จํานวนมาก

ทั้งคู่ระมัดระวังทุกย่างก้าวที่จะทําไม่ให้เกิดเสียงดัง ขณะมองไปรอบๆ จนกระทั่งไอเซ็นเห็นสัตว์ปาตัวหนึ่งที่กําลังขุดดิน บรีเตรียมพร้อมที่จะช่วยเหลือไอเซ็นในทางที่จําเป็นขณะที่เขาก็เคลื่อนดาบมาถือข้างหน้า

 

ไอเซ็นค่อยๆย่องไปด้านหลังหมูป่า จนกระทั่งมันรู้ตัวและหันมามอง จังหวะที่มันเห็นชายคนหนึ่งตรงหน้ามันก็พุ่งตรงเข้าหาทันที

 

มันทําให้ไอเซ็นตกใจจนเขาต้องหลบออกด้านข้าง แต่ก็ยังพลาดถูกหมูป่าโจมตีและได้รับการแจ้งเตือนว่าเขาได้รับความเสียหายบหน่วย มันไม่มาก แต่เขาจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นอีกครั้งหากมันโจมตีใส่เขาโดยตรงอีกโชคของไอเซ็นก็จะพลิกผัน

ในการตอบโต้การโจมตีของหมูป่า ไอเซ็นเหวี่ยงดาบไปที่ด้านข้างลําตัวของมันจนสามารถทําให้มันบาดเจ็บสาหัส เลือดไหลปะปนกับขนบนตัวจนมันเริ่มที่จะเดินไม่มั่นคง

แต่หมูป่ายังไม่ล้มลงและวิ่งหนีไป มันกลับดูโกรธและไม่สนใจความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นและพุ่งเข้าใส่ไอเซ็นอีกครั้ง เขากระโดดหลบไปด้านข้าง ครั้งนี้ไม่ได้รับบาดเจ็บ และหมูป่าก็หันหลังกลับมาขณะที่ไอเซ็นก็รักษาระยะห่างที่เหมาะสมจากมัน

เนื่องจากความโกรธที่เปี่ยมล้นไปทั่วร่างกายของหมูป่า จึงทำให้มันไม่เห็นว่ากําลังวิ่งตรงเข้าหาปลายดาบของไอเซ็น มันถูกเสียบจากแรงที่สร้างขึ้นตอนวิ่งเข้าใส่ผนวกรวมกันการแทงจากไอเซ็น

 

[คุณฆ่าหมูป่าสําเร็จและได้รับค่าประสบการณ์ 50 แต้ม]

[เรียนรู้ทักษะนักดาบสําเร็จ]

“เยี่ยมมากค่ะคุณไอเซ็น! แต่คุณถูกโจมตี จะลองอีกครั้งไหมคะ?” บรีตะโกนขณะสิ่งมาไปหาชายแก่ที่กําลังลูบคลําสร้อยคอ มันเป็นความเชื่อเรื่องไสยศาสตร์ที่ไอเซ็นถูกปลูกฝังมาตั้งแต่ยังเด็ก

ช่วงที่เขาเดินทางรอบโลก ได้พบเพื่อใหม่ที่ทําให้เขาได้ไปล่าสัตว์

จริงๆแล้วมันเป็นช่วงเวลาที่ใกล้เคียงกับตอนที่เขาได้พบกับภรรยา ซึ่งไอเซ็นได้ไปล่าสัตว์ในปาที่ญี่ปุ่นกับนายพรานในพื้นที่ แทบจะทุกวันตลอดทั้งเดือน เขาสวมพวกเครื่องรางที่ลูกสาวทําให้ไว้ที่คอและทุกครั้งที่นายพรานฆ่าสัตว์ได้ เขาจะกํามันไว้สองสามวินาที

นายพรานอธิบายให้ไอเซ็นฟังว่ามันเป็นการให้เกียรติแก่ชีวิตที่เขาได้พรากมา เพื่อเป็นอาหารให้แก่ครอบครัว นับตั้งแต่นั้นมา เมื่อใดที่ไอเซ็นพรากชีวิตบางสิ่ง เขาก็จะลูบคลําสร้อยคอที่สวมใส่ เขาทําเช่นนี้มานานแล้ว และดูเหมือนว่านี่จะไม่ใช่นิสัยที่มันจะหายไปจากตัวเขาง่ายๆแน่นอน

ไอเซ็นมองบรีและพยักหน้าเป็นการตอบ “เอาสิแล้วจะทํายังไงกับศพมันล่ะ?”

 

“ฉันแยกชิ้นส่วนมันได้ค่ะถ้าคุณต้องการ! ต้องใช้เวลาสักหน่อยนะคะ แต่ฉันทําได้แน่นอนค่ะ! หรือไม่ก็ทิ้งไว้นี่เลยมานาธรรมชาติรอบๆจะย่อยสลาย ชั่วโมงเดียวซากศพก็จะหายไปเองค่ะ! หรือ!จะหยิบส่วนที่ต้องการไปส่วนที่เหลือให้ธรรมชาติจัดการ!นี่เป็นวิธีที่นักผจญภัยส่วนใหญ่เขาทํากัน” เธออธิบายและไอเซ็นก็พยักหน้าแทนการเข้าใจ

 

“เข้าใจแล้ว งั้นตัดมาทําเป็นอาหารดีไหมล่ะ? ฉันมั่นใจว่าฉันเอาไปทําอะไรอร่อยๆ ให้กินได้ฉันทํามีดทําอาหารขึ้นมาแต่ยังไม่มีโอกาสได้ใช้ทําอาหารเลย”

“โอเคค่ะ!”

 

อีกไม่กี่นาทีต่อมาถูกใช้ไปกับการที่ไอเซ็นต้องมั่นใจว่าไม่มีอะไร ซุ่มโจมตีพวกเขาอยู่ ส่วนบรีก็กําลังแยกชิ้นส่วนหมูป่าและก็ทําได้เร็วมากด้วยบ้างวางชิ้นเนื้อส่วนต่าง ๆ ไว้บนผ้าโดยทิ้งกระดูกไส้และขนไว้ที่เดิม

 

สถิตินี้น่าอัศจรรย์มาก ในชีวิตจริงไอเซ็นไม่เคยล้มหมูป่าแค่การฟันมันสองครั้ง แต่นอนนี้ร่างกายของเขาอยู่ในสภาพที่ดีที่สุดเท่าที่เป็นไปได้และปฏิกิริยาตอบสนองภายนอกของดาบที่เขาทําขึ้นก็รวดเร็วกว่าที่เคยเป็น

และเมื่อเขาคิดถึงภารกิจของแมวแปลกตัวนั้นก็ทําให้เขายิ้มกว้างออกมา ชายแก่อย่างเขาที่ได้แต่เห็นร่างกายเสื่อมลงๆ ได้มีโอกาสที่จะแข็งแกร่งกว่าที่เคยเป็นในอายุเจ็ดสิบปี

“เสร็จแล้วค่ะ!” บรียิ้มอย่างสดใสขณะเดินมาหาไอเซ็น กระเป๋าเป้ถูกสะพายขึ้นหลังเธอเรียบร้อย “ฉันได้ชิ้นเนื้อมาเยอะเลยค่ะ! หวังว่าหมูป่าตัวถัดไปจะเนื้อเยอะเหมือนกันนะคะ!”

“ฮ่า ๆ แค่พูดก็หิวแล้ว ต้องได้อาหารเพียบแน่เลย… ฉันคิดว่าเอาไปทําเนื้อแดดเดียวด้วยดีกว่าจะได้ถนอมอาหารให้เก็บไว้ได้นานขึ้นก่อนที่มันจะเสียจนทําให้เราอดกิน”

“อื้ม! งั้นไปหาหมูป่าตัวถัดไปกันเถอะค่ะ!”

“โอเค!”

 

โคุณฆ่าหมูป่าสําเร็จและได้รับค่าประสบการณ์ 50 แต้ม]

 

ตรงหน้าไอเซ็นมีซากศพของหมูป่าที่เพิ่งตาย ขณะที่บรีก็รีบเข้ามาเพื่อเริ่มทําการแยกชิ้นส่วนการโจมตีของหมูป่าเฉียดที่จะทําให้เขาเกิดการบาดเจ็บไปแค่นิดเดียว ไอเซ็นหลบไปด้านข้างได้ทัน

 

ถึงแม้ครั้งนี้เขาจะไม่ได้จบชีวิตหมูป่าได้อย่างสวยงามเหมือนตัวก่อนหน้า มันก็ล้มลงหลังจากถูกฟันครั้งที่สี่

 

หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง บรีก็โบกมือให้เขาเป็นสัญญาณ ว่าเธอแยกชิ้นส่วนหมูป่าเสร็จแล้วและพร้อมที่จะเดินทางต่อ “คุณฆ่าได้เร็วจัง เก่งจริงๆ! พร้อมไปล่าก็อบลินกันหรือยังคะ?” เธอถามด้วยรอยยิ้มอันสดใส และไอเซ็นก็ปล่อยสร้อยคอในมือก่อนจะพยักหน้า

 

“พร้อม ไปกันเถอะ จริง ๆ แล้วก็อบลินเป็นแบบไหน?” ไอเซ็นถามด้วยความอยากรู้ เขาเห็นจากภาพวาดก็อบลินมามากในตอนที่ค้นคว้าเพิ่มเติมเกี่ยวกับโลกแฟนตาซี จนในที่สุดก็ได้รูปภาพของก็อบลิน

เป็นมนุษย์ที่ตัวสั้นผิวหนังสีเขียว ส่วนใหญ่จะเห็นแต่พวกมันก้าวร้าวแบบสุดๆ แต่เขาไม่รู้ว่าเกมนี้จะวาดภาพของพวกมันออกมาในรูปแบบเดียวกับที่เขาค้นคว้ามาหรือไม่

 

บรีกอดอกและเริ่มคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็เริ่มอธิบาย

“อืม… พวกมันอาศัยรวมกันเป็นกลุ่ม ถ้าเจอแค่ตัวเดียว นั่นก็แสดงว่าตัวอื่นๆอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล พวกมันโลภมากๆ ขโมยทุกอย่างที่แวววับต่อสายตา ก็อบลินตัวค่อนข้างสั้นและน่าเกลียดสุดๆ ด้วยสีผิวเขียวเข้มจึงทําให้มันกลมกลืนกับธรรมชาติได้อย่างง่ายดายโดยเฉพาะในตอนกลางคืน บางครั้งก็อาจเจอมันเป็นกลุ่มใหญ่! คุณจะต้องแข็งแกร่งสุดๆ จึงจะสามารถเอาชนะพวกมันได้ ส่วนประเภทที่จะเจอบริเวณนี้คือประเภทที่อ่อนแอที่สุดนั่นคือก็อบลินคนงาน หากเดินไปแถบตะวันออกคุณก็จะพบประเภทอื่นๆอีกมากอย่างก็อบลินนักธนู ก็อบลินนักฆ่าหรือแม้แต่ก็อบลินนักรบ!”

“เข้าใจล่ะขอบใจนะเจ้าพวกนี้อันดับหนึ่ง ดังนั้นเราสามารถเก็บมานาคริสตัลจากพวกมันได้ใช่ไหม?” ไอเซ็นถามในความอยากรู้ขณะกําลังวาดภาพก็อบลินในหัว ว่าพวกมันจะต่อสู้อย่างไรและปกติจะทําท่าทางแบบไหนเขารู้ว่าหมูป่าเป็นแบบไหน แต่เนื่องจากในชีวิตจริงไม่มีก็อบลิน ไอเซ็นจึงไม่มีทางรู้เลยว่าพวกมันเป็นอย่างไร

 

แต่ถึงอย่างไรก็ตาม เขาก็ยังสนใจเอามากกับมานาคริสตัลที่อยู่ในตัวของมอนสเตอร์ ดูเหมือนมานาคริสตัลจะเป็นวัสดุที่สําคัญที่สุดในโลกแห่งนี้ และด้วยความเกี่ยวข้องโดยตรงไอเซ็นจึงได้นํา มันไปใช้อยู่บ่อยครั้ง การได้รู้ที่มาของมันอาจเป็นความคิดที่ดีบางที่อาจทําให้เขามีความเข้าใจที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้นเกี่ยวกับการใช้งาน

“อื้ม! มันอยู่ตรงกลางหัวใจของมอนสเตอร์ค่ะ! ขนาดไม่ได้ใหญ่นัก แต่มีประโยชน์มาก!” เธออธิบายจากนั้นทั้งคู่ก็มุ่งหน้าไปยังรังของก็อบลิน

 

ไอเซ็นกําลังซุ่มมองก็อบลินกลุ่มแรกอยู่หลังต้นไม้ เขาเตรียมพร้อมสําหรับการต่อสู้ครั้งถัดไปที่กําลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้า!

*

*

*

*

*

(ไอเซ็น]

[เผ่าพันธุ์ – ครึ่งยักษ์ครึ่งคนแคระ] [อาชีพ – นายช่างฝีมือสาร พัด] [เลเวล – 13]

[เลือด – 550] [มานา – 530]

[ความแข็งแกร่ง – 40] [ความอดทน – 42] [ความคล่องแคล่ว – 41] [ไหวพริบ – 40] [สติปัญญา – 40] [พรสวรรค์ – 10]

[ฉายา]

-[ผู้บุกเบิกแห่งศาสตร์เชิงกลไก]

 

[จอมทลายขีดจํากัด ขั้นที่ 5]

 

[ทักษะ]

-[หัตถ์คนแคระ

[อันดับ – 1] [เลเวล – 95]

– [ความแข็งแกร่งของยักษ์] (อันดับ 1] [เลเวล – 6]

-[การเล่นแร่แปลธาตุ]

[อันดับ – 2] [เลเวล – 10]

-[การประเมิน]

[อันดับ – 1] [เลเวล – 7]

– [พื้นที่งานฝีมือ]

[อันดับ – 0] [เลเวล – 1]

-[ช่างตีเหล็ก]

[อันดับ 1] [เลเวล – 58]

-[การเขียนแบบ]

[อันดับ 1] [เลเวล – 6]

-[การร่ายมนต์]

[อันดับ – 1] [เลเวล – 19]

โกลแมนซี่]

[อันดับ – 0] [เลเวล – 1]

-[งานเครื่องหนัง]

อันดับ2] [เลเวล – 4]

-[การคัดลอกมานา]

[อันดับ – 1] [เลเวล – 4]

-[มานาดับเบิล]

[อันดับ – 2] [เลเวล – 41]

– การจัดการมานา]

[อันดับ – 1] [เลเวล – 72]

-[นักดาบ]

[อันดับ – 0] [เลเวล – 5]

-[งานตัดเย็บ]

[อันดับ – 2] [เลเวล – 6]

-[การเชื่อมต่อเครื่องมือ]

[อันดับ – 1] [เลเวล – 10]

 

-[งานไม้]

[อันดับ – 0] [เลเวล – 49]