บทที่ 20 ตามใจแล้วกัน

“อรุณสวัสดิ์ค่ะ!” บรีเดินมาหาไอเซ็นที่เพิ่งนั่งลงกินมื้อเช้าในร้านอาหารและทักทายเขาด้วยน้ำเสียงร่าเริง เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีแดงดำรวมถึงกางเกงสีเทาตัวใหม่ “โอ้ เช้านี้คุณดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษนะคะไอเซ็น!” เธอเปล่งเสียงอย่างร่าเริงขณะมองเขาที่นั่งอยู่พร้อมรอยยิ้มกว้างที่ปรากฏบนใบหน้า จริงที่ว่าปกติไอเซ็นนั้นยิ้มง่ายอยู่แล้ว แต่ส่วนอื่นของร่างกายกลับตึงเครียดไม่ผ่อนคลายเหมือนใบหน้าเพราะความกระตือรือร้นที่อยากจะทำงานของเขานั่นเอง แต่ตอนนี้สิ่งที่บรีรู้สึกได้นั่นคือความสุข

ไอเซ็นหัวเราะเบา ๆ และพยักหน้าเป็นการตอบ “ใช่ ฮ่า ๆ ฉันฝันดีน่ะ และเธอดูเหมือนเด็กน้อยอย่างเคยสินะ หา?”

“ใช่ค่ะ! เช้านี้รับอะไรดีคะ เอาแบบเมื่อวานไหม?” เธอถามและยกสมุดจดบันทึกขึ้นมาพร้อมเขียนออเดอร์ลงไป

“ได้สิ จัดมาเลย!”

“รออาหารสักครู่นะคะ!”

หลังจากนั้นไม่นาน บรีก็กลับมาพร้อมอาหารสองจานเช่นเดิม จานแรกสำหรับไอเซ็นส่วนอีกจานสำหรับตัวเอง ขณะที่เธอกำลังเดินมาที่โต๊ะ ไอเซ็นก็สังเกตเห็นกระเป๋าสตางค์ที่เขาให้เธอเมื่อวานถูกผูกติดอยู่กับกางเกง ได้ยินเสียงเหรียญจำนวนหนึ่งกระทบกันข้างใน

ทั้งคู่นั่งกินอาหารพร้อมกัน หลังจากนั้นก็ตรงไปยังทางออกโรงแรมและตรงไปยังร้านตัดเสื้อ

หลังจากเดินผ่านฟลอเมียร่าห์และได้ทักทายกันแล้ว ทั้งคู่ก็นั่งลงที่โต๊ะตัวหนึ่งในห้องทำงาน

ไอเซ็นวางแบบร่างเสื้อผ้าที่ต้องการทำวันนี้สองใบลงบนโต๊ะ รวมทั้งเครื่องมือต่าง ๆ ด้วย ลำดับแรก เนื่องจากจะไม่ใช้เวลาที่นานเกินไป ไอเซ็นจึงเลือกที่จะทำกางเกงสำหรับชุดตีเหล็กก่อน ซึ่งเป็นส่วนงานเดียวที่เขาจะทำในตอนนี้ เพราะส่วนอื่น ๆ นั้นเป็นงานผ้ากันเปื้อนหนัง

เขายืนขึ้นและเดินไปยังกำแพงที่มีม้วนผ้าเรียงราย และเลือกผ้าขนสัตว์สีเบจธรรมดามาผืนหนึ่ง ส่วนบรีก็ไปหาด้ายและหยิบมาม้วนหนึ่งที่ตรงกับสีของผ้าที่ใช้

เมื่อทั้งคู่กลับมาเจอกันที่โต๊ะทำงานอีกครั้ง บรีก็เอียงหัวด้วยความสงสัย “ทำไมครั้งนี้เลือกผ้าขนสัตว์ล่ะคะ?” เธอถาม

ไอเซ็นยิ้มและเริ่มอธิบาย “มันง่ายดี ฉันต้องทำงานในโรงตีเหล็กที่มีสะเก็ดไฟกระเด็นอยู่ตลอดเวลา ฉันอยากได้ผ้าที่ติดไฟยาก ซึ่งผ้าขนสัตว์ก็เป็นตัวเลือกที่ดี”

“โอ้ เยี่ยม!” เธอเปล่งเสียงและนั่งลงข้าง ๆ ไอเซ็นเพื่อดูเขาทำงาน

เขาหยิบแบบร่างและวาดสิ่งที่ต้องการจะตัดผ้าให้เป็นไปตามแบบลงไป เฉกเช่นทุกครั้ง ไอเซ็นวางกรอบบนผ้าและตัดตามแบบออกเป็นสี่ชิ้น ไอเซ็นเย็บสองส่วนให้ติดกันเพื่อทำขาซ้าย จากนั้นก็เย็บสองส่วนให้ติดกันเพื่อทำขาขวา เช่นเดียวกับที่เขาทำกางเกงสีเทาเมื่อวานนี้ จากนั้นก็เย็บผ้าทั้งสองชิ้นเข้าด้วยกันก็เป็นอันเสร็จรูปแบบกางเกง

สุดท้าย ไอเซ็นหยิบเชือกหนามาเส้นหนึ่งแล้วร้อยช่องสายรัดเอวที่ขอบกางเกงเพื่อสร้าง ‘เข็มขัด’ เพื่อที่เขาจะได้เอาไว้ดึงและมัดกางเกงให้ไม่เลื่อนหลุด

และด้วยขั้นตอนทั้งหมดนี้ก็เป็นอันเสร็จสิ้นการทำกางเกง

[คุณสร้างกางเกงแบ็กกี้สำเร็จ]
[กางเกงแบ็กกี้]
[คุณภาพ – สมบูรณ์แบบ] [อันดับ – 2]
[คำอธิบาย]
กางเกงแบ็กกี้ที่ถูกสร้างขึ้นโดยช่างตัดเสื้อไอเซ็น ทำมาจากผ้าขนสัตว์ธรรมดา และแม้ว่ากางเกงจะไม่ได้ทำยากซับซ้อนอะไร แต่คุณภาพของมันนั้นสูงกว่าที่คิด
[อิทธิพล]
ค่าความอดทน +5 ค่าความคล่องแคล่ว +5

“เอาล่ะ เสร็จแล้ว!” ไอเซ็นเปล่งเสียงด้วยร้อยยิ้มที่สดใส ขณะพับกางเกงและวางไว้ด้านข้าง ทันทีหลังจากนั้น ไอเซ็นก็เริ่มเตรียมสำหรับแบบร่างชิ้นถัดไป ชุดสูท

เขาเริ่มจากร่างแบบให้ได้รายละเอียดมากที่สุด ส่วนที่เป็นกางเกง ไอเซ็นเลือกใช้วิธีการทำแบบเดิมตามที่ผ่าน ๆ มา โดยวาดรูปร่างของกางเกงซึ่งหลังจากนั้นจะทาบกับผ้าและตัดออกเป็นสี่ชิ้นด้วยกัน สำหรับส่วนที่เป็นเสื้อสูท ไอเซ็นวาดแบบที่ต่างกันออกไปจำนวนหนึ่ง หนึ่งแบบสำหรับด้านหลัง สองแบบสำหรับด้านหน้า และหนึ่งแบบสำหรับแขนเสื้อที่มาพร้อมกับกระเป๋าบนแขนเสื้อเล็ก ๆ สองสามจุด

จากนั้นก็ไปต่อที่แบบของเสื้อเชิ้ตทับใน เขาตัดเป็นรูปร่างเดียวกับแบบเสื้อสูทแต่เล็กกว่านิดหน่อยแล้วก็มีจุดที่ต่างกันบ้างบางจุด อย่างเช่น รูปร่างคอปกเสื้อ

ส่วนสุดท้าย ไอเซ็นวาดแบบที่จะใช้ทำเป็นไทและผ้าเช็ดหน้าเป็นสองอย่างสุดท้าย

“เอาล่ะ ไปหยิบวัสดุกัน!” ไอเซ็นพูดอย่างตื่นเต้นและยืนขึ้น บรีกระโดดเข้ามายืนข้างหลังพร้อมด้วยเสียงหัวเราะคิกคัก “โอเคค่า!”

ทั้งคู่เดินไปยังม้วนผ้าที่กำแพงอีกครั้ง ครั้งนี้เขาหยิบผ้าที่ต่างกันสี่แบบ ผ้าขนสัตว์แบบหนาสีดำ ผ้าขนสัตว์แบบบางสีดำ ผ้าขนสัตว์แบบบางสีแดง และผ้าไหมแบบบางสีแดง

“ฉันจะไปหยิบด้ายค่ะ!” บรีตะโกนขณะวิ่งไปได้ครึ่งของทางไปจุดจัดเก็บด้ายแล้ว ส่วนไอเซ็นเดินกลับไปที่โต๊ะ เขาเริ่มจากส่วนของกางเกงก่อน วางแบบลงบนผ้าขนสัตว์แบบหนาสีดำและค่อย ๆ ตัดตามแบบด้วยมีดเอนกประสงค์

ทำซ้ำเช่นเดิมด้วยการเย็บผ้าสองชิ้นติดกันเพื่อทำขาซ้าย และทำเช่นเดิมกับขาขวา แล้วก็เย็บสองซีกเข้าด้วยกันด้วยวิธีการด้นถอยหลัง และเว้นส่วนด้านหน้าเปิดไว้เพื่อทำฝาปิดกระเป๋า เขาทำการเก็บขอบเพื่อความมั่นคงของเนื้อผ้าบริเวณเอวและปลายขากางเกงทั้งสองข้าง ใต้เอวลงไป เขาผ่าเนื้อผ้าตามแนวนอนทั้งด้านหน้าและด้านหลังกางเกงเพื่อทำกระเป๋า แล้วเก็บขอบโดยพลิกออกมาด้านหน้า เพิ่มผ้าสีดำแบบบางลงไปเพื่อให้เป็นกระเป๋าจริง ๆ และสุดท้ายก็ผ่าช่องเล็ก ๆ ใกล้กับฝากระเป๋าจากนั้นก็ติดกระดุม

“เสร็จแล้ว! ส่วนต่อไปเลย!” ไอเซ็นเปล่งเสียงออกมาหลังจากที่ใช้เวลาทำกางเกงไปร่วมสองชั่วโมง และรีบวางแบบเสื้อเชิ้ตลงบนผ้าขนสัตว์แบบหนาสีดำทันทีจากนั้นก็ตัดตามแบบ ขั้นแรก ไอเซ็นเริ่มจากการทำเป็นเสื้อกั๊กและเย็บผ้าสองชิ้นหน้าหลังให้ติดกัน และผ่าเนื้อผ้าเพื่อทำรังกระดุม จากนั้นไอเซ็นก็ตัดผ้าสำหรับทำแขนเสื้อ เย็บปลายผ้าทั้งสองชิ้นเข้าด้วยกันมีลักษณะเป็นทรงกระบอก ผ่าช่องเล็ก ๆ ที่ปลายแขนเสื้อเพื่อทำรังกระดุม

จากนั้นก็เย็บแขนเสื้อทั้งสองข้างติดกับเสื้อกั๊ก เท่านี้ก็เป็นอันเสร็จในส่วนของเสื้อเชิ้ต

“ตอนนี้ก็เหลือแค่เสื้อกั๊กกับเครื่องประดับ!”

“คุณทำเร็วมากเลยค่ะไอเซ็น!” บรีเปล่งเสียง ดวงตาของเธอเป็นประกายความยินดี

“ใช่ ฮ่า ๆ ดูเหมือนร่างกายฉันจะค่อย ๆ ชินกับความเร็วแล้วล่ะ!” ไอเซ็นอธิบาย ที่เขาพูดนั้นเป็นความจริง ดูเหมือนว่าร่างกายเขาจะค่อย ๆ เข้ารูปเข้ารอยเหมือนในชีวิตจริงแล้ว ทั้งความว่องไว ความเร็ว ความแข็งแกร่ง และอื่น ๆ ดูเหมือนตอนนี้จะใกล้เคียงกับที่คุ้นเคยมากแล้ว

ไอเซ็นยิ้มและตัดส่วนที่ต้องการทำเสื้อสูท เขาทำตามขั้นตอนเดิมกับที่ทำเสื้อเชิ้ต ค่อย ๆ สวนเข็มผ่านเนื้อผ้าขนสัตว์อย่างประณีต ทีละจุด ทีละจุด ไม่รีบร้อนกับชิ้นงานที่สำคัญที่สุดของวันนี้ เขาขยับมือที่ผ้าและรู้สึกถึงปฏิกิริยาต่อเข็มในมือและตอนที่ด้ายถูกร้อยผ่าน ไอเซ็นรู้ว่าการทำชุดสูทนั้นต้องใช้เวลานาน อาจกินเวลาหลายวันหรือเป็นสัปดาห์ แต่ตัวช่วยจากระบบเกม และด้วยทักษะพิเศษที่มี จึงทำให้เขาสามารถทำชุดสูทเสร็จได้ภายในวันเดียว

ปกติแล้วเขาจะต้องวัดขนาดทุกอย่างให้สมบูรณ์แบบอีกครั้ง หรือรีดเสื้อผ้าที่ทำเสร็จ หรือแม้กระทั่งทำไปเท่าที่ทำได้เนื่องจากความเหนื่อยล้าในวันนั้น ๆ แต่เกมได้ตอบโจทย์ปัญหาเหล่านี้ได้หมดแล้ว แม้ขนาดจะไม่สมบูรณ์ แต่ถึงอย่างไรเสื้อผ้านั้น ๆ ก็จะกระชับพอดีกับร่างกาย ราวกับสิ่งของนั้น ๆ ถูกสร้างมาเพื่อเจ้าของของมัน แน่นอนว่ามันจะกระชับที่สุดเมื่อเสื้อผ้าถูกทำขึ้นมาจากขนาดร่างกายของคุณเอง แต่จะมีแค่เฉพาะบริเวณเล็ก ๆ เท่านั้นที่จะไม่กระชับ มันจะถูกคงขนาดไว้เท่าเดิมตลอดเวลา

ไม่จำเป็นต้องรีดหรือซักเสื้อผ้านั้น ๆ เนื่องจากเพียงการขัดหรือพับธรรมดานั้น ก็สามารถเสื้อผ้าสะอาดได้ หรือแค่ชุบน้ำเล็กน้อยก็เพียงพอ

เขาไม่รู้สึกเหนื่อยเมื่อยล้าอย่างชีวิตจริงเลย เว้นเสียแค่ตอนที่มานาหมดเท่านั้น เขารู้สึกกระปรี้กระเปร่าอยู่ตลอดเวลา แต่เมื่อนั่งพักเพื่อผ่อนคลาย ความเหนื่อยล้าก็จะเข้ามาแทรกทันที

ไอเซ็นมีเวลาเหลือแค่ชั่วโมงเดียวก่อนร้านจะปิด ดังนั้นเขาจึงต้องเร่งมือ แต่โชคดีที่เขาเหลือเพียงแค่สองส่วนเท่านั้น ไทและผ้าเช็ดหน้า

เขาตัดผ้าสำหรับทำไทจากผ้าขนสัตว์สีแดง พับตามขอบไปจนถึงปลาย และเย็บเก็บขอบตามรอยพับเข้าด้วยกัน เนื่องจากขั้นตอนทั้งหมดมีเพียงเท่านี้ ไทจึงเสร็จลุล่วงภายในยี่สิบนาที ตอนนี้ไอเซ็นเหลือแค่ผ้าเช็ดหน้า เขาตัดผ้าไหมเป็นรูปสี่เหลี่ยมและหยิบด้ายสีแดงขึ้นมา เขานั่งเอนหลังพิงพนักเก้าอี้เพื่อที่จะได้นั่งเย็บตามรอยอย่างสบาย ๆ

“เอาล่ะ อีกเดี๋ยวฉันก็จะเสร็จแล้ว เธออยากจะกลับก่อนไหม? เดี๋ยวฉันถึงโรงแรมเมื่อไหร่จะเอาไปให้ดู ถ้าเธอต้องการน่ะนะ แต่ตอนนี้ฉันคิดว่าเธอควรกลับและไปหาอะไรกินได้แล้วนะ” ไอเซ็นพูดแนะนำขณะมองบรีที่เอาแต่มองเขาด้วยรอยยิ้มกว้าง “ไม่ค่ะ ฉันอยากอยู่ที่นี่กับคุณ! ไหน ๆ ก็เฝ้าดูมาทั้งวันแล้ว ฉันก็เลยอยากเห็นตอนมันเสร็จด้วยค่ะ!”

ไอเซ็นเริ่มหัวเราะเบา ๆ และยิ้มให้กับท่าทีของเธอ เขาเองก็ไม่มั่นใจว่านี่เป็นเรื่องดีหรือไม่ แน่นอนว่าเขาชอบที่จะคบค้าสมาคมกับเธอ อีกอย่างช่วยกันทำงานสองหัวก็ดีกว่าหัวเดียวอยู่แล้ว แม้ว่าคนอื่นจะจับตามองอยู่ก็ตาม

เขายังมีแผนสำหรับชุดเดรสของเธออีกที่เขาต้องเตรียมทำ และต้องเป็นเรื่องที่ดีแน่เพราะเธอสมควรที่จะได้รับไปจริง ๆ เธอผ่านเรื่องเข็ญมามากมาย และตอนนี้สิ่งเดียวที่ไอเซ็นจะทำให้เธอได้ก็คือชุดเดรสนั่น ดังนั้นเขาจึงอยากให้มันออกมาสมบูณ์แบบที่สุด

แต่ตอนนี้เขาคิดแผนบางอย่างที่ต่างออกไปซึ่งเขาตัดสินใจจะใช้แผนนี้แทน

“ตามนั้น ๆ อีกไม่นานแล้ว แต่หลังจากนั้นฉันจะไปคุยกับฟลอเมียร่าห์อีกสักหน่อยนะ จะได้ฟังความเห็นจากผู้เชี่ยวชาญด้วย แล้วก็อยากจะลองใส่ดูด้วย”

“ได้เลยค่ะ! ฉันจะรอ!”

“ฮ่า ๆ โอเค ๆ ฉันมีเรื่องจะคุยกับฟลอเมียร่าห์เป็นการส่วนตัวด้วย เพราะงั้นฉันเลยอยากเธอออกไปรอข้างนอกก่อน”

บรียักไหล่และพยักหน้าพร้อมกับขมวดคิ้วเล็กน้อย “ค่ะ…” เธอทำหน้ามุ่ย และไอเซ็นก็หัวเราะเบา ๆ ออกมา เขาเอามือวางบนหัวของเธอเมื่อเย็บผ้าเช็ดหน้าเสร็จ ซึ่งเป็นลวดลายเดียวกับเหรียญที่ห้อยอยู่รอบคอของเขา

เขาลุกขึ้นพร้อมด้วยรอยยิ้ม และมองกับเสื้อผ้าที่เสร็จแล้งตรงหน้าด้วยความภูมิใจ

[คุณสร้างกางเกงประณีตสำเร็จ]
[คุณสร้างเสื้อเชิ้ตประณีตสำเร็จ]
[คุณสร้างเสื้อสูทประณีตสำเร็จ]
[คุณสร้างไทประณีตสำเร็จ]
[คุณสร้างผ้าเช็ดหน้าประณีตสำเร็จ]
[สำหรับการสร้างสิ่งของที่มีคุณภาพสูง คุณได้รับ ค่าความอดทน +3 และค่าความคล่องแคล่ว +2]
[คุณสร้างเซทเสื้อผ้า ‘ชุดสูทประณีต’ สำเร็จ]
[ชุดสูทประณีต]
[คำอธิบาย]
ชุดสูทสีแดงดำคุณภาพสูง ถูกสร้างขึ้นโดยช่างตัดเสื้อไอเซ็น สิ่งของคุณภาพสมบูรณ์แบบ อันดับ 2 ได้ถูกสรรสร้าง
[รายการสิ่งของ] กางเกงประณีต, เสื้อเชิ้ตประณีต, เสื้อสูทประณีต, ไทประณีต, ผ้าเช็ดหน้าประณีต
[เซทอิทธิพล]
ค่าความอดทน +20 ค่าความแข็งแกร่ง +15 ค่าความคล่องแคล่ว +15 ค่าพรสวรรค์ +10
[สำหรับการสร้างสิ่งของที่มีคุณภาพสูง คุณได้รับ ค่าความอดทน +1 และความคล่องแคล่ว +1]
[ทักษะงานตัดเย็บถึงลเวล 100 อันดับ 1 อัพเกรดเป็นอันดับ 2]
[คุณสามารถใช้ผ้าชนิดพิเศษได้แล้ว]
[เนื่องจากอันดับทักษะงานตัดเย็บเพิ่มขึ้น คุณจึงได้รับ ค่าความคล่องแคล่ว +1 และค่าความอดทน 1]