โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง - ตอนที่ 134 ข้อตกลง

ทันทีที่ฮั่วเทียนหลันพูดจบ อันหรันก็อ้าปากค้างด้วยความตกใจ ดวงตากลมโตน่ารักของเธอนั้นเหมือนกำลังจะหลุดออกมาในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า "คุณ… คุณชายฮั่ว … แบบนี้… คงจะไม่ดีเท่าไหร่มั้งคะ … !”

อันหรันพูดเสียงตะกุกตะกัก เธอไม่ใช่ผู้หญิงใสซื่อจนไม่รู้เรื่องพวกนี้หรอกนะ

เธอเคยได้ยินเรื่องเกี่ยวกับการอาบน้ำด้วยกันของผู้ชายผู้หญิงแบบนี้อยู่บ่อยๆ ในใจเธอก็ไม่ได้ถือสาเรื่องนี้ด้วยซ้ำ

เพราะถ้าเป็นคู่สามีภรรยากันตามปกติ เรื่องรสนิยมแบบนี้ถือว่าเป็นเรื่องที่ช่วยกระชับความสัมพันธ์ที่ดีซะด้วยซ้ำ

แต่ระหว่างอันหรันและฮั่วเทียนหลันนั้น มันไม่ได้อยู่ในข้อตกลงของการแต่งงานตั้งแต่แรก!

ฮั่วเทียนหลันขมวดคิ้ว สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปในทันที : "แล้วเธอไม่ใช่ภรรยาของฉันเหรอ"

อันหรันนิ่งไปชั่วขณะ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองฮัวเทียนหลันอย่างรวดเร็ว ดวงตาที่เฉียบคมของเขานั้นทำให้เธอไม่กล้าที่จะสบตา

เธอเอ่ยขึ้นเสียงแผ่วเบา : "ใช่ค่ะ … "

“แล้วเธอยังจะรออะไรอยู่ล่ะ” ฮั่วเทียนหลันพูดจบก็ดึงมืออันของหรันแล้วลากเธอเข้าไปในห้องน้ำทันที

อันหรันพยายามขัดขืนอยู่สองสามครั้ง แต่ก็กลัวว่าฮั่วเทียนหลันจะใช้มืออีกข้างมากักตัวเธอไว้ และมันจะยิ่งลำบากกว่าเดิมถ้าเกิดว่าแผลของเขานั้นแตกขึ้นมาอีกรอบ

ช่างมันเถอะหน่า ก็แค่เรื่องอย่างว่าเองไม่ใช่เหรอ

เขาเป็นพ่อของลั่นลาน และกับเธอมันก็ไม่ใช่ครั้งแรก หวังแค่เพียงเขาจะอ่อนโยนขึ้นสักนิด

ฮั่วเทียนหลันกดปุ่มปล่อยน้ำอุ่นลงในอ้าง ก่อนจะหันกลับมาพูดกับอันหรัน : "ถอดเสื้อผ้าออกสิ!"

อันหรันกำมือสองข้างแน่นก่อนจะคลายออก เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง สายตาเบื่อหน่ายของฮั่วเทียนหลันที่มองมา ทำให้เขาทำได้เพียงยอมปลดกระดุมที่คอเสื้อและถอดชุดกี่เพ้าออกอย่างเชื่อฟัง

นี่เป็นครั้งแรกที่อันหรันสวมแค่ชุดชั้นในเผชิญหน้ากับฮั่วเทียนหลันในตอนที่พวกเขาทั้งคู่ต่างก็มีสติดี ใบหน้าของเธอตอนนี้ขึ้นสีแดงระเรื่อ ขาสองข้างของเธอหนีบเข้าหากันโดยไม่รู้ตัว

นี่คงนับว่าเป็นครั้งแรกได้ที่ฮั่วเทียนหลันสำรวจมองเรือนร่างของอันหรันอย่างละเอียด ผิวของเธอขาวนวลมาก สำหรับฮั่วเทียนหลันนั้น ความรู้สึกทุกครั้งที่ได้สัมผัสร่างกายของเธอ เขาคิดว่ามันเป็นความสุขทางกายอย่างยิ่งเลยแหละ

และในตอนนี้ท่าทางเขินอายของอันหรันนั้น มันยิ่งเหมือนเป็นการฉีดฉาปลุกอารมณ์ใส่ในร่างกายของเขา

ฮั่วเทียนหลันก้าวไปข้างหน้าและวางมือข้างที่ไม่มีแผลลงบนหน้าอกของอันหรันเบาๆ

อันหรันรู้สึกประหม่าเล็กน้อย เขาอยากจะยกมือขึ้นมาขัดขวางการกระทำของฮั่วเทียนหลัน แต่ก็ทำได้เพียงแค่คิด เมื่อฮั่วเทียนหลันกระแอมขึ้นเขาก็รีบเก็บมือลงไปในทันที ก่อนจะยืนตัวตรงอยู่อย่างนั้น

ฮั่วเทียนหลันยื่นมือเข้าไปในชุดชั้นในของอันหรันแล้วออกแรงบีบมันเบาๆ

อันหรันเมื่อถูกเขาสัมผัสส่วนอ่อนไหว ร่างกายของเธอก็เริ่มสั่นสะท้านและรู้สึกตัวอ่อนปวกเปียกลงในทันที

ฮั่วเทียนหลันรู้จุดอ่อนไหวของอันหรันดี ดังนั้นเขาจึงค่อยๆเลื่อนมือไปสัมผัสผิวขาวเนียนของอันหรันทั่วร่างกาย

ส่วนเรื่องอาบน้ำไม่ว่าจะทำก่อนและทำหลังจากที่เสร็จธุระก็มีค่าเท่ากัน หรือแม้กระทั้งทำไปพร้อม ๆ กันก็ยังได้เลย

อันหรันถูกฮั่วเทียนหลันสัมผัสทั่วร่างกายจนเริ่มจะทนไม่ไหว การตอบสนองกลับของร่างกายเมื่อถูกกระตุ้นอย่างรุนแรงนั้นยิ่งทำให้เธอรู้สึกละอาย แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกอยากจะหาอะไรมายัดเข้าไปอยู่เต็มที

ตามร่างกายของเธอตอนนี้เปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ เหมือนกับแอปเปิ้ลที่กำลังสุกงอมรอให้ฮั่วเทียนหลันเด็ดมันลงมา

“ คุณ คุณชายฮั่วคะ… ”

เสียงของอันหรันสั่นสะท้าน แต่กลับแฝงไปด้วยความรู้สึกเหมือนกำลังออดอ้อน

ฮั่วเทียนหลันหยุดมือลงก่อนจะพูดขึ้น : "มีอะไร!"

"คือว่า คุณไม่ทำแบบนี้ได้ไหมคะ… ฉันรู้สึก… ไม่ค่อยสบายนิดหน่อย … " อันหรันพูดข่มเสียง แม้จะรู้ดีว่าถ้าพูดออกไปแบบนี้อาจทำให้ฮั่วเทียนหลันโกรธเคืองเธอเอาได้

แต่การที่เขาต้องมายืนให้ฮั่วเทียนหลันล่วงเกินอยู่เช่นนี้ มันทำให้อันหรันรู้สึกอับอายขายขี้หน้าไปด้วย

มันเหมือนกับว่าเธอเป็นของเล่นของฮั่วเทียนหลันที่เขาจะทำอะไรก็ได้ตามใจชอบ

ฮั่วเทียนหลันรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังฟังเรื่องตลก เธอบอกว่ารู้สึกไม่สบายยังไงเหรอ

เมื่อนึกถึงสายตาของคนพวกนั้นที่มองเธอในวันนี้ และเรื่องที่เคยได้ยินมาว่าอันหรันชอบมีอะไรกับผู้ชายหลายๆคนนั้น ฮั่วเทียนหลันก็รู้สึกทันทีว่าผู้หญิงคนนี้ช่างเสแสร้งเก่งจริงๆ

"เธอไม่สบายอย่างงั้นเหรอ เอากับคนอื่นทีละหลายคนก็เป็นแบบนี้เหรอ ตอนนั้นคงจะเสร็จจากอีกคนต่อด้วยอีกคนเลยสินะ ฉันได้ยินมาว่ามากสุดก็เกือบสิบคนได้นี่ วันต่อมายังลุกขึ้นได้อยู่ไหมอะ"

ฮั่วเทียนหลันพูดออกมาโดยไม่คิด น้ำเสียงเย้ยหยันนั้นทำให้อันหรันรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังโดนมีดกรีดลงตรงกลางใจ แล้วโดนราดซ้ำด้วยน้ำเกลืออีกที มันเป็นความรู้สึกที่เจ็บปวดทรมานเป็นที่สุด

ใจของอันหรันรู้สึกชาไปหมด เพียงชั่ววูบที่รู้สึกเหมือนตัวเองเหมือนกำลังตกลงไปในถ้ำน้ำแข็ง

ที่แท้สิ่งที่ผู้ชายคนนี้ทำเมื่อสักครู่ ก็เพียงเพราะต้องการทำให้เขารู้สึกอับอายอย่างนั้นสินะ!

ดวงตาของเธอเอ่อล้นไปด้วยน้ำตาจนมองภาพข้างหน้าไม่ชัด เธอพยายามกลั้นอย่างสุดกำลังเพื่อไม่ให้น้ำตาไหลออกมา

เพราะเธอรู้ดีว่าไม่ว่าเธอจะทำอะไร ฮั่วเทียนหลันก็ไม่มีทางที่จะเห็นใจเธอ มิหนำซ้ำยังจะคิดว่าเธอกำลังเล่นละครอยู่ด้วยซ้ำ

“ทำไมเหรอ ไม่พอใจ?” ฮั่วเทียนหลันยื่นมือไปบีบที่ตัวของอันหรัน และออกแรงเพิ่มขึ้นอีกจนอันหรันแทบจะร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

“ ฉันเปล่าค่ะ … ” อันรันเอ่ยขึ้นเสียงแผ่ว

“เธอรู้ตัวหรือเปล่าว่าตัวเองเป็นผู้หญิงที่ราคาต่ำแค่ไหน สิ่งที่ทำได้ดีที่สุดก็คงจะเป็นการล่อลวงคนอื่นนี่แหละ” ฮั่วเทียนหลันยิ่งคิดเรื่องวันนี้ก็ยิ่งรู้สึกโกรธ เจ้าอ้วนกอนั่น ถ้าหากว่าเขาไม่อยู่ตรงนั้นล่ะก็ มันคงได้อันหรันไปแล้ว

เสน่ห์ของอันหรันนี่มาจากไหนนักนะ ถึงได้ทำให้ไอ้หื่นนั้นสนใจนัก

แต่ก็ไม่จำเป็นต้องคิดเยอะเลยนี่ มันก็คงเป็นตอนที่เขาเองกำลังเล่นไพ่นกกระจอกอยู่ แล้วยัยคนนี้แอบไปหว่านเสน่ห์ใส่มันเป็นแน่

ฮั่วเทียนหลันนึกถึงตรงนี้ เสียงเตือนจากเครื่องทำน้ำอุ่นก็ดังขึ้นบ่งบอกว่าน้ำถูกปล่อยลงอ่างพอดีแล้ว เขาเดินตามเสียงนั้นไป จากนั้นจึงก้าวเท้าลงในอ่างอาบน้ำ ก่อนจะนอนเอนลงไป

อ่างอาบน้ำถูกออกแบบมาสำหรับใช้คนเดียว พอเขาเอนตัวนอนลงไปแบบนั้นก็ทำให้ไม่เหลือที่ว่างพอสำหรับอันหรัน

อันหรันยืนอยู่หน้าฮั่วเทียนหลันอย่างกล้าๆกลัวๆ อยากจะก้มหัวลงแต่ก็ไม่กล้าที่ก้ม

เพราะก่อนที่ฮั่วเทียนหลันจะลงไปในอ่างนั้น เขาได้ดึงผ้าชิ้นสุดท้ายที่อยู่บนตัวเขาออกจนไม่เหลือ

"ยืนบื้ออยู่ทำไม ลงมาสิ!" ฮั่วเทียนหลันพูดขึ้นเสียงเข้ม

อันหรันพยักหน้า แต่ก่อนที่จะได้ก้าวลงไปในอ่าง อันหรันก็ต้องตกใจเมื่ออยู่ๆฮั่วเทียนหลันใช้มือตบน้ำในอ่างจนเกิดเสียงดัง

“เธอจะใส่ชุดแบบนี้ลงมางั้นเหรอ”

ฮั่วเทียนหลันพูดขึ้นด้วยความโกรธ เขารู้สึกว่าอันหรันกำลังแกล้งเขา และจงใจทำให้เขาเกิดความโมโห

เพราะเมื่อเขาโกรธ อันหรันก็จะรู้สึกดี

อันหรันตัวสั่นเทา ก่อนจะเอ่ยขึ้น : "คุณชายฮั่วคะ เอางี้ไหม… "

ก่อนที่เธอจะทันพูดจบ ฮั่วเทียนหลันก็ขัดขึ้นด้วยเสียงเย็นเฉียบ ในน้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความดุร้าย : "ไม่มีเอางี้อะไรทั้งนั้น ไม่ต้องยื่นข้อเสนอใดๆกับฉัน ฉันจะทำให้เธอลุกจากเตียงไม่ได้สักเดือนนึงเลย! "

อันหรันตกใจตัวสั่นผวา แน่นอนว่าเธอเข้าใจในสิ่งที่ผู้ชายคนนี้ต้องการจะสื่อ

เขาไม่ใช่คนที่ดีแต่พูดข่มขู่ แต่เขาสามารถที่จะทำมันอย่างที่พูดได้จริงๆ

อันหรันพยายามอดกลั้นกับความอัปยศอดสูที่อยู่ในใจเป็นอย่างมาก เขาปลดเปลืองผ้าสองชิ้นที่อยู่บนกายออก ก่อนจะลงไปในอ่างอาบน้ำ แต่แล้วก็ไม่มีที่พอสำหรับตัวเธอ

เธอทำได้เพียงยืนเปลือยต่อหน้าฮั่วเทียนหลันด้วยความรู้สึกอับอาย ปล่อยให้เขามองสำรวจเรือนร่างเธออยู่อย่างนั้น

"เธอกำลังทำอะไรอยู่ ยืนเป็นเสาธงอยู่เหรอ" ฮั่วเทียนหลันที่ตอนนี้มองดูรูปร่างที่ไม่จัดว่าดีแต่ก็ไม่ถือแย่ของอันหรันเอ่ยขึ้นเสียงเข้ม

อันหรันอืมรับ เธอไม่รู้ว่าควรทำยังไงฮั่วเทียนหลันถึงจะพอใจ : "ฉัน … อ่างอาบน้ำเล็กเกินไป มันไม่เหลือที่สำหรับฉัน … "

เสียงของอันหรันเริ่มสะอื้น เธอไม่รู้เลยว่าตัวเองทำผิดอะไรนักหนา เหตุใดฮั่วเทียนหลันถึงได้ปฏิบัติต่อเธอเช่นนี้

แต่ในขณะเดียวกันเธอก็ไม่รู้ตัวเอาซะเลยว่า ยิ่งเธอเป็นแบบนี้ฮั่วเทียนหลันก็ยิ่งมีอารมณ์มากขึ้น

"นั่งลงมาสิ!" ฮั่วเทียนหลันเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าเคร่งขรึม