เส้นทางเศรษฐีของ(ว่าที่)เชฟเหรียญทอง - ตอนที่ 385 รออยู่สามวัน
ตอนที่ 385 รออยู่สามวัน
…………….
เห็นเคอหงเทา เผยเทียนหู่ค่อนข้างแปลกใจ
เมื่อก่อนเคยทักทายกันสองสามครั้งที่ตู้เหมิน เคอซานก็เคยมาสือโจวสองสามครั้ง
ตอนนั้นนับว่าค่อนข้างสนิทสนม แต่คิดๆ ดูแล้ว ก็มีสี่ห้าปีที่ไม่ได้ไปมาหาสู่อะไรกัน
จู่ๆ เคอหงเทาก็มาปรากฏตัวตอนนี้ ทำให้เผยเทียนหู่อดคิดว่าเขามาพูดโน้มน้าวไม่ได้
“เหอะๆ เสี่ยครับ นี่ผมไม่ได้มาพบคุณเหรอครับเนี่ย!”
เผยเทียนหู่แค่นหัวเราะใส่ “มาพบฉันเหรอ หวงฟาคงไม่ได้ให้นายมาหรอกมั้ง”
เคอหวงเทาส่ายหน้าทันที “เป็นไม่ได้หรอกครับ ที่ตู้เหมิน เสี่ยหวงน่ะเล่นใหญ่มาก ผมเทียบไม่ติดหรอกครับ”
“หืม นายกับหวงฟา…เห็นไม่ตรงกันเหรอ”
“เหอะๆ เสี่ยครับ ตู้เหมินไม่เหมือนสือโจว คำพูดคุณคนเดียวสามารถชี้ขาดได้ ยังไงก็เป็นเมืองที่ยากจะพัฒนา กลุ่มอื่นๆ ก็วุ่นวาย”
เผยเทียนหู่พยักหน้าน้อยๆ “ก็สมเหตุสมผล ช่วงนี้นายเป็นยังไงบ้างล่ะ”
พูดถึงตรงนี้ เคอหงเทาก็ส่ายหน้าอย่างจนใจ ถอนหายใจพูด “ก็ไม่ยังไงจริงๆ ครับ เสี่ยหู่ นี่ผมมาขอพึ่งใบบุญคุณนะเนี่ย”
“หืม”
เผยเทียนหู่ขมวดคิ้วเล็กน้อย “นายคิดจะมาใช้ชีวิตที่สือโจวเหรอ เหอะๆ นายอย่าคิดว่าสือโจวจะตั้งตัวได้ง่ายๆ นะ แต่ถ้านายทำงานให้ฉัน…ก็คงจะสบายสักหน่อย”
“เหอะๆ เสี่ยหู่พูดถูก แต่ผมไม่ได้คิดจะมาที่สือโจวนะครับ”
“นายหมายความว่าไง”
เผยเทียนหู่ถามพลางมองเคอหงเทาด้วยสายตาเย็นชา
“ผมได้ยินมาว่าตู้เหมินใกล้จะเป็นของเสี่ยหู่แล้ว ผมพูดแบบนี้ไม่ผิดใช่ไหมครับ”
ได้ยินดังนั้น เผยเทียนหู่ก็ยิ้มออกมา “เหอะๆ ถูกต้อง ไม่เกินสามวัน วงการใต้ดินตู้เหมินก็จะถูกฉันล้างหน้าไพ่ ทำไม อยากเป็นไพ่ใบใหม่เหรอ”
ความจริงเคอหงเทาไม่ได้พูดโกหก ที่เขามาเพราะหวังจะใช้อำนาจของเผยเทียนหู่อยู่ที่ตู้เหมินได้อย่างราบรื่น
ช่วงนี้ โดยเฉพาะหลังจากขัดแย้งกับซ่งจื่อเซวียน เขาก็แทบอยู่ไม่สุขมาโดยตลอด
บวกกับที่พวกซ่งจื่อเซวียน เฉิงปา หวงฟากลายเป็นพวกเดียวกัน ธุรกิจของเขาก็ไม่ค่อยดีแล้ว
พูดได้ว่าเขาแทบจะไร้สิทธิ์ไร้เสียงมาหลายเดือน
ตอนนี้ได้ข่าวว่าเผยเทียนหู่จะจัดการหวงฟา เคอหงเทาอย่างเขาถึงตื่นขึ้นมา เหมือนว่าโอกาสจะมาถึงแล้ว
จะลืมตาอ้าปากได้ไหม ก็ดูตอนนี้แหละ
ดังนั้นเขาถึงได้พุ่งมาหาเผยเทียนหู่ก่อน เขาเชื่อว่าในอนาคตจะยังมีคนมาที่นี่อีกไม่น้อย เขาต้องแย่งอันดับหนึ่งมาให้ได้
เผยเทียนหู่พยักหน้าน้อยๆ “เอาสิ ซานเอ๋อร์ ทำงานได้ มองสถานการณ์เป็น”
“แหะๆ เสี่ยครับ อีกสองวัน คุณก็จะดึงธงของหวงฟาลง คุณคิดจะล้างหน้าไพ่ยังไงครับ”
“ตอนนี้คิดว่านายก็รู้ความเคลื่อนไหวของทางหวงฟาอยู่แล้ว เขาขายกิจการออกทอดตลาดหมด ไม่มีสภาพการณ์อะไรเลย รอเขาล้มแล้ว นายก็รับไป พร้อมกับคำพูดของฉัน!”
เผยเทียนหู่พูดด้วยรอยยิ้ม
“รับทราบครับ ที่รอก็คือประโยคนี้ของคุณเลย เสี่ยคิดว่าร้านของหวงฟา ผมจะรับช่วงต่อได้ไหมครับ ยังไงตอนนี้สภาพการเงินผมก็แย่ลงเรื่อยๆ…”
เผยเทียนหู่ครุ่นคิด “เรื่องนี้ตามใจนาย ถึงตอนนั้นนายได้ตำแหน่งแล้ว ค่อยจัดการก็ไม่สาย แต่ตอนนี้ถ้ามีที่เหมาะสม เอามาก็ได้!”
เคอหงเทาพยักหน้าทันที “ครับ ผมเชื่อเสี่ย!”
วันถัดมา หวงฟาก็เห็นขาใหญ่มาไม่น้อย ส่วนมากมาเพื่อรับช่วงกิจการต่อ
ร้านของหวงฟา มีอัตราส่วนที่ครอบครองในตู้เหมินมากที่สุด ต่อให้แบ่งให้คนพวกนี้ ก็ต้องใช้เวลาช่วงหนึ่งสำหรับแบ่ง
บ่ายวันนี้ เคอหงเทาก็มาที่ตึกจวี้เฟิง
เมื่อมาถึง แรงกดดันในใจของเคอหงเทาก็ลดลงมากอย่างชัดเจน
มาคราวก่อน เขาตัวสั่นกับรัศมีของหวงฟา แต่ครั้งนี้ไม่ใช่แล้ว เขามาพร้อมกับการคุ้มครองของเผยเทียนหู่ด้วย
“เสี่ยซาน ท่าทางนายก็มาแบ่งน้ำแกงฉันใช่ไหม!”
หวงฟาจงใจพูดพลางยิ้มขื่น
เคอหงเทาอดยิ้มไม่ได้ “เสี่ยหวง ดูคุณพูดสิ รู้ว่าตอนนี้คุณต้องใช้เงิน ผมก็เอาเงินมาให้ไม่ใช่เหรอครับ”
หวงฟาก็ยิ้มตาม
“พูดแบบนี้ เสี่ยซานนี่น่าสนใจนะ หาเรื่องหรือไง นายคิดดีแล้วเหรอ”
เคอหงเทาพยักหน้า พูดถึงโรงอาบน้ำหนึ่งแห่ง ไนต์คลับหนึ่งแห่งและบริการคลับเฮาส์สองแห่งทันที
หวงฟาลอบยิ้ม ไอ้หมอนี่ดูท่าจะมีแรงจูงใจนานแล้ว ที่พูดมามีแต่สถานที่ที่เขาหาเงินได้ทั้งนั้น
แต่ซ่งจื่อเซวียนมีคำพูดทิ้งไว้ก่อน ให้เขาพยายามเสนอขายออกไปเร็วหน่อย ขอแค่พอรับได้ก็ขาย ไม่ต้องเอากำไร
มีคำพูดนี้ หวงฟาก็ไม่กล้าเอาอะไรมาก เปิดราคาขั้นต่ำทันที
“เสี่ยครับ มาถึงตอนนี้แล้ว คุณก็ให้ราคาเหมาผมหน่อยเถอะ คุณว่าขายทั้งหมดแปดล้านโอเคไหม”
หวงฟาโบกมือ “เสี่ยซาน ไม่ล้อเล่นกับนายแล้ว สถานการณ์ช่วงนี้ของฉันนายก็รู้นี่ว่าต้องรีบใช้เงิน ไม่เอากำไร สิบล้านจะขาดหยวนเดียวก็ไม่ได้!”
“เอ่อ…แหะๆ งั้นผมขอพิจารณาอีกหน่อยแล้วกัน!”
เคอหงเทาแสร้งทำเป็นลำบากใจ ครุ่นคิด
ถึงอย่างไรตอนนี้หวงฟาก็นับว่าตกอยู่ในสถานการณ์ลำบาก เขาไม่จำเป็นต้องประจบ น้อยได้ก็น้อย
ถ้าเป็นเมื่อก่อน เขาคงยอมมากหน่อย เพื่อให้หวงฟามองเขาให้สูงหน่อย หลังจากนั้นก็จะดูแลกันบ้าง
แต่ตอนนี้…เห็นได้ชัดว่าไม่มีประโยชน์แล้ว
หวงฟาเห็นอย่างนั้น ก็มองความคิดของเคอหงเทาออกทันที ยิ้ม “เอาสิ เสี่ยซาน งั้นนายกลับไปคิดก่อน เดี๋ยวฉันต้องไปเจอกับเสี่ยเจียง”
“หืม เสี่ยเจียงก็มาเหรอ”
หวงฟาพยักหน้า “ใช่ นัดไว้เรียบร้อยแล้ว ใกล้ถึงเวลาแล้ว เหวินคุ่ย ส่งเสี่ยซานด้วย!”
เห็นดังนั้น เคอหงเทาก็รีบพูด “ไม่ๆๆ เดี๋ยวๆ เสี่ยหวง ผมคิดได้แล้ว สิบล้าน ผมโอเค!”
หวงฟายิ้มน้อยๆ เริ่มมั่นใจแล้ว
เงินสิบล้านหยวนเข้าบัญชี หวงฟาก็ให้คนไปทำเรื่องเปลี่ยนเจ้าของกับเคอหงเทา
สามวันมานี้ หวงฟาไม่ใช่แค่ส่งร้านทั้งสี่แห่งนี้ให้กับเคอหงเทา ขณะเดียวกันร้านอื่นๆ ก็ขายไปหมดแล้วเช่นกัน
รายรับเข้ามาประมาณห้าสิบหกสิบล้าน ดูแล้วไม่เลว แต่ว่า…การซื้อขายที่ได้เงินมาก็ทิ้งไป
คืนวันที่สาม หวงฟาก็มาที่ร้านสวนสวินเฟิง
สองวันมานี้คนมาที่บริษัทมากมาย หลังจากขายกิจการไปจนหมดก็ยังมีคนมาเยี่ยมอยู่บ้าง หวงฟาจึงหลบมาหาความสงบ
ซ่งจื่อเซวียนยกแก้วสุราขึ้นดื่ม “จัดการเรียบร้อยแล้วเหรอครับ”
“อืม ยังเหลือร้านอาหารสามร้าน แต่กิจการทั่วๆ ไปน่ะ”
“เหอะๆ ไม่เป็นไร เดี๋ยวมันจะค่อยๆ ดีขึ้นเอง ได้เงินมาเท่าไรครับ”
“ขายได้ทั้งหมดหกสิบกว่าล้าน แต่ว่า…นายท่านรอง มีร้านสองสามร้านของนายอยู่ ร้านอาหารฉันก็ดังไม่ได้แล้ว”
ซ่งจื่อเซวียนพูดยิ้มๆ “ฮ่าๆ แบ่งปันทรัพยากรกันน่ะ เอาอย่างนี้แล้วกันเสี่ยหวง ในมือคุณยังมีสูตรจดสิทธิบัตรไว้เท่าไรก็เอาออกมา เดี๋ยวผมช่วยจัดสรรสักหน่อย”
“หืม งั้นดีเลย นายท่านรองพูดจริงเหรอ”
ซ่งจื่อเซวียนยิ้ม พยักหน้าพูด “วางใจเถอะ ตอนนี้เสี่ยหวงสะอาดแล้ว ร้านอาหารทางนี้ ผมจะทำให้คุณกินอิ่มแน่นอน!”
“ดีเลย นายท่านรอง ขอโทษด้วยที่ฉันต้องพูดตรงๆ นะ ทำไมนายถึงให้ฉันขายร้านพวกนี้ไปล่ะ”
หวงฟาอดทนอยู่สามวัน ในที่สุดก็ถามออกมา
“เหอะๆ มีสองเหตุผล หนึ่งในนั้นก็คือให้เผยเทียนหู่นึกว่าคุณขี้ขลาด ถึงตอนนั้นเขาก็จะดูถูกทางเรา
ส่วนเหตุผลที่สอง…หลังจากสองสามวันนี้ ไม่ต้องให้ผมพูดคุณก็น่าจะรู้นะครับ”
เห็นซ่งจื่อเซวียนอุบเงียบ หวงฟาก็รู้สึกโมโห แต่ก็ไม่กล้าปลดปล่อยออกมา ถึงอย่างไรก็เชื่อฟังเขาไปแล้ว
“นายท่านรอง งั้นหลังจากนี้…ฉันก็จะทำแต่ร้านอาหารน่ะสิ”
“ใช่ครับ เมื่อก่อนที่คุณมีร้านพวกนั้น รายได้ประมาณเท่าไรเหรอครับ”
“ดีหน่อยนะ รายได้ต่อเดือนหลักล้านไม่มีปัญหาอะไร ส่วนธุรกิจอย่างอื่น แสนกว่าจนถึงหลายแสนทุกเดือน”
ซ่งจื่อเซวียนพยักหน้าน้อยๆ “ธุรกิจผิดกฎหมายทำเงินได้มากกว่าอยู่ดี”
ที่จริงซ่งจื่อเซวียนก็เข้าใจ คลับเฮาส์หลงตูของตนก็เหมือนกัน จะว่าไป ถึงจะไม่มีเมนูซิกเนเชอร์ แต่กำไรทุกเดือนมากกว่าสวนสวินเฟิงเท่าตัว
ถึงอย่างไรขนาดก็ตั้งเท่านั้นแล้ว
อีกทั้งคาราโอเกะชั้นสามก็มีสาวๆ บริการ เพียงแต่คลับเฮาส์ของเขาสะอาดสะอ้านแล้ว ไม่อนุญาตให้มีเรื่องทางเพศปรากฏขึ้นอีกแน่นอน
ต่อให้มี ก็ต้องเป็นนอกสถานที่
ภายใต้การดูแลอย่างเข้มงวด ซ่งจื่อเซวียนก็ไม่กลัวว่าจะเกิดเรื่องอย่างอื่นขึ้น
“นายท่านรอง นายอย่าเปลี่ยนประเด็นสิ นายเป็นคนบอกให้ฉันขายพวกนี้ไปนะ”
ซ่งจื่อเซวียนได้ยินก็อดยิ้มไม่ได้ “วางใจเถอะเสี่ยหวง หลังจากนี้สองสามวัน คุณจะพบว่า…คุณรวยแล้ว!”
หวงฟาได้ฟังก็สับสน แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรอีก จากความเข้าใจของเขา ถามไปซ่งจื่อเซวียนก็คงไม่ตอบ
วันถัดมา หวงฟาเพิ่งมาถึงบริษัท ก็ได้ยินข่าวหนึ่ง
เผยเทียนหู่มาถึงแล้ว
เสี่ยหู่มาตู้เหมิน ขาใหญ่ไม่น้อยไปเยี่ยมเยือนกันหมด ถึงอย่างไรสถานการณ์วงการใต้ดินก็เริ่มวุ่นวายแล้ว
เริ่มตั้งแต่เสี่ยหวงเสนอขายกิจการ พวกเขาก็รู้ว่าจะมีความเคลื่อนไหวใหญ่ อีกทั้งความเคลื่อนไหวนี้เกี่ยวข้องกับเสี่ยหู่ด้วย
ตอนนี้เป้าหมายของคนที่ไปเยี่ยมง่ายมาก นั่นก็คือไม่อยากโดนล้างทิ้งไปกับการล้างหน้าไพ่ครั้งนี้
หลังจากรับคนมาเยี่ยมเยือนหลายรอบ เผยเทียนหู่ก็แทบจะตัวลอยแล้ว
จากนั้นเขาก็ให้อู๋ชิ่งไปป่าวประกาศ บอกว่าหวงฟาสามารถเข้าพบเขาได้แล้ว สถานที่คือเป่ยหูตรงเขตชานเมืองของตู้เหมิน
เดิมเป่ยหูก็คือทะเลสาบแห่งหนึ่ง ไม่ได้มีการพัฒนาอะไร
ทว่าภาครัฐก็พัฒนาขึ้นมาในภายหลังเพื่อเศรษฐกิจ แต่คนที่รับช่วงต่อไม่ได้หาเงินได้มากขนาดนั้น
ตอนนี้ก็ไม่ได้ใช้งานแล้ว
บวกกับเป็นสถานที่เปลี่ยว ปกติจึงไม่มีคนมา
ดังนั้นเผยเทียนหู่จึงเลือกที่นี่ เหตุผลง่ายมาก หนึ่งคือสภาพแวดล้อมเงียบสงบ เป็นธรรมชาติ ส่วนข้อสองก็จะได้จัดการง่าย
ถึงอย่างไรต่อให้แจ้งความที่นี่ ทางตำรวจรีบมาแค่ไหนก็น่าจะยังต้องใช้เวลามากกว่าครึ่งชั่วโมง
อีกทั้งยังพักที่นี่ได้ ถึงจะปิดอยู่ แต่เผยเทียนหู่ก็ยังหาเส้นสายมาเปิดได้อยู่ดี
เสพสุขกับบริการระดับสูง แต่กลับฟรี จะไม่มีความสุขได้อย่างไรกัน
ถึงเป่ยหู ก็ยังคงมีคนมาเยี่ยมเยือน
เผยเทียนหู่ยิ้ม “อู๋ชิ่ง รอหวงฟามา เราก็ไปอาคารเล็กๆ ริมทะเลสาบนั่นกัน ถึงตอนนั้น…ก็ขึ้นอยู่กับนายแล้ว”
“วางใจเถอะครับเสี่ยหู่ หวงฟาได้รับข่าวแล้ว ถึงตอนนั้นคุณดูละครไปก็พอ!”
“ฮ่าๆๆ แย่งของของฉัน กระทืบคนของฉัน…ก็ควรสั่งสอนเขา!”
มีอู๋ชิ่งอยู่ข้างกาย เผยเทียนหู่พูดได้ว่าไม่มีอะไรที่เขาต้องกลัวเลย
สำหรับเขาแล้ว ตอนนี้ก็คือเสพสุขกับการรอคอยแบบนี้ รอคอยให้หวงฟามา ดูอีกฝ่ายร้องขอความเมตตา
กำเริบเสิบสานต่อหน้าเขา ก็คือตายสถานเดียว!
เพียงแต่ หลายวันถัดมา กลับทำให้เผยเทียนหู่รู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก
วันแรก หวงฟาไม่ได้มา มีวงการใต้ดินสองคนมาเยี่ยมเยือน
…
วันที่สอง หวงฟาไม่ได้มา คนที่มาเยี่ยมเยือนก็ไม่ได้มา เผยเทียนหู่นั่งสับสนอยู่ทั้งวันที่เป่ยหู
…
วันที่สาม…หวงฟาก็ยังไม่มา…
เผยเทียนหู่ลนลานแล้ว เดิมคิดว่าที่ไอ้หมอนั่นขายกิจการก็เพื่อจะส่งเงินให้ตน แต่ไอ้หมอนั่นลืมเรื่องนี้ไปเลยงั้นเหรอ…
YOU MAY ALSO LIKE
