“พูดความจริงไม่เห็นจะน่าเกลียดตรงไหนเลย แล้วนี่อายทำไมเนี่ย ฉันก็แค่พูดถึงเตียงนอนเฉยๆ เอง หรือว่าเธอคิดไปไกลถึงฉากรักเร่าร้อนที่เคยทำกับพ่อเทพบุตรตาเขียวอยู่บ่อยๆ ใช่ไหมล่ะ”

“ไม่ใช่นะ ฉัน…” รีบส่ายหน้าปฏิเสธ พยายามจะพูดแก้ต่างอีกแรงแต่ก็ตะกุกตะกักเต็มที จนลินดาหัวเราะออกมาอย่างรู้ทัน

“เอาละไม่พูดแล้วก็ได้ นั่นไงรถมาแล้ว ขึ้นรถเถอะ”

รถแท็กซี่แล่นมาจอดตรงหน้า ลินดาก้าวนำขึ้นไปก่อนเป็นคนแรก ก่อนที่ยาหยีจะก้าวตามขึ้นไปนั่งข้างๆ

“ไปโรงแรมซาวอยมอสโกค่ะ”

แท็กซี่มิเตอร์ค่อยๆ เคลื่อนออกจากสนามบิน มุ่งหน้าพาหล่อนกับลินดาไปยังโรงแรมซาวอยมอสโกซึ่งเป็นโรงแรมที่อยู่ใกล้กับคฤหาสน์ซีร์ยานอฟมากที่สุด แม้ราคาค่าห้องพักมันจะแพงระยับจนต้องอ้าปากค้างแค่ไหน แต่หล่อนก็ต้องยอมลงทุน ใช่…หล่อนจะต้องยอมเสี่ยงอีกครั้ง เพื่อให้ได้หัวใจของคอร์เนลกลับคืนมา แม้หนทางสำเร็จมันจะริบหรี่ซะเหลือเกินก็ตาม

มือใหญ่สีแทนที่กำลังยกแก้วกาแฟดำขึ้นดื่มชะงักค้างกลางอากาศทีเดียวเมื่อหูได้ยินข่าวล่าสุดจากปากของคนสนิท

“ว่าไงนะเซอร์เก ฉันฟังไม่ถนัด”

“คุณยาหยีเธอเดินทางมามอสโกครับ”

เลือดในกายเย็นเฉียบแทบจะกลายเป็นก้อนน้ำแข็ง หัวใจเต้นแรงระรัวจนกระแทกเข้ากับหน้าอกอย่างรุนแรง วูบหนึ่งความยินดีแล่นขึ้นมาจุกอก แต่แวบเดียวก็ถูกความเจ็บแค้นกลบทับจนมืดมิด เขาไม่มีวันให้อภัยผู้หญิงแพศยาอย่างยาหยีแน่นอน

“คราวหน้าอย่านำเรื่องของผู้หญิงคนนี้มาบอกฉันอีกนะเซอร์เก เพราะมันไร้สาระมาก”

“เมื่อวานนายน้อยสั่งให้ผมเตรียมลีมูซีนไม่ใช่หรือครับ บอกว่าขี้เกียจขับรถเอง”

“ฉันเปลี่ยนใจแล้ว อยากขับรถเองบ้าง มีอะไรไหมเซอร์เก แล้วก็หุบปากไม่ต้องถามอะไรทั้งสิ้นนะ รวมทั้งห้ามใครหน้าไหนตามฉันมาด้วย ไม่อย่างนั้นเห็นดีกันแน่”

คอร์เนลขู่ทิ้งท้ายก่อนจะกระโดดขึ้นรถสปอร์ตและขับออกไปราวกับรถมีปีกเหาะได้

เซอร์เกส่ายหน้ายิ้มๆ ขณะที่อีวานงงเต๊ก

“ทำไมนายน้อยเปลี่ยนใจง่ายจังน้าเซอร์เก ผมล่ะตามอารมณ์ไม่ทันเลย”

“คนกำลังคลั่งก็อย่างนี้แหละน่า รออีกสักพักเดี๋ยวอาการนี้ก็หายไปเองนั่นแหละ”

“อีกนานไหมล่ะน้าเซอร์เกที่นายน้อยจะหายจากโรคเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายเนี่ย”

ผู้เป็นน้าชายระบายยิ้มกว้าง ก่อนจะเฉลยออกมาแบบอมพะนำ

“ไม่กี่วันก็คงจะหายแล้วล่ะ เพราะยารักษาเดินทางมาถึงมอสโกแล้ว”

เซอร์เกพูดจบก็เดินหัวเราะจากไป ทิ้งให้อีวานยืนเกาหัวแกรกๆ ด้วยความมึนงงซ้ำซ้อนอยู่ตามลำพัง

“น้าเซอร์เกพูดอะไรน่ะ ฟังไม่เห็นรู้เรื่องเลย ยารักษาอะไร? โอ๊ย! งงว่ะ”

อีวานส่ายศีรษะแรงๆ เพื่อสลัดความงงงวยออกจากสมอง จากนั้นก็ก้าวขึ้นรถลีมูซีนที่คอร์เนลปฏิเสธที่จะนั่งกะทันหันเพื่อขับเข้าไปเก็บในโรงรถขนาดใหญ่ทันที