เมียหวานของประธานเย็นชา - ตอนที่ 153 รักเก่ารักใหม่
บทที่ 153 รักเก่ารักใหม่
ทั้งสองเดินผ่านเวินเที๋ยนเที๋ยนไปและ ทำเหมือนว่าเธอเป็นอากาศ
ผู้หญิงคนนั้นเบิกบานใจมากและยิ่งกระตือรือร้นเพื่อเอาใจจี้จิ่งเชิน
จี้จิ่งเชินเป็นที่รู้จักกันดีว่าเขาเป็นคนเลือดเย็นและไม่เคยมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับใคร
แม้ว่าผู้หญิงจะเป็นฝ่ายรุกมาทำดีด้วย ก็ถูกโยนออกไป ไม่ต้องพูดถึงการให้เกียรติ
หลังจากที่เขาแต่งงาน ก็แสดงให้เห็นท่าทีแบบนี้ แต่กลับทำให้คนคิดคิดว่าเขาเป็นคนรักที่สมบูรณ์แบบ
แต่คิดไม่ถึงว่าช่วงเวลาที่ดีอยู่แค่เพียงไม่นาน ไม่กี่วันต่อมารักใหม่ก่อนหน้านี้กลายเป็นเก่าแล้ว
เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ผู้หญิงคนนั้นจ้องมาที่เวินเที๋ยนเที๋ยนที่ยืนอยู่ข้างประตู ดวงตาของเธอแสดงความภาคภูมิใจเล็กน้อย
แต่ถ้าผู้หญิงตรงหน้า ไม่ทำผิดโอกาสจะมาถึงเธอได้ยังไง?
เมื่อคิดแบบนี้รอยยิ้มบนใบหน้าของผู้หญิงคนนั้นก็ยิ่งสว่างเป็นประกายขึ้น เธอซบไหล่ของจี้จิ่งเชินแล้วเดินเข้าไปข้างใน
เวินเที๋ยนเที๋ยนระงับความเจ็บปวดไว้ในใจและเดินออกมาสองสามก้าว
“จี้จิ่งเชิน ฉันมีอะไรจะพูดกับคุณ”
ฝีเท้าของจี้จิ่งเชินยังคงเดินต่อไป และเขาไม่แม้แต่จะมองย้อนกลับมา
“ ผมไม่อยากฟังคุณพูด”
เวินเที๋ยนเที๋ยนกัดริมฝีปากล่างของเธอแล้วมองดูจี้จิ่งเชินกับผู้หญิงคนนั้นเดินตรงเข้าไปในห้องนอนของเขาและปิดประตูลง
เธอยืนอยู่ที่เดิม รออยู่นานมาก แต่ก็ไม่มีใครเอามา
เวินเที๋ยนเที๋ยน พยายามจะฝืนยิ้มออกมา แต่ก็ทำไม่ได้เธอเกือบจะร้องไห้ออกมา
หัวใจของเธอเหมือนทำให้แตกเป็นรูใหญ่ ลมหนาวจากข้างนอกพัดเข้าไปไม่ขาดสาย ทำให้เธอรู้สึกเหน็บหนาวไปทั้งร่างกาย
เธอยืนอยู่พักหนึ่ง เธอถึงหันกลับมาอย่างช้า ๆ แล้วกลับไปที่ห้องของเธอ
ในห้องนอนของจี้จิ่งเชิน
ทันทีที่เธอเดินเข้ามาผู้หญิงคนนั้นโอบมือลงบนคอของจี้จิ่งเชินเบาๆ
เธอซบลงบนหน้าอกเขาแล้วพูดอย่างหวานหยาดเยิ้มว่า “ประธานจี้ ฉัน……”
ก่อนที่ผู้หญิงคนนั้นจะได้พูดอะไรจี้จิ่งเชินก็ผลักเธอออกไป!
ผู้หญิงตรงหน้าเขาคนนี้ ให้มองเพิ่มอีกแค่วินาทีเดียวเขาก็รู้สึกเหมือนจะทนไม่ได้แล้ว
“อยู่ให้ห่างจากผมหน่อย”
ผู้หญิงคนนั้นตกใจ แต่เธอคิดไม่ถึงว่า จี้จิ่งเชินจะเปลี่ยนสีหน้าของเขาอย่างรวดเร็วแบบนี้
เธอฝืนยิ้มออกมา
“ประธานจี้ คุณเป็นอะไรไป?เมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลยไม่ใช่เหรอ?”
เมื่อนึกถึงท่าทางของเวินเที๋ยนเที๋ยนเมื่อครู่นี้ สีหน้าของจี้จิ่งเชิน ยิ่งดูแย่กว่าเมื่อครู่นี้อีก สายตาที่โหดร้ายและเย็นชาจ้องไปที่ผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขา
“ไสหัวออกไป!”
เขาตะคอกออกมา ดวงตาที่แหลมคมของเขาเหมือนมีดที่แทงเข้าไปในร่างของอีกฝ่าย เหมือนต้องการจะฆ่าเธอ!
ผู้หญิงตัวสั่นอย่างรุนแรง เธอสั่นไปทั้งตัวด้วยความกลัว เธอลุกขึ้นยืนและรีบวิ่งออกไป
ในห้องเหลือเพียงจี้จิ่งเชินอยู่คนเดียว
เขาก้มลงมองมือทั้งสองข้างของตัวเอง เขาไม่สามารถควบคุมจิตใจของตัวเองได้ ภาพที่ดวงตาทั้งสองข้างของเวินเที๋ยนเที๋ยนเต็มไปด้วยน้ำตาปรากฏขึ้นมาในใจของเขา
เขากำหมัดแน่น บนหน้าผากของเขาขมวดจนเส้นเลือดปูดขึ้นมา
เขาพยายามอย่างสุดกำลังถึงจะกำจัดภาพเหล่านั้นออกไปจากสมองเขาได้
จู่ๆจี้จิ่งเชินก็กำหมัดขึ้น แล้วทุบลงบนโต๊ะเสียงดัง
“ผมจะไม่ยอมปล่อยให้คุณหลอกผม!”
เขากัดฟันพูด
ท่ามกลางความมืด ลึกลงไปดวงตาของเขาทั้งมืดมิดและโหดร้าย
หลายวันมานี้ เวินเที๋ยนเที๋ยนเห็นจี้จิ่งเชินพาผู้หญิงกลับมาที่คฤหาสน์ทีละคนทีละคน
ภาพที่ใกล้ชิดสนิทสนมกันของพวกเขาทำให้เธอเครียด แต่ว่าทุกครั้งที่เวินเที๋ยนเที๋ยนต้องการจะจากไป จี้จิ่งเชินกลับเรียกเธอให้อยู่ต่ออย่างโหดร้าย
แม้กระทั่งให้เธอยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขา และมองดูด้วยสายตาของตัวเอง
จากการสะเทือนจิตใจอย่างมากครั้งนี้ แม้ว่าเวินเที๋ยนเที๋ยนสามารถเดินได้ไปไหนก็ได้ในคฤหาสน์เก่าแก่ แม่ครัวยังตุ๋นยาบำรุงร่างกายให้เธอทุกวันเพื่อบำรุงร่างกาย
แต่หลายวันมานี้ เธอก็ผอมลงอีกหลายส่วน
เวินเที๋ยนเที๋ยนสวมชุดสีขาวยืนที่หน้าต่าง มองไปที่จี้จิ่งเชิน ที่กำลังจะออกไป สายลมพัดเสื้อผ้าของเธอ มองจากไกลๆ เธอผอมเหมือนมนุษย์กระดาษ
จี้จิ่งเชินหันกลับมาอย่างประหลาดใจ เห็นร่างที่ผอมเพรียวของเวินเที๋ยนเที๋ยน ราวกับว่าสายลมจะพัดพาเธอไป
เขากำหมัดของเขาแน่ และมองลึกเข้าไปที่เธอ
โดยไม่พูดอะไรสักคำ เขาหันไปขึ้นรถ โดยไม่หันกลับมามอง
บ่ายวันนั้นเวินเที๋ยนเที๋ยนลงมาจากห้อง
ทันทีที่ฉันเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นเธอก็เห็นผู้หญิงคนนั่งอยู่บนโซฟา
นี่เป็นหนึ่งในผู้หญิงที่จี้จิ่งเชินมักจะพากลับมาในหลายวันนี้
เธอนั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟา และเมื่อเห็นเวินเที๋ยนเที๋ยนเดินมา เธอก็ยิ้มออกมา
“พี่สาว ต่อไปถ้าฉันเข้ามาอยู่ที่นี่ คงต้องรบกวนให้พี่ดูแลฉันมากๆหน่อย”
เห็นเวินเที๋ยนเที๋ยนไม่พูดจา เธอก็พูดขึ้นมาว่า “ใช่แล้ว พี่ไม่ใช่เจี่ยงเนี่ยนเหยา แล้วอย่างนั้นชื่ออะไรหล่ะ?”
เวินเที๋ยนเที๋ยนมองดูเธออย่างเฉยเมย ไม่พูดไม่จาแล้วหันหลังเดินออกไป
ทันทีที่เธอเดินออกไป ผู้หญิงคนนั้นยิ้มกริ่มและนั่งลงบนเก้าอี้อีกครั้ง
“ยังคิดว่าตัวเองเป็นนายหญิงจริงๆอยู่หรือไง”
“หน้าหนาขนาดนี้ เรื่องราวก็ถูกเปิดเผยออกมาหมดแล้วยังไม่ยอมไป ยังหน้าด้านอยู่ต่อที่นี่อีก”
เธอกัดฟันแน่น
ไม่ว่าจะเป็นยังไง แค่ทำให้เวินเที๋ยนเที๋ยนออกไป เธอก็จะได้นั่งแท่นคุณนายจี้!
เธอกลอกตาไปมา ในไม่ช้าเธอก็คิดออกหลายวิธีเธอยิ้มออกมาอย่างพอใจ
ได้ยินมาจากพ่อบ้านว่า ผู้หญิงที่ตามจี้จิ่งเชินมาในช่วงนี้ เป็นลูกสาวของตระกูลเล็ก ๆ ที่เพิ่งเกิดขึ้นไม่นาน ชื่อว่าฉวีหลาน
หลายวันมานี้มีข่าวลือเกี่ยวกับจี้จิ่งเชินออกมาติดๆกัน ข้างนอกมีข่าวลือเกี่ยวกับเขาเล่าต่อกันอย่างคลุมเครือ ว่าเขาจะยกเลิกงานหมั้นของเขาแล้วมาแต่งงานกับฉวีหลานแทน
ท้องฟ้าค่อยๆมืดแล้ว
เวินเที๋ยนเที๋ยนยืนรออยู่ที่ประตู
เธอคิดแล้วคิดอีกก็ตัดสินใจที่จะคุยกับจี้จิ่งเชินดีๆ
หรือว่าพ่อบ้านพูดถูก จี้จิ่งเชินไม่ได้ไม่รู้สึกอะไรเธอ
เธอเอื้อมมือออกไปแตะจี้รูปภาพที่สร้อยคอ บนคอของเธอ แล้วปลอบใจตัวเอง
ฉวีหลานนั่งอยู่ในห้องรับแขก มองไปทางเธออย่างเหยียดหยาม และถากถางขึ้นมา
“ประธานจี้ไม่ชอบคุณแล้ว คุณยังจะดื้อดึงอยู่ต่อไปเพื่ออะไร?”
“คุณเอาใจใส่ขนาดนี้ หรือว่าที่แท้อยากจะได้หัวใจของเขากลับคืนมา? อย่าฝันไปหน่อยเลย! ”
เธอนั่งไขว่อยู่บนโซฟา ถูเล็บที่ทำมาใหม่ของเธอราวกับว่าคฤหาสน์เก่าแก่นี้เป็นบ้านของตัวเอง
เวินเที๋ยนเที๋ยนยืนอยู่ที่ประตูทางเข้า ถ้าจี้จิ่งเชินไม่อนุญาต เธอก็ออกไปข้างนอกไม่ได้ทำได้เพียงยืนอยู่ด้านใน
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน เสียงกระหึ่มของรถสปอร์ตจากที่ไกลๆก็ค่อยๆใกล้เข้ามา
ไฟรถยนต์ค่อยๆปรากฏขึ้นในที่มืด
เมื่อได้ยินเสียง ฉวีหลานที่เมื่อครู่ยังคงนั่งอยู่บนโซฟาก็รีบกระโดดขึ้นมาและเดินออกไปทันที
เมื่อเธอไปถึงประตู เธอก็ผลักเวินเที๋ยนเที๋ยนออกด้วยความหงุดหงิดและเดินตรงไป
ทันทีที่เธอมาถึง รถของจี้จิ่งเชินก็หยุดลง
ฉวีหลานก้าวไปเปิดประตูข้างหน้าอย่างกระตือรือร้น
ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
“ประธานจี้ ทำไมคุณถึงเพิ่งกลับมาตอนนี้ ฉันรอคุณที่ประตูมาเป็นชั่วโมงแล้ว ยืนรอจนปวดขาไปหมด”
จี้จิ่งเชินมองเธอ ในสายตาไม่มีความรู้สึกใดๆจนกระทั่งเขาขมวดคิ้วขึ้นมา
“ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้?”
เขาจำได้ว่า วันนี้เขาไม่ได้เรียกผู้หญิงคนนี้มาที่นี่
สองวันมานี้ ตั้งใจพาผู้หญิงเข้าบ้านมาต่อหน้าเวินเที๋ยนเที๋ยน เพราะอยากจะบอกเธอเอาไว้ ว่าถึงเขาจะไม่มีเธอ ก็มีชีวิตที่ดีได้
YOU MAY ALSO LIKE
