เมียพรหมจรรย์ ชุด ภรรยาของมหาเศรษฐีซาตาน - ตอนที่ 36

‘เธอกล้ามากที่ขัดคำสั่งของฉัน และเธอได้ยับคามือฉันแน่ จันทร์เจ้าขา!’

ไม่เคยรู้สึกอยากจมหายลงไปในแผ่นธรณีอย่างนี้มาก่อนเลยในชีวิต สายตาคมกริบท่ามกลางความสลัวของแสงสีจ้องเขม็งมาที่ร่างของหล่อน เนื้อตัวชาดิก ร่างกายขยับเขยื้อนไม่ได้ ขนทั่วร่างกายลุกชันด้วยความรู้สึกน่าสะพรึงกลัว

เป็นเขาจริงๆ ด้วย… ไทเลอร์ อิสไมนอฟ มาร์คิเดฟ…

เขาเดินฝ่าฝูงชนตรงเข้ามาหาหล่อน ท่าทางของเขาไม่ผิดแผกไปจากราชสีห์ผู้หิวโซที่กำลังจะขย้ำคอหนูสกปรกอย่างหล่อนเลยสักนิด หล่อนจ้องมองเขาด้วยเนื้อตัวที่สั่นเทา อากาศรอบตัวที่ว่าเย็นฉ่ำกลับไม่อาจดับความร้อนผ่าวที่อยู่ภายในกายสาวให้ลดลงได้เลย ตรงกันข้ามหล่อนกำลังจะละลายสลายไปพร้อมๆ กับกับสายตาคมๆ ของไทเลอร์อยู่แล้ว

“อาจารย์…”

เขาก้าวมาหยุดตรงหน้าของหล่อน ระยะห่างกันแค่ไม่ถึงหนึ่งเมตร และนั่นก็ทำให้หล่อนได้สังเกตเห็นความสมบูรณ์แบบไม่เคยเปลี่ยนของเขาได้เช่นเดิม เส้นผมหนานุ่มที่หล่อนมักจะสอดแทรกปลายนิ้วเข้าไปจิกทึ้งยามถึงฝั่งฝันคาปากของเขาสะท้อนกับแสงระยิบระยับของดวงไฟสวยงามภายในผับ สายตาดุดันเหมือนกับโกรธแค้นใครมาเป็นร้อยชาติตวัดจ้องมองมาที่หล่อนเขม็ง และบอกให้รู้ว่าเขากำลังโกรธจัดแค่ไหน

“เธอกล้ามากนะที่ทำแบบนี้”

หญิงสาวหันรีหันขวางไปมองรอบๆ กายอย่างต้องการขอความช่วยเหลือ แต่สุดท้ายก็เห็นเพียงแค่คนของไทเลอร์เท่านั้นที่เดินพล่านอยู่ในผับ

“ฉัน… ฉันต้องทำงาน”

“เธอก็ทำอยู่ทุกคืนแล้วนี่ ยังจะต้องการอะไรอีก”

“แต่ฉันต้องการเงิน… เงินที่ได้มาจากหยาดเหงื่อแรงงานของฉัน”

ไทเลอร์แสยะยิ้มให้กับปัญหาโลกแตก ก่อนจะคว้าข้อมือบางเอาไว้แน่น

“กลับไปกับฉัน ไปรับโทษของเธอซะดีๆ”

“ไม่ค่ะ ฉันจะไม่กลับ เวลางานของฉันยังเหลืออีกสามชั่วโมง”

สิ่งที่ฟิลิเซียกรอกหูมาเมื่อตอนเช้าทำให้จันทร์เจ้าขาขุ่นเคืองใจเป็นที่สุด และนั่นก็ทำให้หล่อนต่อต้านอย่างสุดๆ เช่นกัน

“กรุณาปล่อยมือฉันด้วยค่ะ”

“ปล่อยหรือ…”

เขาแค่นยิ้มน่าสะพรึงกลัว

“นอนหลับแล้วฝันเฟื่องเอาเถอะ มานี่ตามฉันไปที่รถ”

“ไม่ค่ะ ฉันไม่ไป ปล่อยฉันนะ”

หล่อนหรือจะสู้แรงช้างสารของไทเลอร์ได้ และสุดท้ายหล่อนก็ถูกหิ้วปีกมายัดใส่รถสปอร์ตอย่างไม่ปรานีปราศรัย

“คนเผด็จการ คนบ้า!”

เขาขึ้นมานั่งข้างๆ และหันมาแสยะยิ้มน่ากลัว มันเหมือนรอยยิ้มของซาตานไม่มีผิด

“ฉันยังบ้าได้มากกว่านี้อีก เธอคอยดูสิ”

“เสียใจด้วยคนสวย เลยเวลาทำงานของเธอมานานแล้ว ดังนั้นสมควรที่เธอจะเริ่มงานสักที”

คนฟังหน้าแดงก่ำก่อนจะเปลี่ยนเป็นซีดเผือด ขณะมองใบหน้าหล่อกระด้างสลับกับรถคันงามด้วยความตกใจ

“อย่าบอกนะว่า…”

“เธอคิดไม่ผิดหรอก ฉันจะเอาเธอให้ยับในรถคันนี้แหละ รับรองได้เลยว่าเธอจะมาเป็นสาวเสิร์ฟที่ผับนี่ไม่ได้ไปหลายวันเลยทีเดียวแหละ”

ไทเลอร์ใช้แรงที่มีมากกว่ากระชากร่างของหล่อนให้เข้าไปนั่งคร่อมตักแกร่ง จากนั้นก็จัดการตลบชายกระโปรงของหล่อนให้ขึ้นไปอยู่บนเอวคอด

“อย่านะ อย่าทำแบบนี้นะ ฉันไม่ยอม…”

“เธอไม่ยอม ฉันก็จะปล้ำ จะปล้ำให้สลบคาปาก คามือเชียว”

นิ้วแกร่งรูดขอบกางเกงชั้นในตัวน้อยให้ไปรวมกันในฝั่งหนึ่ง เปิดทางให้ปลายนิ้วของเขาได้ถูไถแตะต้องกลีบสาวอย่างถนัดถนี่ เขาเขี่ย บี้คลึงอย่างหนักหน่วง ไร้ความอ่อนโยน

“อย่านะ อย่า… อ๊ะ…”

แม้จะพยายามขัดขืนยังไงแต่เมื่อถูกพ่อเจ้าประคุณถูไถกลีบสาวเมื่อไหร่ หล่อนก็เป็นอันละลายกลายเป็นหยดน้ำในทันที

“อู๊ย… อาจารย์…”

“ชอบใช่ไหมล่ะ ชอบใช่ไหม”

เขากัดฟันถามและใช้นิ้วสอดใส่เข้าไป ดึงเข้าดึงออกเป็นจังหวะทำให้ร่างอรชรส่ายระริกด้วยความเสียวกระสันที่ไม่อาจจะห้ามได้อีก

“อาจารย์ขา… อ๊า…”

ไทเลอร์ระบายยิ้มพึงพอใจ ต่อจากนั้นก็จัดการปลดปล่อยความใหญ่โตของตนเองออกมาจากกางเกง มันแข็งชูชัน และพร้อมใช้งาน

“โยกมัน เจ้าขา… เธอต้องโยกมันให้สุดเหวี่ยง”

และก็ไม่ต้องรอให้เขาพูดซ้ำสอง เพราะแค่เสี้ยววินาทีต่อมาเท่านั้น สะโพกงามก็สวมทับลงไปบนแก่นกายยาวใหญ่ทันที เสียงคำรามผสมกับเสียงครางดังลั่นรถ

“โอ้ว… โยกเก่งมาก… โยกอีก เอาอีก…”

รถสปอร์ตคันงามภายในเย็นฉ่ำด้วยแอร์ชั้นดี แต่กระนั้นก็ไม่สามารถดับเพลิงปรารถนาที่กำลังเผาไหม้สองหนุ่มสาวให้มอดลงได้ ทั้งคู่โยกคลึงเข้าใส่กันอย่างดุเดือด เมามัน และหนักหน่วง รุนแรงจนรถทั้งคันสั่นไหว ก่อนที่เสียงกรีดร้องที่เต็มไปด้วยความเสียวกระสันจะดังเล็ดลอดออกมาจากรถยนต์ราคาแพงระยับคันนั้น

“อ๊า… อาจารย์ขา… ไม่ไหวแล้ว อาจารย์…”

ไทเลอร์เองก็ทนไม่ไหวเช่นกัน เขาจับบั้นเอวคอดให้กระแทกลงมาและยกสะโพกเพรียวของตนเองเด้งขึ้นรับอย่างเหมาะเจาะแรงเร็ว และสุดท้ายก็…

“สุดยอด… ยังสุดยอดเหมือนเดิม เจ้าขา…”

เมื่อทุกอย่างสิ้นสุดลง ความจริงที่แสนอดสูก็แล่นมาใส่ร่าง จันทร์เจ้าขาน้ำตาไหล แม้จะสุขสม แต่ก็รู้ดีว่าตัวเองไม่มีค่าอะไรเลยต่อผู้ชายคนนี้ อีตัว เขาอยากเอาที่ไหนก็ได้ ได้ทุกที่

“สะใจแล้วใช่ไหมคะ”

ไทเลอร์ที่กำลังเคลิบเคลิ้มอยู่กับความเสียวกระสันหรี่ตาแคบมองทันควัน

“ปากดีอย่างนี้ คงต้องสั่งสอนอีกรอบ”

“ไม่นะ… อย่านะ…”

เขาแสยะยิ้ม และก็ไม่คิดจะฟังคำทัดทานใดๆ อีก เขาซัดเพลิงเสน่หาเข้าใส่กายสาวอีกครั้งและอีกครั้งจนรถทั้งคันแทบพังไปกับแรงขับเคลื่อนทรงพลัง ซ้ำแล้วซ้ำเล่าสุดท้ายเจ้าหล่อนก็สลบไสลคาอกไปเพราะความอ่อนเพลีย