เมียพรหมจรรย์ ชุด ภรรยาของมหาเศรษฐีซาตาน - ตอนที่ 25
หลังจากวันนั้นวันที่หล่อนถูกไทเลอร์สาดซัดความเสียวกระสันเข้าใส่ในห้องเรียนโดยที่ด้านนอกนั้นมีฟิลิเซียเขย่าประตูร้องเรียกอยู่ เรื่องของหล่อนกับไทเลอร์ก็กลายเป็นที่โจษจันกันภายในมหาวิทยาลัยอย่างกว้างขวาง โดยมีต้นข่าวคือฟิลิเซียและเจนี่
หล่อนทั้งอับอาย ทั้งอดสูกับความจริงพวกนั้น เพราะไม่ว่าจะย่างกรายไปยังมุมไหนของมหาวิทยาลัยสายตาทุกคู่ก็จะเหลือบแลมองมาอย่างเหยียดหยาม ก่อนจะจับกลุ่มกันซุบซิบนินทาเสียงดังเพื่อให้หล่อนได้ยินคำพูดน่าสะอิดสะเอียนพวกนั้น
แม้ว่าไทเลอร์จะปกป้องหล่อนด้วยการคาดโทษกับนักศึกษาและบุคคลากรภายในมหาวิทยาลัยเอาไว้สูงสุด แต่ทุกคนก็ทำแบบผักชีโรยหน้าเท่านั้น เพราะพอลับหลังไทเลอร์ หล่อนก็กลายเป็นประเด็นร้อนภายในกลุ่มของพวกนักศึกษาและเหล่าอาจารย์ทันที
“นี่ๆ เธอ ในมหาวิทยาลัยของเราน่ะมีอีตัวด้วยนะ”
ทันทีที่หล่อนเดินผ่านเสียงนี้ก็ดังผ่านเข้ามาในหูอย่างชัดเจน จันทร์เจ้าขากัดปากแน่นและพยายามจะไม่สนใจกับคำพูดพวกนั้น แต่หูไม่รักดีก็ยังได้ยินอย่างชัดเจน
“ใช่แม่คนนั้นหรือเปล่า ที่มีเซ็กซ์กับอาจารย์ไทเลอร์ในห้องเรียนน่ะ”
แล้วนักศึกษากลุ่มนั้นก็พร้อมใจกันตวัดสายตาจ้องมองมาที่หล่อน ทำเอาหล่อนหน้าชาดิก ร้อนผ่าวราวถูกลวกด้วยเพลิงไฟ
“ใช่… ทำไมเธอรู้ล่ะ”
“ทำไมฉันจะไม่รู้ล่ะ เขาปิดกันให้แซดทั้งมหาลัย นี่ไม่รู้ว่าอาจารย์ในมหาลัยถูกแม่นี่เขมือบไปหมดทุกคนหรือยัง”
“แหม เธอถามให้มันถูกๆ หน่อยสิ เธอต้องถามว่านักศึกษาชายในมหา’ลัยถูกแม่นี่จับกินตับไปครบทุกคนหรือยัง เพราะอาจารย์น่ะไม่น่าจะเหลือแล้ว”
“เฮ้ย… เหลือฉันคนหนึ่งยังไม่ได้ลอง…”
นักศึกษาชายในกลุ่มยกมือขึ้นและพูดเสียงดังก่อนจะตามด้วยผู้ชายอีกคน
“ฉันก็ยัง แต่ให้ก็ไม่เอาหรอกกลัวติดโรค”
“แต่ฉันอยากลองว่ะ อยากรู้ว่าจะลีลาเด็ดแค่ไหน อาจารย์ไทเลอร์ถึงได้ตบะแตกกินในห้องเรียนน่ะ ปกติอาจารย์ไทเลอร์ไม่ใช่คนรุ่มร่ามแบบนี้นี่”
ไอ้นักศึกษาชายคนเดิมพูดขึ้น และกระโดดมายืนตรงหน้าของกลุ่ม
“ถ้าอยากก็เข้าไปหาสิ เงินไม่น่าจะต้องจ่าย เพราะแค่คุยถูกคอแม่นี่ก็อ้าขาให้เสียแล้วล่ะ”
ไม่รู้ว่าทำไมผู้หญิงในมหาวิทยาลัยแห่งนี้ถึงได้จงเกลียดจงชังหล่อนกันนัก ทุกคนกระทืบหล่อนซ้ำทันทีโดยไม่คิดจะให้โอกาสเลยสักนิด จันทร์เจ้าขาคิดอย่างเจ็บปวด กัดฟันบังคับเท้าให้เดินผ่านกลุ่มนั้นไป แต่ก็ไม่พ้น เพราะแขนถูกมือของนักศึกษาชายกระชากเอาไว้ก่อน
“นี่ปล่อยนะ”
“เฮ้ย… แม่นี่ทำตัวสะดีดสะดิ้งว่ะ นึกว่าจะรีบวิ่งเข้าใส่ซะอีก”
จันทร์เจ้าขาดิ้นรนขัดขืนพัลวัน เพราะถูกดึงเข้าไปกอดโดยไอ้นักศึกษาชายคนนั้น ในขณะที่นักศึกษาทั้งชายและหญิงในกลุ่มข้างๆ ต่างหัวเราะสะใจกับความทุกข์ของหล่อน แถมยังกระทืบซ้ำอย่างไม่ปรานีปราศรัย
“คงแสดงท่าทางแบบนี้ซะจนเคยตัวน่ะ แกไม่ต้องคิดมากไอ้โจ ไหนว่าอยากลองไง จัดไปเลยตรงนี้แหละ ให้ทุกๆ คนดูว่าแม่นี่มันร่านแค่ไหน”
นักศึกษาผู้หญิงให้ท้ายด้วยความริษยา
“ปล่อยนะ อย่าทำบ้าๆ แบบนี้นะ ที่นี่มันมหา’ลัยนะ”
“ในห้องเรียนเธอก็ซั่มกับอาจารย์ไทเลอร์ไปแล้วนี่ ยังจะมาอายอะไรอีก โดนตรงนี้สักรอบไม่น่าจะมีปัญหาเลยพวกเรามาช่วยกันจับหน่อยสิ แม่นี่มันดิ้นแรงชะมัด”
“อย่าทำแบบนี้ อย่าทำฉันนะ…”
จันทร์เจ้าขาวิงวอน รับรู้ได้ถึงความป่าเถื่อนของผู้ชายหลายคนที่กรูกันเข้ามาล้อมรอบกาย เสียงผู้หญิงร้องเชียร์อยู่ด้านนอก ในขณะที่หล่อนไร้ทางสู้โดยสิ้นเชิง
“อย่าทำอะไรฉันนะ… ได้โปรดเถอะ”
“ตอนโดนฉันกระแทกเธอจะไม่ร้องแบบนี้ แม่กระหรี่ประจำมหา’ลัย”
แล้วร่างของหล่อนก็ถูกพวกมันทั้งหลายกระชากเข้าไปผลัดกันกอดรัด หญิงสาวดิ้นรน ต่อสู้อย่างเอาเป็นเอาตาย ร้องไห้ด้วยความอัปยศอดสู ในสมองร่ำร้องหาไทเลอร์ ให้เขามาช่วยเหลือหล่อน แม้ว่าเขาจะเป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด แต่ก็มีเขาคนเดียวเท่านั้นที่หล่อนไว้ใจที่สุด
“พวกแกกำลังทำบ้าอะไรกัน?!”
เสียงของไทเลอร์ที่ดังอยู่ด้านหลังทำให้วงล้อมที่กำลังรุมจันทร์เจ้าขาอยู่ของนักศึกษาชายแตกฮือราวกับผึ้งแตกรัง
“อา… อาจารย์ไทเลอร์”
เจ้าของชื่อหน้าแดงก่ำด้วยโทสะร้าย ยิ่งเห็นสภาพของจันทร์เจ้าขาที่เสื้อผ้ายับเยิน น้ำตาไหลเป็นทางก็ยิ่งแค้นสุดขีด
“ใครทำผู้หญิงของฉัน”
ชายหนุ่มเค้นเสียงถาม ดวงตาลุกเป็นไฟ ขณะก้าวไปดึงร่างของจันทร์เจ้าขาเข้ามากอดแนบอก และก็ยิ่งแทบจะพังโลกทั้งใบให้แตกกระจุยเมื่อรับรู้ถึงความสั่นสะท้านจากกายสาวของผู้หญิงที่ตัวเองคิดถึงทุกลมหายใจ
“ฉันถามว่าใครทำจันทร์เจ้าขา…?!”
“คือพวกเรา…”
“ถ้าไม่บอก พวกเธอไปหาที่เรียนใหม่นอกรัสเชียได้เลย ฉันจะตามล้างตามผลาญพวกเธอทุกคนจนไม่สามารถอยู่ในรัสเซียได้ จำใส่กะโหลกเอาไว้!”
ทุกๆ คนที่อยู่ในเหตุการณ์หน้าซีดเผือดเพราะเป็นคนสมรู้ร่วมคิดทั้งหมด ยิ่งเห็นท่าทางของไทเลอร์โกรธราวกับมัจจุราชด้วยแล้ว ความหวาดกลัวก็ยิ่งกระซ่านกระเซ็น
“พวกเรา… พวกเราไม่ได้ทำอะไร…”
“ไม่ได้ทำอะไร แล้วทำไมจันทร์เจ้าขาถึงร้องไห้แบบนี้”
“คือพวกเรา… แค่กำลังจะทำ แต่ยังไม่ได้ทำ”
นักศึกษาชายหัวโจ๊กแก้ตัว
ไทเลอร์ตวัดสายตาคมกริบดุจใบมีดโกนจ้องหน้าคนพูด
“แล้วนายทำอะไรจันทร์เจ้าขาบ้าง”
“คือผม…”
“ฉันถามว่าทำอะไรผู้หญิงของฉันไปบ้าง”
เสียงคำรามที่ดังสนั่นและน่ากลัวยิ่งกว่าฟ้าพิโรธของไทเลอร์ทำให้ทุกๆ คนที่ต้องโทษเต็มไปด้วยความขลาดกลัว ตัวสั่นเทา
“คือผม… ผมแค่กอด”
“กอดหรือ…”
ไทเลอร์ทวนคำ ปล่อยร่างของจันทร์เจ้าขาจนเป็นอิสระ ก่อนจะเดินมาหยุดตรงหน้าของนักศึกษาชายคนที่พูด และตะบั้นกำปั้นเข้าใส่จนใบหน้าของมันหงายไปด้านหลัง จากนั้นก็ตามซัดลงไปอีก มันล้มลงแต่ไทเลอร์ก็ยังไม่สะใจ เขาตามไปกระทืบและก็กระทืบจนเด็กหนุ่มกระอักออกมาเป็นเลือด
“ใครกอด ใครแตะต้องจันทร์เจ้าขาอีก”
“มะ ไม่มีครับ ไม่มีแล้ว”
เหล่านักศึกษากลัวลนลานตัวสั่น เพราะตั้งแต่เข้ามาเรียนในมหาวิทยาลัยชื่อดังที่สุดในรัสเซียแห่งนี้หลายปีก็ไม่เคยเห็นเจ้าของหนุ่มที่พ่วงตำแหน่งอาจารย์อย่างไทเลอร์ฟิวขาดตบะแตกอย่างนี้มาก่อนเลย เพราะผู้หญิงที่ชื่อจันทร์เจ้าขาจริงๆ เหรอ
“อย่าให้ฉันรู้นะว่าใครกล้ามาแตะต้องจันทร์เจ้าขาอีก เพราะถ้าใครกล้าทำ…”
ไทเลอร์ตวัดสายตามองหน้าทุกคนอย่างเลือดเย็น
“ฉันจะทำมากกว่ากระทืบแน่”
“ค่ะ… ค่ะอาจารย์ไทเลอร์ พวกเรา… ไม่กล้าทำอีกแล้ว”
นักศึกษาทั้งชายหญิงต่างก้มหน้ารับคำอย่างขลาดกลัว กำลังจะแยกย้ายไปกันคนละทิศละทาง แต่ไทเลอร์ไม่เปิดโอกาสให้
“ไปห้องฝ่ายปกครอง และรับหนังสือพักการเรียน พวกเธอจะต้องหยุดเรียนไปหนึ่งเทอม”
“อาจารย์ไทเลอร์… พวกเราไม่ยอม…”
“ที่นี่ฉันใหญ่ที่สุด รวมถึงในรัสเซียด้วย ดังนั้นไม่ต้องคิดจะไปแจ้งความ เพราะฉันชนะใสๆ อยู่แล้ว ไสหัวไปซะ และลากไอ้เพื่อนระยำของพวกเธอไปด้วย”
นักศึกษาต่างพากันเดินคอตกจากไป ในขณะที่มุมหนึ่งฟิลิเซียกับเจนี่ก็ยืนกำหมัดแน่นด้วยความเจ็บใจที่แผนของตัวเองล้มเหลวลงอีกครั้ง
“อาจารย์ไทเลอร์มาช่วยมันได้อีกแล้ว นังนี่มันดวงแข็งจริงๆ”
“ใช่ฟิลิเซียมันต้องเป็นแมวเก้าชีวิตแน่ๆ รอดได้ทุกทีสิน่า”
เจนี่เองก็ผิดหวังไม่แพ้กัน ทั้งๆ ที่หล่อนอุตส่าห์คิดว่าครั้งนี้จันทร์เจ้าขาจะต้องถูกรุมโทรมกลางมหาวิทยาลัยแน่นอน แต่สุดท้ายแล้วก็รอดไปได้อย่างหวุดหวิด
“ฉันเกลียดมันนัก ฉันจะให้พ่อหาคนมายิงมันทิ้งซะ”
“ไม่เอาน่าฟิลิเซียเดี๋ยวติดคุกกันพอดี ฉันว่าเดี๋ยวเราวางแผนกันใหม่ดีกว่า และให้รัดกุมมากยิ่งขึ้น ซึ่งฉันคิดว่านังเจ้าขามันไม่มีทางโชคดีไปได้ทุกครั้งหรอก เชื่อฉันเถอะ ใจเย็นๆ”
“ฉันจะเย็นลงได้ยังไง ไม่เห็นหรือไงว่าอาจารย์ไทเลอร์กำลังหลงมันแค่ไหน ขนาดในห้องเรียนยังฟาดนังนั่นตั้งหลายชั่วโมง ฉันสมควรจะเป็นคนครางอยู่ในห้องนั้น ไม่ใช่ผู้หญิงสกปรกอย่างนังเจ้าขา ฉันจะต้องเอาชนะมันให้ได้”
“เธอทำได้แน่ฟิลิเซีย เชื่อฉัน”
เจนี่พูดด้วยน้ำเสียงมีไมตรี แต่สายตาของหล่อนกลับไม่ได้ให้ความรู้สึกเช่นนั้นเลย ซึ่งฟิลิเซียไม่มีทางได้เห็นมันเลยสักนิด
YOU MAY ALSO LIKE
