เผยตัวตนลับ จับหัวใจเธอ - ตอนที่ 490 ประเมินbugหร่านต่ําเกินไป

ตอนที่ 490 ประเมินbugหร่านต่ําเกินไป

คิดๆ ดูแล่้ว ฉินหร่านก็เพิ่มไปอีกประโยค——

(งานเลี้ยงตระกูลสวีคนมากันเยอะมาก มีข่าวใหญ่ที่ขุด คุ่้ยได่้ )

เหอเฉินเป็นนักข่าว อาจจะทําอะไรได่้

นักข่าวสงคราม ปาปารัสซี่ นักข่าวทั่วไป…

ขอแค่เป็นสายงานนี้ ส่วนใหญ่ล่้วนมีเงาเธออยู่

ปกติตระกูลสวีใช่ว่าจะขุดคุ่้ยได่้ง่ายๆ เหอเฉินจะต่้อง ชอบมากแน่ๆ

ฉินหร่านส่งข่้อความไปไม่ถึงสองวินาที เหอเฉินก็โทร.มา เธอเองก็อยู่ในเมืองหลวง กําลังวิ่งทําข่าวอยู่ข่้างนอก กด หมวกแก฿ปตัวเองแล่้วหัวเราะ “เธอมีการแดเชิญงานเลี้ยง ตระกูลสวีด่้วยหรอ ใช่้ได่้นี่ ฉันกําลังกลุ่้มใจอยู่เลยว่าไม่มี ทางเข่้าไปในฐานะนักข่าวอย่างเปิดเผยได่้”

หลังจากคุยโทรศัพทแกับฉินหร่านเสร็จ เหอเฉินก็วางสาย แล่้วยัดโทรศัพทแใส่ในกระเป฻า “สมแล่้วที่เป็นหมาปุา เดียวดาย”

“พี่เหอเฉิน พี่ว่าการแดเชิญอะไรนะ?” นักข่าวอีกคนที่อยู่ ข่้างๆ ถาม

“ไม่มีอะไร” เหอเฉินยิ้มเบาๆ

เธอโบกมือส่งๆ

**

ทางด่้านห่้องปฏิบัติการ คณบดีเจียงและคนอื่นๆ มองรถ คันสีดําที่ฉินหร่านนั่งออกไป

คณบดีเจียงขมวดคิ้ว น้ําเสียงเคร่งขรึม “ด็อกเตอรแโจว คุณว่า…เกิดอะไรขึ้นกับสถาบันวิจัย? ถูกกดดัน?”

ฉินหร่านเป็นคนมีความสามารถ เริ่มแรกก็นั่งตําแหน่ง รองนักวิจัยขั้นสองแล่้ว ตําแหน่งนี้ดูจะสูงไปหน่อยไหม..

ถึงอย่างไรแล่้วรองนักวิจัยขั้นสองในสถาบันวิจัยก็มีฐานะ เสมอกับพวกหัวหงอกส่วนใหญ่

ฉินหร่านเป็นอัจฉริยะที่หาได่้ยากในวงการฟิสิกสแของ ประเทศ แต่การมอบเกียรติยศนี้ให่้เธอในขณะที่ยังเด็กมาก โดยไม่กลัวว่าเธอจะเย่อหยิ่งจองหองหรือถูกอุ่้มชูจนลืมตัว เธอจะละเลยการวิจัยนับแต่นี้ไปไหม…

นักวิจัยขั้นสามถึงจะเหมาะกับสถานะปัจจุบันของเธอ มากกว่า

คณบดีเจียงคลางแคลงใจในตัวเจ่้าหน่้าที่ระดับสูงของ สถาบันวิจัยว่ามีเจตนาแอบแฝงอยู่หรือไม่

“ไม่รู่้สิครับ เรื่องสถาบันวิจัยผมไม่ค่อยรู่้สักเท่าไหร่” โจ วอิ่งเงียบอยู่นานก่อนเอ่ยออกมา “รองนักวิจัยขั้นสองก็สูง จริงๆ นั่นแหละ ถ่้าเป็นคนอื่นอาจจะมีปัญหาจริงๆ ก็ได่้ แต่ นักศึกษาฉินหร่านไม่มีทาง”

“คุณรู่้ได่้ยังไงว่าไม่มีทาง? ใครจะไปรู่้ว่าต่อไป

สถาบันวิจัยจะให่้ขั้นสองเธออีกหรือเปล่า?” คณบดีเจียงเอียง ตัวเอามือไพล่หลัง

โจวอิ่งผงะ เขามองคณบดีเจียงพลางกระแอมเสียง “คณบดีเจียงภารกิจรัดตัว น่าจะยังไม่เคยได่้ยินเรื่องซุบซิบ บนหน่้าอินเทอรแเน็ตสินะครับ? นักศึกษาฉินหร่านโด่งดังสุด ขีดบนอินเทอรแเน็ตอยู่ช่วงหนึ่ง ลําพังแค่เป็นผู่้สร่้างไพ่เทพ

เกมอะไรนั่นก็มากพอที่จะทําให่้เธอเป็นเทพได่้แล่้ว ไหนจะยัง เป็นศิษยแหลักของอาจารยแเว่ยอีก ถ่้าเธอลืมตัวง่ายขนาดนั้นก็ คงไม่ใช่ฉินหร่านแล่้ว”

โจวอิ่งยังไม่เคยเข่้าสถาบันวิจัย แต่เขาก็รู่้ว่าน้ําในนั้นลึก มากเพียงใด

ไม่ว่าจะพูดอย่างไร ถ่้าคนที่อยู่เบื้องหลังมีเจตนา “ฆ่า” ฉินหร่านจริงๆ ก็พูดได่้แค่ว่าอีกฝุายคงตรวจสอบวีรกรรม ฉินหร่านมาไม่หมด

“QR” ที่ถูกคนนับล่้านสรรเสริญยังไม่เคยลืมตัว จะมา ลืมตัวเพียงเพราะตําแหน่งรองนักวิจัยขั้นสองของสถาบันวิจัย อย่างนั้นหรือ?

โจวอิ่งยิ้มเยาะ——

คนคนนั้นประเมินฉินหร่านต่ําเกินไปแล่้วมั้ง

เป็นธรรมดาที่คณบดีเจียงไม่อ่านเรื่องซุบซิบพวกนั้น แต่ ช่วงนั้นเขาก็เคยได่้ยินคนอื่นพูดถึงฉินหร่านเหมือนกัน

ส่วนใหญ่จะเป็นเด็กๆ ที่บ่้านกับนักศึกษาใน

มหาวิทยาลัยที่คุยกัน

เขายังดูรายการวาไรตี้ตามกระแสอีกด่้วย

การวางตัวของฉินหร่านในด่้านนี้เป็นไปอย่างมีระเบียบ แบบแผน คณบดีเจียงก็ไม่คิดว่าจะมีปัญหาตรงไหน

โดยเฉพาะคําถามฟิสิกสแนั่น ถึงขนาดทําให่้คณบดีเจียง สงสัยไอคิวทีมงานกองถ่ายรายการ

คณบดีเจียงไม่รู่้จักเกมท่องยุทธภพ แต่พอได่้ยินโจวอิ่ง พูดออกมาแบบนี้เขาก็วางใจ

เขานึกย่้อนกลับไป วันนี้ฉินหร่านก็มีท่าทีสงบเสงี่ยม จริงๆ แทบจะสงบเสงี่ยมเกินไป

**

ฉินหร่านกลับไปที่ถิงหลานแล่้ว

เฉิงมู่ก็เพิ่งกลับมาจากไปพบคุณพ่อหลินพอดี ในมือถือ ถุงมาสองถุงด่้วยหน่้าตายิ้มแย่้มแจ่มใส เมื่อเห็นฉินหร่าน

กับเฉิงเจวี้ยนก็เงยหน่้าขึ้น “คุณหนูฉิน คุณดูพืชพันธุแใหม่ที่ ผมกับคุณพ่อหลินเพาะปลูกสิครับ มันทนหนาวกว่าพันธุแก่อน อีกแน่ะ”

เขาเปิดถุงแล่้วหยิบเอากระถางดอกไม่้ออกมาจากข่้างใน ให่้ฉินหร่านดูด่้วยความระมัดระวัง

ฉินหร่านเหลือบมองก็เห็นว่ากระถางดอกไม่้นี้ดูมี ชีวิตชีวาขึ้นเล็กน่้อย

“นายมีพรสวรรคแมากเลยทีเดียว”

เฉิงเจวี้ยนสอดมือข่้างหนึ่งเข่้ากระเป฻า เดินมาดูแล่้ว หัวเราะเบาๆ “ไม่เลวจริงๆ ด่้วย ตระกูลหลินหาคนสวนเก่งๆ ได่้แล่้วสินะ”

เฉิงมู่ยืดหลังตรง

เขาวางท่าขรึมแล่้วรีบวางกระถางดอกไม่้ไว่้อย่างดี

หลังจากวางเสร็จแล่้วก็นึกถึงเรื่องหนึ่งขึ้นมาได่้ “จริงสิ ครับ คุณหนูฉิน ตอนบ่ายมีคนเอาของมาส่งด่้วย”

เฉิงมู่นํากล่องที่วางบนโต฿ะให่้ฉินหร่าน

ฉินหร่านขึ้นไปข่้างบนพลางเปิดกล่องไปด่้วย นั่นก็คือ การแดเชิญที่อาจารยแใหญ่สวีเตรียมไว่้ให่้แล่้ว

เป็นรายชื่อที่เธอส่งไปเมื่อตอนบ่าย

เธอเพิ่งบอกของเหอเฉินกับอาจารยแใหญ่สวีไปได่้ไม่นาน คาดว่าคงช่้ากว่าหน่อย

เธอขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ่้าข่้างบนและหยิบการแดเชิญของ เฉิงเวินหรูกับนายท่านเฉิงออกมาด่้วย จากนั้นก็ตามเฉิง เจวี้ยนไปบ่้านตระกูลเฉิงด่้วยกัน

“ไม่นอนสักงีบเหรอ?” ชั้นล่าง เฉิงเจวี้ยนยังไม่เปลี่ยน เสื้อผ่้า เขารินน้ําแล่้วค่อยๆ ดื่ม

ฉินหร่านส่ายหน่้า “ไม่ล่ะ พี่เฉิงรอนานแล่้ว” เธอยกมือดูเวลา ตอนนี้ใกล่้จะหนึ่งทุ่มแล่้ว

“กลัวเธอทําไม?” เฉิงเจวี้ยนขมวดคิ้ว เขาวางแก่้วน้ําลง แล่้วยกมือลูบหัวฉินหร่าน หรี่ตาลงครึ่งหนึ่งพร่้อมกับพูดว่า “พวกเขาไม่รีบหรอก ให่้พวกเขารอหน่อยจะเป็นไรไป?”

เฉิงมู่ลงไปขับรถก่อนแล่้ว

ทั้งสองลงมาข่้างล่างพร่้อมกัน

วันนี้เป็นวันหยุดรถจึงไม่ติด พวกเขามาถึงบ่้านตระกูล เฉิงภายในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง

ทั้งสองเดินอ่้อมทางเดินยาว เดินไปได่้ประมาณห่้านาที กว่าจะมาถึงห่้องโถง

มีคนจํานวนหนึ่งนั่งอยู่บนโต฿ะ

มีเฉิงเวินหรู เฉิงเหราฮั่น นอกเหนือจากหัวหน่้าหน่วย ไม่กี่คนที่ยังอยู่ในรัฐ M แล่้ว หัวหน่้าหน่วยคนอื่นๆ และ ผู่้ดูแลก็อยู่ที่นี่ด่้วย

เมื่อรู่้ว่าฉินหร่านยุ่ง เวลาทานอาหารจึงกําหนดไว่้ตอน สองทุ่ม นายท่านเฉิงก็ยังไม่มา คนเหล่านี้จึงรวมตัวคุยกัน เรื่องที่นายท่านสวีจัดพิธีผู่้สืบทอดตําแหน่งกะทันหัน

“ได่้ยินมาว่าผู่้สืบทอดที่ท่านสวีหามาไม่ใช่คนตระกูลสวี เป็นคนนอกตระกูล” ผู่้บริหารระดับสูงขมวดคิ้ว “ตระกูลสวี กําลังคัดค่้านกันยกใหญ่…เกรงว่ากําลังอยู่ในช่วงสั่นคลอน”

“คนนอกตระกูล?” เฉิงเหราฮั่นนิ่งไปพักหนึ่ง เขาเงย หน่้ามองคนคนนั้นและพูดด่้วยน้ําเสียงเคร่งขรึม “คุณแน่ใจ นะ? สถาบันวิจัยใหญ่โตขนาดนั้น เขาไม่ให่้สวีเหยากวงแต่ให่้ คนนอกตระกูลเนี่ยนะ?”

นี่เขาหมายความว่าอย่างไร?

กลัวว่าตระกูลสวีจะมีอิทธิพลมากเกินไป?

“จากข่าวน่าจะไม่ผิด” ผู่้บริหารระดับสูงพยักหน่้า “ไม่รู่้ ว่าตระกูลสวีคิดจะทําอะไรกันแน่…สรุปคือ เกรงว่าอีกสองวัน ทั้งเมืองหลวงคงสั่นสะเทือนน่าดู”

ตระกูลใหญ่ๆ ในเมืองหลวงต่างก็อยู่กันอย่างมั่นคงมา ตลอด มีความเคลื่อนไหวน่้อย

ตระกูลสวีมองหาผู่้สืบทอดที่ไม่ได่้มาจากตระกูลตัวเอง…

เกรงว่าทั้งเมืองหลวงคงได่้ระเบิดแล่้วจริงๆ ถ่้าเป็นเรื่อง จริงก็รอดูว่าผู่้สืบทอดคนนั้นจะอยู่รอดในวังวนนี้ได่้หรือไม่ ถ่้า มีคนคอยหนุนอยู่เบื้องหลังก็ดี แต่ถ่้าไม่มีละก็…

ขณะที่กลุ่มคนเหล่านี้กําลังคุยกันอยู่ ฉินหร่านกับเฉิง เจวี้ยนก็เข่้ามาจากข่้างนอก

ฉินหร่านถือโทรศัพทแมือหนึ่ง ส่วนอีกมือถือการแดเชิญ