เด็กอัจฉริยะ แม่ลึกลับ - ตอนที่ 170 คุณปู่เผชิญหน้ากับพ่อเกา

“ปัญหาใหม่ ?” เย่หลินไม่เข้าใจ และรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย สิ่งสามารถให้หนิงเส่าเฉินเรียกว่าปัญหาได้ จะเป็นเรื่องอะไรกันนะ ?

“ถ้าคนตระกูลเกามาหาคุณเพื่อต้องการคน คุณเตรียมที่จะทำยังไง ?”หนิงเส่าเฉินจ้องมาที่เธอ ตั้งสมาธิมากโดยไม่กะพริบตา

“คนของตระกูลเกา ?”เย่หลินไม่คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอทานโจ๊กและตอบกลับไปอย่างเป็นธรรมชาติ：“หรือว่าคุณช่วยแก้ปัญหานี้ไม่ได้เหรอ ?”

เธอเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ หนิงเส่าเฉินกอดอก ดึงริมฝีปากบางของเธอยกชึ้นเล็กน้อย ด้วยความดีใจกับความไว้วางใจ และมองไปที่เย่หลิน “คุณนิ่งสงบ”

เย่หลินเลิกคิ้ว “คุณจะไม่มีผลที่ตามมาจริงๆเหรอ ?”ถ้าหากเกาเหวินรู้ว่าเธอพาเกาไห่ออกมา ด้วยจิตใจที่โหดร้ายของผู้หญิงคนนั้น และยังไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นอีก ?

หนิงเส่าเฉินไม่ตอบคำถามเธอ เขาขมวดคิ้วหรี่ตา พยักหน้า และตอบโต้อย่างเป็นกันเอง：“ไม่มี ดังนั้น คนตระกูลเกามาหาแล้ว”เขามองนาฬิกาข้อมือ “ถ้าไม่เกิดอุบัติเหตุ ประมาณสองชั่วโมง พวกเขาก็น่าจะถึงที่นี่”

เย่หลินลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว กัดริมฝีปากล่างและขมวดคิ้ว และเปิดปากของเขา ชั่วขณะหนึ่งเขาไม่เข้าใจความหมายของหนิงเส่าเฉิน

ทำไมถึงเจอที่นี่ได้เร็วนัก และอีกอย่างหนิงเส่าเฉินก็รู้ แต่กลับไม่หยุดมัน

“มาก็มาแล้ว ฉันอยากถามให้ชัดเจนว่า พี่ชายฉันมาอยู่ตระกูลเกาได้อย่างไร ยังมี สรุปแล้วความสัมพันธ์ของพ่อเกาและแม่ฉันเป็นอย่างไรกันแน่ ?” ทันใดนั้นเย่หลินก็โล่งใจ อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเรื่องจะจบลงวันนี้ และหลังจากที่อารมณ์ของเกาไห่สงบ เธอก็จะใช้โอกาสนี้ไปถามพ่อเกา

ถามถาม ทำไมพี่ชายของเธอเติบโตมาจากตระกูลเกา ทำไม เขากับเกาไห่ถึงหน้าเหมือนกันมาก แต่กลับไม่ใช่พ่อของพวกเขา……….

หนิงเส่าเฉินไม่พูดอะไรมาก แค่ดึงมือของเธอ และโบกให้เธอนั่งลง

อย่างที่หนิงเส่าเฉินทาย สองชั่วโมงต่อมา ด้านนอกก็มีเสียงกริ่งดังขึ้น เดิมทีหนิงเส่าเฉินอยากไปดู แต่เย่หลินร้อนรน จึงวิ่งไปที่ประตูก่อน เธอดึงประตู และสิ่งที่ดึงดูดก็คือชายวัยกลางคนและชายชรา

เย่หลินตกตะลึง และมองไปเข้าไปใกล้ๆ และก็ตระหนักได้ว่า นี่คือพ่อเกา

พ่อเกามองเธอด้วยความตกตะลึง เขามองเธอเป็นเวลานานแล้วค่อยค่อยดึงสายตากลับ “คุณคือเย่จึ ?”

เย่หลินจินตนาการว่าพ่อเกามองเห็นเธอ และจะไม่มีวันมองเธอด้วยสีหน้าที่ดี แต่ไม่คิดเลยว่า เขาจะกรุณาเรียกเธอว่าเย่จึ

“อืม เกา….ลุงเกา”สุภาพเหรอ ถ้าหากเขาไม่สุภาพกับเธอ เย่หลินก็ไม่คิดจะสุภาพกับเขา แต่ในขณะนี้ เขาไม่เป็นอันตราย เธอก็ใจร้ายไม่ออก ดังนั้นเธอจึงเรียกเกาไห่พร้อมกับเขา

ถอยหลังไปสองก้าว ให้พ่อเกาเข้ามา

โดยไม่คาดคิด ที่มาคือพ่อเกาคนเดียว และไม่เห็นเกาเหวิน

พ่อเกาเข้าประตูมา เมื่อเห็นหนิงเส่าเฉินที่ห้องนั่งเล่น สีหน้าก็เรียบเฉยมาก ทำให้เย่หลินสับสนเล็กน้อย

ถ้าพูดตามหลักคือ เมื่อเห็นลูกเลยอยู่กับผู้หญิงคนอื่น ในฐานะพ่อตา เขาก็ควรจะโกรธไม่ใช่เหรอ ?

ถึงแม้ว่าจะคุมสติขนาดไหน แต่ถ้าโกรธก็เป็นเรื่องปกติ

“เส่าเฉิน” พอ่เกาทักทายหนิงเส่าเฉินก่อน

หนิงเส่าเฉินเหลือบมองเขา และลุกขึ้นยืนจากโซฟาเดินมาที่ข้างกายเย่หลิน “คุณให้พี่ชายคุณออกไปก่อน พูดจบ เขาก็บอกให้พ่อเกานั่งลง”

เย่หลินไม่รู้ว่ากระดูกของหนิงเส่าเฉินขายยาอะไร เขาแค่เดินไปข้างหลังสวนดอกไม้อย่างเชื่อฟัง และเรียกเกาไห่กลับไปห้องนั่งเล่น

“พี่ชาย อีกไม่นานคุณก็ได้เห็นคนรู้จักแล้ว คุณไม่ต้องตื่นเต้นนะ ”เมื่อเข้าใกล้ห้องนั่งเล่น เย่หลินกลัวว่าเมื่อเกาไห่เจอพ่อเกา ถ้าเขาตื่นตระหนกมากจนเกินไป ก็ฉีดยาให้เขาก่อน

เกาไห่เหลือบมองเธอ แต่ก็ไม่พูดอะไร

แต่ฝีเท้ากลับไม่หยุด เขาสูงและขายาว เย่หลินใช้แรงอย่างมาก ในการตามเขา

“อาไห่…….”เสียงของพ่อเกา ชะงักเล็กน้อย

เย่หลินตกตะลึง มองหนิงเส่าเฉิน และเดินไปหาเขา

เธอหันศีรษะมองเกาไห่ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเธอเพิ่งเตือนเขาไปหรือเปล่า หรือว่าเกาไห่จำพ่อเกาได้ เกาไห่อยู่ในอารมณ์ที่สงบ

เขามองไปที่พ่อเกา แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

เมื่อเย่หลินกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง ด้านนอกก็มีเสียงกริ่งดังขึ้นอีกครั้ง เย่หลินขมวดคิ้ว หนิงเส่าเฉินพยักหน้าให้เธอ ส่งสัญญาณว่าให้เธอเปิดประตู

พวกเขาเพิ่งย้ายมาที่นี่ ยังไม่ทันจะได้แจ้งให้ใครทราบ ดังนั้น เย่หลินจึงสงสัยเล็กน้อย ตอนนี้จะเป็นใคร เมื่อเปิดประตู เธอก็รู้สึกสับสน คุณปู่ และยังมีคุณอา ยังมี มาตราฐานการเดินทางของพวกเขา บอดี้การ์ดหลายสิบคนในชุดดำ

เธอทั้งประหลาดใจและดีใจ “คุณปู่ คุณอา พวกคุณมาได้ยังไง ?”

“เด็กคนนี้นี่ เจอเรื่องมากมายขนาดนี้ ทำไมไม่เล่าให้พวกเราฟัง ถ้าหากไม่ใช่เพราะพ่อของลูกคุณบอก พวกเราก็ไม่รู้เรื่องะไรเลย คุณอายุเท่านี้ ต้องมาพบเจอเรื่องมากมายขนาดนี้” คุณอาเป็นคนอบอุ่น รอยยิ้มเขาดูอบอุ่นมาก

เย่หลินเข้าใจแล้วว่าทำไมหนิงเส่าเฉินถึงไม่ช่วยเธอ แล้วทำไมถึงพาพ่อเกามา เธอต้องการทำให้ทุกอย่างชัดเจนกับเธอเอง

“คุณปู่ สุขภาพของคุณยายยังโอเคไหมคะ ? เย่หลินยิ้มให้กับคุณปู่ที่จ้องเธออย่างโหดร้าย ทันทีที่เขาปรากฎตัว และชาบชราก็มองเธอ ลูกหลานของพวกเราตระกูลหลิน ถูกคนภายนอกรังแกแบบนี้ คุณก็เหมือนแม่ของคุณ ช่วยชีวิตนี้เพื่อผู้ชายแล้ว ก็ไม่สนใจชีวิตของตัวเอง ?”

หลังจากพูดจบ เขาก็ตะคอกอย่างเย็นชา และเดินเข้าไปในห้อง เย่หลินสูดลมหายใจ มองไปที่คุณอา คุณอาก็ขยิบตาให้เธอ “คุณปู่เป็นห่วงเธอ อย่าใส่ใจเลย”

เย่หลินพยักหน้า และคุณอาก็เดินเขาไปอย่างรวดเร็ว

ในห้องนั่งเล่นพ่อเกาและเกาไห่กำลังพูดคุยกัน หนิงเส่าเฉินเอนหลังพิงโซฟา สองมือใส่ในกระเป๋าเสื้อ และไม่ได้ร่วมกับพวกเขา

เมื่อเห็นพวกเย่หลินเข้ามา เขาก็ลุกขึ้นและทักทายพวกเขา

“คุณปู่ คุณอา พวกคุณมาแล้ว ”สีหน้าของพวกเขาสงบ ยิ่งบอกเย่หลินว่า ทุกอย่างเป็นสิ่งที่เขาวางแผน

“อาเฉิน ครั้งนี้ลำบากคุณแล้ว ！”คุณปู่ก้าวไปข้างหน้า และตบไหล่ของหนิงเส่าเฉินเล็กน้อย ซึ่งแตกต่างจากความเย็นชาที่มีต่อเย่หลิน และเขาก็ยกมุมปากให้กับหนิงเส่าเฉิน

ความแตกต่างนี้ ทำให้เย่หลินพูดไม่ออกไปชั่วขณะหนึ่ง

เมื่อได้ยินเสียงเกาไห่ หันศีรษะมา เย่หลินพบว่า เขาไม่ได้แสดงออกทางใบหน้ามากนัก เธอแปลกใจเล็กน้อย การแสดงออกของเขานั้นชัดเจนมาก เขาไม่รู้จักปู่และคุณอาของเขาเลย

ใช่ ！หน้าตาคนจะเปลี่ยนไป แต่จะเปลี่ยนไปยังไง มากสุดก็แค่แก่ขึ้นเล็กน้อย เขาไม่อยากจะเชื่อ พ่อเกาจะไม่มีความประทับใจกับคุณปู่

ดูเหมือนว่ามันเป็นทัศนคติที่มีต่อคนแปลกหน้า หรือก็คือ เดิมทีก็เป็นคนแปลกหน้า ? เธอตกใจกับความคิดของตัวเอง

ในทางตรงกันข้ามคุณปู่ ในดวงตาเต็มไปด้วยโคลน ความรู้สึกที่ไม่สามารถสามารถระบุได้ปรากฎขึ้น เขารีบเดินไปหาเกาไห่ และพูดคำสองคำที่เย่หลินไม่เคยได้ยินมาก่อน “อาฉวน”

เกาไห่ไม่มีปฎิกิริยาตอบสนอง แต่พ่อเกาที่ไม่แยแสมาตลอด กลับลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว สายตามองไปที่คุณปู่และคุณลง และมองหนิงเส่าเฉินและพูดว่า “ทั้งสองคนคือ………”

ก่อนที่เขาจะพูดจบ ลุกที่ยืนห่างออกไปไม่กี่เมตรก็รีบพุ่งไปที่ด้านข้างของเย่หลินอย่างรวดเร็ว เธอหันศีรษะ ก็มองเห็นในมือของคุณอากำลังถือปืน และชี้ต่ำไปทางพ่อเกา