เด็กอัจฉริยะ แม่ลึกลับ - ตอนที่ 110 บุญคุณความแค้นเมื่อสามปีก่อน

เธอยืดหลังให้ตรง เดินไปทางบุคคลนั้น

เมื่อเธอเดินผ่านบุคคลนั้น ความร้อนก็ส่งมาที่แขน เธอตัวแข็งทื่อ ใช้แรงสะบัดออก

"พี่ชายคุณให้ฉันมารับคุณกลับคฤหาสน์หนิง" น้ำเสียงผู้ชายที่คุ้นเคย ไม่สุขไม่เศร้า สงบนิ่งอย่างมาก สงบนิ่งมากจนหนิงเชี่ยนเกือบจะคิดว่าช่วงเวลาสองสามปีนั้นเป็นเพียงความฝัน

เธอหันกลับมา จ้องมองชายตรงหน้า ไม่ได้เจอกันสองสามปี ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก แล้วก็สุขุมขึ้น แววตาเธอเผยให้เห็นการถากถาง

"ดูเหมือนว่า การเป็นสุนัขรับใช้ให้พี่ชายของฉัน มันดูดีมากเลยใช่ไหม?" เธอพูดคำนี้อย่างไม่ชำนาญ ดังนั้น พอพูดขึ้นมา ก็ดูไม่รื่นหูเล็กน้อย

ทว่าหลิวซูจ้องมองเธอ เป็นเวลานาน ฉับพลันเขาก็ยื่นแขนเรียวยาวออกมา ใช้แรง ดึงเธอมาไว้ในอ้อมกอด แล้วโค้งตัวลง จูบหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า

หนิงเชี่ยนอยู่ในอาการตกตะลึง เธอแทบจะชกและเตะผู้ชายตรงหน้า ชั่วขณะ เธอเหมือนพยายามใช้แรงทั้งหมดที่มี บนปากก็ไม่ได้นิ่งเฉย กัดลงไปบนริมฝีปากของชายคนนั้น ชั่วพริบตาในปากก็เต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือด

แต่ว่า ชายตรงหน้าก็เหมือนไม่รู้สึกรู้สาอะไร ยังคงจูบฉันต่อไป

"คุณบ้าไปแล้วหรอ คนมองเยอะแยะแบบนี้……” ฉวยโอกาสตอนที่เปลี่ยนลมหายใจ หนิงเชี่ยนก็พูดโพล่งออกมา ชายคนนั้นพยักหน้า มือใหญ่ก็เลื่อนลงมา ตกลงบนเอวของหญิงสาว เอนตัวเล็กน้อย ก้มลงไปพูดข้างๆหูเธอ "ตอนดึกฉันจะไปที่นั่น ไม่ได้เจอกันสองสามปี คิดถึงรสชาติที่ได้ทำกับคุณจริงๆเลย……”

พูดจบ หน้านั้นก็ถูกตบเข้าอย่างแรง

"คุณหลิว คุณอย่ามาแตะต้องตัวฉันอีก" พูดจบ ก็นำเสื้อคลุมสีขาวบนตัว ถอดออก เผยให้เห็นเสื่อสายเดี่ยวสีดำ ปละกางเกงยีนส์ขาสั้น

ร่างที่สูง 1.7 เมตร เผยให้เห็น รูปร่างที่ดูอ่อนช้อย ทันใดนั้นไม่ว่าชายหรือหญิงที่เดินผ่าน ก็ไม่มีเลยที่จะไม่ชายตามอง

หลิวซูโกรธอย่างมาก รีบเดินไปข้างหน้า ดึงหนิงเชี่ยนเข้าไปในรถสปอร์ตคันหรูที่จอดอยู่ไม่ไกลจากตรงหน้าเขา

สองสามปีนี้ แม้ว่าคนนอกจะรู้เพียงว่าเขาเป็นผู้ช่วยที่มีความสามารถของหนิงเส่าเฉิน แต่ไม่รุ้เลยว่า เขายังเป็นหนึ่งในผู้ถือหุ้นของหนิงกรุ๊ป เป็นอันดับสองรองจากหนิงเส่าเฉิน

หนิงเส่าเฉินแต่ไหนแต่ไรก็ไม่เคยดูแคลนเขา เงินเดือนสวัสดิการ มากถึงแปดหลัก……

ภูมิหลังครอบครัวไม่ด้อยไปกว่าตระกูลหนิง จากรุ่นสู่รุ่นเป็นข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ ถึงรุ่นพ่อ จึงเริ่มสมัครทหาร แต่ก็ยังได้รับความเคารพอย่างสูง

แต่ว่า สมัยบรรพบุรุษ เป็นข้าราชการที่ซื่อสัตย์ ดังนั้น แม้จะมีอำนาจมีอิทธิพล แต่ในแง่ของความมั่งคั่ง ถือว่ามีอุปสรรคนานัปการ……

นี่คือสาเหตุที่หลิวซูปฏิเสธที่จะทำตามพวกเขา

สุจริตจนไม่มีข้าวจะกิน บรรดาพี่สาวน้องสาวพวกเขา ในตอนนั้นเติบโตมาได้อย่างไร เขาตราตรึงใจเหลือเกิน

ดังนั้น ในเวลานั้นจึงไปเรียนต่อต่างประเทศ บริษัทในท้องถิ่นจ่ายเงินค่าจ้างในราคาสูง สาเหตุที่เขาไม่ยอมอยู่ต่อคือ เขายินดีที่จะทำงานร่วมกับหนิงเส่าเฉิน เขาไว้ใจ เขาเป็นคนที่ค้นพบความสามารถของเขา

สาฝองสามปีนี้ พิสูจน์แล้วว่าเป็นไปอย่างที่คิด ในตอนนั้นเขาเลือกทางเดินถูกต้อง

ตอนนี้ เขาไม่เพียงแต่มีทรัพย์สินในครอบครอง ยังมีตำแหน่งที่ไม่สั่นคลอนอยู่ในตระกูลหนิงด้วย

เพียงแต่หนิงเส่าเฉินโดเด่นเกินกว่า ที่จะปิดบังรัศมีของเขาก็เท่านั้น

มีคนเคยยุยงให้เขาทำคนเดียว พูดว่าหนิงเส่าเฉินทำให้เขาเป็นสุนัขรับใช้ แต่เขาก็จัดการชายคนนั้นไปอย่างโหดเหี้ยม

ความผูกพันของเขากับหนิงเส่าเฉิน ไม่ยอมให้ใครมาทำลายได้

โยนเสื้อเชิ้ตบนเก้าอี้ไปให้หนิงเชี่ยน "สวมมันซะ ต่อไปก็อย่านุ่งน้อยห่มน้อยแบบนี้ได้ไหม คุณคิดว่าคุณออกมาขายตัวหรือไง?"

หนิงเชี่ยนหันกลับมา ถลึงตาใส่ มองเขา

"คุณหลิว คุณมีสิทธิ์อะไรมายุ่งกับฉัน? คุณอย่าลืมสิ เมื่อปีนั้นคุณเลือกพี่ชายของฉันแล้ว ระหว่างพวกเราก็ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกันอีก" เธอพูดพลางเบ้ปากขึ้น หลิวซูหันหน้าไปมองเธอแล้ว ก็เลี้ยวพวงมาลัยไปทางขวาทันที หยุดรถ ดันเกียร์ไปที่เกียร์P เหยียบเบรก

ปลดเข็มขัดนิรภัย หันตัวกลับ ก้าวขายาวๆ พลิกตัวโดยตรง คนกดลงบนร่างหนิงเชี่ยน เข้าไปใกล้ ปิดริมฝีปากสีแดงของเธออีกครั้ง

ความสนิทสนมในช่วงปีเหล่านั้น เขารู้อย่างชัดเจนของปฏิกริยาที่ไวของผู้หญิงคนนี้ ดังนั้น เพิ่มความยั่วสักเล็กน้อย ผู้หญิงที่เดิมทีต่อสู้ดิ้นรน ก็อ่อนระทวยจนกลายเป็นน้ำ

"นี่มันบนถนนใหญ่นะ คุณบ้าไปแล้วหรอ?" น้ำเสียงของหนิงเชี่ยนอ่อนลงมาอย่างเห็นได้ชัด

แต่หลิวซูก็ยังกดดันเธอต่ออย่างไม่สนใจ เงยหน้า มือทั้งสองประคองที่ด้านบนข้างลำตัวของเธอ จ้องมองหนิงเชี่ยน "พูดสิ ตกลงระหว่างพวกเราไม่มีความเกี่ยวข้องกันใช่ไหม?"

หนิงเชี่ยนเธอเอียงหน้าไปข้างหนึ่ง "แน่นอนว่ามี ก็เป็นอดีตแฟนไง"

หลิวซูได้ยิน มือหนึ่งปลดเข็มขัดนิรภัยของเธอออก แล้วใช้มือกดปรับเบาะนั่งด้านข้าง ทันทีเก้าอี้ที่หนิงเชี่ยนนั่งก็ถูกทำให้เอนลง

"คุณ…..คุณจะทำอะไร?" หนิงเชี่ยนจะโง่ยังไง เวลานี้ก็รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

ถึงแม้ว่า หลายปีมานี้ เธอใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศ ก็นับได้ว่าเห็นจนชินแล้วกับคน "ส่วนใหญ่ในสังคม" แต่ว่า ถึงอย่างไรนี่ก็เป็นในประเทศ แล้วนี่ก็เป็นข้างถนนใหญ่ที่รถสัญจรไปมา ผู้ชายคนนี้ คาดไม่ถึงว่าจะอยากทำอะไรแบบนั้นกับเธอ พูดตามตรง เธอตกใจจริงๆ

เธอกำมือทั้งสองแน่น ดันไปที่หน้าอกหลิวซู "หลิวซู คุณเป็นบ้าอะไรเนี่ย นี่มันบนถนนใหญ่นะ คุณ….."

"ด้านนอกมองไม่เป็นด้านใน" หลิวซูพูดตัดบทคำพูดของเธอ ซุกศีรษะไปที่ลำคอของเธอ เริ่มกัดงับ

หนิงเชี่ยนจะบ้าตาย ถึงแม้จะมองไม่เห็นด้านใน แต่…..

เธอเอามือลง ขัดขวางมือใหญ่ๆของหลิวซูที่เคลื่อนย้ายลง "เมื่อปีนั้นคุณเลือกที่จะกลับประเทศ"

"ฉันกลับประเทศ แล้วฉันเคยบอกว่าจะเลิกหรอ? ส่งข้อความไปให้คุณ ก็ไม่สนใจ ไปหาคุณที่นั่น เห็นจูงมืออยู่กับผู้ชายก็ไม่ว่า คาดไม่ถึงว่ายังปล่อยสุนัขออกมาอีก หนิงเชี่ยน คุณเป็นคนหรือเปล่า?" หลิวซูกระซิบที่ข้างหูเธอ

"คุณพูดเหลวไหล…..ฉันแม่งโทรมาหาคุณ คุณรับแล้ว แต่ให้ฉันฟังคุณทำเรื่องเหล่านั้นกับผู้หญิงคนอื่น คุณบอกมาสิ ว่าจะให้ฉันสนใจคุณได้ยังไง? ฉันไม่ให้สุนัขนั่นกัดอวัยวะสืบพันธุ์คุณทิ้ง ฉันก็มีจิตใจที่รู้บาปบุญคุณโทษพอแล้ว" หนิงเชี่ยนพูดถึงตรงนี้ ก็ไม่รู้ว่าถูกหลิวซูปลุกอารมณ์ หรือตื่นเต้นเกินไป…..แก้มจึงแดงระเรื่อ

แต่จู่ๆหลิวซูก็พลิกตัว กลับไปนั่งบนที่นั่งด้านข้าง มองหนิงเชี่ยนด้วยใบหน้าที่ไม่เข้าใจ "คุณโทรมาหาฉันตั้งแต่เมื่อไร?"

สองสามปีมานี้ ในสายตาคนภายนอก เขาเป็นจอมเจ้าชู้ที่มีชื่อเสียง ที่อยู่ท่ามกลางกมู่มวลดอกไม้…..รวมทั้งหนืงเส่าเฉินก็ไม่รู้เลยว่า ตั้งแต่เขากลับจากต่างประเทศมาเป็นเวลานานแล้ว เขาก็หักห้ามอารมณ์รักใคร่มาโดยตลอด…..

เขาแสร้งทำเป็นอยู่ด้วยกันกับผู้หญิงเหล่านั้นต่อหน้าหนิงเส่าเฉิน จนกระทั่งเปิดห้อง ความเป็นจริง เขาก็แค่นอนหลับเฉยๆ ก็เท่านั้น

เขาไม่เต็มใจให้หนิงเส่าเฉินรู้ว่าเขาเป็นเช่นนี้ เพียงแค่กลัวว่าเขาจะบอกหนิงเชี่ยน

เพียงแค่กลัวว่าตนเองจะพ่ายแพ้อย่างจนตรอกจนเกินไป……

"แล้วคุณเห็นฉันจูงมือกับผู้ชายคนอื่นตั้งแต่เมื่อไรกัน?"

หนิงเชี่ยนไม่ตอบกลับเขา แต่ถามหลิวซูกลับ

การแสดงออกของคนทั้งสอง ทั้งหมดคืออารมณ์ ชัดเจนอย่างมากว่า หาสาเหตุของปัญหาไม่เจอ

หลิวซูสูดลมหายใจเข้า "ฉันอธิบายก่อน หลังจากฉันกลับประเทศได้ครึ่งปี ก็ไปหาคุณ เวลานั้น คุณน่าจะฝึกงานอยู่ที่โรงพยาบาล ฉันเห็นคุณจูงมือผู้ชายคนหนึ่งเข้าโรงพยาบาลไป หลังจากนั้น ฉันไปรอคุณอยู่ที่บ้านของคุณ อยากฟังคำอธิบายของคุณ คาดไม่ถึงว่าคุณจะปล่อยสุนัขออกมา…..ใบหน้านี้เกือบจะเสียโฉมแล้ว….."

พูดจบ เขายื่นมือออก "ตาคุณอธิบายแล้ว"

หนิงเชี่ยนนึกถึงอะไรได้ กลั้นหัวเราะ แล้วพูดว่า: "หลังจากเลิกกัน ประมาณสามเดือน วันนึงตอนเย็นโทรศัพท์ไปหาคุณ พอรับสาย คุณไม่ได้พูดอะไร ไม่นาน ก็มีเสียงคุณกับผู้หญิงคนอื่นทำเรื่องเหล่านั้นดังเข้ามา….."

หลิวซูพยายามกลับไปคิด….จู่ๆเขาก็คล้ายกับจะนึกอะไรออก หยิบมือถือแล้วต่อสายไปที่ฮั่นยิ่งเฮา โทรศัพท์ถูกรับอย่างรวดเร็ว "ฮัลโหล พี่ใหญ่ซู มีคำสั่งอะไรหรอ?"