เด็กอัจฉริยะ แม่ลึกลับ - ตอนที่ 106 ใครจะมาแทนที่เธอ?
หนิงเส่าเฉินรู้สึกว่าฉับพลันเหมือนมีอุโมงค์ปรากฏขึ้นในใจ ความเจ็บปวดทำให้เขาสั่นสะท้านขึ้นมา คนทั้งคนเซถอยหลังไปสองสามก้าว
จับมือของหลิวซู แล้วก็ปล่อยออก
เพราะพ่อแม่ของเฉินเป้ยอีเสียชีวิตไปแล้ว จึงไม่มีญาติพี่น้อง ดังนั้น หลังจากศพเธอถูกพบ จึงถูกดึงตรงไปที่สำนักงานตำรวจโดยตรง
เมื่อหนิงเส่าเฉินมาถึง ก็เห็นชูหยูจี้ที่ประตูทางเข้าสำนักงานตำรวจ
สีหน้าของทั้งคู่ย่ำแย่อย่างมาก
"ฉันแจ้งให้เขาทราบเอง" หลิวซูอธิบายอยู่ข้างๆ
ชูหยูจี้ดวงตาแดงกล่ำจ้องมองไปที่หนิงเส่าเฉิน ชี้นิ้วไปที่เขา สักพัก ก็เดินมาตรงหน้าหนิงเส่าเฉิน เมื่อเขาไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับใดๆ เขาวนไปวนมา แล้วก็ต่อยหน้าหนิงเส่าเฉินไปหนึ่งหมัด
"หยูจี้ คุณใจเย็นๆหน่อย" หลิวซูมีปฏิกิริยาตอบกลับมา เดินเข้าไปขวางเขา
ใบหน้าของชูหยูจี้มืดครึ้มจนน่ากลัว "ใจเย็นหรอ? ถ้าเขาไม่สามารถทำให้เธอมีความสุขได้ ทำไมต้องทำให้เธอวุ่นวายด้วย?"
พูดจบ ก็หันกลับ วิ่งเหยาะๆเข้าสำนักงานตำรวจไป
"เส่าเฉิน ปากคุณมีเลือดไหล"
หนิงเส่าเฉินยกมือขึ้นเช็ด หันกลับ แล้วก็รีบเดินเข้าไป
เมื่อเข้าไป พอดีกับชูหยูจี้ถูกเจ้าหน้าที่พาไปที่เก็บศพ เห็นว่าเขาเข้ามา เจ้าหน้าที่สองสามคน ก็เห็นได้ชัดว่าประหลาดใจ ก็ทำความเคารพเขาอย่างสุภาพ
หลังจากเดินเข้าไปด้านใน ทั้งสองคน ก็มิงศพที่ถูกคลุมด้วยผ้าขาวตรงหน้า เป็นเวลานาน ก็ไม่มีใครกล้า ไปเปิดผ้าคลุมนั้น
หนึ่งในคนในเครื่องแบบ คิดว่าสองไม่กล้าลงมือ เลยเดินไปข้างหน้า เปิดผ้าขาวคลุมศพขึ้นโดยไม่ได้พูดอะไร
ร่างสูงของหนิงเส่าเฉินแข็งทื่อไปชั่วขณะ ในใจเหมือนถูกของบางอย่างอุดกั้น หลิวซูเห็นสองมือเขาที่ห้อยอยู่ข้างๆ ไปจับคว้าไว้ในมือ เลือดระหว่างซอกนิ้วไหลออกมา ทีละหยดๆ
และชูหยูจี้ที่อยู่ข้างกำลังจะร้องไห้ ก็ตาแดงไปหมดแล้ว
แต่ต่อจากนั้น เมื่อสายตาเขามองไปที่หูกับริมฝีปากนั้น แววตาก็ประกายความสงสัย หูกับริมฝีปากของเย่หลิน จะเล็กๆน่ารัก แต่หูกับริมฝีปากของผู้หญิงคนนี้ดูอวบอิ่มเล็กน้อย แล้วก็ ไฝเม็ดนั้น ก็ไม่มี
ในความตกใจ ก็บอกกับเขาว่า คนที่ตายไปนี้ ไม่ใช่เย่หลิน เขาเดินเข้าไปที่ศพอีกหนึ่งก้าว โค้งตัว อยากจะดูให้ชัดเจนยิ่งขึ้น ใบหน้าของเฉินเป้ยอีหลังการแต่งหน้า ดูใกล้แล้ว ก็พอจะมองออกได้บ้าง แต่ผู้หญิงคนนี้ บนใบหน้าแม้แต่รองพื้นก็ไม่มี
การพบเห็นนี้ ทำให้เขาขนลุกทันที นี่คือใคร? ทำไมถึงต้องการเลียนแบบใบหน้าของเฉินเป้ยอีแล้วฆ่าตัวตาย?
เพียงแต่ ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เขายังคงโล่งอก เขาก็ว่า ด้วยนิสัยของเย่หลิน จะสามารถฆ่าตัวตายง่ายๆแบบนี้ได้อย่างไร?
แต่ บนใบหน้าเขาโกรธมาก นำผ้าขาวเปิดออกอีกครั้ง แล้วเอามาคลุมศพไว้
เงยหน้าขึ้นมองหนิงเส่าเฉิน "นี่คือผลลัพธ์ที่คุณต้องการใช่ไหม? คุณไม่ให้ฉันพบเจอเธอ แต่ว่า คุณล่ะ? คุณล่ะ?" พูดคำรามใส่เขา
แต่หนิงเส่าเฉินเพียงแค่ยื่นตรงทื่อ คนดูคล้ายกับไม่มีชีวิต
ทำไมถึงตายล่ะ? เป็น….เป็นไม่ไม่ได้!
เธอเพิ่งประทับตราที่ก้นบึ้งของหัวใจเขาอย่างลบไม่ออก ทำไมถึงหายไปแบบนี้แล้วล่ะ?
หอฌาปณกิจมีคนมาแล้ว ต้องเอาศพนี้ไปฌาปนกิจ แต่หนิงเส่าเฉินยืนอยู่ข้างๆศพแบบนั้น ใครเข้ามา เขาก็ใช้เท้าเตะออกไป ทุกฝีเท้าแทบจะใช้กำลังทั้งหมดที่มี
คนในสำนักงานตำรวจก็มีมืออยู่มาก แต่พออยู่ตรงหน้าหนิงเส่าเฉิน ก็ไม่สามารถที่จะโจมตีได้
วันนี้สาม คนของสำนักงานตำรวจจนปัญญาจริงๆ จึงโทรไปหาชูหยูจี้
"ประธานชู คุณโน้มน้าวหน่อยเถอะ วันนี้คนเห็นก็ให้ความสนใจขึ้นมาแล้ว คนตายไปแล้ว ก็ควรจะเผาให้เร็วหน่อย" ถึงอย่างไรสำนักงานตำรวจก็ไม่ใช่ที่พักศพ ศพหยุดอยู่ที่นี่ พวกเขาก็ยากที่จะจัดการเรื่องราว แต่ ใครก็ไม่กล้าไปโจมตีหนิงเส่าเฉิน ทำได้เพียงไปขอร้องชูหยูจี้
เมื่อชูหยูจี้เข้าไป ห้องๆนั้น หนิงเส่าเฉินยังสวมชุดเมื่อวันนั้น คาดว่าคงไม่ได้นอนมาหลายวัน ในตาแดงกร่ำ คนก็ดูซึมเซาไม่มีชีวิตชีวา
"คนตายแล้วไม่สามารถฟื้นคืนมาได้ ถึงคุณจะทรมานตนเองจนตาย เธอก็ไม่สามารถมีชีวิตกลับมาได้" เห็นหนิงเส่าเฉินแบบนี้ ชูหยูจี้ก็อยากจะบอกความเป็นจริงในช่วงเวลานั้น แต่ สองสามวันที่เขาได้รู้จากหลิวซู ก็เข้าใจเรื่องราวคร่าวๆตั้งแต่ต้นจนจบ เขาคิดว่า ในเมื่อเฉินเป้ยอีเลือกที่จะจากไป อย่างนั้นก็คงตัดสินใจแล้วว่าไม่อยากให้หนิงเส่าเฉินหาเธอพบอย่างแน่นอน
งั้น ให้ผลสรุปเป็นแบบนี้จะดีกว่าใช่ไหม
"หยูจี้ คุณ คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?" เห็นชูหยูจี้ยืนอยู่ที่หน้าประตู เย่หลินตกใจถึงขีดสุด
ชูหยูจี้พิจารณาคนที่อยู่ในคอนโดมิเนียมตรงหน้า ถอนหายใจอย่างโล่งอก เดินเข้าไป ดึงเย่หลินเข้ามาไว้ในอ้อมกอด "ฉันว่าแล้วการคาดเดาของฉันจะไม่ผิดพลาด"
พูดจบ เขาก็ปล่อยเธอ รีบล้วงมือถือจากในกระเป๋าส่งให้เธอ "เย่หลิน เฉินเป้ยอีตายแล้ว"
เย่หลินขมวดคิ้ว ชัดเจนว่าไม่เข้าใจว่าชูหยูจี้หมายความว่าอะไร หยิบมือถือจากในมือของเขา ภาพในมือถือ หนิงเส่าเฉินยืนอยู่ในห้องคนเดียว ข้างกายของเขามีเตียงเตียวหนึ่ง บนเตียง มีคนคนหนึ่งนอนเอนกายอยู่ คนคนนั้นห่อด้วยผ้าขาว
"เกิดอะไรขึ้น?"
"ผู้หญิงคนนั้นที่นอนเอนกายอยู่บนเตียง มีโฉมหน้าที่คล้ายกับเฉินเป้ยอีทุกประการ"
"คุณ…..คุณพูดอะไร?" เย่หลินเดิมทีที่นั่งอยู่บนเก้าอี้พนักพิง ได้ยินชูหยูจี้พูดแบบนี้ เธอก็สั่นไปทั้งตัว เก้าอี้ที่อยู่ด้านหลังก็ล้มลงกับพื้น
"ผู้หญิงคนนั้นบังเอิญตายในห้องน้ำของรถไฟขบวนนั้นที่เธอนั่ง กรีดข้อมือฆ่าตัวตาย" ชูหยูจี้จงใจพูดอย่างสงบนิ่ง เรื่องนี้ ไม่ง่าย แต่เขาไม่อยากทำให้เย่หลินต้องแบกรับความรู้สึกมากเกินไป
หันตัวกลับ พิจารณาภายในห้อง เกินไปยังห้องครัว รินน้ำอุ่นให้เย่หลินแก้วหนึ่ง จับเก้าอี้ด้านหลังเธอขึ้น พาเธอไปนั่งลงบนเก้าอี้
"เอาล่ะ ฉันจะโทรไปหาพี่ชายบอกเรื่องนี้สักเล็กน้อย ให้เขาป้องกันคนรอบข้าง อีกอย่าง เพราะคุณหลายวันมานี้เขา ก็ทุกข์ทรมานใจจนแทบไม่อยากจะมีชีวิตอยู่!" พูดพลาง ก็หยิบมือถือออกมา ทำท่าทางจะโทรไปหาหนิงเส่าเฉิน
เย่หลินมีปฏิกริยาตอบสนองทันที ลุกขึ้นยืน แย่งมือถือของเขามา "อย่าบอกเขานะ เรื่องบางเรื่อง ก็เจ็บระยะสั้นดีกว่าเจ็บระยะยาว ทำให้เขาคิดว่าตนเองตายไปแล้วจริงๆ ก็ดี! อย่างน้อยในอนาคต จะได้ไม่ต้องนึกถึงอีก เวลาผ่านไปนาน….." เธอหยุดชะงักไปเล็กน้อย เม้มริมฝีปาก "เวลาผ่านไปนาน ก็จะได้ลืมไป"
สำหรับคนที่วางแผน ก็เป็นเพียงความหวังเท่านั้น เขาคิดว่าเธอตายไปแล้ว ก็ได้ ช่วยให้เขาสมหวัง
YOU MAY ALSO LIKE
