เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] - บทที่ 1051 ปิดปาก

บทที่ 1051 ปิดปาก

………………….

บทที่ 1051 ปิดปาก

ซูอันไม่คาดคิดมาก่อนว่าปี่หลิงหลงจะพูดความจริง! แต่ตอนนี้นางอาจมีปัญหาที่ต้องจัดการอีกเนื่องจากความลับถูกเปิดเผย ใครจะคาดเดาได้ว่าหลังจากแต่งงานมาหลายปีแล้ว นางยังเป็นสาวบริสุทธ์อยู่

จักรพรรดิจะไม่ตัดสินใจเปิดเผยเรื่องนี้ใช่ไหม? มันจะเข้าทางฝ่ายราชันลมปราณหรือไม่? แต่เราจะพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของนางในเรื่องนี้ไม่ได้เหรอ? ยิ่งเขาคิดถึงเรื่องนี้มากเท่าไรก็ยิ่งปวดหัวมากขึ้นเท่านั้น สิ่งที่เกิดขึ้นในเบื้องหลังนั้นไม่ง่ายเลย

…

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ผู้คุมที่ซูอันสนทนาด้วยได้แยกย้ายกันไปแล้ว ซูอันนั่งเหม่อลอยหลงอยู่ในความคิดของตัวเอง

“ได้เวลาอาหารแล้ว!” ผู้คุมวางถาดอาหารลงแล้วหันหลังเดินจากไป

ซูอันไม่คิดว่าจะถึงเวลาอาหารเร็วขนาดนี้ เขามองชามใบใหญ่ที่อยู่ข้างหน้า นักโทษที่ถูกคุมขังในคุกหลวงนั้นไม่ธรรมดา ดังนั้นอาหารจึงมีคุณภาพดีอย่างน่าประหลาดใจ เขาเริ่มหิวจริง ๆ หลังจากที่พลิกตัวไปมาตลอดทั้งคืน

จู่ ๆ ก็มีความคิดแวบเข้ามาในหัว เขาเงยหน้าขึ้นและมองไปที่ผู้คุม “เดี๋ยวก่อน!”

“อะไร?” ผู้คุมคนนั้นหันกลับมาถามด้วยน้ำเสียงติดจะรำคาญ

ซูอันมองเขาและถามว่า “ทำไมเจ้าถึงดูไม่คุ้นหน้าเลย? ข้าไม่เคยพบเจ้ามาก่อน”

ผู้คุมตอบว่า “โอ้ นั่นเป็นเพราะว่าข้าเพิ่งย้ายมา”

ซูอันกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ถ้าอย่างนั้น ข้ารบกวนเจ้าให้เรียกแม่ทัพโกวให้หน่อยได้ไหม? ข้ามีเรื่องสำคัญจะบอกเขา”

ผู้คุมพูดอย่างหมดความอดทนว่า “กินข้าวไปเถอะ เจ้าคิดว่าแม่ทัพโกวจะมีเวลามาพบเจ้าเหรอ?” จากนั้นเขาก็ออกจากคุกไป

ซูอันก้มศีรษะลงเพื่อดูอาหารของเขาและเริ่มคิดอะไรบางอย่าง

…

ไม่นาน แม่ทัพกองทหารฝ่ายขวาโกวซือเข้ามาพร้อมกับกลุ่มคน “ท่านซู ท่านเสนาบดียุติธรรมและคนอื่น ๆ ต้องการสอบสวนท่านเพิ่มเติม”

ซูอันอยู่ในห้องขังโดยไม่เคลื่อนไหว

โกวซือไม่ได้รับการตอบกลับใด ๆ แม้จะเอ่ยเรียกสองสามครั้ง สีหน้าของเขาเปลี่ยนไป “มีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น!”

เขารีบเปิดห้องขัง คุกเข่าลงด้านข้างของซูอัน เมื่อเห็นใบหน้าสีม่วงของนักโทษคนสำคัญ เขารีบตะโกนว่า “ท่านซูถูกวางยาพิษ! รีบพาแพทย์หลวงมา!”

ผู้คุมรีบออกไปอย่างรวดเร็ว โกวซือพยายามอย่างเต็มที่เพื่อขจัดพิษออกจากร่างกายของซูอัน เจิ้นเสวี่ยอี เจียงป๋อหยาง และมู่หรงถงต่างรีบเข้ามาเมื่อได้ยินข่าว

“เกิดอะไรขึ้น?”

“ซูอันถูกวางยาพิษ?”

“พวกเจ้าทำบ้าอะไร!”

ขุนนางระดับสูงทั้งสามร้องออกมาด้วยความโกรธและตื่นตระหนก

…

แต่แล้วจู่ ๆ ซูอันซึ่งนอนอยู่บนพื้นก็ลุกขึ้นนั่งราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น “ข้าสบายดี”

“ฮะ?” โกวซืองงงวย เมื่อสักครู่นี้ผู้ชายคนนี้กำลังหายใจไม่ออกจนหน้าม่วงไม่ใช่เหรอ?

ซูอันยิ้มขอโทษ “ขอบคุณที่ช่วยข้า พี่โกว ก่อนหน้านี้ข้าทำอะไรไม่ถูกจริง ๆ”

หลังจากที่ช่วยนักฆ่าของสำนักมาร เขารู้จักและสนิทสนมกับผู้คุมเกือบทั้งหมด เขาจึงสงสัยเมื่อเห็นผู้คุมที่ไม่คุ้นเคยคนนั้น

แม้ว่าจะมีผู้คุมคนใหม่ ทำไมพวกเขาถึงใช้คนใหม่มาดูแลนักโทษสำคัญเช่นนี้? มีบางอย่างผิดปกติกับผู้คุมคนใหม่คนนี้อย่างแน่นอน!

ความคิดแรกของซูอันคือ มีคนต้องการจะปิดปากเขา อย่างไรก็ตาม เขาไม่แน่ใจว่าใครกันที่อยากให้เขาตาย

คนที่น่าสงสัยที่สุดคือโกวซือ เนื่องจากเรื่องนี้อยู่ในความรับผิดชอบของอีกฝ่าย ไม่มีใครสามารถวางแผนนี้ได้ดีไปกว่าโกวซือ แต่ซูอันไม่กล้าเปิดเผยความสงสัยนั้นก่อนหน้านี้ ดังนั้นจึงแสร้งทำเป็นว่าถูกวางยาพิษ

เมื่อโกวซือรีบเข้ามา ซูอันได้เตรียมตัวทันทีเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้อีกฝ่ายบรรลุเป้าหมาย

หากโกวซือทำเพียงแสร้งจะช่วยขับพิษและต้องการทำร้ายเขาจริง ๆ ซูอันจะดูดอีกฝ่ายให้แห้งทันทีโดยเทพยุทธ์กลืนสวรรค์ อย่างไรก็ตาม พลังชี่ของโกวซือที่ปล่อยออกมานั้นอ่อนโยนและเป็นประโยชน์ ชายคนนี้กำลังช่วยซูอันกำจัดพิษจริง ๆ

อย่างไรก็ตาม ซูอันไม่กล้าประมาท เขาจะลุกขึ้นหลังจากเจียงป๋อหยางและคนอื่น ๆ มาถึงเท่านั้น

ซูอันไม่ไว้ใจใครเลยนอกจากเจียงป๋อหยาง เพราะเขามีความสนิทสนมในระดับหนึ่งกับอาจารย์ใหญ่เจียง แต่แน่นอนว่าเขาคงไม่ไว้วางใจชายผู้นี้อย่างเต็มที่เพียงเพราะเหตุผลแค่นั้น แต่เป็นเพราะเสนาบดีสามคนนี้คานอำนาจกันอยู่ จึงไม่มีใครสามารถทำสิ่งที่ตัวเองต้องการได้

มู่หรงถงขมวดคิ้วทันที “ซูอัน เกิดอะไรขึ้น?”

ซูอันถอนหายใจ เขาชี้ไปที่ชามข้าว “มีคนต้องการจะฆ่าข้า”

“อะไร!?” สีหน้าของผู้คนเปลี่ยนไป ซูอันคือใคร? เขาเป็นนักโทษที่เกี่ยวข้องกับเรื่องอื้อฉาวกับองค์หญิงรัชทายาท ในขณะนี้มีตานับไม่ถ้วนจับจ้องอยู่เต็มไปหมด ยังมีคนต้องการจะฆ่าเขาอีกงั้นเหรอ? ใครจะกล้าทำเรื่องแบบนี้?

เจียงป๋อหยางมองตามนิ้วที่ชี้ไปของซูอัน เมื่อเห็นจานอาหารพลิกคว่ำ เมล็ดข้าวกระจัดกระจายไปทั่ว เขาก็เผยสีหน้าทุกข์ใจทันที

เจิ้นเสวี่ยอีและมู่หรงถงต่างหันกลับมามองโกวซืออีกครั้ง แต่ทันใดนั้น พวกเขาก็สัมผัสได้ถึงคลื่นพลังที่พุ่งพล่านออกมาจากตัวของโกวซือ

ฮะ? ทำไมชายคนนี้ถึงโกรธมากขนาดนี้? เขาโกรธที่มีคนพยายามปิดปากนักโทษหรือเป็นเพราะซูอัน? เป็นไปได้ไหมว่าเขามีมิตรภาพลับ ๆ กับซูอัน?

มู่หรงถงรีบพูด “รีบตรวจสอบพิษในอาหาร!”

ไม่มีทางที่พวกเขาจะเชื่อว่าเป็นพิษเพียงเพราะซูอันบอกว่าเป็น พวกเขาจะไม่ยอมให้ใครจูงจมูกง่าย ๆ

คุกหลวงเป็นสถานที่กักขังนักโทษสำคัญ ดังนั้นจึงมีบุคลากรเฉพาะทางคอยตรวจหาพิษ ผู้มีหน้าที่มาพร้อมกับเข็มเงิน จากนั้นเขายกอาหารขึ้นสูดดม ทั้งยังเลียมันด้วยปลายลิ้น

ซูอันขมวดคิ้ว นี่เป็นการอุทิศตนมากเกินไปหน่อยไหม? ถ้ามันเป็นกองอุจจาระที่วางยาพิษ เขาจะเลียมันด้วยไหม?

ผู้ตรวจพิษรีบถ่มน้ำลาย เขาลุกขึ้นและพูดว่า “อาหารมีพิษผีดิบผสมอยู่ แม้ว่าพิษนี้จะไม่เป็นอันตรายถึงชีวิต แต่สามารถทำให้คนเสียสติและกลายเป็นศพที่มีชีวิตได้”

สีหน้าของทุกคนเริ่มจริงจังเมื่อได้ยินรายงาน ผู้บงการไม่ได้ตั้งใจจะฆ่าซูอัน พวกมันกังวลว่าการฆ่าการเขาจะเป็นการเสี่ยงเกินไปหรือไม่? แต่การเปลี่ยนเขาให้กลายเป็นผีดิบคือวิธีหนึ่งในการทำให้เขาเงียบ

เจิ้นเสวี่ยอีพูดขึ้นในที่สุด เขามองโกวซืออย่างเย็นชา “วันนี้ใครเป็นคนส่งอาหารให้ซูอัน?”

โกวซือรีบเรียกคนมาตรวจสอบ ผลที่ได้ทำให้สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปหลายครั้ง “เป็นคนใหม่ที่ถูกย้ายมา ยังหาตัวไม่พบ”

“น่ารังเกียจอย่างยิ่ง! เจ้าอนุญาตให้ใครที่ไหนไม่รู้เข้ามาทำนั่นนี่ตามอำเภอใจในคุกหลวงได้อย่างไร? เจ้ายังต้องการดำรงตำแหน่งแม่ทัพกองทหารฝ่ายขวาต่อไปหรือไม่!?” เจียงป๋อหยางที่โกรธอยู่แล้ว ทั้งยังเห็นผมยุ่ง ๆ ของเจิ้นเสวี่ยอีอีก ซึ่งทำให้เขาไม่สามารถยับยั้งตัวเองได้อีกต่อไป โกวซือจึงกลายเป็นเป้าหมายในการระบายความโกรธแทน

………………….