เซียนกระบี่มาแล้ว![剑仙在此] - บทที่ 580 โลกนี้บังคับให้เราเป็นคนชั่วร้าย

หลินเป่ยเฉินรู้สึกไม่สบายใจเลยจริงๆ

ธิดาอู๋ไห่จือตี้มีพฤติกรรมน่าสงสัยมากเกินไป

บางทีคงเป็นเพราะนางใช้เวลาอยู่ในท้องทะเลดำมืดเพียงลำพังนานมากเกินไป สุดท้ายสติก็เลอะเลือนธาตุไฟเข้าแทรก ความคิดและจิตใจจึงไม่เหมือนคนปกติธรรมดาอีกแล้ว

ธิดาอู๋ไห่จือตี้เป็นเพียงเทพีวิกลจริตอย่างแท้จริง

แต่หลินเป่ยเฉินก็ไม่แปลกใจ เพราะถ้าเขาต้องอยู่คนเดียวเป็นเวลาหลายพันปี ในที่สุดก็คงสติเลอะเลือนอย่างนางเช่นกัน

ดาวนำโชคที่มีหน้าตาราบเรียบธรรมดาดวงนี้ จะเป็น ‘เครื่องรางศักดิ์สิทธิ์’ ของเทพเจ้าแห่งท้องทะเลได้อย่างไร บางทีมันอาจจะเป็นอาวุธทำลายล้างที่มีลักษณะการทำงานเหมือนระเบิดเวลามากกว่า และมันก็กำลังนับถอยหลังที่จะทำลายตัวเองอยู่ก็เป็นได้

ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะเชื่อใจผู้คนบนดินแดนทวยเทพ

เพราะผู้วิเศษเหล่านั้นสามารถทำอะไรก็ได้ตามใจชอบ

ด้วยเหตุนี้ หลินเป่ยเฉินจึงเกิดความลังเลและไม่อยากถอนของขวัญซึ่งมีสถานะเป็นเพียงเครื่องรางศักดิ์สิทธิ์ของชาวทะเลออกมาใช้งาน

แต่หลังจากได้พูดคุยกับธิดาอู๋ไห่จือตี้มาจนถึงขณะนี้ หลินเป่ยเฉินก็ไม่มีความคิดที่จะถอนการติดตั้งแอปพลิเคชันเจิ้นอ้ายหว่างอีกแล้ว

เพราะเด็กหนุ่มพบว่าแอปพลิเคชันนี้มีความเหมาะสมกับเขาเป็นอย่างยิ่ง

การสื่อสารกับธิดาอู๋ไห่จือตี้และผลประโยชน์ที่ได้รับ ทำให้หลินเป่ยเฉินรู้แล้วว่าแอปเจิ้นอ้ายหว่างมีประโยชน์มากกว่าแอปวีแชทเสียอีก

เพราะในแอปเจิ้นอ้ายหว่างมีเทพธิดามากมายให้หลินเป่ยเฉินเลือกเข้าไปติดต่อพูดคุย และเขาจะคุยครั้งละกี่คนก็ได้ทั้งนั้น

ส่วนในแอปวีแชท ปัจจุบันนี้ หลินเป่ยเฉินมีเพื่อนคุยเป็นเทพีกระบี่หิมะไร้นามเพียงคนเดียวเท่านั้น

แอปเจิ้นอ้ายหว่างเปรียบเสมือนบ่อปลาที่มีปลาให้เลือกตกมากมาย

แอปวีแชทเปรียบเสมือนตู้ปลาที่มีปลาแหวกว่ายอยู่ในนั้นเพียงตัวเดียว

ถ้าเขาอยากจะได้ผลประโยชน์สูงสุด สมควรต้องเลือกแอปพลิเคชันไหน?

ไม่ต้องคิดให้มากความ

แน่นอนว่าหลินเป่ยเฉินต้องเลือกเก็บเอาไว้ทั้งสองแอปอยู่แล้ว!!

แต่โชคดีที่เด็กหนุ่มไม่ได้เป็นคนเจ้าชู้

ที่เขาให้ความสนใจในแอปพลิเคชันการสื่อสารเหล่านี้ ก็เพราะหลินเป่ยเฉินอยากหาทางกลับสู่โลกมนุษย์ให้ได้ต่างหาก

“แอปหาคู่แบบนี้ช่างเหมาะสมกับคนหล่อเหลาแบบเราเสียจริง”

ยิ่งคิดมากเท่าไหร่ หลินเป่ยเฉินก็ยิ่งมีความสุขมากเท่านั้น

ในเมื่อเขาหน้าตาดีถึงเพียงนี้ แล้วทำไมถึงไม่ใช้ความหล่อเหลาของตนเองให้เป็นประโยชน์บ้างล่ะ?

อีกอย่าง ต้องย้ำอีกครั้งว่าหลินเป่ยเฉินไม่ได้มีเจตนาหลอกลวงเทพธิดาเหล่านี้เลย

เขาเพียงอยากหาทางกลับบ้านก็เท่านั้นเอง

ยิ่งพูดคุยกับเทพธิดาหลายคน มันก็ยิ่งช่วยเปิดโอกาสให้เขาได้หาทางกลับบ้านสำเร็จมากขึ้น บางทีพวกนางคนใดคนหนึ่งอาจจะรู้วิธีกลับโลกมนุษย์ใบเดิมก็เป็นได้

พวกนางคนใดคนหนึ่งอาจจะรู้จักเทพเจ้าที่สามารถส่งเขาผ่านประตูมิติกลับไปได้

หรือไม่พวกนางคนใดคนหนึ่งก็อาจจะรู้วิธีส่งเขาข้ามมิติกลับไปก็ได้เช่นกัน

“แต่จะชวนคุยนี่ไม่ง่ายเลยแฮะ”

“ดูเหมือนเราคงต้องใช้ข้อได้เปรียบเพียงอย่างเดียวของตัวเองซะแล้ว”

ข้อได้เปรียบของเขาคืออะไร?

ยังจะต้องถามอีกหรือ?

แน่นอนว่าเด็กหนุ่มมีใบหน้าหล่อเหลาขนาดนี้ เทพธิดาเหล่านั้นจะสามารถต้านทานความหล่อเหลาของเขาได้ตลอดไปก็ให้รู้กัน

อีกอย่าง นอกจากใบหน้าจะหล่อเหลาเกินต้านทานแล้ว หลินเป่ยเฉินยังเป็นคนหน้าด้านไม่รู้จักยอมแพ้อีกด้วย

“สุดท้ายโลกนี้ก็บังคับให้เราเป็นคนชั่วร้ายจริงๆ”

หลินเป่ยเฉินปัดหน้าจอ พยายามมองหาเทพธิดาที่น่าจะชวนพูดคุยด้วยได้ง่ายๆ

หลังจากนั้น หลินเป่ยเฉินก็พยายามส่งข้อความไปหาเทพธิดาหน้าตาดีจำนวนหลายสิบคน ข้อความที่เขาส่งไปนั้น บ้างก็เป็นมุกตลกชวนหัวเราะ บ้างก็เป็นคำหวานที่ชวนให้เขินอาย บ้างก็เป็นคำคมที่เขาเคยได้ยินมาจากประธานาธิบดี รวมไปถึงคำคมในหนังสือนิยายและการ์ตูนที่เคยอ่าน…

แอปเจิ้นอ้ายหว่างสามารถฆ่าเวลาได้อย่างน่าตกใจ

เพียงพริบตาเดียว ครึ่งชั่วยามก็ผ่านพ้นไป

และหลินเป่ยเฉินก็ได้พบความจริงอันน่าเศร้าว่า ข้อความที่เขาส่งแบบหว่านแหออกไปนั้น ไม่มีผู้ใดตอบกลับมาเลยสักคน

แถมเทพธิดาบางคนก็กดบล็อกเขาอีกด้วย

น่าอายจริงๆ

เฮ้อ

เทพธิดาเหล่านี้ตาบอดหรือไงนะ?

คนหล่ออุตส่าห์ทักไปหาทั้งที ไม่คิดจะส่งอะไรตอบกลับมาหน่อยหรือไง?

หรือว่าเขาจะรุกมากเกินไป?

หลินเป่ยเฉินเริ่มถอนหายใจออกมาด้วยความหมดหวัง

แต่ในจังหวะนั้น

“โฮ่ง โฮ่ง…”

ลูกหมาป่าทั้งสองตัวตื่นขึ้นมาแล้ว และมันก็พยายามปีนป่ายขึ้นมาอยู่ในอ้อมแขนของหลินเป่ยเฉิน เพื่อมองหาน้ำนมดื่มกิน

หลินเป่ยเฉินดาวน์โหลดขวดนมที่เก็บเอาไว้ในแอปเก็บของออกมาให้พวกมันรับประทาน

ถึงลูกหมาป่าคู่นี้จะเป็นหมาป่าน้ำแข็งกลายพันธุ์ แต่พวกมันก็ยังมีหน้าตาน่ารักน่าชัง และถ้าจะพูดกันตามความเป็นจริงแล้ว พวกมันดูน่ารักมากกว่าลูกหมาป่าทั่วไปด้วยซ้ำ

หลินเป่ยเฉินอดใจไม่ไหว ต้องนำโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายรูปพวกมันขณะดื่มนม

“อััยย่ะ น่ารักเกินไปแล้วนะเนี่ย”

ดวงตาของเด็กหนุ่มเป็นประกายระยิบระยับ

แล้วเขาก็นึกไอเดียบรรเจิดขึ้นมาได้

พวกผู้หญิงชอบสัตว์เลี้ยงตัวเล็กๆ มีขนปุกปุยไม่ใช่หรือ?

ในโลกมนุษย์ใบเก่า ชายหนุ่มที่เลี้ยงสัตว์เลี้ยงน่ารักอย่างแมวหรือสุนัข มักจะใช้สัตว์เลี้ยงของตนเองเป็นบันไดพิชิตใจหญิงสาวได้สำเร็จมานักต่อนักแล้ว

และยังมีผลการวิจัยทางวิทยาศาสตร์ยืนยันอีกด้วยว่า ผู้ที่เลี้ยงสัตว์หน้าตาน่ารักมักจะประสบความสำเร็จในการจีบเพศตรงข้าม มากกว่าคนที่ไม่มีสัตว์เลี้ยงอะไรเลย และโดยเฉพาะกับผู้ที่ชอบโพสต์รูปสัตว์เลี้ยงของตนเองลงโซเชียล มีเดีย สัตว์เลี้ยงเหล่านั้นก็ถึงกับมีสาวๆ หน้าตาน่ารักเป็นแฟนคลับจำนวนมากอีกด้วย

หลินเป่ยเฉินไม่ลังเลอีกต่อไป เขาจัดการโพสต์รูปภาพเสี่ยวเอ้อร์กับเสี่ยวซานระหว่างดื่มนมลงไปในแอปเจิ้นอ้ายหว่าง

วิธีการนี้ได้ผลจริงๆ ด้วย

เพียงไม่กี่อึดใจให้หลัง หลินเป่ยเฉินก็ได้รับข้อความใหม่

แต่เมื่อกดเปิดข้อความอย่างตื่นเต้น เขาก็ต้องเบิกตาโตอีกครั้ง

‘นี่เจ้ามีลูกหมาน่ารักขนาดนี้เชียวหรือ? อิอิ แบบนี้ต้องให้ของขวัญสักหน่อยแล้ว…’

ผู้ที่ส่งข้อความมาหาเขาก็ยังคงเป็นธิดาอู๋ไห่จือตี้คนเดิม

หลินเป่ยเฉินได้แต่กะพริบตาปริบๆ

แอปนี้มีอะไรผิดพลาดหรือเปล่านะ?

เทพธิดาสาวโสดมีอยู่ตั้งเยอะตั้งแยะ ทำไมถึงมีแต่ธิดาอู๋ไห่จือตี้ที่ให้ความสนใจเขาด้วย?

หรือว่าเขาจะกดบล็อกนางดีไหม?

ในระหว่างที่หลินเป่ยเฉินกำลังใช้ความคิดอย่างหนัก…

ติ๊ง!

เสียงข้อความแจ้งเตือนดังขึ้นจากโทรศัพท์อีกครั้ง

‘ท่านได้รับของขวัญชิ้นใหม่ กรุณาตรวจสอบ’

นั่นคือข้อความแจ้งเตือน

เดี๋ยวก่อนนะ

เด็กหนุ่มรีบกดเข้าไปดูของขวัญ

และได้พบว่า…

‘ธิดาอู๋ไห่จือตี้มอบปลาตากแห้งสองตัวเป็นของขวัญให้แก่สัตว์เลี้ยงของท่าน ต้องการถอนของขวัญเลยหรือไม่?’

ใต้ข้อความนี้มีปุ่ม ‘ถอนของขวัญ’ ปรากฏขึ้นมา

นี่คือครั้งที่สองแล้วที่หลินเป่ยเฉินเห็นข้อความเช่นนี้

เด็กหนุ่มส่งข้อความกลับไปถามเทพธิดาใต้สมุทรว่า “ท่านส่งของขวัญมาทำไมอีก?”

ธิดาอู๋ไห่จือตี้ส่งข้อความตอบกลับมาเร็วไว ‘หมาป่าของเจ้าน่ารักเหลือเกิน ข้าเอ็นดูพวกมันมาก ปลาตากแห้งสองตัวนี้สำหรับพวกมันเท่านั้น ไม่ได้ส่งไปเป็นของขวัญให้เจ้าสักหน่อย แล้วก็อย่าได้คิดขโมยกินเป็นอันขาด มิฉะนั้นแล้ว เจ้าจะต้องพบกับความตายอย่างทุกข์ทรมาน’

หลินเป่ยเฉินหัวใจกระตุกวูบ

เขาย่อมไม่อยากตายอย่างทุกข์ทรมาน

‘มันคงไม่ได้เป็นปลาตากแห้งอาบยาพิษใช่ไหม?’

หลินเป่ยเฉินถามต่อ

‘ข้าเข้าใจแล้ว’

ธิดาอู๋ไห่จือตี้ตอบกลับมา ‘นอกจากเจ้าจะโง่เขลาเบาปัญญา เจ้ายังไม่รู้จักการเชื่อใจผู้คนอีกด้วย ข้าเป็นถึงเทพธิดาผู้ครอบครองห้าคาบสมุทร เหตุไฉนถึงต้องคิดวางยาพิษมนุษย์ตัวกระจ้อยร่อยอย่างเจ้าด้วย?’

หลินเป่ยเฉินยกมือนวดขมับอย่างใช้ความคิด

เขาเริ่มอยากลองถอนของขวัญออกมาดูแล้วเหมือนกัน

เด็กหนุ่มอยากรู้ว่าของขวัญเสมือนที่ถูกส่งมอบอยู่ในโทรศัพท์นั้น จะสามารถถอนออกมาเป็นของจริงๆ ได้หรือไม่

เพราะตราบใดที่ยังอยากใช้แอปพลิเคชันตัวนี้ต่อไป หลินเป่ยเฉินก็จำเป็นต้องทำความเข้าใจต่อระบบการทำงานอันหลากหลายของมันให้ดี

และที่สำคัญ โทรศัพท์เครื่องนี้คงไม่เอาของอันตรายอะไรออกมาให้เขาหรอกมั้ง?

หลังจากคิดทบทวนดูอยู่หลายตลบ สุดท้าย หลินเป่ยเฉินก็รวบรวมความกล้าหาญกดนิ้วลงไปบนปุ่ม ‘ถอนของขวัญ’

แทบจะเป็นวินาทีต่อมาหลังกดปุ่ม

ติ๊ง!

การถอนของขวัญสำเร็จแล้ว

‘ของขวัญที่ท่านได้รับถูกส่งมอบอยู่ในพื้นที่เก็บของส่วนตัวของท่าน กรุณาตรวจสอบ’

ข้อความแจ้งเตือนเด้งขึ้นมาบนหน้าจอโทรศัพท์

พื้นที่เก็บของส่วนตัวอย่างนั้นหรือ?

หลินเป่ยเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะรีบเปิดเข้าไปในแอปไป่ตู้ เน็ตดิสก์

แล้วด้านในพื้นที่เก็บของ เขาก็พบกับกล่องพัสดุแปลกหน้าสองกล่องวางอยู่บนพื้น

แต่จะเรียกว่ากล่องก็ไม่ถูก เพราะมันมีลักษณะเหมือนตะกร้าใส่ของมากกว่า

และตะกร้าทั้งสองใบนั้นบรรจุปลาตากแห้งอยู่ใบละหนึ่งตัว

เป็นปลาตากแห้งที่มีรูปร่างหน้าตาชวนรับประทานเสียเหลือเกิน

ถ้าอ่าน “เซียนกระบี่มาแล้ว” ถึงบทนี้แล้วยังไม่จุใจ งั้นไปอ่านกันต่อได้ที่เว็บ Enjoybook.co เพราะที่นั่นลงนำไปแล้วกว่า 30 ตอน !! #อ่านก่อนใครได้ที่เว็บเอนจอย