เจ้ามังกรพรีเมี่ยม - ตอนที่ 908 ความเจ็บปวดของหว่างเหลี่ยง
คำว่าพวกเจ้าชู้คำเดียว ถังเฉาฟังแล้วเสียดหูเป็นอย่างยิ่ง
ในพริบตาเดียว สายตาของเขาก็มืดครึ้มลงไปไม่น้อย จ้องมองรูปร่างเร่าร้อนของผู้หญิงตะวันตกคนนี้ตาเขม็ง รังสีสังหารที่น่าสะพรึงกลัวเต็มไปทั่ว
เฟิ่งหวงที่อยู่ข้าง ๆ เห็นอย่างนั้นแล้ว ดวงตาก็หนาวเยือกขึ้นมาทันที แสงสะท้อนของอาวุธในมือเปล่งประกายวาบ ปรากฏให้เห็นกริชที่แหลมคมเล่มหนึ่ง
“รองหัวหน้าคะ ฉันจะฆ่าเธอแทนคุณเองค่ะ!”
เธอเอ่ยอย่างเต็มไปด้วยรังสีสังหาร
แม้แต่เธอก็ยังดูออกว่าผู้หญิงที่มาจากหว่างเหลี่ยงเช่นเดียวกันกำลังจงใจจะทำให้ถังเฉาคลื่นไส้
ผู้หญิงคนนั้นเข้าใจถังเฉาดีมาก ถึงขั้นที่รู้ว่าเขามีผู้หญิงมากมายเท่าไหร่ ดังนั้นจึงใช้คำว่าพวกเจ้าชู้มาเรียกถังเฉา
ใคร ๆ ก็รู้ว่าถังเฉารักเดียวใจเดียวต่อหลินชิงเสว่ ไม่มีนอกใจเด็ดขาด แต่ว่าเกิดมาเป็นคน ไม่ใช่ว่ามีเพียงความซื่อสัตย์ก็จะไม่เปลี่ยนแปลง เหตุผลการเข้าสังคมนั้นสำคัญยิ่งกว่าสำคัญ
ยิ่งเป็นบุรุษที่ล้ำเลิศก็ยิ่งสามารถได้รับความชื่นชอบจากผู้หญิงที่ดีเลิศ… แม้ว่าถังเฉาจะไม่มีทางหักหลังหลินชิงเสว่อย่างเด็ดขาด แต่ว่าดูจากภาพรวมชีวิตของถังเฉาแล้ว ผู้หญิงที่มีความสัมพันธ์กับเขาไม่มีทางมีแค่หลินชิงเสว่คนเดียวแน่
หลินฉ่ายเวยเป็นเพื่อนเล่นสมัยเด็กที่โตมาด้วยกันกับถังเฉา เย่หรูอี้เป็นภรรยาเก่าของถังเฉา เกือบจะได้เป็นภรรยาของถังเฉาแล้ว ฟางหย่าเป็นคนที่คิดถึงถังเฉามาเจ็ดปี ในเจ็ดปีอันตรายนี้ ไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปจะสามารถอดทนได้อย่างเด็ดขาด
ยิ่งไม่ต้องพูดถึง… ความสัมพันธ์ยุ่งเหยิงที่ระดับล้ำลึกยิ่งกว่าประเภทนั้นของเจียงไป๋เสว่กับถังเฉา ในใจของถังเฉาไม่ได้มีเพียงหลินชิงเสว่ ยังมีพวกเธอ
แบบนี้พูดว่าถังเฉาเจ้าชู้หลายใจได้ไหม?
ไม่ได้
เพียงแค่ยืนยันได้ว่าถังเฉาจะคิดใคร่ครวญเพื่อพวกเธอ
ระหว่างชายหญิง เรื่องน่ารำคาญอย่างการละทิ้งความรู้สึกเหล่านั้นก็ไม่มีความเกี่ยวข้องอื่นแล้วอย่างนั้นหรือ?
นี่เป็นหนึ่งในเรื่องน่ารำคาญใจของถังเฉา เขาจะไปแก้ไข แต่ไม่ใช่ตอนนี้
“คุณชื่อว่าอะไร?”
ถังเฉามองผู้หญิงตะวันตกที่มีรูปร่างร้อนแรงคนนั้นอย่างเย็นชา เอ่ยสอบถามอย่างไม่ใส่ใจ
ตามความจริง คำพูดของเธอได้กระตุ้นความโกรธอย่างรุนแรงของถังเฉาแล้ว แต่ว่าถังเฉายังไม่ได้ระเบิดมันออกมา
ไม่ว่าอย่างไรเขาก็คือเจ้ามังกรต้าเซี่ย ถ้าหากถูกคนอื่นยั่วยุอารมณ์ได้ง่าย ๆ อย่างนั้น ความสามารถในการแบกรับความกดดันทางจิตใจก็อ่อนแอเกินไปแล้ว
ถังเฉาไม่ได้โกรธ หงเหลียนก็ตะลึงไปพักหนึ่ง
จากนั้นสายตาที่เผยออกมาให้เห็นก็ยิ่งสนใจถังเฉามากกว่าเดิม
“หงเหลียน ฉันชื่อหงเหลียน”
เธอมองถังเฉา เลียริมฝีปากแดงปลั่งที่ยั่วยวนผู้คน เอ่ยแนะนำตัว
“คุณจะไม่พิจารณาคำพูดของฉันสักหน่อยหรือ? โลกนี้ไม่มีใครจะเข้าใจผู้ชายได้มากไปกว่าฉันแล้วล่ะ ฉันพักผ่อนหย่อนใจของคนได้นะ”
หงเหลียนหัวเราะหึหึ น้ำเสียงออดอ้อน “เดิมทีการพบกันของเราไม่ต้องเป็นที่นี่ แต่เป็นที่ร้านกาแฟ โรงหนัง หรือจะเป็นที่โรงแรม แต่เป็นคุณที่ขัดขวางอยู่ตรงหน้าฉันครั้งแล้วครั้งเล่า”
“หงเหลียน…”
ถังเฉาไม่ได้ใส่ใจคำพูดท้าย ๆ ของหงเหลียน รำพันชื่อของหงเหลียนอยู่หลายครั้ง ทันใดนั้นสีหน้าก็เปลี่ยนไป สายตาที่มองมาที่เธอมีความหยอกเย้าเพิ่มขึ้น
“ไวโอเล็ตเคยพูดว่าฝ่ายในของหว่างเหลี่ยงได้ส่งผู้บริหารสูงสุดห้าดาวมาจับผมแล้ว คนคนนี้คงไม่ใช่คุณหรอกนะ?”
เขามองหงเหลียน เอ่ยด้วยสีหน้าเข้มครึ้ม
“ถ้าหากไม่มีคนที่ชื่อหงเหลียนคนอื่นแล้ว นั่นก็ใช่แล้วล่ะ”
สีหน้าของหงเหลียนยังคงยิ้มอย่างมีเลศนัย เอ่ยว่า “แต่ฉันบอกแล้วว่าเดิมทีพวกเราไม่ต้องเป็นศัตรูกันก็ได้ เป้าหมายของพวกเราคือโอดะไอ…”
โดยไม่รอให้หงเหลียนพูดจนจบ ถังเฉาก็โบกมือ ตัดบทพูดของเธอตรง ๆ มองเธออย่างเย็นชาพลางเอ่ยว่า “ที่จริงแล้วเป้าหมายของพวกเราไม่ต่างกันมาก เมื่อก่อน ขอเพียงพวกคุณส่งหลี่เห้ามาให้ผม ผมก็จะไม่ขัดขวางธุระใด ๆ ของพวกคุณ น่าเสียดายที่พวกคุณปฏิเสธไปแล้ว เดินอยู่บนทางที่ตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง… นี่ทำให้การเจรจาของพวกเราพังพินาศไปแล้ว”
สีหน้าของถังเฉาดูเหมือนจะยังเสียดายอยู่บ้าง ถอนหายใจครั้งหนึ่ง มองหงเหลียนแล้วเอ่ยต่อไปว่า “โดยเฉพาะเมื่อวานที่ผมได้เจอคนที่หน้าตาเหมือนกับหลี่เห้าอย่างกับแกะคนหนึ่ง น่าเสียดายที่เขาไม่ใช่หลี่เห้า นี่ทำให้คนอดทนได้ยากมาก ดังนั้นผมจึงทำลายมันไป”
“ฉันรู้”
หงเหลียนพยักหน้า พูดคล้อยตามว่า “เมื่อคืนเป็นเพราะการลงมือของคุณ เหยื่อถึงได้หนีรอด ไม่เพียงเท่านั้นพวกเรายังสูญเสีย ‘ผู้รักสันติ’… แต่ว่าหว่างเหลี่ยงใจกว้างมาโดยตลอด พวกเราจะไม่ใส่ใจเรื่องนี้ก็ได้ เพียงแต่คุณจะต้องส่งโอดะไอมาเสียแต่ดี ๆ”
“ได้สิ”
เหนือเกินความคาดหมาย นึกไม่ถึงว่าถังเฉาจะตอบตกลงแล้ว
เพียงแต่นาทีถัดมา เขาก็เอ่ยต่อไปว่า “ผมเองก็จะไม่ใส่ใจที่พวกคุณลักลอบแทรกซึมเข้ามาในเขตแดนต้าเซี่ย ขอเพียงส่งหลี่เห้ามาให้ผม ก็จะเอาโอดะไอให้พวกคุณ พวกเรามาทำการแลกเปลี่ยนที่ ‘มีมูลค่าเท่าเทียม’ กัน”
“…”
ประโยคที่ว่าการแลกเปลี่ยนที่มีมูลค่าเท่าเทียมนี้กระตุ้นความเดือดดาลของหงเหลียนอย่างถึงที่สุด
เธอคิดว่าถังเฉากำลังหยอกล้อเธอเล่น
หลี่เห้าถูกหว่างเหลี่ยงจับตัวมาทำเป็น ‘แม่แบบ’ มาตั้งแต่เมื่อสามปีก่อน หว่างเหลี่ยงสามารถมีขนาดองค์กรเท่าในตอนนี้ได้ จะขาดคุณงามความดีของหลี่เห้าไปไม่ได้ เป็นไปได้ไงที่จะปล่อยหลี่เห้ากลับไป?
“ถังเฉา คุณรู้ไหมว่าคุณกำลังพูดอะไรอยู่?”
สีหน้าของหงเหลียนมืดครึ้ม จ้องถังเฉาด้วยสายตาไม่เป็นมิตร พูดอย่างไม่ดีว่า “ฉันเองก็ได้รับคำสั่งให้มาดำเนินการ หวังว่าคุณคงไม่ทำให้ฉันลำบากใจ”
ถังเฉายิ้ม ๆ ส่ายศีรษะ เอ่ยว่า “สามปีก่อน พวกคุณก็แบบนี้แหละ ตอนนี้ผ่านไปสามปีแล้ว พวกคุณยังเป็นแบบนี้อยู่อีก”
“หรือว่าลืมไปแล้วหรือว่าที่เขาโยวเหิงในตอนนั้นพวกคุณตายกันไปเท่าไหร่?”
ขวับ!”
พอคำนี้ลั่นออกมา สีหน้าของหงเหลียนก็กระตุกอย่างรุนแรงในทันที คนทั้งคนเปลี่ยนไปเคร่งเครียดเป็นอย่างยิ่ง
ถังเฉาสะกิดรอยแผลเป็นที่หว่างเหลี่ยงไม่ยินดีจะหวนกลับไปมองออก เขาโยวเหิงเมื่อสามปีก่อน สำหรับทั้งหว่างเหลี่ยงแล้ว ล้วนแต่เป็นฝันร้ายครั้งหนึ่ง
พวกเขาจับหลี่เห้ามา แต่เช่นเดียวกัน พวกเขาได้รับการตอบโต้อย่างบ้าคลั่งจากถังเฉา
ใช่แล้ว ถังเฉาคนเดียว
นั่นเป็นการฆ่าหนึ่งต่อหนึ่งหมื่นครั้งหนึ่ง ผลลัพธ์ก็ไม่ต้องร้อนใจเลยสักนิด
ฟ้าผ่าและฟ้าแลบพร้อมกัน เลือดนองเป็นสายน้ำ ศพกองเป็นภูเขา
หนึ่งหมื่นคนเต็ม ๆ ไม่เหลือพยานที่รอดตายเลยแม้แต่คนเดียว ทั้งหมดถูกถังเฉาสังหารจนสิ้นซาก!
ช็อกโลก!
ความโกรธของหว่างเหลี่ยง ดังนั้นจึงรวมกองกำลังชั่วร้ายของเขา ส่งผู้แข็งแกร่งสุดยอดสิบคนข้ามน้ำข้ามทะเลออกมาต้าเซี่ย ดำเนินแผนการ ‘ไล่ล่ามังกร’
ยังคงเป็นที่เขาโยวเหิง ยังคงเป็นถังเฉาที่สู้รบกับสิบผู้ยิ่งใหญ่เพียงคนเดียว
หลังจากผ่านไปสามวันสามคืน สิบผู้ยิ่งใหญ่ส่งกลับไปฝังที่บ้านเกิดทั้งหมด ถังเฉาชนะอย่างยับเยิน
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา พลังชีวิตของหว่างเหลี่ยงก็บาดเจ็บสาหัส จนกระทั่งตอนนี้ก็ยังไม่ได้ฟื้นฟูเข้าสู่สภาพเดิม ตอนนี้ถังเฉายกขึ้นมาพูดด้วยตัวเอง เป็นการซ้ำเติมแผลเก่าอย่างไม่ต้องสงสัย
“ในเมื่อคุณไม่ไว้หน้ากันขนาดนี้ ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะไม่สิ้นเปลืองคำพูดอีก”
สายตาของหงเหลียนมืดครึ้ม จ้องถังเฉาเขม็งราวกับอสรพิษ โบกมือเบา ๆ
ฟึ่บ!
ลูกน้องของหงเหลียนล้อมกันเข้ามาทั้งหมดในทีเดียว ในมือถืออาวุธเข้ามาล้อมถังเฉาเอาไว้
เฟิ่งหวงรุกขึ้นมาข้างหน้าอย่างระมัดระวัง มือข้างหนึ่งถือกริช มืออีกข้างหนึ่งกลับมีปืนกลสีดำเพิ่มขึ้นมาหนึ่งกระบอก
เดาได้ไม่ยากว่าที่นี่กำลังจะเกิดสงครามยิงปืนที่ดุเดือดครั้งหนึ่ง
ถังเฉามีสายตาราบเรียบ สายลมเบา ๆ พัดเส้นผมของเขาขึ้นมา บางทีมาถึงขั้นนี้แล้ว คำพูดทั้งหมดล้วนแต่เป็นสิ่งที่เปล่าประโยชน์ ไม่ใช่เธอตายก็เป็นฉันตาย!
“หยุดนะ!”
ทว่าในตอนที่กองทัพทั้งคู่กำลังจะเริ่มต่อสู้กันนั้นเอง เสียงตะคอกอย่างเดือดดาลเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นมาในฉับพลัน
เห็นเพียงรถออฟโรดคันหนึ่งขับมาจากที่ที่ไม่ไกล ผู้ที่มาก็คือไวโอเล็ต
YOU MAY ALSO LIKE
