เงินอุดหนุนหมื่นล้านเป็นของฉันคนเดียว - ตอนที่ 298 ทำแอ๊บแบ๊ว
“สะใจจริง！”
เซี่ยจิ้งทุบจนพรุน เห็นรถบีเอ็มไม่เหลือที่ดีๆละ เลยปิดเครื่องหลัง แล้วกระโดดลงมา วิ่งมาที่หน้าเฉินห้าวอย่างตื่นเต้น“เถ้าแก่ ฉันทุบได้พอแล้วยัง ต้องมีตรงไหนเพิ่มมั้ย”
“ไม่ต้องแล้ว ”เฉินห้าวยิ้ม“ถ้าเธอเพิ่มอีก กลัวว่าคนขับรถข้างในคงฉี่ราด”
ในเวลานี้เอง ชายบีเอ็มทุบประตูอย่างบ้าคลั่งจะออกมา แต่ว่ารถเปลี่ยนรูป เขาโดนขังอยู่ข้างในออกมาไม่ได้ ตกใจจนแทบจะร้องไห้“ทุเรศจริงๆ แรงเมื่อกี้หายไปไหนหมด”เซี่ยจิ้งแค่น
ชายบีเอ็มอยากจะร้องไห้ไม่มีน้ำตา
พอทุบรถเสร็จ อารมณ์ก็ออกแล้ว เฉินห้าวจึงเดินไปออกแรงสองแขน เสียงประตูกระทบจนเสียดฟัน แล้วพยายามเปิดประตูที่บิดเบี้ยว
ชายบีเอ็มคลานออกมาจากรถ เพราะสองขาอ่อนปวกเปียก ยืนไม่ขึ้น จึงได้แต่คลานตัวสั่น
และ ในปีนี้มีไม่กี่คนหรอกที่ต้องมาดูรถตัวเองถูกทุบตาปริบๆ เป็นประวัติการ์ณ
“ไม่ต้องใช้ความกล้า รถฉันทุบพังหมดแล้ว”เซี่ยจิ้งทำท่าราวกับผู้ชนะตอนพูดกับชายบีเอ็ม
ส่วนเขาก็ตัวสั่นพูดไม่ออก ตกใจแย่
“เซ็งจริง คิดว่าจะแน่แค่ไหน ดูท่าผู้ชายที่เป็นวีรบุรุษอย่างเถ้าแก่ คงไม่มีในโลกแล้ว”
เซี่ยจิ้งไม่ลืมที่จะประจบเฉินห้าว
“น้อยๆหน่อย อยากได้รางวัลล่ะสิ”เฉินห้าวมองออกว่าเซี่ยจิ้งมีแผนการแน่นอน
“หิหิ แน่นอน เถ้าแก่มีเงินขนาดนี้ บีเอ็มคันเดียวขนหน้าแข้งไม่ร่วงหรอก”เซี่ยจิ้งออดอ้อน
คำพูดนี้ถูกต้อง เฉินห้าวให้เซี่ยจิ้งพังรถ ก็แค่ลงโทษชายบีเอ็มแค่นั้นเอง แต่การพังของผู้อื่นไม่ถูกต้อง พังเสร็จชดใช้ ถึงจะเรียกว่ามีคุณธรรม
เฉินห้าวเปิดแอปเงินอุดหนุนหมื่นล้านที่VR เริ่มหาข้อมูลบีเอ็ม
บีเอ็มปี2020รุ่น320i ตกแต่งครบ ราคาสามแสนสองหมื่นแปดพันหยวน ราคาชดเชยแสนสาม
รถคันเดียวแค่สามแสนกว่าหยวน จริงๆจ่ายไปแค่แสนสามหยวน ก็ทำให้ชายขับบีเอ็มตกใจขาสั่นแล้ว ให้เซี่ยจิ้งทุบรถระบายอารมณ์ ช่างคุ้มเหลือเกิน
เฉินห้าวกดซื้อ ระบบขึ้น หลังจากเลือกรถสิบนาที จึงบอกให้พนักงาน4Sขับมาให้ที่นี่
“ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ รถใหม่กำลังมาค่ะ”เฉินห้าวพูด
“อ๊า เถ้าแก่ ซื้อคันใหม่ให้เลยเหรอ ฉันคิดว่าจะชดใช้เงินซะอีก！”เซี่ยจิ้งตกใจ
“ชดใช้เงินก็ได้ หักจากเงินเดือนเธอ”เฉินห้าวจงใจหยอก
แม้ว่าวันนี้ให้เธอระบายอารมณ์เต็มที่ แต่ก็ต้องเหมาะสม ต่อไปจะได้ไม่อาละวาดมากเกินไป
“งั้นก็ชดเชยรถเถอะ”เซี่ยจิ้งแลบลิ้นทะเล้น เป็นเด็กสาวที่ไม่ยอมโตจริงๆ
ตอนนี้มีเสียงรถดังมา ที่แท้เป็นบีเอ็มจากร้าน4S เอารถใหม่มาส่ง
รถใหม่คันนี้ส่องประกาย มีป้ายแปะ เท่ห์มาก
“ชดใช้รถให้ นี่เป็นตัวทอป ถ้าไม่สบใจ มาหากูได้เสมอ”
เฉินห้าวทิ้งท้าย แล้วพาเซี่ยจิ้งไป เพราะคนลากรถก็มาแล้ว คนงานก็ยกรถแล้ว
เฉินห้าวขับรถแข่ง ขับไปไกล ตอนนี้ทุกคนที่ผ่านไปผ่านมาแบบพึมพำ“เท่ห์มากเลย ทุบเสร็จก็ชดใช้ เมื่อไหร่จะมีวาสนาแบบนี้มั่ง”
เทียบกันแล้ว ชายบีเอ็มที่คลานน้ำตานองหน้าขึ้นมาจากพื้นแล้วขึ้นไปนั่งรถคันใหม่ เหมือนตัวตลก ทำให้คนอดสมเพชไม่ได้ ส่วนในรถ เฉินห้าวจึงถามเซี่ยจิ้ง
“ที่บ้านมีรถตักดินอีกคันใช่ไหม ทำไมไม่เอามาด้วย”
“ก็ฉันคนเดียวนี่ ขับได้ทีละคัน ก็เลยจอดไว้ที่บ้าน”เซี่ยจิ้งพูดอย่างที่ควรจะเป็น
เฉินห้าวไม่รู้จะพูดอะไรกับเธอดี บางทีอาจจะเป็นหัวโตแต่ไร้สมอง ไม่หัดหารถช่วยลาก ต้องขับออกถนน
เฉินห้าวได้แต่โทรศัพท์อีกครั้ง ปล่อยให้รถลากไปที่หมู่คฤหาสน์จงหัวไซต์งานเฉิงหนาน
“เถ้าแก่ ฉันผิดไปแล้ว ต่อไปจะสำนึกในคำสอน”
เซี่ยจิ้งทำหน้าแอ๊บแบ๊ว ต่อให้เฉินห้าวโกรธก็ไม่แสดงออกมา ผู้หญิงก็ดีแบบนี้ ทำผิดก็แอ๊บแบ๊วได้
“จะมอบหมายงานให้อย่าง”
เฉินห้าวพูดเรื่องจะตั้งบริษัทกับเธอ
“ได้ค่ะ เรื่องนี้ฉันทำได้”เซี่ยจิ้งพูด
“คุณรู้ไหมว่าทำไง”เฉินห้าวถามอย่างไม่วางใจ
“เรื่องนี้เหรอ ก็น่าจะไปศูนย์ราชการมั้ง”เซี่ยจิ้งทำหน้าสงสัย เธอไม่รู้เลยสักหน่อย
เฉินห้าวรู้สึกหมดแรง เจอยัยบื้อแล้วปวดหัว เฉารุ่ยอยู่น่าจะดี เขาไม่ต้องกังวลใจเลย แป๊บเดียวก็ขอใบอนุญาตให้บริษัทการค้าห้าวหรานได้แล้ว
“เอาล่ะๆ รู้แล้ว เดี๋ยวไปถามเฉารุ่ย”เซี่ยจิ้งรู้ผิดจะปรับปรุง
“เตรียมเอกสารก่อนแล้วกัน แล้วก็เปิดรับสมัครคนด้วย”เฉินห้าวประกาศ
“รู้แล้วค่ะ”เซี่ยจิ้งตอบกลับว่าง่าย
เฉินห้าวพาเธอไปที่บริษัทการค้าห้าวหราน พนักงานที่นี่มีประสบการณ์ ชี้แนะเซี่ยจิ้งได้ จะได้ไม่เละเทะ มาถึงบริษัทการค้าห้าวหรานได้ไม่นาน จู่ๆก็มีโทรศัพท์ดังขึ้นที่มือถือเฉินห้าว