เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) - ตอนที่ 551 VR!
ตอนที่ 551 VR!
ปีเตอร์อธิบายทฤษฎีเกี่ยวกับฟิสิกส์ให้เย่เฉินฟัง ถึงเย่เฉินจะจบจากมหาวิทยาลัยชื่อดัง แต่ในด้านฟิสิกส์นั้น เขาไม่ได้เข้าใจถ่องแท้ ฟังไม่ค่อยเข้าใจนักหนา
อย่างไรเสียความรู้พวกนี้นั้นล้วนแต่เป็นสิ่งที่ล้ำหน้าความรู้ฟิสิกส์ในปัจจุบันไปหลายสิบปี
ต่อให้เป็นศาสตราจารย์จากมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ดเองก็อาจจะไม่เข้าใจเท่าไรหรอก
ในเมื่อสร้างรถที่ล้ำหน้าเทคโนโลยีขนาดนี้ออกมาได้แล้ว เย่เฉินก็ไม่สนใจทฤษฎีอะไรนักหรอก
เย่เฉินก้าวขึ้นรถด้วยตัวเอง เพื่อจะลองนำรถออกไปขับเล่นด้วยตนเอง
ในตอนที่กดเปิดระบบขับเคลื่อนทางอากาศ ให้รถบินขึ้นกลางอากาศ เย่เฉินรู้สึกเหมือนกำลังฝันไปจริงๆ!
และแน่นอนว่าเป็นเพราะการใช้งานหลักๆ ของรถคือการขับเคลื่อนบนพื้นดิน ทำให้สมรรถภาพของมันเหนือกว่าการบินอยู่กลางอากาศอย่างเทียบกันไม่ติด
ขับเคลื่อนได้ช้า อีกทั้งการขับเคลื่อนก็เป็นได้อย่างลำบาก
แต่ถ้าใช้เพื่อหลีกเลี่ยงรถติด บินเหนือบริเวณที่รถติดแล้วพอพ้นค่อยร้อนลงบนพื้นก็ใช้ได้มากทีเดียว
เมื่อทดสอบดูแล้ว เย่เฉินก็เดินลงจากรถพอร์ช 888 แล้วอุทาน “รถคันนี้สุดยอดไปเลย! เสียดายที่ขับออกไปไม่ได้”
ถ้าปล่อยให้คนโลกภายนอกรู้ว่ามีรถที่บินได้แถมยังเปลี่ยนสีเองได้แล้ว ตลาดรถจะต้องระเบิดแน่
ในฐานะที่เย่เฉินเป็นคนในตระกูลลึกลับ เขาไม่สามารถเปิดเผยความลับของตระกูลเพียงเพื่อให้ตัวเองมีหน้ามีตา ถ้าเขาทำจริงๆ คงโดนคุณปู่ลงโทษตาย
ปีเตอร์หัวเราะ “คุณเย่ครับ ถ้าหากว่าคุณชายต้องการเอาไปใช้ในชีวิตประจำวันผมสามารถติดตราพอร์ช 911 ได้นะครับ ในตอนปกติคุณชายก็ใช้เป็นรถธรรมดาๆ แต่ถ้ามีเรื่องด่วนคุณชายค่อยใช้เทคโนโลยีพวกนี้ และด้วยอิทธิพลของคุณชายแล้ว เชื่อว่าคุณชายน่าจะสามารถจัดการคลิปวีดีโอได้ แล้วปิดปากพวกคนบางคน คงไม่ยากใช่ไหมครับ?”
เย่เฉินชอบรถคันนี้มากจริงๆ พอเขาได้ยินคำแนะนำของปีเตอร์แล้วก็กล่าวอย่างยินดี “ได้! งั้นติดตราพอร์ช 911 เลย แล้วค่อยส่งไปให้ผมที่จีน เดี๋ยวผมส่งที่อยู่ให้!”
เย่เฉินเขียนที่อยู่บ้านของซูมู่ชิงที่เมืองหลวง
เย่เฉินตั้งใจจะมอบรถคันนี้ให้ซูมู่ชิง
เพราะก่อนนี้เย่เฉินททำลายรถ JEEP ของซูมู่ชิงด้วยมือของตัวเอง เขาจึงอยากชดเชยให้หญิงสาวอย่างมาก
หลังจากสั่งเขาแล้ว เย่เฉินยังส่งวีแชทบอกซูมู่ชิง “ที่รักครับ ผมส่งรถไปให้นะ อย่าลืมเซ็นรับนะ!”
หลังจากนั้นเย่เฉินก็เปิดระบบแหวนแห่งความลับ แล้วก็พบว่าแถวนั้นมีโรงงานยาจึงใช้ระบบนำทางให้เขา
โรงงานยาเข้มงวดกว่าโรงงานรถของตระกูลเย่ เย่เฉินต้องยืนยันตัวตั้งสามรอบ กว่าจะเดินเข้าไปในตำแหน่งตรงกลาง
คนที่นี่ล้วนแต่สวมชุดคลุมสีขาว อีกทั้งยังดูทรงความรู้กันมากเสียด้วย
เมื่อเห็นฝรั่งเป็นกลุ่ม คนเอเชียอีกกลุ่ม เย่เฉินก็ทอดถอนใจ “พวกเขาคือมหาเทพที่เอาชนะโรคมะเร็งได้นี่นา!’
ถึงแม้ว่าเทคโนโลยีของพวกเขาจะล้ำหน้าคนอื่นไปมาก แต่ก็เป็นเพราะพึ่งพาความสามารถในการทำนายของเทพธิดา แต่ยา และเทคโนโลยีพวกนี้ล้วนแต่สร้างโดยคุณหมอเหล่านี้
เย่เฉินไม่อยากจะไปรบกวนการทำงานของพวกเขา จึงไปเอายาบำรุงเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไป
หลังจากที่เย่เฉินแต่งเข้าตระกูลซูแล้ว ก็ไม่เคยให้ของขวัญแม่ยายมาก่อน เขารู้ว่าจางเชี่ยนจือให้ความสำคัญกับการชะลอยวัยมาก ยาพวกนี้ของเย่เฉินล้วนแต่ดีกว่าครีมในท้องตลาดมากนัก
เชื่อว่าจางเชี่ยนจือเห็นจะต้องชอบมาก
หลังจากนั้นเย่เฉินก้ไปอีกฐานหนึ่งของตระกูล
“คิดไม่ถึงว่าจะมีที่ผลิตเกมด้วย ไม่รู้ว่าเกมในโลกอนาคตไปถึงไหนแล้ว?”
เย่เฉินไปที่โรงงานเกมอย่างสงสัย
คนที่รับผิดชอบที่นี่เป็นชายผิวขาวที่ดูเหมือนนเด็กเนิร์ดติดบ้าน อายุยังน้อยน่าจะประมาณ 30 กว่า เขาชื่อวิลเลียม
วิลเลียมแนะนะ “คุณชายเย่ครับ คุณชายแค่ต้องสวมแว่นตา VR แล้วคุณชายจะสามารถเข้าไปในโลกเสมือนจริงได้”
ทันทีที่เย่เฉินได้ยินก็ถาม “โลกเสมือนจริงของเกมสงครามเกมคนอัจฉริยะทำได้แล้วเหรอเนี่ย?”
ในหนังเรื่องนี้โลกในอนาคตก็เล่นเกม VR และทำให้พลเมืองหลงอยู่ในโลกเสมือนแบบนี้
ในโลกเสมือนจริงนี้ คุณสามารถขับรถแข่ง คุณสามารถว่ายน้ำ คุณสามารถปีนเขา ถึงขนาดที่สามารถมีแฟนได้ด้วย
คุณจะไม่รู้สึกว่ากำลังเล่นเกมอยู่ด้วยซ้ำ ทั้งหมดนี้เหมือนจริง 100%
เย่เฉินอยากจะลองสวมแว่นตา VR แล้วเริ่มเล่นเกมจนเนื้อเต้น!
ยังไม่ทันเข้าเกม เย่เฉินก็พบว่าจะเข้าไปในเกมมีสองตัวเลือก
หนึ่งก็คือเป็นผู้นำ อีกตัวเลือกก็คือคนงาน
“ผมควรเลือกแบบไหนล่ะเนี่ย?” เย่เฉินสวมแว่นตา VR แล้วกล่าวถาม
วิลเลียมคอยกำกับอยู่ข้างๆ “คุณชายเป็นคนตระกูลเย่ ก็น่าจะเลือกชนชั้นขุนนางนะครับ แบบคนงานเนี่ยมันเป็นระบบให้เราทดลองระบบครับ มีแค่สมาชิกของทั้งแปดตระกูลเท่านั้นที่มีคุณสมบัติในการจะเข้าระบบชนชั้นผู้นำ”
เย่เฉินกล่าวเสียงเรียบ “ที่แท้คนของตระกูลทั้งแปดล้วนแต่เล่นเกมบ้านี้เหรอเนี่ย แต่ว่าคนของทั้งแปดตระกูลนี่ ก็มีไม่กี่คนนะ ไม่รู้ว่าจะมีใครอยู่ในเกมหรือเปล่า”
เมื่อก่อนเย่เฉินก็เล่นเกมบ้าง เขารู้ว่ายิ่งคนเล่นมากเกมถึงจะยิ่งสนุก
แต่ถ้าเป็นแบบนี้ มีแค่คนจากทั้งแปดตระกูลถึงจะเล่นเกมนี้ได้ มันจะไปสนุกอะไร?
อีกอย่างคนที่มีสิทธิ์จะเล่นก็มีแค่คนอย่างคุณปู่ของเย่เฉิน แต่เขาก็ไม่ชอบเล่นเกมพวกนี้ ตาแก่อย่างพวกเขาไม่แตะด้วยซ้ำไป
เย่เฉินกดเลือกชนชั้นผู้นำ หลังจากนั้นก็เข้าเกม
ในโลกแห่งเกมที่เพิ่งเริ่มขึ้นจำเป็นต้องสร้างตัวละครของตนเอง เย่เฉินก็เลยสร้างตัวละครเป็นชายผิวเหลืองแล้วเข้าไปในเกม
หลังจากเข้าไปในโลกแห่งเกมแล้ว เย่เฉินก็ต้องตกใจ
ทั้งท้องฟ้าสีสด ก้อนเมฆสีขาว มหาสมุทร หาดทรายล้วนแต่สมจริงสุดยอด!
“เทคโนโลยี VR ช่างน่ากลัวจริงๆ! ถ้าระบบนี้เผยแพร่ออกไปสู่สาธารณะล่ะก็คงเหมือนพลิกโฉมโลกทั้งใบเลย!”
เย่เฉินรู้ดีว่าคนในยุคปัจจุบันนี้ติดเกมกันเหลือเกิน!
คนในโลกปัจจุบันต้องรับแรงกดดันไม่น้อย หนุ่มสาวในประเทศจีนก็ไม่อยากแต่งงาน ไม่อยากทำงาน ไม่อยากหาเงินด้วยซ้ำไป
ถ้าหากว่ามีเกมโลกเสมือนจริงแบบนี้อยากไปไหนก็ได้ สามารถไม่ออกไปไหนได้ แล้วยังสามารถใช้ชีวิตได้อยู่ดี นั่นจะต้องทำให้คนทั้งโลกชอบเกมนี้แน่นอน!
โดยเฉพาะคนจน!
เย่เฉินเดินวนๆ ในเกมสี่รอบแต่ก็ไม่เจอใคร
เกมนี้มีแค่คนจากทั้งแปดตระกูลเท่านั้นที่เข้าไปในเกมได้สมาชิกในตระกูลทั้งแปดจะมีกี่คนกันเชียว?
เช่นตระกูลเย่ก็มีกันอยู่ไม่กี่คนเท่านั้น อีกทั้งพวกเขาก็ไม่ชอบเล่นเกมกันเท่าไรด้วย
“หึ ไม่มีใครก็ดี เราจะได้เล่นให้เต็มที่ในโลกเสมือนจริงแห่งนี้!”
เย่เฉินเดินผ่านเครื่องขายของอัตโนมัติ เขาจึงซื้อโค้กขวดหนึ่ง แล้วหารถสปอร์ตสักคันมาขับรับลม!
“หลายปีก่อนหน้านี้ขับรถไม่เกิน 120 เลย ครั้งนี้ต้องขับเอาสะใจเสียแล้ว!”
เพราะข้อจำกัดในโลกต่อให้เป็นทางด่วนก็ยังห้ามขับเกิน 120 กม./ชม. แต่ในโลกแห่งเกมอยากขับเท่าไรก็ได้ตามใจ
อีกทั้งเป็นคนในเกมดังนั้นต่อให้เกิดอุบัติเหตุก็ไม่เป็นไร
บรื๊น…
เย่เฉินเหยียบคันเร่งแล้วเริ่มเร่งเครื่อง
“ฉันขับรถไปทางเหนือ เพื่อหนีออกจากฤดูที่มีเธอ”
“เธอบอกว่าเธอแสนเหนื่อยล้า ไม่อาจรักใครได้อีก…”
รถเพิ่มความเร็วไปถึง 220 กม./ชม. แล้วเย่เฉินเล่นเพลงประกอบภาพยนตร์เรื่องถนนสายนี้ข้าจอง ชื่อเพลงขับรถไปทางเหนือขับรถไปพลางฟังเพลง สะใจสุดยอด!
โครม!
แต่ทันใดนั้นเองจู่ๆ ก็มีรถ SUV พุ่งพรวดมาชนรถหรูของเย่เฉิน!