เกิดใหม่เป็นภรรยาอ้วนของหัวหน้ากองพันสุดฮอต ยุค 80 - บทที่ 765 เจียงชีชีถูกทำร้าย ชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้าย

บทที่ 765 เจียงชีชีถูกทำร้าย ชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้าย

เจียงหว่านหยุดเดิน หันขวับไปมองเฉียวเหลียนเฉิง

เฉียวเหลียนเฉิงหันหน้าไปทางประตูใหญ่

เมื่อทั้งสองไปถึงประตูใหญ่ ฝูงชนกำลังล้อมรอบผู้หญิงคนนั้นอยู่ มีคนเข้าไปขอเตียงจากโรงพยาบาลแล้ว

หญิงสาวนอนขดตัวอยู่บนพื้น ชุดเดรสยาวสีขาวเปื้อนเลือดจนกลายเป็นสีแดง

ในมือของเธอยังถือกล้องไว้แน่น ร่างกายสั่นระริกอยู่

เจียงหว่านตกใจ เธอจำได้ทันทีว่าคนคนนี้คือเจียงชีชี

“นี่มันชีชี รีบช่วยเธอเร็ว!”

เจียงหว่านฝ่าฝูงชนเข้าไป ยกมือขึ้นปักเข็มเงินลงบนจุดฝังเข็มหลายจุดเพื่อห้ามเลือดที่ไหลไม่หยุด

ราวกับรู้สึกถึงบางสิ่ง เจียงชีชีหันขวับมามอง

แต่พอเห็นว่าเป็นเจียงหว่าน สีหน้าของเจียงชีชีก็ผ่อนคลายลง ยื่นกล้องในมือให้เธอ

จากนั้นก็หลับตาลงและหมดสติไป

ปรากฏว่าเธอฝืนกัดฟันมาตลอดทาง ล้มลุกคลุกคลานมาจนถึงที่นี่ ด้วยเป็นห่วงกล้องในมือ

พอเห็นเจียงหว่าน เธอก็หมดกังวลและสลบไป

เจียงหว่านถือกล้องเปื้อนเลือด หัวใจบีบรัดแน่น

ตอนนั้นเอง เตียงพยาบาลก็เคลื่อนที่เข้ามา บุคลากรทางการแพทย์หลายคนช่วยกันยกเจียงชีชีขึ้นนอนบนเตียง

เจียงหว่านรีบตามเข้าไปด้วย

ไฟในห้องผ่าตัดสว่างขึ้น ไม่นานพยาบาลคนหนึ่งออกมาเรียก

“ญาติผู้ป่วยอยู่ที่ไหนคะ?”

เจียงหว่านยกมือ “ฉันค่ะ ฉันเป็น…”

หลังจากเงียบไปสักพัก เธอกลืนคำว่าเจ้านายลงคอ แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงใส “พี่สาวค่ะ!”

พยาบาลรีบเข้ามาสอบถามข้อมูลผู้ป่วย

เจียงหว่านตอบอย่างใจเย็น “เธอชื่อเจียงชีชี อายุยี่สิบเอ็ดปีค่ะ!”

หลังได้รับข้อมูล พยาบาลก็เดินจากไป ก่อนไปก็พูดว่า “ผู้ป่วยเสียเลือดมาก จำเป็นต้องได้รับการถ่ายเลือด เธอมีกรุปเลือดโอ แต่ในคลังเลือดมีเลือดกรุปนี้ไม่มาก คุณช่วยหาคนเลือดกรุปโอที่เหมาะสมได้ไหมคะ!”

เจียงหว่านพยักหน้า แล้วรีบเดินไปโทรศัพท์

เธอกับเฉียวเหลียนเฉิงเพิ่งออกจากโรงพยาบาล ยาปฏิชีวนะยังคงตกค้างอยู่ในร่างกาย จึงไม่สามารถให้เลือดได้

เธอโทรหามู่เหย่ โทรหาต้าหยง และโทรหาทุกคนที่เธอรู้จัก เพื่อหาคนกรุปเลือดโอมาให้เลือด

“ใครก็ตามที่บริจาคเลือดได้ จะได้รับเงินชดเชยห้าร้อยหยวน!”

เจียงหว่านประกาศ ตัดสินใจทุ่มสุดตัว และเงินจำนวนนี้ก็ทำให้หลายคนรีบมาสมัคร

ระหว่างตรวจเลือด เจียงหว่านยื่นกล้องในมือให้มู่เหย่

“หาคนน่าเชื่อถือช่วยล้างฟิล์มให้หน่อย!”

มู่เหย่รับปาก และถอดฟิล์มออกจากกล้อง

หลังจากการถ่ายเลือดเสร็จสิ้น อาการของเจียงชีชีก็เริ่มดีขึ้น

เจียงหว่านจึงบอกให้เฉียวเหลียนเฉิงไปตรวจร่างกาย

ก่อนเขาจะจากไป ก็มีชายสามคนมาขวางทางเฉียวเหลียนเฉิงไว้

“พวกคุณเป็นพวกเดียวกับนักข่าวคนนั้นรึเปล่า?”

“พวกเราเป็นสมาชิกสหภาพแรงงาน เพื่อนของคุณแอบถ่ายรูปอุปกรณ์ของสหภาพแรงงานไป พวกเราสงสัยว่าเธอเป็นสายลับอุตสาหกรรม กรุณาส่งกล้องให้พวกเราด้วย!”

ชายกลุ่มนั้นเดินเข้ามาอย่างโหดเหี้ยม ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจียงหว่านก็ยิ้มออกมาทันที เธอกำลังกังวลว่าจะหาคนที่ทำร้ายชีชีไม่ได้ คิดไม่ถึงว่าพวกมันจะมาถึงที่

“พวกคุณมาจากสหภาพแรงงานงั้นเหรอ?”

คนสามคนที่ยืนอยู่ตรงข้ามภูมิใจและตอบว่า “ถูกต้อง!”

เจียงหว่านหัวเราะเบา ๆ “ใครเป็นคนทำร้ายน้องสาวของฉัน?”

ทั้งสามคนเข้าใจทันทีเมื่อได้ยินคำถาม “เป็นพี่สาวของเธอเหรอ?”

“งั้นก็จัดการง่ายหน่อย น้องสาวของแกถ่ายรูปทุกที่ด้วยกล้องเส็งเคร็งของหล่อน ทั้งยังก่อเรื่องวุ่นวายไปทั่ว เราก็เลยสั่งสอนหล่อนอย่างไร้ความปรานี!”

“ส่งกล้องมาให้เราซะดี ๆ”

คราวนี้น้ำเสียงของทั้งสามคนดุร้ายยิ่งขึ้น และดวงตาของพวกเขาก็เต็มไปด้วยจิตสังหาร

ขณะพูด พวกเขาขยับตัวเข้ามาใกล้เธอเรื่อย ๆ ท่าทีราวกับว่าถ้าไม่ยอมส่งกล้องมา พวกเขาจะทุบตีเธอ

แล้วหนึ่งในชายพวกนั้นก็หยิบกริชเล่มเล็กออกจากกระเป๋า ใบมีดยาวหนึ่งนิ้วและมีรูปทรงสามเหลี่ยมที่สามารถจับไว้ระหว่างนิ้วของเขาได้

เหมือนว่าชีชีจะถูกทำร้ายด้วยอาวุธนี้

ใบหน้าของเจียงหว่านเคร่งขรึมทันใด

“ฉันไม่มีทางให้กล้องพวกแกเด็ดขาด อยากได้งั้นเหรอ? ถ้ามีปัญญาก็เข้ามาแย่งสิ!”

ชายที่ถือกริชสั้นก้าวไปข้างหน้า ก่อนจะแทงตรงไปที่ท้องของเจียงหว่านอย่างรวดเร็ว

เจียงหว่านยังคงยืนนิ่ง ขณะที่คมมีดกำลังจะสัมผัสกับร่างกายของเธอ มือใหญ่จากด้านข้างก็พุ่งเข้ามาคว้าข้อมือของชายคนนั้นไว้ราวกับคีมยักษ์

กร๊อบ!

ข้อมือของชายคนนั้นหักทันที

“อ๊าก!” เสียงร้องโหยหวนของชายคนนั้นดังขึ้น ทำให้คนที่อยู่หน้าห้องผ่าตัดตื่นตระหนก

ทุกคนต่างหันมามองเหตุการณ์เป็นตาเดียว

กริชสั้นในมือชายข้อมือหักร่วงหล่นลงพื้น

เฉียวเหลียนเฉิงคว้ามือของเขาไว้ไม่ยอมปล่อย ก่อนจะยกมืออีกข้างตบไปที่หน้าของศัตรู

หัวของชายคนนั้นส่งเสียงอื้ออึง ทำให้เสียงร้องของเขาขาดห้วงไป

อีกสองคนเริ่มวิตกกังวลเมื่อเห็นแบบนี้ รีบพุ่งตัวเข้าไปต่อยเฉียวเหลียนเฉิง

เฉียวเหลียนเฉิงหัวเราะเยาะ ขณะยังไม่ปล่อยข้อมือชายคนนั้น เขาก็ยกเท้าขึ้นเตะหนึ่งในนั้นจนถอยออกไป และต่อยชายอีกคนด้วยมือที่ว่างอยู่

ทั้งสามก็แค่คนธรรมดา เพียงแต่โหดเหี้ยมกว่าคนทั่วไปนิดหน่อย

ในเวลานี้ฝูงชนแยกย้ายออกไป เหลียงเจี้ยนกั๋วและลูกน้องอีกหลายคนก็รีบเดินเข้ามา

“เจียงหว่าน เกิดอะไรขึ้น?”

เจียงหว่านชี้ไปที่ทั้งสามคน “ทันเวลาพอดี จับกุมสามคนนี้ก่อน พวกเขาทำร้ายชีชีน้องสาวฉันจนได้รับบาดเจ็บสาหัส ตอนนี้เธอยังคงอยู่ในห้องฉุกเฉิน!”

เจียงหว่านโทรหาเหลียงเจี้ยนกั๋วตอนที่มองหาคนมาบริจาคเลือด จุดประสงค์คือเพื่อมอบหลักฐานที่ตงเลี่ยวรวบรวมให้ถึงมือของเหลียงเจี้ยนกั๋ว

เฉียวเหลียนเฉิงยังไม่ได้ไปตรวจร่างกาย ดังนั้นเจียงหว่านจึงกังวลที่จะทิ้งเข้าไว้ที่นี่

และเธอไม่มีทางวางใจได้ถ้ามันถูกส่งมอบให้กับเจ้าหน้าที่ตำรวจคนอื่น!

ไม่คาดคิดว่าผู้ร้ายที่ทำเจียงชีชีจะมาถึงที่ และถูกจับกุมทั้งสามคน

“เมื่อไหร่จะปิดคดีได้?”

เจียงหว่านถามเมื่อมอบหลักฐาน

เหลียงเจี้ยนกั๋วตอบว่า “ภายในยี่สิบสี่ชั่วโมง!”

เจียงหว่านพูดว่า “ลูกน้องตงเหล่าเก่งกาจมาก เก่งกว่าเฉียวเหลียนเฉิงด้วยซ้ำ”

เฉียวเหลียนเฉิงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ มองมาด้วยสายตาไม่พอใจทันที

พอเห็นเจียงหว่านกลอกตามองเขา เฉียวเหลียนเฉิงก็หันหน้าหนีด้วยความน้อยใจ

ไม่ใช่ว่าสู้ไม่ได้ ถ้าสู้แบบตัวต่อตัวคงไม่มีปัญหา แต่ตอนนั้นเป็นการต่อสู้ห้ารุมหนึ่ง ยังไงก็ไม่มีทางสู้ไหว

เขาไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้นสักหน่อย!

เจียงหว่านเตือนเหลียงเจี้ยนกั๋ว “พกปืนไปด้วยนะ ศิลปะการต่อสู้ของพวกเขาจะไร้ประโยชน์เมื่อเผชิญหน้ากับกระสุนเหล็ก!”

เหลียงเจี้ยนกั๋วพยักหน้า “เข้าใจแล้ว เธอวางใจเถอะ!”

เขาพาลูกน้องและคนร้ายออกไป เจียงหว่านจึงพาเฉียวเหลียนเฉิงไปตรวจร่างกาย

กว่าเจียงชีชีจะฟื้นขึ้นมา ก็เป็นเวลากลางคืนแล้ว

เมื่อเธอลืมตาและเห็นเจียงหว่าน หัวใจของเธอก็รู้สึกผ่อนคลาย

“ชีชี เกิดอะไรขึ้น ทำไมพวกเขาถึงทำร้ายเธอขนาดนี้?!” เจียงหว่านถามด้วยความห่วงใย

ตอนนั้นเองเจียงชีชีรีบตะโกนถาม “กล้องล่ะ กล้อง!”

เจียงหว่านปลอบเธอว่า “ไม่ต้องห่วง กล้องอยู่ที่ฉันแล้ว ส่วนฟิล์มข้างใน ฉันขอให้คนไว้ใจได้ไปล้างให้แล้ว”

เจียงชีชีถอนหายใจด้วยความโล่งอก

“ฉันไปหาข่าว เพื่อนบ้านคนหนึ่งได้ยินว่าฉันเป็นนักข่าว เขาจึงบอกฉันว่า เขาไปเล่นบ้านเพื่อนแล้วเห็นคนถูกทรมานอย่างโหดร้ายในสวนของบ้านข้าง ๆ”

“ฉันคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้ จะมีการทรมานอย่างโหดร้ายในเวลากลางวันแสก ๆ แบบนี้ได้ยังไง”

“ดังนั้นฉันจึงไปดูตามที่เพื่อนบ้านบอก ผลลัพธ์ก็คือ…”

เธอพูดถึงตรงนี้ก็หยุดชะงักไป ประกายแห่งความหวาดกลัววาดผ่านดวงตาคู่นั้น

“ผลลัพธ์คือฉันเห็นคนสามคนถูกมัดไว้ในบ้าน แต่ละคนร่างกายเต็มไปด้วยเลือด”

“ฉันรีบถ่ายรูปไว้…และถามพวกเขาว่าพวกเขาเป็นใคร แล้วทำไมถึงมาอยู่ที่นี่?”