เกิดใหม่เป็นภรรยาสุดโหดยุค 80 - บทที่ 144 เกาจ้าน ฉันกำลังเป็นพ่อคน!
บทที่ 144 เกาจ้าน ฉันกำลังเป็นพ่อคน!
บทที่ 144 เกาจ้าน ฉันกำลังเป็นพ่อคน!
โจวจินหนานตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง “ลูก? ลูกอะไร?”
จู่ ๆ เขาก็ตอบสนองขึ้นมาอีกครั้ง ทว่าการแสดงออกทางสีหน้ากลับค่อนข้างเดาได้ยากจนสวี่ชิงไม่อาจบอกได้ว่าเขาดีใจหรือไม่ ก่อนจะจ้องหน้าเขา “ฉันบอกว่าฉันท้อง ลูกกำลังเติบโตอยู่ในท้องของฉัน คุณดีใจหรือเปล่าคะ?”
โจวจินหนานเม้มริมฝีปาก วางมือลงบนเข่าและจิกมือเล็กน้อย ภายในหัวมีแต่ความว่างเปล่า
สวี่ชิงท้อง!
สวี่ชิงกำลังตั้งท้องลูกของเขา เขากำลังจะได้เป็นพ่อคนแล้ว!
ริมฝีปากบางสั่นระริกสองสามครั้ง จากนั้นจึงยิ้มออกมา
ยิ้มกว้างราวกับคนโง่เขลา
สวี่ชิงตกใจกับรอยยิ้มบนใบหน้าของโจวจินหนานมาก เธอไม่เคยเห็นโจวจินหนานยิ้มแบบนี้มาก่อน เพราะทุกครั้งที่เขายิ้ม เขามักจะยิ้มเล็กน้อยหรือแค่ยิ้มฝืน ๆ เท่านั้น
แต่ตอนนั้นเขากำลังยิ้มอวดฟันซี่ขาว ดวงตาของเขาหยีลงจนเป็นรูปสระอิ รอยยิ้มของเขาดูโง่เขลา แต่มันกลับเป็นรอยยิ้มที่จริงใจ
เธออดไม่ได้ที่จะใช้นิ้วจิ้มใบหน้าของโจวจินหนาน “คุณดีใจมากใช่ไหมคะ? ยิ้มกว้างเชียว”
โจวจินหนานพยายามเอื้อมมือออกไปจับมือของสวี่ชิง ถ้าพวกเขาไม่ได้อยู่ที่โรงพยาบาล เขาคงจะกระโดดเข้าไปกอดสวี่ชิงแล้ว
เกาจ้านที่เพิ่งมาถึงก็มองเห็นฉากที่ขัดหูขัดตาพอดี เขามองดูโจวจินหนานกุมมือสวี่ชิงพร้อมกับยิ้มหน้าบาน หากที่นี่ไม่ใช่โรงพยาบาล เขาคงจะทำอะไรที่ไม่ควรทำสักอย่าง
เขากระแอมเบา ๆ “ฉันมาผิดเวลาหรือเปล่า?”
สวี่ชิงรีบดึงมือออกด้วยใบหน้าแดงก่ำ มองไปที่เกาจ้านด้วยรอยยิ้ม “พี่ใหญ่เกา เป็นอะไรไหมคะ? โจวจินหนานบอกว่าพี่ได้รับบาดเจ็บ บาดเจ็บตรงไหนคะ? ร้ายแรงหรือเปล่า?”
เกาจ้านเหลือบมองโจวจินหนานที่ยังคงยิ้ม และหัวเราะ “เธอดูสิ เขามีความสุขขนาดนั้นเพราะว่าฉันบาดเจ็บเหรอ?”
สวี่ชิงรู้สึกละอายเล็กน้อย “ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ พี่อย่าเพิ่งไปสนใจเขา เข้าไปหาหมอก่อนดีไหมคะ?”
โจวจินหนานมองไปที่เกาจ้าน “เกาจ้าน ฉันกำลังเป็นพ่อคน!”
เกาจ้านตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ถามขึ้น “จริงเหรอ?”
โจวจินหนานพยักหน้าอย่างจริงจัง “ฉันมีลูกแล้ว”
เกาจ้านรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที “ข่าวดีนี่หว่า! โจวจินหนาน นายทำได้ นายแต่งงานมานานแค่ไหนแล้ว และตอนนี้ยังมีลูกอีก มีประสิทธิภาพการต่อสู้ที่ดี ยิงปืนใหญ่รุนแรงและแม่นยำมากเพื่อน! ไม่เสียทีที่เป็นหน้าตาของทีมเรา”
สวี่ชิงรู้สึกเขินอายเล็กน้อยเมื่อได้ยินสองคนพูดคุยกันด้วยถ้อยคำลามก ครั้นมองดูแขนขวาของเกาจ้านที่หดลงเล็กน้อยอย่างไม่ค่อยสบายตัว เธอจึงปล่อยให้สองคนพูดคุยกันและเดินไปตามหมอด้วยตนเอง
เกาจ้านตบเข้าที่ไหล่ของโจวจินหนานเบา ๆ หลังจากที่สวี่ชิงเดินออกไป “นายทำได้! ตอนนี้นายใช้ชีวิตอย่างมั่นใจได้แล้วโว้ย”
เขาคิดว่าตราบใดที่โจวจินหนานกับสวี่ชิงมีลูกด้วยกัน และถึงแม้ว่าพวกเขาจะรู้ความจริงในภายหลัง พวกเขาก็จะไม่มีวันหย่าร้างกันเพราะเห็นแก่ลูก
ทันใดนั้น รอยยิ้มของโจวจินหนานก็จางลง ขมวดคิ้วและพูดด้วยท่าทางจริงจัง “เป็นไงบ้าง ใครเป็นคนสั่งคนขับรถ?”
เกาจ้านส่ายหัว “มันยังไม่ยอมพูด ถ้าคืนนี้มันรอดชีวิตไปได้โดยไม่สารภาพอะไรออกมา ฉันจะคารวะให้มันเป็นยอดชายเลย แล้วนายคิดว่าใครสั่ง?”
โจวจินหนานครุ่นคิด “โจวเฉิงเฉียน!”
เกาจ้านสับสน “เขามีความสามารถขนาดนี้เชียวเหรอ? ก่อนหน้านี้เขาอาศัยอยู่ในชนบทไม่ใช่หรือไง จะรู้จักใครหลายคนในเมืองหลวงได้ยังไง?”
การหาคนขับรถบรรทุกไม่ใช่เรื่องง่าย โดยเฉพาะรถบรรทุกที่มีถึงแปดล้อ
เมื่อคืนที่ผ่านมามีคนมาขโมยรถจากทีมขนส่ง และทีมกำลังสืบสวนว่าใครขับรถออกไป
โจวจินหนานพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ “ที่โจวเฉิงเฉียนเข้ามาอยู่ในเมืองก็เพราะว่าเขาเคยมีส่วนเกี่ยวกับเรื่องเลวร้ายมาก่อน ถึงเขาจะไม่ได้ถูกจับ แต่ผู้สมรู้ร่วมคิดทั้งหมดถูกจับ และคนพวกนั้นน่าจะถูกปล่อยตัวออกมาแล้ว”
เกาจ้านสงสัย “เรื่องเลวร้ายคือเรื่องอะไร?”
“เขามีส่วนร่วมในการต่อสู้กับบุคคลสำคัญ เอาไว้ฉันจะเล่ารายละเอียดเรื่องนี้ทีหลัง เขาไม่ได้กลับไปนานแล้ว แต่ฉันกลัวว่าเขาจะติดต่อกับใครสักคน”
เกาจ้านยังคงคิดไม่ออก “นี่มันกลับตาลปัตรเลยแฮะ เขาอยู่ในเมืองหลวงได้โดยไม่มีปัญหาอะไรด้วยซ้ำ”
โจวจินหนานส่วนหัว “หัวหน้าของคนเลวมักจะเป็นคนเลว อาจจะมีใครบางคนอยู่เบื้องหลังคอยจัดการเรื่องนี้ นายคอยจับตามองโจวเฉิงเฉียงให้ดี”
เกาจ้านพยักหน้า “ตกลง”
โจวจินหนานสงสัยตั้งแต่เรื่องซุปปลาจนกระทั่งเรื่องที่สวี่ชิงเกือบจะเกิดอุบัติเหตุแล้ว ว่าต้องมีใครบางคนยืมมือโจวเฉิงเฉียงมาทำลายความปรารถนาของเขา
การทำลายตัวบุคคลไม่จำเป็นต้องพรากเอาชีวิตเสมอไป แต่เป็นการทำลายความหวัง ทำลายจุดอ่อนที่เขาห่วงใยมากที่สุด และทำให้โลกของเขามืดมิดจนไม่ได้แสงใด ๆ สาดส่องเข้ามา
แม้มีชีวิตอยู่ต่อก็เหมือนตกนรกทั้งเป็น!
สวี่ชิงรีบพาพยาบาลเข้ามาอย่างรวดเร็ว และพยาบาลที่ทำแผลโจวจินหนานก่อนหน้านี้กำลังมองไปที่เกาจ้าน “บาดเจ็บตรงไหนคะ?”
เกาจ้านชี้ไปที่แขนขวาของเขา “เหมือนกระดูกจะหักน่ะ”
พยาบาลขมวดคิ้วเล็กน้อย “ก็ยังพูดติดตลกอยู่ได้ ตามฉันมาเร็วค่ะ พวกคุณคงคิดว่าตัวเองยังหนุ่มยังแน่นสินะ ถึงได้ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น”
สวี่ชิงตกตะลึง กระดูกหัก!
เกาจ้านที่แขนหักยังคงยืนอยู่นิ่งและพูดคุยกับโจวจินหนานเป็นเวลานาน เดิมทีเธอคิดว่าเขาแค่แขนแพลงเสียอีก
เขาพูดพึมพำเมื่อเห็นเกาจ้านเดินออกไปพร้อมกับพยาบาล “เขาอดทนเก่งจัง พูดคุยหัวเราะกับคุณหน้าตาเฉย”
ทว่าการแสดงออกของโจวจินหนานดูอ่อนโยนมาก “ไม่เป็นไร แค่อาการบาดเจ็บเล็กน้อย ไม่เป็นไรหรอก”
สวี่ชิงถึงกับพูดไม่ออก “พวกคุณเรียกกระดูกหักว่าอาการบาดเจ็บเล็กน้อยเหรอ? ต้องร้ายแรงแค่ไหนถึงจะเรียกว่าบาดเจ็บ? โจวจินหนาน ต่อจากนี้ไปคุณต้องดูแลตัวเอง ห้ามบาดเจ็บเด็ดขาด”
โจวจินหนานยิ้ม แต่ไม่ได้ตอบรับ
ในโลกของพวกเขา พวกเขาคุ้นเคยกับการมองดูห่าพิรุณโลหิตเป็นอย่างดี และเคยเห็นสงครามที่โหดเหี้ยมที่สุดมาแล้ว โลกของพวกเขาจึงไม่ได้สวยงามเหมือนกับโลกที่สวี่ชิงมองเห็น
พวกเขาคือป้อมปราการเหล็กที่ยืนประจันหน้าอยู่กับความมืดมิด!
หากเป็นไปได้ เขาก็หวังว่าผู้คนที่ยืนอยู่ข้างหลังจะยืนอยู่ภายใต้แสงอาทิตย์ตลอดไป อย่าได้มองเห็นโลกแห่งความมืดมิดแม้แต่น้อย
สวี่ชิงยังคงกังวลหลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ในเมื่อเกาจ้านได้รับบาดเจ็บเพราะเธอ เธอจึงปล่อยให้โจวจินหนานนั่งรออยู่ในห้องพยาบาลและเดินไปดูเขา
เมื่อเธอไปถึง หมอและพยาบาลก็กำลังใส่ตะปูเหล็กเข้าเฝือกให้เกาจ้าน
เกาจ้านกำหมัดแน่น เหงื่อผุดออกมาเต็มหน้าผาก และเสื้อของเขาก็เปียกโชกไปด้วยเหงื่อ
สวี่ชิงมองดูและถอยกลับไปที่ทางเข้าประตูด้วยความตกใจ ฟังเสียงพยาบาลพูดว่า “ยังหนุ่มยังแน่นทำไมถึงรั้นแบบนี้? ไม่ดมยาสลบอีก”
เกาจ้านยิ้ม “พวกคุณคงไม่รู้ว่าในสมองผมมีความลับซ่อนอยู่มากมาย ผมกลัวว่ายาสลบจะมีผลข้างเคียง ถ้าเผลอลืมอะไรไปจะลำบาก”
พยาบาลหัวเราะและดุว่า “จะพูดเล่นไปถึงเมื่อไหร่ ก็ดูเหมือนไม่เจ็บมากนี่”
สวี่ชิงที่ยืนอยู่หน้าประตู กลับรู้สึกว่าสิ่งที่เกาจ้านพูดเป็นความจริง!
เขากับโจวจินหนานเป็นคนที่น่าทึ่ง!
เธอครุ่นคิดขณะหันศีรษะกลับไปที่ทางเดิน พลันหางตาก็เหลือบเห็นชายร่างผอมบางอยู่ที่มุมตึกกำลังเร่งฝีเท้าไปอย่างรวดเร็ว
สวี่ชิงคิดได้ว่าทางนั้นคือห้องพักที่โจวจินหนานอยู่ ส่วนห้องตรงข้ามคือห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า
คนคนนั้นคือใคร?
ทันใดนั้น เธอก็รู้สึกว่าบุคคลดังกล่าวน่าสงสัยมาก!
จึงรีบวิ่งไปที่ห้องพักโดยไม่แม้แต่จะคิด
เธอยังเลี้ยวไปไม่ถึงห้องพัก กลับได้ยินเสียงต่อสู้ดังเล็ดลอดออกมาจากภายใน
สวี่ชิงตะโกนไปที่ทางเดิน “นั่นใคร!”
เธอร้องตะโกนขณะมองไปรอบ ๆ ก่อนหยิบไม้ถูพื้นข้างทางและวิ่งเข้าไปในห้องพัก…
………………………………………………………………………………………………………………………….
สารจากผู้แปล
ยังมีบอสที่ตัวใหญ่กว่าลุงพี่หนานอีกเหรอเนี่ย มันเป็นใคร?
ปมเรื่องเริ่มซับซ้อนเสียแล้วสิ
ไหหม่า(海馬)
YOU MAY ALSO LIKE
