เดลล่าเล่าจบแสนดีก็ยังคงนั่งเงียบเช่นเดิม จึงอดหมั่นไส้ไม่ได้ “นี่ถามจริงๆ เถอะ จะให้ฉันพูดอยู่คนเดียวจนน้ำลายแห้งหรือไงยะ”

“ก็ฉันไม่มีอะไรจะพูดนี่”

“ไม่พูดก็ถามสักคำก็ได้ ฉันจะได้ไม่รู้สึกว่าพูดกับตอไม้น่ะ”

แสนดีหัวเราะออกมา “แล้วมหาเศรษฐีที่ว่าเป็นใครล่ะ เธอรู้จักหรือเปล่า”

“ไม่รู้จักหรอก แต่ก็อยากรู้จักนะ” เดลล่าทำตาโต “บางทีอาจจะเป็นเนื้อคู่ของฉันตั้งแต่ชาติปางก่อนก็ได้”

แสนดีอมยิ้ม “นั่นสิ ฉันก็ขอให้เธอพบเนื้อคู่เร็วๆ จะได้แต่งงานและพาฉันไปอยู่ด้วย”

เดลล่าเชิดหน้ากอดอกระบายยิ้มแย้ม “ถ้าฉันได้ผัวรวยนะ ฉันจะพาเพื่อนรักอย่างเธอไปอยู่ด้วยแน่นอน”

“ขอบใจจ้ะเดลล่า ฉันรักเธอนะ”

คนที่เชิดหน้าทำตาลอยอยู่ได้ยินที่เพื่อนพูดก็รีบค้อนใส่ “ถ้ารักฉันก็ชวนฉันคุยบ้าง ฉันพูดคนเดียวเหนื๊อยเหนื่อย”

“จ้ะ” แสนดีรับคำสั้นๆ ก่อนจะหันไปทางกลุ่มนักท่องเที่ยวสาวๆ ที่ส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดดังผิดปกติ

“แม่พวกนั้นกรี๊ดอะไรกัน หรือว่าพัคโบกอมอยู่ที่นี่” เดลล่าเบิกตากว้างด้วยความตื่นเต้น

“ยังไม่เลิกบ้าซีรี่ย์เกาหลีอีกเหรอเดลล่า พัคโบกอมไปฮอลิเดย์ที่เซบู ฟิลิปปินส์ต่างหากล่ะ ไม่ใช่ที่นี่สักหน่อย”

“อ้อ ฉันลืมตัวไป นึกว่าว่าพัคโบกอมจะมาที่นี่ อ้าว แล้วสาวๆ พวกนั้นกรี๊ดใครล่ะ” เดลล่าลุกขึ้น ชะเง้อคอมอง “เอ๋ เห็นข้างหลังแล้วดูคุ้นตาแปลกๆ ใครน่ะ”

“คงเป็นมหาเศรษฐีเนื้อคู่เธอมั้งเดลล่า” แสนดีแกล้งพูด แต่เดลล่าคิดจริงจัง

“โอ้ ใช่เลย ต้องใช่ชัวร์ ว่าที่สามีในอนาคตของฉันนั่นเอง”

แสนดีหัวเราะกับท่าทางจริงจังของเพื่อน

“งั้นเธอรอฉันอยู่ตรงนี้ก่อนนะแซนดี้ เดี๋ยวฉันมา”

“เดลล่า…”

แสนดีร้องเรียก แต่เดลล่าไม่ฟัง เดินมุ่งหน้าตรงไปยังกลุ่มคนที่ห้อมล้อมว่าที่สามีของตัวเองทันที

“หลีกทางหน่อยค่ะ ขอทางด้วยนะคะ” เดลล่าแหวกทางเข้าไปด้วยความมั่นใจ

%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%

แสนดีเลิกคิ้วแปลกใจเมื่อเห็นหน้าตาของเดลล่าซีดเผือดต่างจากตอนเดินไปลิบลับ

“เป็นอะไรไปน่ะเดลล่า ทำไมหน้าตาซีดแบบนั้นล่ะ”

“ไม่… ไม่มีอะไรหรอกแซนดี้” เดลล่าตอบเพื่อน แต่ตาก็อดชำเลืองมองไปยังโต๊ะที่เพเรอคลิสนั่งหันหลังให้หลายครั้งติด จนแสนดีต้องเอี้ยวตัวหันมองตามไปด้วย

“มีอะไรหรือเปล่า หน้าตาเธอเหมือนกลัวๆ อะไรสักอย่าง”

“ไม่มี๊ ไม่มีอะไรจริงๆ”

“เสียงสูงปรี๊ดเลย โกหกสิท่า” แสนดีจับผิดเพื่อน แต่เดลล่าก็ยังส่ายหน้าดิก

“เปล๊า เปล่าสักหน่อย”

เห็นเพื่อนไม่อยากบอกก็ไม่อยากจะเซ้าซี้ แสนดีจึงเปลี่ยนหัวข้อสนทนา

“แล้วว่าที่สามีในอนาคตของเธอล่ะ อยู่ไหน”

เดลล่าที่กำลังดื่มน้ำอยู่สำลักพรวดทันที

แคร่กๆ

“เดลล่า เป็นอะไรไป ไหวไหม” แสนดีรีบหยิบกระดาษทิชชูยื่นให้เพื่อน

“ฉันสบายดี แต่ขอร้องนะแซนดี้ อย่าพูดแบบเมื่อกี้อีก ฉันไม่อยากหัวขาด”

“หือ?”

“ฉันหมายถึง… ฉันไม่คู่ควรกับมหาเศรษฐีคนนี้หรอก เขาร้าย เฮ้ย… เขาดีเกินไปน่ะ ฉันไม่อาจเอื้อมหรอก”

แสนดียิ่งฟังเพื่อนพูดก็ยิ่งแปลกใจ “เธอเหมือนไปเจอเรื่องสยองขวัญมาทั้งๆ ที่ตั้งใจไปดูหน้าผู้ชายเลยนะ”

“หล่อสยองขวัญเคยได้ยินไหมล่ะ”

“หือ?”

“มะ ไม่มีอะไรหรอก เราสั่งอาหารกันดีกว่า ฉันหิวจนจะหายหิวอยู่แล้วเนี่ย”

แสนดีหัวเราะเบาๆ ขบขันกับท่าทางที่เปลี่ยนไปของเพื่อนรัก “เอาสิ ฉันก็หิวแล้วเหมือนกัน”

เดลล่าสั่งอาหารไปก็อดที่ชำเลืองมองเพเรอคลิสไปด้วยไม่ได้ ก่อนจะถามตัวเองลั่นอกว่าทำไมโลกมันช่างโหดร้ายแบบนี้