หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 614 อย่าพูดถึงมัน

เขาหยิบไวน์ขึ้นมาและดื่มมันทั้งหมดในครั้งเดียว

ดูพวกเขาดื่มกชกรที่นั่งข้างหนึ่งก็มองเปรมศักดิ์ ตายิ้ม

“เอาล่ะ กินข้าวกันเถอะ” จิดาภาพูด

แล้วทุกคนก็กิน

บนโต๊ะ จิดาภา จันทนีและพันเดชจะพูดคุยกับกชกรตลอดเพราะกลัวจะละเลยเธอ กชกรเป็นคนใจกว้างและคำตอบที่ทำให้คนรู้สึกสบายใจมาก

มีเพียงเปรมศักดิ์ที่เงียบและดื่มไวน์ในเวลาเดียวกัน

“เปรมศักด์ดื่มให้น้อยลงหน่อยและลูกยังจะต้องไปส่งคุณกชกรกลับบ้านอีก” การันต์พูด และเห็นเขาไม่พอใจกับคำสั่งเล็กน้อย

พูดถึงเรื่องนี้ทุกสายตามองที่เปรมศักดิ์เท่านั้น ถึงได้รู้ว่าเขาดื่มมากจริงๆ

พันเดชดูเขาอย่างใกล้ชิดและไม่มีอะไรจะพูด เขาไม่ได้รู้สึกดีกับเขา หลังจากที่เขาได้รู้ว่าความคิดของเขา

เปรมศักดิ์พยักหน้า

แล้วกชกรก็บอกว่า “ไม่เป็นไร ฉันจะกลับไปเองได้ค่ะ”

“ทำแบบนั้นไม่ได้ เปรมศักดิ์จะไปส่งหนูกลับบ้าน” การันต์พูด

เห็นได้ชัดว่าเรื่องของเปรมศักดิ์กับกชกร การันต์กับจันทนีเห็นด้วยมาก และดูเหมือนจะพอใจมากกับกชกรมาก

“ใช่มั้ย เปรมศักดิ์” การันต์ถาม

เปรมศักดิ์หมดหนทาง ได้แต่พยักหน้า กชกรก็ยิ้ม

หลังมื้ออาหาร ก็ไม่ได้กังวลที่จะส่งกชกรกลับไป ที่ห้องนั่งเล่น จิดาภายังคงพูดคุยกับกชกรแต่เปรมศักดิ์ยืนอยู่ที่ระเบียงมองออกไปไกลและไม่รู้ว่าสิ่งที่คิดในเวลานี้คืออะไร พันเดชเดินผ่านไปยืนข้างๆเขา ไหล่กว้างให้ความรู้สึกของการรักษาความปลอดภัยที่ไม่รู้จักสายตาของเขายังมองไปที่ระยะทาง มุมปากยกเล็กน้อย “คุณเปรมศักดิ์ ดูเหมือนว่า ผมต้องแสดงความยินดีกับคุณล่วงหน้า” พันเดชเปิดประเด็น ได้ยินแบบนี้ เปรมศักดิ์ขมวดคิ้ว มองพันเดช เกิดความไม่พอใจและความเกลียดชังในแววตา“นั่นคือสิ่งที่คุณต้องการจะเห็นใช่ไหม” เขาบอก น้ำเสียงเย็นมากไม่มีใครที่นี่ และเปรมศักดิ์ไม่ต้องเสแสร้งเพื่อความพึงพอใจของเขาได้ยินอย่างนั้น พันเดชก็หัวเราะอย่างเย็นชา “คุณเปรมศักดิ์ คุณพูดแบบนี้ ไปเอามาจากที่ไหน”“จากจุดเริ่มต้นของความช่วยเหลือของคุณ ที่แนะนำคุณกชกรกับบริษัทของเรา และจากนั้นไปที่กชกร นั่นคือทั้งหมดที่คุณต้องการใช่ไหม” เปรมศักดิ์พูด คำพูดของเขาเสียงไม่สงสัยแต่แน่นอนพันเดชมุมปากยกขึ้นด้านข้าง มองเปรมศักดิ์“นั่นคือสิ่งที่คุณต้องได้รับ”“พันเดชสิ่งที่คุณต้องการจะทำคืออะไร” เปรมศักดิ์ถามอย่างเย็นชาถ้าไม่ใช่เรื่องผู้หญิงทั้งสอง เกรงว่าพวกเขาจะได้ต่อยกันนานแล้ว“แค่เตือน ว่าอย่ามายุ่งกับคนที่ไม่ควรยุ่ง” ประโยคสั้นๆที่ชัดเจน แม้ว่าเสียงจะไม่ใหญ่แต่ก็มีความแข็งแรงมากใบหน้าของเปรมศักดิ์ก็เปลี่ยนไปถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้พูดโดยตรงแต่เปรมศักดิ์ก็เข้าใจแต่เขารู้ได้อย่างไรแววตาสร้างความสงสัย“ถ้าคุณต้องการที่จะทำลายแม้แต่ตัวเอง ผมจะไม่อนุญาตให้ทำลายเธอ เปรมศักดิ์ถ้าคุณมีจิตสำนึกที่แท้จริงแล้วความคิดที่น่ารังเกียจเหล่านั้นคุณช่วยทิ้งมันไปด้วย” พันเดชมองเขาพูดเตือนทีละคำทีละคำ เปรมศักดิ์ยืนอยู่ตรงนั้นไม่รู้จะพูดอะไรเขาไม่เคยคิดว่าความรักของเขาจะกลายเป็นภาระไม่คิดว่าจะทำลายเขาหลังจากที่พันเดชพูดแล้ว ดูเหมือนว่าเขาจะเข้าใจอะไรบางอย่างเห็นเขาไม่พูดอะไรอีก พันเดชมองเขาแล้วเดินออกไปทิ้งเปรมศักดิ์ไว้ที่นั่น………………ไม่รู้จะทำยังไง“กลับกันเถอะ” พันเดชพูดกับจิดาภาโดยตรงจิดาภายืนขึ้น “แต่…………”“จิ ถ้าคุณมีธุระอะไรก็กลับก่อนเถอะ” กชกรพูด“แล้วคุณก็อยู่คนเดียว…………”“พี่จะไปส่งเธอกลับบ้าน”จิดาภายังพูดไม่เสร็จ ตอนนี้เปรมศักดิ์ออกมาจากระเบียงและตรงไปที่กชกร “ผมจะส่งคุณกลับบ้าน”กชกรก็งงแล้วพยักหน้า “ค่ะ”“จิ พี่เดช ฉันไปก่อนนะ”“โอเคเดินทางปลอดภัยนะ”“ระวังตัวด้วย”เห็นพวกเขาไป จิดาภายืนอยู่ตรงนั้นรู้สึกว่าเมื่อกี้เปรมศักดิ์แปลกๆ แต่คิดถึงคำพูดของเบลล่ากับเธอ เธอรู้สึกว่าเธอไม่ได้สนใจดีกว่า“งั้นเราก็กลับไปกันเถอะ” จิดาภาพูดยิ้มๆพันเดชพยักหน้าและมองไปที่จิดาภาด้วยดวงตาที่อ่อนโยนของเขาไม่มีที่สิ้นสุดดังนั้นจิดาภาและพันเดชหลังจากบอกลากับจันทนีและการันต์พวกเขาก็ออกไป ในรถ จิดาภายังไม่พูดอะไร ยังไม่ได้คุยกันเรื่องจิดาภากับกชกร ซึ่งเธอนั่งมองออกไปนอกหน้าต่าง“คุณกำลังคิดอะไรอยู่” ตอนนี้พันเดชพูดก่อน เมื่อได้ยินเสียงของเขา จิดาภาหันไปมองพันเดช ด้านข้างใบหน้ามุมปากยกแล้วยื่นมือออกไปกอดเขา “แน่นอนคิดถึงคุณ…….”เกี่ยวกับการกระทำของเธอ พันเดชเลือกคิ้ว มุมปากยกเพิ่มขึ้นแสดงความพึงพอใจมากทั้งสองมีความเข้าใจที่ดีถึงเรื่องของเปรมศักดิ์ ที่ไม่ได้พูดสำหรับพันเดช จิดาภาคือทั้งหมดที่เขามี เขาจะปกป้องเธอไม่ว่าจะเป็นชีวิตของเธอ หรือชื่อเสียงของเธอ เขาจะไม่ได้ยอมให้เธอได้รับบาดเจ็บแม้เพียงเล็กน้อยไม่ว่าอีกฝ่ายจะเป็นใคร