สูตรลับแม่ครัวมือทองในยุค80 - บทที่ 178 แผ่นแปะของปลอมในท้องตลาด

บทที่ 178 แผ่นแปะของปลอมในท้องตลาด

“ตกลงว่าจะไม่มีใครช่วยหนูเลยใช่ไหม? ก็ได้ ในเมื่อพ่อกับแม่ชอบอีนังนั่นขนาดนั้น งั้นหนูจะไม่ให้มันแต่งงานเข้าบ้านเราเด็ดขาด!” ฉินเซียวตะโกนออกมาเสียงดังเมื่อเห็นว่าพ่อแม่เอาแต่ปกป้องลู่ฉิวเยว่

ลูกสาวคนนี้กล้าดีอย่างไรถึงเถียงพ่อแม่อย่างนี้กัน!

คุณแม่ฉินโกรธจนแน่นหน้าอก ไม่ว่าในอดีตเธอจะเป็นคนที่สุภาพอ่อนหวานขนาดไหน แต่ตอนนี้เธอก็ไม่สามารถเก็บอารมณ์ได้อีกต่อไปแล้ว คนเป็นแม่รีบหยิบไม้ขนไก่ที่วางอยู่ใต้โต๊ะกาแฟไปไล่ฟาดลูกสาวของตัวเองโดยทันที

ฉินเซียวถูกตีจนต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เมื่อเห็นเช่นนี้ ม่อป๋อซงผู้เป็นสามีก็ยื่นมือเข้ามาขัดขวาง แต่เขาก็ต้องถูกไม้ขนไก่ฟาดเข้าไปอีกหลายครั้งด้วยเช่นกัน

สองสามีภรรยารีบวิ่งหนีออกไปจากบ้าน เมื่อออกมาถึงลานหน้าบ้าน ฉินเซียวก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก รู้สึกโกรธและรำคาญใจในเวลาเดียวกัน พ่อแม่ไม่เคยทำกับเธอแบบนี้มาก่อน ฉินเซียวยิ่งรู้สึกเกลียดชังลู่ฉิวเยว่มากกว่าเดิม ถ้าแม่นั่นยอมให้สูตรเธอมาแต่โดยดี เรื่องราวมันจะวุ่นวายขนาดนี้ได้อย่างไร?!

“เราจะทำยังไงกันดี?” ม่อป๋อซงมีท่าทางวิตกกังวล

ฉินเซียวหรี่ตาลงและเกิดความคิดอะไรบางอย่าง “ในเมื่อเราไม่มีสูตรใช่ไหม? งั้นเราก็ทำสูตรของเราเองก็ได้!”

ม่อป๋อซงถามด้วยความไม่อยากเชื่อ “คุณหมายความว่าจะให้เราทำของปลอมเหรอ? นั่นมันผิดกฎหมายนะ!”

“แล้วไงล่ะ? ถ้าเราทำเลียนแบบให้เหมือนหมดทุกอย่าง จะมีคนดูออกได้ยังไง พอลูกค้าไม่พอใจ พวกเขาก็ต้องไปเล่นงานลู่ฉิวเยว่ มันมีอะไรเกี่ยวข้องกับเราตรงไหนกัน?” ฉินเซียวหัวเราะออกมาด้วยความสะใจล่วงหน้า ลู่ฉิวเยว่อยากจะแต่งงานเข้าตระกูลของเธอใช่ไหม? งั้นมาดูกันว่าลู่ฉิวเยว่จะใจดำมากพอส่งตัวว่าที่พี่สะใภ้อย่างเธอให้ตำรวจหรือไม่แล้วกัน

ม่อป๋อซงมีดวงตาเป็นประกายเช่นกัน เขาพบว่านี่เป็นความคิดที่ดี และวางแผนเพื่อนำแผ่นแปะแก้ปวดของปลอมไปขายในต่างจังหวัดทันที ซึ่งกว่าที่จะมีข่าวรู้มาถึงหูของลู่ฉิวเยว่ ตอนนั้นพวกเขาก็คงทำเงินไปได้มหาศาลแล้ว

หลังจากนั้น สองสามีภรรยาก็ขอความช่วยเหลือจากคนที่เดินผ่านไปผ่านมา และใช้ให้พวกเขาไปซื้อแผ่นแปะแก้ปวดมาจากร้านของลู่ฉิวเยว่ให้หน่อย

เมื่อได้แผ่นแปะแก้ปวดมาอยู่ในมือ ม่อป๋อซงกับฉินเซียวย่อมไม่มีปัญญาจะทำแผ่นแปะแก้ปวดของปลอมด้วยตัวเอง ฉินเซียวก็นึกได้ว่าตนเองมีเพื่อนเป็นนักวิจัยยา จึงรีบขับรถไปที่บ้านของเขาคนนั้นโดยทันที

…

“ฉินเซียว?” ชายหนุ่มแสดงอาการประหลาดใจไม่น้อยเมื่อเห็นหน้าผู้มาเยือน อยู่ดี ๆ ทำไมสองคนนี้ถึงมาหาเขาได้นะ?

ชายหนุ่มรีบเชิญแขกทั้งสองคนเข้าในบ้าน

หลังจากถามไถ่สารทุกข์สุขดิบกันพอเป็นพิธี ฉินเซียวก็เปิดเผยถึงจุดประสงค์การมาเยี่ยมเยือนในวันนี้ “ฉันอยากทำแผ่นแปะแก้ปวดแบบนี้น่ะ พี่เองก็ศึกษามาทางด้านนี้ เพราะงั้นช่วยฉันหน่อยนะ”

ชายหนุ่มรับแผ่นแปะแก้ปวดของเธอไปดู แล้วก็มีสีหน้าหนักใจขึ้นมาในทันใด “ฉินเซียว ของแบบนี้เราต้องมีสูตรทำ อยู่ดี ๆ จะให้ทำขึ้นมาใหม่ไม่ได้หรอก ถึงทำขึ้นมาได้ แต่มันก็คงใช้ไม่ได้ผล”

“ไม่ได้ผลก็ช่างมันสิ เพราะมันไม่ใช่ของฉันสักหน่อย ถ้าเกิดคนซื้อไม่พอใจ ก็ไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกับฉันเลย” ฉินเซียวโบกไม้โบกมืออย่างไม่ใส่ใจ “พี่เฉิน ช่วยฉันหน่อยเถอะนะ ถ้าพี่ช่วยฉันทำ เรื่องเงินก็ไม่ใช่ปัญหา ถ้าเราทำออกจำหน่ายกันจริง ๆ พวกเราจะมาแบ่งกำไรกัน 30-70 ดีไหม!” เธอยกมือตบหน้าอกด้วยความมั่นใจ

ถ้าเป็นคนอื่นมาขอร้องเขาอย่างนี้ ชายหนุ่มคงไม่รับปากแน่ ๆ แต่เมื่อนึกถึงครอบครัวของฉินเซียว เขาก็ต้องกัดฟัน “ฉันจะช่วยดูให้ก็แล้วกันว่าในแผ่นแปะแก้ปวดมีอะไรบ้าง แต่ฉันไม่ขอรับเงินนะ ถ้าเกิดเรื่องไม่ดีอะไรขึ้นมา อย่าพูดถึงฉันเด็ดขาด”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฉินเซียวก็รับคำด้วยความดีใจ “ไม่ต้องห่วงนะ ฉันจะไม่นำความเดือดร้อนไปถึงพี่แน่นอน”

“งั้นเธอรอฉันอยู่ที่นี่ก่อน เดี๋ยวฉันจะรีบกลับมา” ชายหนุ่มนำแผ่นแปะแก้ปวดออกไปข้างนอก เขาเดินทางไปที่ห้องทดลองเพื่อวิเคราะห์องค์ประกอบที่อยู่ในแผ่นแปะแก้ปวด

ขั้นตอนการตรวจสอบไม่มีอะไรซับซ้อน เขากลับมาถึงบ้านในอีกไม่กี่ชั่วโมงหลังจากนั้น และส่งแผ่นกระดาษที่บรรจุรายชื่อส่วนผสมสำหรับทำแผ่นแปะแก้ปวดให้ฉินเซียว พร้อมทั้งยืนยันว่าเขาจะไม่ขอรับเงินส่วนแบ่งจากเธอ ฉินเซียวจึงต้องควักเงินออกมาจากกระเป๋า 500 หยวน “พี่เฉิน ถึงยังไงฉันก็ต้องขอบคุณพี่อยู่ดี พี่รับเงินก้อนนี้ไปเถอะ ถือว่าเป็นคำขอบคุณจากฉัน”

ชายหนุ่มลังเลเล็กน้อย ก่อนจะรับเงินมาในที่สุด

เมื่อสองสามีภรรยากลับออกมาจากบ้านของชายหนุ่ม พวกเขาก็แปลกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นรายชื่อของส่วนผสม ตราบใดที่พวกเขานำส่วนผสมมารวมกันได้สำเร็จ พวกเขาก็จะทำเงินได้มากมายแล้ว

“พวกเราไปเมืองหลวงกันเถอะ!” ฉินเซียวพูด

“เมืองหลวงงั้นเหรอ?” ม่อป๋อซงถามด้วยความไม่เข้าใจ นี่ภรรยาของเขาคิดจะไปขายแผ่นแปะของปลอมในเมืองหลวงหรือไง?

ฉินเซียวหัวเราะในลำคอ เพราะเพิ่งนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้

ลู่ฉิวเยว่เช่าร้านค้าแห่งใหม่เปิดเป็นร้านขายยาจีนสำหรับขายแผ่นแปะแก้ปวดโดยเฉพาะไม่ใช่เหรอ? เมื่อต้องสั่งผลิตเป็นจำนวนมาก ถึงยังไงสูตรการทำแผ่นแปะแก้ปวดก็ต้องรั่วไหลออกมาอยู่แล้ว

เมื่อได้ยินว่าภรรยาต้องการทำอะไร ม่อป๋อซงก็แสดงความชื่นชมออกมาในทันที “เมียผมนี่ฉลาดจริง ๆ!”

แม้ว่าเมืองหลวงจะอยู่ห่างไกล แต่ด้วยความที่ทั้งสองคนใจร้อน พวกเขาจึงขึ้นรถไฟและเดินทางไปถึงเมืองหลวงในบ่ายวันต่อมา หลังจากนั้นพวกเขาจึงตรงไปที่ร้านขายยาของคุณนายจาง แจ้งกับเด็กในร้านว่ายาที่ซื้อไปจากร้านของคุณนายจางมีปัญหา ต้องการจะมาร้องเรียน

หลังจากนั้นสองสามีภรรยาก็ถูกพาตัวไปพบกับคุณนายจางในห้องเล็ก ๆ ทางด้านหลัง

“รายชื่อส่วนผสมที่ลู่ฉิวเยว่ใช้ทำแผ่นแปะแก้ปวดงั้นเหรอ?” คุณนายจางให้ความสนใจในทันใด ถือกระเป๋าก้าวเดินออกมาข้างหน้า และเมื่อเลิกม่านขึ้นก็พบกับฉินเซียวและม่อป๋อซงที่ยืนรออยู่ด้านในห้องเล็ก ๆ นั้น

หญิงวัยกลางคนจ้องมองทั้งสองคนด้วยความไม่ไว้ใจ “พวกคุณอยากจะทำแผ่นแปะแก้ปวดขายหรือไง?”

ฉินเซียวคิดไม่ถึงเลยว่าอีกฝ่ายจะอ่านจุดประสงค์ของตนเองออกอย่างทะลุปรุโปร่ง จึงไม่สามารถพูดอะไรออกไปได้ชั่วขณะ

คุณนายจางหัวเราะ “คุณไม่ต้องโกหกฉันหรอก ฉันเองก็ไม่ได้ชอบหน้าลู่ฉิวเยว่เหมือนกัน”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฉินเซียวก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

“พวกเราน่าจะร่วมมือกันได้ใช่ไหม? ถึงยังไงศัตรูของศัตรูก็เป็นมิตรกันอยู่แล้ว” คุณนายจางนั่งลงบนเก้าอี้ที่ตั้งอยู่ด้านข้างและยิ้มให้แก่แขกทั้งสองคน

ฉินเซียวยิ้มออกมาด้วยความดีใจ รู้สึกเหมือนได้พบหุ้นส่วนที่สมบูรณ์แบบ จึงรีบดึงให้สามีนั่งลงบนเก้าอี้ที่ตั้งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับคุณนายจาง

หลังจากปรึกษาหารือกันเรียบร้อย พวกเขาก็สรุปได้ความว่าจะเปลี่ยนส่วนผสมที่เป็นสมุนไพรราคาแพงมาใช้สมุนไพรราคาถูก หลังจากนั้นก็จะทำเป็นแผ่นแปะแก้ปวดออกวางจำหน่ายโดยทันที

ในเมื่อแผ่นแปะแก้ปวดของลู่ฉิวเยว่โด่งดังอยู่แล้ว พวกเขาจึงเลียนแบบหีบห่อบรรจุภัณฑ์ของเธอให้เหมือนกันทุกกระเบียบนิ้ว เพียงไม่นาน แผ่นแปะแก้ปวดของเถื่อนก็ถูกปล่อยออกสู่ท้องตลาด

…

ณ ร้านอาหารของลู่ฉิวเยว่

“ฉิวเยว่!”

เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคย ลู่ฉิวเยว่ก็เงยหน้ามองและเห็นหญิงชราเดินนำกลุ่มคนเดินเข้ามาในร้าน เธอยิ้มกว้างและออกไปต้อนรับด้วยความยินดี “คุณลุงกับคุณป้ามาทำอะไรที่นี่กันเยอะแยะคะเนี่ย?”

หญิงชราหยิบแผ่นแปะแก้ปวดออกมาจากกระเป๋าและส่งมาให้ “นี่ใช้แผ่นแปะของร้านเธอหรือเปล่า?”

ลู่ฉิวเยว่จ้องมองด้วยความประหลาดใจ ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมหญิงชราถึงถามแบบนี้ ดูจากซองที่ใช้บรรจุแผ่นแปะแก้ปวดแล้ว มันเป็นผลิตภัณฑ์จากร้านของเธอจริง ๆ แต่เมื่อหญิงสาวลองฉีกซองและนำแผ่นแปะออกมาดม เธอก็ต้องขมวดคิ้วนิ่วหน้า ส่ายศีรษะตอบกลับไปว่า “ไม่ใช่ค่ะ มันเป็นของปลอม!”

ลู่ฉิวเยว่คิดอยู่แล้วว่าอีกไม่นานคงจะมีแผ่นแปะของปลอมระบาดในท้องตลาด แต่เธอก็ไม่คิดเลยว่ามันจะเร็วขนาดนี้

“ขอบคุณคุณลุงคุณป้ามากนะคะที่มาเตือน” ลู่ฉิวเยว่โค้งตัวลงเล็กน้อยพลางพูดด้วยความจริงใจ

กลุ่มคนชราโบกไม้โบกมือ “ไม่เป็นไรหรอก แต่ว่าฉิวเยว่ เธอต้องรีบจัดการปัญหานี้ให้เร็วเลยนะ ไม่งั้นแผ่นแปะของปลอมพวกนี้ได้ทำลายชื่อเสียงร้านของเธอย่อยยับแน่ ๆ แถมยังถือเป็นการทำร้ายลูกค้าทางอ้อมอีกด้วย”

“ไม่ทราบว่าคุณป้าไปได้แผ่นแปะพวกนี้มาจากไหนเหรอคะ?” ลู่ฉิวเยว่ถามออกมา

หญิงชราชี้มือไปข้างนอก “เดี๋ยวฉันจะพาเธอไปดู”

ลู่ฉิวเยว่คว้ากระเป๋าและเดินตามหญิงชราออกไป ฉินซือที่อยู่ด้วยก็รีบตามออกไปด้วยเช่นกัน

เขาเป็นห่วงว่าเรื่องนี้อาจจะมีแก๊งอันธพาลมาเกี่ยวข้อง ถ้าเกิดความขัดแย้งกันก็อาจจะมีปัญหาตามมาได้

อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขาเดินออกมาจากร้านอาหาร ทุกคนก็ถูกหยุดโดยชายฉกรรจ์สองคนที่เข้ามาขวางทาง