สูตรลับแม่ครัวมือทองในยุค80 - บทที่ 1 ข้ามเวลามาเกิดใหม่เป็นหญิงสาวผู้อาภัพ (รีไรท์)

บทที่ 1 ข้ามเวลามาเกิดใหม่เป็นหญิงสาวผู้อาภัพ (รีไรท์)

“โธ่เอ๋ยลูกแม่ ทำไมลูกถึงต้องกระโดดบ่อน้ำด้วย ถ้าลูกไม่อยู่แล้ว แม่จะทำอย่างไรเล่า”

ลู่ฉิวเยว่รู้สึกตัวเมื่อได้ยินเสียงร้องไห้ปานจะขาดใจข้างหู เนื้อตัวของเธอเปียกปอน เหนียวเหนอะหนะ อีกทั้งยังรู้สึกถึงน้ำหนักของหญิงผู้หนึ่งที่กำลังกอดเธอเอาไว้

หญิงสาวพบว่าตนแต่งกายเหมือนสาวชนบทที่มีชื่อและนามสกุลเดียวกันในช่วงปี 1980

เจ้าของร่างเดิมหมั้นหมายกับสวีต้าหลิน เขาเป็นคนงานในเมือง ทั้งสองกำลังจะจดทะเบียนสมรสกันแล้วแท้ ๆ แต่จู่ ๆ วันหนึ่งคนในหมู่บ้านพบเจ้าของร่างเดิมเดินออกมาจากทุ่งข้าวโพดพร้อมกับหม่านตี้ อันธพาลประจำหมู่บ้านในสภาพเสื้อผ้ายับยู่ยี่ ว่าที่เจ้าบ่าวไม่พอใจที่ลู่ฉิวเยว่สูญเสียความบริสุทธิ์ ป้าสะใภ้ใหญ่ตระกูลลู่จึงเสนอให้ลู่เจี๋ยหรงซึ่งเป็นบุตรสาวของตนเองแต่งงานแทนลู่ฉิวเยว่ เพราะลู่เจี๋ยหรงหน้าตาดี ทั้งยังไม่ต้องการค่าสินสอดทองหมั้น สวีต้าหลินจึงตกลงแต่โดยดี

ส่วนเจ้าอันธพาลประจำหมู่บ้านมาหาลู่ฉิวเยว่แล้วบังคับให้เธอแต่งงานกับมัน

ลู่ฉิวเยว่คิดเรื่องนี้ไม่ตก จึงตัดสินใจกระโดดบ่อน้ำหวังจะฆ่าตัวตาย

ในขณะนี้ วิญญาณใหม่ในร่างเจ้าของเดิมได้รับการช่วยเหลือจากน้ำทันเวลา แต่ไอ้สารเลวนั่นก็ยังบังคับให้เธอแต่งงานกับมันอย่างไม่ยอมแพ้

ลู่ฉิวเยว่คนเดิมอาจจะมีจิตใจอ่อนแอและไม่สู้คน แต่ลู่ฉิวเยว่คนนี้เป็นเชฟชื่อดังระดับแนวหน้า มีร้านอาหารมากกว่าสิบสาขา เธอไม่ได้อ่อนแอเช่นนั้น

เธอมองเห็นแผนการทะลุปรุโปร่งแล้ว! ลู่เจี๋ยหรงวางแผนสร้างเหตุการณ์ในครั้งนี้เพื่อทำลายชื่อเสียงของเธอสินะ

อีกฝ่ายคิดจะพรากการแต่งงานของเธอไป คิดว่าแผนการตื้น ๆ อย่างนี้จะทำอะไรเธอได้อย่างนั้นหรือ คอยดูให้ดีเถอะ!

สิ่งแรกที่ต้องจัดการในตอนนี้คือเจ้าอันธพาลที่มาทำลายชื่อเสียงของเธอ ส่วนลู่เจี๋ยหรง ลู่ฉิวเยว่ยังมีวิธีมากมายที่จะแก้แค้นในภายหลัง

หลังจากจัดการความคิดเสร็จเรียบร้อย ลู่ฉิวเยว่ก็ตบไหล่หญิงวัยกลางคนที่กำลังกอดเธอไม่ปล่อยเบา ๆ “แม่คะ หนูไม่เป็นไรแล้ว”

หลังจากที่แม่ของเธอลุกขึ้น ลู่ฉิวเยว่ก็พยุงตนเองลุกขึ้นยืนแล้วจ้องเจ้าอันธพาลที่ยืนอยู่ตรงข้ามกับเธอ

“ฉิวเยว่ มากับฉันเถอะนะ ฉันจะซื้อเสื้อผ้าสวย ๆ ให้เธอใส่ ฉันจะให้เธอแต่งงานกับฉัน!” หม่านตี้จ้องมองลู่ฉิวเยว่ตาเป็นมัน

หญิงสาวคนนี้รูปร่างน่าดึงดูด ใบหน้าก็งดงามอีกต่างหาก เขาเห็นแล้วกลืนน้ำลาย พยายามจะยื่นมือออกมาดึงเธอมาหาอย่างตื่นเต้น

ดวงตาของลู่ฉิวเยว่ฉายแววเย็นชา เธอคว้าหมับเข้าที่ข้อมือของหม่านตี้ ก่อนจะเตะหน้าท้องส่วนล่างของอีกฝ่ายอย่างแรง

เจ้าอันธพาลไม่คาดคิดว่าลู่ฉิวเยว่ คนที่อ่อนแอมาตลอดจะโหดร้ายถึงเพียงนี้ เขาคำรามออกมาอย่างขุ่นเคือง

“ลู่ฉิวเยว่! เธอตายแน่! เธอคิดจะฆ่าผัวตัวเองหรือไง เธอเป็นเมียฉันแล้ว! เราทั้งสองคนได้เสียกันในทุ่งข้าวโพด ทุกคนก็เห็นกันทั่ว!” หม่านตี้ตะโกน “ทุกคนดูสิ! ลู่ฉิวเยว่มีอะไรกับฉันแล้ว เธอยังไม่คิดจะยอมรับอีก!”

เดิมทีมีผู้คนมารวมตัวกันอยู่มากมายเพราะได้ข่าวว่ามีคนพยายามจะกระโดดบ่อน้ำฆ่าตัวตาย พอมีเสียงร้องตะโกนของเจ้าอันธพาลก็ยิ่งดึงดูดคนให้มารวมตัวกันเพิ่มมากขึ้น บางคนเริ่มซุบซิบและชี้ไม้ชี้มือมาบ้างแล้ว

ลู่ฉิวเยว่มองไปที่หม่านตี้อย่างเย็นชา “แกบอกว่าฉันเป็นเมียแกแล้วใช่ไหม?”

เธอจำได้ว่าในช่วงปี 1980 การข่มขืนถือเป็นอาชญากรรมร้ายแรง และยังเป็นช่วงเวลาที่มีการปราบปรามอย่างเข้มงวด มีบทลงโทษที่รุนแรงที่สุด

หม่านตี้เอ่ยอย่างหยาบคาย “ถูกต้อง”

ลู่ฉิวเยว่หัวเราะเยาะเย้ย “ทุกคนได้ยินไหม หม่านตี้บอกว่าฉันเป็นเมียมันแล้ว แต่ฉันมีคู่หมั้นอยู่แล้ว หม่านตี้จะมาเป็นผัวฉันได้อย่างไร คิดว่าฉันจะกระโดดบ่อน้ำตายทำไม ทุกคนฟังให้ดี! ไอ้สารเลวหม่านตี้คนนี้ข่มขืนฉัน! ทุกคนได้ยินกับหูแล้วนะ ช่วยเป็นพยานให้ฉันด้วย ฉันจะไปแจ้งความ ให้ตำรวจลากมันไปยิงเป้าให้ได้!”

เธอพูดพลางคว้าคอเสื้อหม่านตี้ จากนั้นมองไปที่พ่อแม่ของตนแล้วพูดว่า

“พ่อคะ แม่คะ พวกเราไปเรียกหัวหน้าหมู่บ้านดีกว่า! เรียกตำรวจมาด้วย! หนูจะทำให้มันต้องโทษประหาร!”

“ฉันจะไปหาหัวหน้าหมู่บ้าน ให้เขาเรียกตำรวจมาที่นี่! รับรองว่าแกถูกส่งไปยิงเป้าแน่!”

บิดาของลู่ฉิวเยว่หน้าแดงก่ำอย่างโกรธจัด เขาเดินโขยกเขยกไปที่กองทหารประจำหมู่บ้านด้วยไม้ค้ำช่วยพยุง

เมื่อได้ยินดังนั้น หม่านตี้ก็ตกใจใหญ่

การข่มขืนมีโทษถึงขั้นประหารชีวิตนี่หว่า!

และเมื่อครู่นี้ เขาก็เป็นคนตะโกนให้ทุกคนได้ยินเอง!

หลักฐานมัดตัวจนดิ้นไม่หลุดแล้ว!

“ลุงลู่! ลุงลู่ เดี๋ยวก่อน! ฉันผิดเอง! ฉันผิดไปแล้ว! ฉันโกหก! ฉันกับฉิวเยว่ไม่มีอะไรกันทั้งนั้น! วันนั้นฉันฉีกเสื้อผ้าของเธออย่างเดียว ฉันไม่ได้แตะต้องเธอแม้แต่ปลายนิ้วก้อยด้วยซ้ำ!” หม่านตี้รีบอธิบาย

ลู่ฉิวเยว่มองหม่านตี้อย่างเย็นชา ก่อนจะเอ่ยเสียงเย็น “เมื่อกี้แกไม่ได้พูดแบบนี้นี่ แกบอกว่าฉันเป็นเมียแกแล้วไม่ใช่เหรอ ทำไมตอนนี้ถึงไม่กล้ายอมรับแล้วล่ะ”

“ฉันได้ข่าวว่าการแต่งงานของเธอถูกยกเลิก ฉันก็แค่อยากให้เธอแต่งงานกับฉัน… ยกโทษให้ฉันด้วยเถอะนะ”

หม่านตี้พูดอย่างร้อนรน

“อยากให้ฉันยกโทษให้ใช่ไหม ได้! ตบปากตัวเองซะ แล้วสารภาพความจริงออกมาดัง ๆ ไม่งั้นฉันจะไปแจ้งตำรวจ!”

ลู่ฉิวเยว่ตะคอกอย่างไร้เยื่อใย หม่านตี้เป็นเพียงเหยื่อที่ถูกหลอกใช้ในเหตุการณ์ครั้งนี้เท่านั้น เขานึกว่าตนเองจะได้แต่งงานกับสาวงาม แต่ดูเหมือนจะต้องไปติดคุกแทนเสียแล้ว!

เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากตบหน้าตนเองพร้อมอธิบายว่า “ฉันเป็นคนสร้างเรื่องโกหกทั้งหมด! ไม่มีอะไรระหว่างฉันกับลู่ฉิวเยว่ทั้งนั้นแหละ! แท้จริงแล้วมันเป็นความคิดของลู่เจี๋ยหรงต่างหาก ลู่เจี๋ยหรงเป็นคนยุยงให้ฉันทำ…”

หลังจากได้ยินดังนั้น ทุกคนก็อยู่ในความโกลาหล

นั่นไง!

ลู่เจี๋ยหรงผู้นี้ต้องการขัดขวางการแต่งงานของลูกพี่ลูกน้องของตนเอง เธอจะได้กลายเป็นเจ้าสาวเสียเอง

ป้าสะใภ้ใหญ่ตระกูลลู่รีบพุ่งออกมาข้างหน้าพร้อมตวาดใส่หม่านตี้เสียงดังลั่น

“แกใส่ความพวกฉันเรอะ! เดี๋ยวฉันจัดการแกเอง! ฉันจะฉีกปากแกเป็นชิ้น ๆ เลยคอยดู!” แล้วป้าสะใภ้ใหญ่ลู่ก็เปิดศึกตะลุมบอนกับหม่านตี้ทันที สามีเธอก็เข้าร่วมด้วย ทั้งสองทุบหม่านตี้จนสภาพย่ำแย่ยับเยิน

เมื่อเห็นว่าคู่สามีภรรยาทั้งสองคนตีหม่านตี้จนอาการร่อแร่ คนที่เหลือก็กลัวว่าพวกเขาจะทุบหม่านตี้จนตายไปจริง ๆ

กลุ่มชาวบ้านจึงตัดสินใจเข้าไปห้ามปราม แต่หลังจากแยกพวกเขาออกจากกัน ทุกคนก็พบว่าหม่านตี้ได้ถูกทำร้ายจนสลบไปแล้ว

หลังจากที่เหตุการณ์กลับคืนสู่ความสงบ แม่ของลู่ฉิวเยว่ก็กำหมัด แต่ก็ไม่สามารถยับยั้งความโกรธที่พลุ่งพล่านในใจได้ เธอตะโกนใส่สะใภ้ใหญ่ตระกลูลู่ว่า “พี่สะใภ้! พี่อยากให้ฉิวเยว่แต่งงานกับหม่านตี้มาตลอด! เพราะว่าพี่อยากให้ลูกสาวของตัวเองแต่งงานกับคนดี ๆ แทนลูกของฉันสินะ พวกพี่มันไร้ยางอายมากเกินไปแล้ว!”

“ลูกเธอนั่นแหละผิด ลูกเธอประพฤติตัวผิดจารีตประเพณี แถมยังมารวมหัวกันใส่ร้ายลูกสาวฉันอีก!”

เมื่อเห็นว่าตนเถียงแม่ของลู่ฉิวเยว่ชนะไม่ได้ ป้าสะใภ้ใหญ่ก็รีบวิ่งออกมาข้างหน้าพร้อมเงื้อมือขึ้นจะตบทันที

ลู่ฉิวเยว่ก้าวไปข้างหน้า ยืนอยู่ตรงหน้ามารดาของตนเอง ก่อนจะยกขาของเธอขึ้นแล้วเตะป้าสะใภ้ล้มหน้าคะมำ “นี่แม่ฉันนะ ป้าจะมารังแกพวกฉันไม่ได้อีกต่อไปแล้ว!”

“นังเด็กเวรนี่! วันนี้ฉันจะฉีกเธอเป็นชิ้น ๆ!” ป้าสะใภ้พูดพร้อมกับลุกขึ้นด้วยความยากลำบาก แต่ก็ไม่ลืมที่จะระบายความโกรธของเธอใส่ลู่ต้าหนิว สามีของตนเองที่ยืนโง่อยู่อีกฟากหนึ่ง “ลู่ต้าหนิว มัวยืนหาพระแสงอะไรอยู่! ลูกสาวถูกคนอื่นใส่ร้าย เมียก็ถูกคนอื่นรังแกอยู่นะ!”