สะกิดหัวใจนายขี้เก๊ก - ตอนที่ 128 หายตัวไป

ภานรินทร์ยังไม่ไม่ทันตอบสนอง แขนที่รัดเข็มขัดนิรภัยกระแทกทีหนึ่ง ร้องส่งเสียงออกมา แต่ถูกธราเทพเหลือบมองอย่างเย็นชา จึงหุบปากไม่กล้าพูดอีก!

……

“คุณ คุณอย่าเข้ามานะ” ณัฐณิชาเวลานี้เหมือนจะได้ยินเสียงเต้นของหัวใจตัวเอง ข้างหูมีเสียงดังหึ่งๆ สมองของเธอไม่ฟังคำสั่งแล้ว ทำได้แค่เพียงก้าวถอยหลังไปเรื่อยๆ

เธอออกแรงบนมือ ข้อมือที่ขาวเนียนถูกรัดจนเป็นรอยแดง แต่ช่องว่างระหว่างเชือกนั้นใหญ่ขึ้นเรื่อยๆแล้ว

ณัฐณิชาถอยหลังไปด้วย คิดที่จะแก้มัดมือทั้งสองไปด้วย ไม่ว่าอย่างไร เธอที่เรียนศิลปะการต่อสู้แบบง่ายๆมารับมือกับรเณศผู้ชายไร้ประโยชน์ที่นั่งอยู่แต่ในสำนักงานทุกวันแบบนี้ถือว่ายังพอไหว ยิ่งกว่านั้นไอ้ผมทองที่ผอมอ่อนแอแบบนั้นเดิมทีก็ไม่น่ากลัวเลย

คิดแบบนี้ ณัฐณิชาก็บังคับตัวเองให้ใจเย็นๆ

ตอนนี้เธอทำได้แค่เพียงช่วยเหลือตัวเองเท่านั้น!

“อย่าเข้ามา? ฮ่าๆๆ……ณัฐณิชาผมขอเตือนคุณรีบดูสถานการณ์ตอนนี้ให้ชัดเจนด้วย คุณก็แค่ผู้หญิงชั้นต่ำคนหนึ่ง ปรนนิบัติผมเสร็จแล้ว บางทีผมอาจจะทำให้คุณมีความสุข ถ้าคุณยังไม่เห็นความหวังดีของผม ก็อย่าหาว่าผมลงมือกับคุณนะ?”

เห็นไอ้ผมทองวิ่งไปไกลแล้ว

รเณศถึงจะลูบจมูกเล็กน้อย เพิ่งคิดจะลงมือ ทันใดนั้นณัฐณิชาก็ดึงอย่างแรงจนมือทั้งคู่หลุดออกมา แล้วฟาดไปทางรเณศ ต่อมาก็วิ่งขึ้นไปบนรถจะขับรถหนีไป

แต่ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกลับรวดเร็วกว่าที่คิด รเณศตอบสนองใช้สองมือคว้าสองขาของณัฐณิชาเอาไว้ ลากลงมาจากรถทันที “ยัยคนชั้นต่ำ ยังคิดจะหนี?”

“ปล่อยนะ! รเณศคุณไม่ตายดีแน่!”

ณัฐณิชากัดฟันก่นด่า ตอนนี้เธอแค่รู้สึกว่ารเณศเป็นไอ้สารเลวจริงๆ!

“ผมจะไม่ตายดี? ได้สิ ถ้าผมตกนรกผมก็จะลากคุณไปด้วยกัน!” รเณศแสยะยิ้ม ดึงณัฐณิชาลงมาจากรถแล้วพลิกตัวกดเธอลงไป

ณัฐณิชาถูกเขากดไว้ใต้ร่าง นัยน์ตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและไร้หนทาง…

“รเณศ คุณปล่อยฉันนะ คุณจะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้!”

“ถุย! คุณมันผู้หญิงต่ำๆ ถ้าไม่ใช่เพราะคุณผมก็ไม่ต้องตกงาน คุณต้องรับผิดชอบ!” รเณศหัวเราะหึ คิดถึงที่ตัวเองถูกออกจากงานก็คับแค้นใจมาก คว้าเสื้อผ้าของณัฐณิชา ฉีกดึงออก…..