วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 342 ธัชชัยเมาแล้ว

ตอนที่ 342 ธัชชัยเมาแล้ว

Richbabyที่มีแสงสีดูน่าตื่นตาตื่นใจ

ตอนนี้เป็นช่วงพลบค่ำ โสธรและวิศาลจัดฉากเป็นว่าจะต้อนรับ

สุดท้ายวิศาลคุยเรื่องสมัยก่อนกับธัชชัย

ก็ถือว่าเป็นการ “เช็คบิล”

ตอนนั้นที่ไปช่วยพวกเขาสองพี่น้อง วิศาลต้องฝ่าอันตรายเข้าไป ถ้าหากผิดพลาดอะไรไป หรือช้ากว่านี้ เขาก็คงเสียชีวิตกลางกองไฟไปพร้อมกับพี่น้องตระกูลศรีทอง

“จะต้องพูดแบบนี้กับฉันนะ งั้นฉันสมมุติให้ฟัง ถ้าตอนนั้นคนที่ฉันช่วยออกมาเป็นพี่ของนาย แล้วคนที่ถูกเผาในวันนั้นเป็นนาย นายคิดว่า ทุกวันนี้จะเป็นยังไง?”

วิศาลเล่าเรื่องสมมุติให้ธัชชัยฟัง ให้เขาไปคิดเอง จากสมองของเขาน่าจะพอคิดได้

ธัชชัยนิ่งไปชั่วครู่ แล้วจึงพูดขึ้น “อย่างน้อยวิญญาณของฉันจะไปอย่างสงบ!”

วิศาลหัวเราะ “สงบ? จะสงบได้ยังไงกัน?”

“ยังไม่ต้องพูดถึงว่านายถูกเผาจนเป็นอย่างนั้น พี่นายจะสลายจนถึงขนาดไหน การกระทำที่เลือดเย็นนั้นที่กำจัดพี่น้องตระกูลศรีทองได้ทีเดียวสองคน! นายทั้งสองคนก็จะตายไปพร้อมๆกัน! คนนึงถูกบังคับตาย อีกคนตายเพราะตัวเอง!”

“ผลลัพธ์ก็จะเป็นอย่างที่ฉันพูด และแน่นอนว่าโสธรจะไม่อยู่เฉย พวกเราต้องการเก็บพวกนายไว้ แต่พวกนายจะยอมรับความช่วยเหลือจากพวกไหม? กลัวว่าตอนนั้น พวกนายจะยอมตายเสียมากกว่า เห็นหน้าพวกฉัน”วิศาลวิเคราะห์เรื่องราว แล้วเทค็อกเทลลงในแก้วให้ธัชชัย ธัชชัยก็ต้องยอมรับ ว่าสิ่งที่วิศาลพูดนั้นคือความจริงทั้งหมด และทุกคำพูดนั้นตรงใจเขา!”ถ้าหากช่วยวรพล แล้วธัชชัยต้องกลายเป็นคนที่ช่วยตัวเองไม่ได้ เกรงว่าสถานการณ์คงจะแย่กว่านี้นิสัยสามารถตัดสินชะตาชีวิตได้!จากนิสัยใจคอของธัชชัย เขาไม่ได้มีความอดทนขนาดวรพล นอกจากวรพลแล้ว เขาก็ไม่มีห่วงใดๆอีก ดังนั้นการที่เขาจะฆ่าตัวตายเป็นเรื่องที่เกิดได้ง่ายมากธัชชัยรับแก้วค็อกเทลมา แล้วดื่มมันหมดภายในอึกเดียว ไม่ได้แสบคอเหมือนเหล้าในก่อนหน้านี้ ค็อกเทลมีความเข้มข้นมากกว่า และจี๊ดขึ้นสมองของธัชชัยเขารู้สึกว่าหัวตัวเองหนักขึ้นเรื่อยๆ เขาอยากนอนมากๆ ไม่อยากจะสนใจอะไรทั้งนั้น ไม่ต้องการจะคิดอะไรทั้งนั้น ปลดปล่อยสิ่งวุ่นวายทั้งหมดในหัว แล้วดื่มเหล้าอย่างสะใจ!วิศาลประคองธัชชัยเอาไว้ มีเพียงคนร่างใหญ่อย่างเขาเท่านั้นจึงจะรับน้ำหนักของธัชชัยไว้ได้“ธัชชัย นายเหนื่อยเกินไป พักผ่อนเสียบ้าง อย่าฝืนตัวเองมากเกินไป นายจะบ้าอยู่แล้วรู้ไหม?” วิศาลพูดพลางถอนหายใจธัชชัยไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไร เพราะเขาเมาแล้วโสธรกลับมาจากด้านนอก เห็นเพียงวิศาลที่นั่งโอบธัชชัยที่ไม่รู้เรื่องเสียแล้วเขารีบปิดตา “ตายแล้ว ฉันไม่เห็นอะไรทั้งนั้น!”หลังจากที่วรพลรักษาตัวเสร็จหนึ่งวัน กลับถึงบ้านศรีทองเป็นเวลาหกโมงเย็น ธัชชัยกลับไม่อยู่มีเพียงวัจสาที่นั่งอยู่ในห้องรับแขก ในมือหยิบเค้กที่ป้าอ้อยทำเสร็จเรียบร้อย นุ่มพอดีคำ เหมาะแก่การเป็นของหวานของวรพลและกนิษฐาอยู่กับวรพลอย่างลำบากมากทั้งวัน แค่เพียงนำเครื่องติดตามใส่ไว้ในกระเป๋าของวัจสา เธอก็สามารถอยู่โรงพยาบาลได้ทั้งวันวรพลรู้สึกเป็นห่วงกนิษฐาที่คอยดูแลเขามาทั้งวัน “กนิษฐา เธอหิวแล้วใช่ไหม? วัจสาเพิ่งทำของว่างเสร็จ เธอลองชิมดูสิ?”“วัจสา ธัชชัยล่ะ? กลับมารึยัง?”แต่กนิษฐาไม่แม้แต่จะสนใจเค้กและคำพูดของวรพล เธอสนใจแค่ธัชชัยอยู่หรือไม่ มองไปรอบๆก็ไม่เจอเขาวัจสารู้สึกว่าเธอรู้อยู่แล้วแต่ยังแกล้งถาม ถ้าหากธัชชัยกลับมาแล้ว เขาจะไม่ออกมารับพี่ชายสุดที่รักของเขาได้อย่างไรล่ะ?วัจสาแบ่งเค้กออกเป็นสองชิ้น แล้วป้อนให้วรพลกินชิ้นหนึ่ง แล้วตอบกลับด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ธัชชัยยังไม่กลับมา คิดว่าน่าจะใกล้กลับมาแล้วล่ะ”“กล้าพูดว่ารักพี่ชายมาก ขนาดพี่ชายกลับมายังไม่อยู่เลย!” กนิษฐาเดินวนไปมาในห้องรับแขกอย่างไม่พอใจ แล้วมองไปที่ประตูห้องรับแขกเป็นระยะๆ เหมือนกับกำลังรอให้เขากลับมาวรพลกินเค้กพลางคิดถึงแต่เรื่องของกนิษฐา รู้สึกยานัก เพราะผู้หญิงที่เขารักนั้นเฝ้าหาแต่น้องชายของเขาเหมือนกับเค้กรสหวานนั้นพลันเปลี่ยนเป็นรสขมขึ้นมาทันที“กนิษฐาไม่ต้องรีบหรอก ธัชชัยใกล้กลับมาแล้ว” วรพลพยายามพูดปลอบกนิษฐามองดูท่าทางของวรพล วัจสาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกสงสารเขาหรือตอนนี้เขายังดูไม่ออกถึงความผิดปกติระหว่างกนิษฐากับธัชชัยหรือ? คนที่กนิษฐาชอบไม่ใช่เขา แต่เป็นวรพล เขาจะไม่รู้เหรอ?ความคิดของเขาละเอียดอ่อน แค่มีความอดทนมากกว่าคนทั่วไปเท่านั้นเอง“กนิษฐา กินเค้กก่อนเถอะ เขาอาจจะกำลังกลับมาก็ได้ นี่เป็นช่วงรถติดหลังเลิกงานนะ อาจจะรถติดอยู่” วัจสาสงสารที่วรพลต้องมาทุกข์แทนกนิษฐา เธอจึงพูดปลอบใจกนิษฐาแทนถ้าหากกนิษฐามีความสุข วรพลก็จะมีความสุข