ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - ตอนที่ 2461 เกิดเรื่องที่ไม่คาดฝันขึ้น + ตอนที่ 2462 ช้ากว่าหนึ่งก้าวเสมอ

ตอนที่ 2461 เกิดเรื่องที่ไม่คาดฝันขึ้น

เสี่ยวเป่านั่งยองลง ไม่นานก็มีหนูตัวน้อยวิ่งออกมา ดวงตาสีดำที่เหมือนเมล็ดถั่วมองไปรอบ ๆ ช่างน่ารักเสียจริง

“เอาสิ่งนี้ให้กับผู้ชายด้านนอกที่มีกลิ่นตัวเหมือนฉันนะ!”

เสี่ยวเป่ามัดกระดาษแผ่นเล็ก ๆไว้กับข้อเท้าของเจ้าหนูตัวน้อย เล่อเล่อช่วยเขาดูต้นทาง แต่ต่อให้มีคนเห็นก็คงนึกว่าสองคนพี่น้องกำลังเล่นหยอกเย้ากันอยู่

หนูตัวน้อยร้องเสียงจี๊ด ๆแล้วรีบวิ่งจากไปอย่างรวดเร็ว เพียงชั่วครู่มันก็เจอเฮ่อเหลียนเช่อบริเวณใกล้ ๆตัวบ้าน

เฮ่อเหลียนเช่อแกะกระดาษที่มัดอยู่ตรงข้อเท้าเจ้าหนูออก กวาดตาอ่านเพียงแวบเดียวก็ฉีกกระดาษทิ้งจนกลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยปลิวว่อนไปตามสายลม เขาหยิบเนื้อตากแห้งออกจากกระเป๋า ฉีกเป็นชิ้นเล็ก ๆชิ้นหนึ่งส่งให้เจ้าหนูแล้วเขาก็กินส่วนที่เหลือเองจนหมด

ต่อให้ถูกส่งตัวไปแล้วและไม่มีความเคลื่อนไหวใด ๆ เขาก็แทบจะทนไม่ไหวอยากจะเข้าไปจัดการพวกสารเลวนั่นให้ตายไปซะ!

ท้องฟ้ามืดมิด เมืองที่เคยคึกคักพลันเงียบสงบลงแต่ในบ้านกลับยังครึกครื้น พวกเสี่ยวเป่าถูกปลุกให้ตื่นแล้วพาขึ้นรถไป

เสี่ยวเป่ายังคงลังเล ไม่รู้ว่าควรช่วยผู้หญิงห้าคนนี้ไหม หากถูกส่งตัวไปจริง ๆเกรงว่าคงจะช่วยออกมาไม่ได้แล้ว แต่ว่าห้าคนนี้เป็นพวกเนรคุณ ถ้าเขาเข้าไปช่วยจะเหมือนเรื่องชาวนากับงูเห่าไหมนะ?

เสี่ยวเป่าที่อายุเพียงหกขวบรู้สึกทำตัวไม่ถูก ขบคิดจนปวดศีรษะ เขาจะช่วยดีไหมนะ…

ถ้าช่วยก็เหมือนชาวนากับงูเห่า!

ถ้าไม่ช่วยเขาก็ทำไม่ลง!

อากาศเริ่มมีความชื้นสูงและกลิ่นเค็ม ใจของเสี่ยวเป่าเต้นตึกตักเพราะใกล้จะถึงริมหาดแล้ว ช่างเป็นช่วงเวลาคับขันเหลือเกิน

“เล่อเล่อ…จะช่วยพี่สาวพวกนั้นดีไหม?” เสี่ยวเป่าคิดไม่ออกแล้วจริง ๆจึงทำได้เพียงต้องขอความช่วยเหลือจากเล่อเล่อ

“ไม่ช่วย…พวกเธอเป็นคนเลว!” เล่อเล่อตัดสินใจอย่างเด็ดขาดพลางจ้องไปที่ห้าสาวอย่างรังเกียจ เกลียดคนเลวที่สุด!

“พวกเธอไม่ใช่คนเลว” เสี่ยวเป่าทำสีหน้าไม่ถูก คิดว่ามาตรฐานการแยกแยะคนดีและคนเลวของน้องสาวง่ายดายเกินไป

เล่อเล่อทำปากจู๋อย่างไม่พอใจ “ก็พวกเธอเป็นคนเลว พวกเค้าคิดจะทำร้ายพี่ชาย คนนิสัยไม่ดี!”

ฮึ พี่ชายอุตส่าห์ให้พวกเธอกระโดดลงจากรถแล้วแต่พวกเธอกลับไม่กระโดดเองแล้วยังจะมาใส่ร้ายอีก เลวมาก!

เสี่ยวเป่าใจกระตุกวูบ เล่อเล่อพูดถูก คนเหล่านี้เคยเนรคุณมาครั้งหนึ่งแล้ว ดังนั้นอาจจะมีครั้งที่สองก็ได้ ไม่สมควรที่จะช่วยจริง ๆ น้องสาวนี่แหละมองขาดที่สุด!

“ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ช่วย เชื่อเล่อเล่อนะ”

เล่อเล่อหัวเราะคิกคักอย่างมีความสุขแล้วเชิดหน้าขึ้นอย่างภูมิใจ เทลูกอมออกจากน้ำเต้าหยกยัดให้เสี่ยวเป่า แล้วยังแบ่งให้เสวี่ยเสวี่ยด้วย จากนั้นถึงค่อยกินเองเม็ดหนึ่ง

พวกผู้หญิงทั้งห้าคนคงคิดไม่ถึงว่าเพราะความเห็นแก่ตัวและความขี้ขลาดของพวกเธอจึงทำให้พลาดโอกาสครั้งสุดท้ายที่จะหนีไปได้

บางครั้งโอกาสก็จะหายไปในพริบตาท่ามกลางความมืดมิดเช่นนี้แหละ!

รถจอดลง ลมทะเลที่เต็มไปด้วยความชื้นพัดเอื่อย ๆ พวกเสี่ยวเป่าถูกเอาตัวลงจากรถ ด้านหน้าเป็นทะเลอันกว้างใหญ่ นอกจากนี้แล้วยังมีเรือบรรทุกสินค้าขนาดใหญ่จอดอยู่ เล่อเล่อรู้สึกตื่นเต้นกับการเดินทางครั้งใหม่ ดวงตาจึงเป็นประกายลุกวาว

แต่แล้วกลับเกิดเรื่องที่ไม่คาดฝันขึ้น!

“หมากับกระรอกเอาขึ้นเรือไม่ได้ โยนลงทะเลไปซะ!” พอคนที่อยู่บนเรือบรรทุกสินค้าเห็นเสวี่ยเสวี่ยและฉิวฉิวก็แสดงสีหน้ารังเกียจ

เล่อเล่อรีบกอดเสวี่ยเสวี่ยกับฉิวฉิวไว้แน่นมองคนที่จะมาจับพวกมันอย่างหวาดระแวงพร้อมกรีดร้องเสียงดังว่า “ห้ามโยนเพื่อนของฉันนะ!”

เสี่ยวเป่าพลันชะงักรีบเข้าไปขวางด้านหน้าเล่อเล่อไว้อ้อนวอนว่า “คุณลุง ขอร้องเถอะครับ อย่าโยนพวกมันทิ้งเลยนะครับ พวกมันเชื่องมาก ไม่ก่อเรื่องแน่นอน…”

ขณะที่เขาพูดไปก็พยายามลอบสะสมพลังไปจึงมีหยาดเหงื่อเม็ดเล็ก ๆผุดตามหน้าผาก ดวงตาของเขาเหมือนดวงดาวบนท้องฟ้าแต่ดูลึกล้ำราวกับมีมนต์สะกด ทุกคนที่มองตาเขาสติจะค่อย ๆเลือนราง แววตาก็จะค่อย ๆพร่าเบลอ

“โอเค…ถ้าอย่างนั้นก็เอาขึ้นเรือเถอะ…เร็วเข้า ให้มันเร็ว ๆหน่อย!”

คนที่คัดค้านอย่างรุนแรงก่อนหน้านี้กลับคำพูดในชั่วขณะอย่างเห็นได้ชัดจนทำให้ชายหนุ่มสูบไปป์ที่เป็นคนมาส่งเองถึงกับเกิดข้อสงสัย

……………………………………….

ตอนที่ 2462 ช้ากว่าหนึ่งก้าวเสมอ

ชายหนุ่มสูบไปป์มองเสี่ยวเป่าอย่างสงสัย เขารู้ดีกว่าใครว่ากัปตันเรือลำนี้เกลียดสัตว์มากขนาดไหน โดยเฉพาะสัตว์ที่มีขน เหตุใดถึงถูกโน้มน้าวได้ง่ายได้ขนาดนี้?

เขานึกถึงเหตุการณ์ของตัวเขาเองที่เคยเกิดขึ้นคล้าย ๆกันขึ้นมา แต่จนถึงตอนนี้เขาก็ยังนึกไม่ออก มีเรื่องอะไรที่เขาลืมไปกันยะ!

บ้าเอ๊ย!

ชายหนุ่มที่สูบไปป์ตบหน้าผากของตนอย่างนึกรำคาญใจ หลายวันมานี้เขารู้สึกกระวนกระวายใจแต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทุกอย่างปกติมาก เขาเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องระแวงสงสัยเช่นนี้!

แต่ทว่าชายหนุ่มกลับมักรู้สึกว่าเสี่ยวเป่าดูแปลก ๆ เขานึกเสียดายที่จะส่งตัวเสี่ยวเป่าไป น่าจะเก็บไว้ศึกษาดูก่อน

พวกเสี่ยวเป่าต่างขึ้นเรือเรียบร้อยแล้ว เรือค่อย ๆห่างออกจากฝั่งไปจนภาพเล็กลงเรื่อย ๆ…

“แย่แล้ว…รีบเรียกพวกเขากลับมา บ้าเอ๊ย เด็กผู้ชายคนนั้นต้องมีอะไรแน่!”

ความคิดของชายหนุ่มสูบไปป์กระจ่างขึ้นมาในทันที ปัญหาที่เขาคิดวนเวียนซ้ำไปซ้ำมาถูกคลี่คลาย สิ่งที่เขาคาดเดานั้นถูกต้องทั้งหมด เสี่ยวเป่าคือตัวปัญหาใหญ่

ลูกน้องต่างยืนอึ้ง ไม่เข้าใจว่าหัวหน้ากำลังร้องโวยวายเรื่องอะไร เด็กผู้ชายวัยหกขวบจะมีปัญหาอะไรได้?

“บ้าเอ๊ย…เราทุกคนต่างโดนเจ้าเด็กนี่หลอกเข้าแล้ว…ยิงปืนส่งสัญญาณเตือน!” ชายหนุ่มสูปไปป์ควักเอาปืนส่งสัญญาณออกมา ตอนนี้มีเพียงแค่วิธีนี้เท่านั้นที่จะทำให้เรือบรรทุกสินค้าหันหัวเรือกลับมาได้

ถ้าสินค้าชุดนี้มีปัญหาสำนักงานใหญ่ต้องไม่ไว้ชีวิตเขาแน่ เขาจำเป็นต้องจับเสี่ยวเป่ากลับมาเพราะจะปล่อยให้ภัยร้ายเข้าไปอยู่ในสำนักงานใหญ่ไม่ได้

เสียงปืนดังขึ้นแล้ว…

แต่ทว่าคนที่ล้มลงไปกลับเป็นชายหนุ่มสูบไปป์ เพียงนัดเดียวยิงเข้าทางท้ายทอยทะลุผ่านด้านหน้าและตายในทันที

ลูกน้องหลายคนต่างพากันแตกตื่นแต่เฮ่อเหลียนเช่อไม่ได้ให้เวลาพวกเขานานนัก เสียงปืนที่ดังก้องกังวานดังเหมือนเสียงประทัด ไม่ถึงหนึ่งนาทีพวกเขาทุกคนต่างล้มลงซึ่งล้วนแต่เป็นการยิงทะลุผ่านศีรษะทั้งนั้น

เฮ่อเหลียนเช่อเดินเข้ามาเตะศพที่นอนแน่นิ่งสองสามที จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรออก “ฉันจะไปปกป้องลูกชายและลูกสะใภ้ฉันแล้ว เรื่องที่เหลือนายจัดการต่อให้ด้วย…”

เขาสวมชุดดำน้ำแล้วกระโดดลงไปในทะเล และด้วยความช่วยเหลือจากเพื่อนโลมาทั้งหลาย ในที่สุดเขาก็สามารถตามเรือบรรทุกสินค้าได้ทันท่วงที เฮ่อเหลียนเช่อปีนขึ้นไปบนเรืออย่างระมัดระวัง เรือลำนี้มีขนาดใหญ่ ดังนั้นเขาจึงสามารถหาที่ซ่อนตัวได้ไม่ยาก

การเดินทางครั้งนี้อาจจะต้องข้ามมหาสมุทรแอตแลนติก ต่อให้ได้ความช่วยเหลือจากเหล่าเพื่อนโลมา เขาก็คงจะว่ายน้ำไปไม่ไหว ฉะนั้นคอยปกป้องอยู่บนเรือดีกว่า!

ไม่นานเฮ่อเหลียนเช่อก็สามารถหาที่ซ่อนตัวได้ เขานั่งลงพักผ่อนครู่หนึ่งเพราะเมื่อกี้เพื่อที่จะให้ตามเรือลำนี้ทัน เล่นทำเขาเหนื่อยไม่น้อย พอได้ยินเสียงคลื่นซัดสาดนอกเรือ เฮ่อเหลียนเช่อก็นึกถึงเหมยซูหานขึ้นมาอีกครั้ง ความขมขื่นพลันถาโถมเข้ามาในใจ

ถ้าเหมยซูหานยังอยู่ เขาคงไม่จำเป็นต้องมาเป็นทั้งพ่อและแม่แบบนี้ แล้วยังต้องหาสะใภ้ให้ลูกชายอีก คอยกังวลใจเหมือนแม่แก่ ๆคนหนึ่ง…

เหมยซูหานอยู่ที่ไหนกันนะ?

ทางด้านเหยียนหมิงต๋ายังไม่ทันถามได้ความอะไรเฮ่อเหลียนเช่อก็ชิงวางสายไปก่อน ผ่านไปสักพักเขาถึงเพิ่งได้สติขึ้นมาจึงก่นด่าด้วยความโกรธ “หลานสาวของฉันไปเป็นลูกสะใภ้นายตั้งแต่เมื่อไรฮะ น่าไม่อายจริง ๆ!”

เมื่อมาถึงชายหาดความโกรธของเหยียนหมิงต๋าก็ทวีเพิ่มขึ้น ไอ้สารเลวนี่มีความสุขเสียจริงแค่ฆ่าคนแล้วก็สะบัดก้นหนีไปทิ้งความลำบากให้เขามานั่งเก็บกวาดต่อ!

เหยียนหมิงต๋าไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงช้ากว่าเฮ่อเหลียนเช่อหนึ่งก้าวเสมอเลย?

ทั้ง ๆที่เฮ่อเหลียนเช่อทำงานคนเดียวแต่เขากลับมีลูกน้องมากมายคอยตามช่วยเหลืออยู่!

เหยียนหมิงต๋าที่คิดอย่างไรก็คิดไม่ออกโทรหาพี่ชายรายงานข่าวคราวให้ฟัง ตอนท้ายจึงอดไม่ได้ที่จะเล่าถึงความฉงนสงสัยของเขาเองไปด้วย

เหยียนหมิงซุ่นรู้คำตอบในทันที เสี่ยวเป่าและเฮ่อเหลียนเช่อน่าจะมีวิธีการติดต่อลับเฉพาะกัน ดังนั้นเฮ่อเหลียนเช่อจึงสามารถไปถึงก่อนได้ทุกครั้ง เขาจึงวางใจมากยิ่งกว่าเดิม

ความสามารถของเฮ่อเหลียนเช่อพอ ๆกับเขา ในเมื่อมีเขาคอยตามปกป้องอย่างลับ ๆ เล่อเล่อจะต้องปลอดภัยอย่างแน่นอน!

……………………………