ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - ตอนที่ 1840 คนเมาล้มนอนบนตักคนงาม + ตอนที่ 1841 เตรียมตัวแต่งงาน

ตอนที่ 1840 คนเมาล้มนอนบนตักคนงาม

เหยียนหมิงซุ่นพูดไปพลางใช้มือนวดขมับข้างศีรษะไป ช่วงนี้ไม่เคยพักการใช้สมองเลย คนแข็งแกร่งอย่างเขาก็ชักรู้สึกเหนื่อยล้าขึ้นมาบ้างแล้ว

เหมยเหมยรีบลุกให้เหยียนหมิงซุ่นหนุนบนตักเธอก่อนจะนวดให้เขาเบา ๆ “ดีขึ้นบ้างไหม?”

“อืม…สบายขึ้นเยอะเลย…”

นอนหนุนตักนุ่มของเหมยเหมยทำให้เหยียนหมิงซุ่นรู้สึกผ่อนคลายไปทั้งตัวบวกกับมีคนงามคอยบริการนวดให้แบบนี้แล้วจะยังรู้สึกเหนื่อยล้าอะไรได้อีก กระชุ่มกระชวยเสียมากกว่า

มิน่าคนโบราณถึงบอกว่าเมาแล้วล้มนอนบนตักคนงาม!

ที่พูดมาเพราะเคยประสบมาเองสินะ

เหมยเหมยเม้มปากพลางยิ้มอย่างได้ใจแต่มือกลับตั้งใจนวดมากขึ้น เอ่ยถาม “งั้นพี่คิดว่าเสียวเป่าที่เฉินหมิงพูดหมายถึงอะไร?”

เหยียนหมิงซุ่นเพิ่งคิดจะอ้าปากบอกความคิดเขาออกไป แต่คำพูดที่จุกอยู่ในลำคอกลับถูกกลืนลงไปอย่างแรง ตกใจจนเหงื่อแทบแตก เกือบไปแล้ว!

เหมยเหมยไม่รู้เรื่องกู่ตัดสวาท เมื่อกี้เขาเกือบหลุดปากพูดออกไปแล้วเชียว คนงามคืออาวุธบั่นทอนสติจริง ๆ คราวหลังเขาต้องระวังตัวหน่อยแล้ว

“เปล่า…เมื่อกี้พี่แค่พูดไปงั้น ๆแหละ น่าจะเพราะพี่คิดมากเกินไป ลุงหมิงเขาอาจจะแค่คิดถึงลูกชายแล้ว…” เหยียนหมิงซุ่นพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง

เหมยเหมยมองเขาด้วยความสงสัย มักรู้สึกว่าเขามีเรื่องปิดบังตนอยู่ “ที่รัก…พี่มีเรื่องปิดบังฉันใช่ไหม…”

เสียงอ่อนหวานหยดย้อยทำให้เหยียนหมิงซุ่นรู้สึกผิดหน่อย ๆ เพราะเขาปิดบังเธอจริง ๆ แต่เขาไม่อยากให้เหมยเหมยเป็นห่วง หากยายตัวแสบรู้ว่าเขาถูกพิษกู่ตัดสวาทที่อาจจะไม่สามารถมีลูกได้ตลอดชีวิตไม่รู้จะร้องไห้หนักแค่ไหน!

“ไม่มีจริงเหรอ? พี่ไม่ได้โกหกฉันแน่นะ?” เหมยเหมยโน้มตัวลงมาเป่าลมใส่หูเขาอย่างซุกซน

เหยียนหมิงซุ่นหลับตาลงพูดเสียงแน่วแน่ว่า “ไม่มี…”

“โกหกฉันคือลูกหมานะ…เมื่อก่อนพี่เคยพูดไว้!” เหมยเหมยพูดหยอกเย้าพร้อมเสียงหัวเราะคิกคัก

เหยียนหมิงซุ่นพลิกตัวอย่างเร็วกดให้เธออยู่ใต้ร่าง ยกยิ้มมุมปากแล้วมองด้วยสายตาร้อนแรง “งั้นเธอก็คือลูกหมาตัวเมีย…”

ช่วงนี้งานยุ่งจนไม่มีเวลาทำเอาเขาอัดอั้นแทบตาย ในเมื่อยายตัวดียังแรงดีแบบนี้ก็ขอทำสักรอบแล้วกัน!

“นิสัยไม่ดี…พี่ต่างหากหมาตัวผู้ตัวใหญ่…” เหมยเหมยยิ้มขวยเขินคอยหนีการจู่โจม แต่จะหนีใครบางคนที่กลายร่างเป็นหมาป่าไปแล้วได้อย่างไร ไม่นานก็ถูกถอดเสื้อผ้าจนเกลี้ยง

“หมาตัวผู้ตัวใหญ่กับลูกหมาตัวเมีย…เหมาะสมกันที่สุด…”

“คนนิสัยไม่ดี…”

……

สนุกสนานสุดเหวี่ยงกันตลอดคืน

เช้าวันรุ่งขึ้นเหมยเหมยที่ยังหลับเป็นตายถูกเหยียนหมิงซุ่นอุ้มขึ้นเฮลิคอปเตอร์ที่หลับสนิทตลอดทางเหมือนหมูตัวน้อยกระทั่งถึงเมืองหลวงก็ยังไม่ตื่น มุมปากยังมีน้ำใส ๆติดอยู่

เหยียนหมิงซุ่นมองภรรยาตัวเองอย่างระอาแต่ใจอ่อนยวบเป็นของเหลว ไม่ปลุกเธอแล้วอุ้มเธอลงจากเครื่องก่อนจะขับรถกลับบ้าน

“ลูกหมูขี้เกียจ…นอนเก่งกว่าหมูอีกนะเธอเนี่ย!”

เหยียนหมิงซุ่นกระซิบข้างหูเหมยเหมยที่นอนหน้าแดงระเรื่อเสียงเบา เหมยเหมยส่งเสียงอู้อี้อย่างไม่พอใจทีหนึ่งแล้วพลิกตัวหลับต่อ

ความจริงเธอเองก็ไม่ได้หลับสนิทมากเพราะรู้สึกตัวตลอดที่ขึ้นเครื่องลงเครื่อง แต่เธอคร้านจะตื่นในเมื่อมีเหยียนหมิงซุ่นอยู่เคียงข้าง ต่อให้เธอจะหลับข้ามวันข้ามคืนก็ไม่เป็นไร

ใครให้เจ้าหมอนี่ทรมานเธอทั้งคืนกันเล่า!

ยังมีหน้าบอกเธอว่าเป็นหมูอีก!

เชอะ!

เหยียนหมิงซุ่นไม่มีเวลาพักผ่อน เขาต้องรีบไปรายงานนายใหญ่ ปัญหาฮ่องกงเป็นเรื่องติดค้างใจนายใหญ่มาโดยตลอด เขาจะชักช้าไม่ได้

ณ เรือนรับรองสักแห่งในเมืองหลวง

เฮ่อเหลียนเช่อได้รับข่าวแจ้งจากลูกน้องก็โกรธจนเขวี้ยงแก้วน้ำชาแตกไปหนึ่งใบ นั่นทำเอาลูกน้องสะดุ้งตัวโยนไม่กล้าหายใจเสียงดัง

‘โอหยางซานซาน’ ที่อยู่สุขสบายเกินไปถูกเรียกตัวกลับมา พอก้าวเท้าเข้าห้องถึงรู้สึกถึงความผิดปกติ ยังไม่ทันปริปากก็มีแส้ฟาดลงมาทำให้ตัวแสบร้อนเหมือนโดนไฟเผา ‘โอหยางซานซาน’ กัดฟันแน่นไม่กล้าส่งเสียงร้อง

…………………………………………..

ตอนที่ 1841 เตรียมตัวแต่งงาน

เฮ่อเหลียนเช่อโยนหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่งไว้ใต้เท้า ‘โอหยางซานซาน’ พลางถามเสียงเย็นชา “นี่หรือคือผลลัพธ์ในฮ่องกงของเธอ?”

‘โอหยางซานซาน’ ใจดิ่งลงเหวรีบก้มเก็บหนังสือพิมพ์ขึ้นมา หนังสือพิมพ์รายวันของฮ่องกงที่พาดหัวข่าวไว้อย่างเด่นชัดว่าพี่น้องร่วมสาบานโจวจื่อหัวอย่างสวี่ก่วงเซิงเสียชีวิตที่บ้านชู้รักอย่างน่าประหลาดในเวลาเช้ามืดเมื่อสามวันก่อน โจวจื่อหัวกล่าวอย่างเจ็บปวดปนว่าจะตามหาฆาตกรตัวจริงเพื่อล้างแค้นให้พี่น้องคนสนิทของตน

“ทำไมโจวจื่อหัวยังไม่ตาย? ทั้ง ๆที่เขาโดนฉันวางยาพิษไปแล้ว ถึงตอนนี้ไม่ตายก็ต้องมีสภาพปางตายสิ”

‘โอหยางซานซาน’ ไม่กล้าเชื่อในสิ่งที่เห็น เธอมั่นใจต่อยาพิษที่ตนคิดค้นขึ้นมาอย่างมาก ครั้นตอนอยู่ที่ประเทศอเมริกาเธอใช้ยาพิษชนิดนี้ฆ่าเศรษฐีในท้องที่ตายไปหลายคนเพราะเศรษฐีพวกนี้ไม่เชื่อฟัง หากมีชีวิตต่อไปสู้ตายเสียยังดีกว่า

สิ่งสำคัญที่สุดคือ–

เธอชอบความรู้สึกตอนได้ฆ่าคน

โดยเฉพาะเห็นคนที่มีความสุขร้องโอดครวญอย่างเจ็บปวดในบ่อโคลนที่พยายามปีนป่ายเท่าไรก็ไม่สำเร็จ อย่าให้ต้องบอกเลยว่าเธอมีความสุขแค่ไหน!

“ฉันดูแค่ผลลัพธ์ ขั้นตอนจะเป็นอย่างไรฉันไม่สนใจ อู่เยวี่ย…เธอทำให้ฉันผิดหวังมาก!” เสียงเย็นยะเยือกของเฮ่อเหลียนเช่อปักลงกลางใจเธอราวกับปลายมีดที่แหลมคม

โอหยางซานซานตัวปลอมคนนี้ก็คืออู่เยวี่ยที่ควรจะตายไปเมื่อสามปีที่แล้วนั่นเอง

หลังจากเธอถูกเหมยเหมยผลักตกจากตึกชั้นสี่ เธอไม่ได้หยุดหายใจในทันทีแต่กลับอยู่ในสภาพแกล้งตาย คนทั่วไปดูไม่ออกมีแต่จะคิดว่าเธอตายไปแล้ว แต่เฮ่อเหลียนเช่อแค่สัมผัสโดนร่างกายอู่เยวี่ยก็รู้ว่าเธอยังมีโอกาสรอด

ตอนนั้นเฮ่อเหลียนเช่อก็เริ่มสนใจในตัวอู่เยวี่ยขึ้นมาดังนั้นเขาเลยเสียแรงช่วยอู่เยวี่ยเอาไว้ เขาสั่งให้ลูกน้องหาศพอื่นมาปลอมตัวเป็นอู่เยวี่ยเพื่อตบตาเหยียนหมิงซุ่น

ภายหลังเขาได้รักษาแผลบนตัวอู่เยวี่ยจนหายดี ส่วนใบหน้าที่เสียโฉมไปเฮ่อเหลียนเช่อไม่สนใจเพียงแค่ให้เธอหาทางเอาเอง

“ฉันให้เวลาเธอสองปี ภายในสองปีต้องกลายเป็นคนที่มีประโยชน์ต่อฉัน เพราะฉันไม่เลี้ยงคนไร้ประโยชน์”

นี่เป็นคำที่เฮ่อเหลียนเช่อพูดไว้ตอนส่งอู่เยวี่ยไปประเทศอเมริกาและให้เงินเธอเพียงหนึ่งร้อยดอลลาร์สหรัฐกับตั๋วเรือจากตลาดมืดหนึ่งใบที่ไม่มีแม้แต่บัตรประจำตัว จากนั้นก็ส่งตัวอู่เยวี่ยที่เพิ่งหายดีไปประเทศอเมริกาทันที

นี่เป็นวิธีที่เขาใช้ทดสอบอู่เยวี่ย

หากมีชีวิตอยู่ต่อได้ก็จะเก็บเธอไว้ใช้ประโยชน์

เอาชีวิตรอดไม่ได้ถึงตายไปก็ไม่เป็นไร

ความจริงที่เกิดขึ้นกลับทำให้เฮ่อเหลียนเช่อชื่นชมในตัวอู่เยวี่ย ภายในเวลาไม่ถึงหนึ่งปีอู่เยวี่ยก็สามารถเปลี่ยนสถานะใหม่ได้อย่างสมบูรณ์แบบ ทั้งยังเป็นสถานะที่เฮ่อเหลียนเช่อพึงพอใจมาก–โอหยางซานซาน

ส่วนความเป็นความตายของโอหยางซานซานเฮ่อเหลียนเช่อไม่สนใจเลยสักนิด

ขั้นตอนการเปลี่ยนแปลงตัวเองของอู่เยวี่ยเฮ่อเหลียนเช่อก็ไม่สนใจเช่นกัน หลังจากอู่เยวี่ยเป็นฝ่ายติดต่อเขามาก่อนเขาจึงส่งคนไปฝึกอู่เยวี่ยโดยเฉพาะ จากสติปัญญาและความแยบยลของอู่เยวี่ยเหมือนเกิดมาเพื่อเป็นสายลับ ทำให้อู่เยวี่ยผันตัวมาเป็นสายลับทางการค้าสิบอันดับแรกของโลกภายในระยะเวลาสั้น ๆ ธุรกิจการค้าในต่างประเทศของเฮ่อเหลียนเช่อดำเนินไปได้ด้วยดีนั้นอู่เยวี่ยก็มีส่วนช่วยไว้มากทีเดียว

อู่เยวี่ยทนเจ็บแล้วกล่าว “คุณชายเช่อ ขอร้องให้โอกาสฉันอีกครั้ง ฉันจะไปฮ่องกงเพื่อฆ่าโจวจื่อหัวเดี๋ยวนี้”

“ไม่ต้อง เธอไม่ต้องไปฮ่องกงแล้ว โจวจื่อหัวไม่ปล่อยเธอไว้หรอก ช่างเถอะ ช่วงนี้เธอก็อยู่เมืองหลวงไป สามวันหลังจากนี้ก็เตรียมตัวแต่งงาน” เฮ่อเหลียนเช่อเอ่ยขึ้นกะทันหัน

อู่เยวี่ยชะงักเพราะไม่เข้าใจความหมาย “คุณชายเช่อ ฉันแต่งงานกับใครเหรอคะ?”

“ฉัน จำไว้ว่าวันแต่งงานอย่าทำให้ฉันขายหน้า ไม่งั้นฉันไม่ปล่อยเธอไปแน่!” เฮ่อเหลียนเช่อมองด้วยสายตาไม่สบอารมณ์

หากไม่ใช่เพราะใกล้ถึงกำหนดวันที่เขาสัญญากับพ่อบุญธรรมเอาไว้เขาก็ไม่อยากแต่งงานกับผู้หญิงสำส่อนอย่างอู่เยวี่ยจริง ๆ สกปรกยิ่งกว่าท่อน้ำเน่าเสียอีก

แต่นอกจากอู่เยวี่ย ตอนนี้จะให้เขาไปตามหาเจ้าสาวที่เหมาะสมกันในระยะเวลาสั้น ๆคงไม่ทันแล้ว เขาจึงปล่อยให้เป็นไปตามนี้

………………………………………………………..