ลิขิตรักราชินีปีศาจ NC25 (ป่วนหัวใจยัยปีศาจ) - ตอนที่ 30 สัตว์น่ากลัว

“ข้าหล่อเหลาเพียงนี้จะเป็นปีศาจได้อย่างไร เจ้าตาบอดหรือ”

ถงถงตำหนิเขาด้วยอารมณ์หงุดหงิด มนุษย์หน้าโง่พวกนี้เป็นพวกคนละชั้นกับถงถงหากไม่ใช่เพราะเป็นคำสั่งเทพอัคคีแล้วเขาย่อมไม่มีใจจะลดเกียรติมาสนทนาด้วยเด็ดขาด

“จิ้งหูเสียมารยาทแล้ว”

จิ้งหูถึงจะยังไม่คุ้นเคยแต่เขาสัมผัสได้ถึงตบะของสัตว์ตนนี้หนำซ้ำยังไม่มีกลิ่นอายปีศาจเลยสักนิด เป็นไปได้ว่าสัตว์บางตนอาจจะบำเพ็ญเพียรจนกลายเป็นเซียนไปแล้วก็เป็นได้

“ถงถงอย่าเหลวไหล ต่อไปนี้ช่วยจิ้งหูดูแลหรงหรงให้ดี เข้าใจหรือไม่”

“ขอรับนายท่าน”

หลี่จิ้งจึงบอกว่า

“ข้ามีเรื่องสำคัญต้องจัดการสักสองสามวัน ช่วงนี้อย่าให้นางออกจากสำนักไปก่อเรื่อง แม้แต่ล่าปีศาจยามค่ำคืนก็อย่าให้นางออกไป”

ครานั้นนางกอดอาจารย์แน่นถึงสามวันสามคืนแม้แต่ยามกินยังเกาะเขาแจกว่านางจะฟื้นคืนสติขึ้นมา

ลำบากอาจารย์จะแย่

เมื่อเทพอัคคีหายลับ คนผู้หนึ่งก็เริ่มวางตัวเป็นเจ้าสำนักแทนทันที

“จิ้งหูข้าหิวแล้วที่โรงครัวของสำนักซินเซวียนมีพ่อครัวชั้นยอดผู้หนึ่งอยู่ใช่หรือไม่ ให้เขาทำอาหารให้ข้าสักหน่อย ตัวข้าก็เกรงใจ ขอแค่ไม่กี่อย่างพอ ที่นี่มีไก่มีหมูมีปลาก็ขอเป็น ปลาผัดซีอิ๊ว เต้าหู้นึ่งผัดไก่ เกี๊ยวกุ้งน้ำ ปลาหิมะผัดเผ็ด หมูผัดเปรี้ยวหวานก็พอ ข้าปกติกินไม่ได้เยอะมากช่วงนี้กำลังรักษารูปร่าง”

ถงถงพูดพร้อมกับเบ่งกล้ามอวดจิ้งหู เขาในร่างมนุษย์สง่าผ่าเผยไม่น้อย ไม่แน่ฝ่าบาทน้อยในร่างมนุษย์ผู้นั้นเห็นเข้าอาจจะตกหลุมรักก็เป็นได้ ถงถงเตรียมคำพูดไว้พร้อมว่าจะปฏิเสธนางเช่นไรดี

จิ้งหูปาดเหงื่อตาค้าง คิดว่านอกจากเป่ยฟางหรงแล้วยังมีถังข้าวซึ่งเป็นถังที่ใหญ่มากโผล่ขึ้นมาอีก เหตุใดคนข้างกายของอาจารย์ถึงได้เป็นเช่นนี้ คนเดียวยังเลี้ยงไหวอีกทั้งยังมีเงินราชสำนักอุดหนุน

แต่สัตว์ประหลาดตนนี้น่าจะกินเยอะกว่าเป่ยฟางหรงซ้ำยังไม่มีเงินอุดหนุน ครานี้สำนักซินเซวียนคงได้ทุกข์ยากแล้วเป็นแน่ จิ้งหูในฐานะคนตรวจสอบบัญชีถึงกับหัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออกก็ครานี้หากสัตว์ประหลาดตนนี้กินจนสำนักซินเซวียนสิ้นเนื้อประดาตัวจะทำเช่นไรดี

****อูยา หมายถึง อีกา