เห็นเวลาพอประมาณ เธอลงจากรถ เตรียมจะเข้าไป

ในร้านกาแฟ

หูซินเย่วมองชายที่โต๊ะตรงข้ามอย่างหลงใหล

สวมสูทชุดหรู รูปร่างตรง สง่าผ่าเผย

เดิมทีเธอช่างโง่บัดซบ พลาดผู้ชายดีๆแบบนี้ไปได้ไง！ถ้ารู้แต่แรกว่าเขาเป็นทายาทของตระกูลฉู่ เธอคงกัดไม่ปล่อย ไม่ไปมั่วกับชายอื่นแน่！

หูซินเย่วรู้ความจริง ก็เสียดายเป็นอย่างยิ่ง

แต่ว่าเพื่อตำแหน่งคุณนายอันสูงส่ง หล่อนไม่ยอมเป็นแน่！

หูซินเย่วม้วนปอยผมลง ร้องไห้ราวห่าฝนตก“หลินเฉิน พอแยกจากคุณถึงได้รู้ ว่าฉันรักคุณมากแค่ไหน สองปีมานี้ ฉันรู้สึกเสียใจมาตลอด ทำไมไม่อธิบายให้คุณเข้าใจแต่ทีแรก ฉันมีความจำเป็น！ทำไมฉันถึงไม่ได้รั้งคุณเอาไว้……”

ฉู่หลินเฉินมองดูเธอแสดงละคร จึงก้มลงมองนาฬืกาอย่างหมดความอดทน ผู้หญิงคนนนั้นทำไมยังไม่เข้ามาอีก

“หลินเฉิน สองปีมานี้ฉันรักษาเนื้อรักษาตัวเพื่อคุณมาโดยตลอด เพื่ออยากจะชดเชยความผิดให้คุณ คุณจะยกโทษให้ฉันไหม พวกเรามาเริ่มต้นกันใหม่ได้หรือเปล่า”

พูดจบ หูซินเย่วมองเขาอย่างเต็มไปด้วยความหวัง น้ำตาเจิ่งนอง บิวท์อารมณ์ได้เต็มสิบ

ฉู่หลินเฉินเบ้ปากอย่างเย็นชา

ไม่รอเขาเปิดปาก เงาๆหนึ่งก็มาถึงที่

“คุณผู้หญิงท่านนี้ ต้องการจะเริ่มต้นอะไรกับสามีดิฉันหรือคะ”ฉินซูมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า ยิ้มบาง

“เธอ……”หูซินเย่วแกล้งทำไม่รู้“เธอเป็นใคร”

ฉินซูยิ้มพราย วางท่าเมียหลวง ถามกลับ“ฉันเป็นใครเธอไม่รู้หรือไง หรือว่าคุณผู้หญิงยังไม่เห็นข่าวที่ฉันแต่งงานกับคุณชาย เพิ่งแจ้นกลับมาจากเมืองนอกล่ะสิท่า ไม่อย่างนั้น ฉันอาจจะคิดว่าเธอวิ่งมาขอร้องเป็นเมียน้อย มาแทรกชีวิตสมรสคนอื่น！”

หูซินเย่วโดนเธอเหน็บเสียพูดไม่ออก สีหน้าขาวซีด

จากนั้น จึงพูดออกไปอย่างลำบากใจ“ฉันเปล่า ฉัน ไม่มี……เธออย่ามาแถ……”

ฉินซูยิ้มเย็น“พูดตะกุกตะกัก ยังจะมาบอกว่าไม่มีอีก”

“ผมจะไปบริษัท เดี๋ยวคุณไปเองนะ”ฉู่หลินเฉินลุกขึ้นยืนพูด

ฉินซูพยักหน้า“ตกลง งั้นคุณไปก่อนเถอะค่ะ ฉันคงต้องกลับไปขอลาหยุดกับอาจารย์ที่โรงเรียน มีเอกสารบางอย่างต้องเอากลับมา”

ฉู่หลินเฉินสบตานิดเดียว เตือนด้วยเสียงเรียบ“อย่าให้ใครจำได้”

“ค่ะ”

รอจนฉู่หลินเฉินไปแล้ว ฉินซูจึงไปเข้าห้องน้ำก่อน

ในกระเป๋าเธอมีแว่นกันแดดกับหมวก ในขณะที่เตรียมหยิบออกมาใส่ ก็เจอเงาร่างนึง

เมื่อมองคนในกระจก ฉินซูจึงหันกลับไปอย่างตกใจ“อี้หลิน。”

เพิ่งสิ้นเสียง ก็โดนเข้าไปฉาดหนึ่ง

“ฉินซู แกมันหน้าไม่อาย！”

เมื่อครู่ หวังอี้หลินก็นั่งอยู่ในร้านกาแฟมุมอับ เธอเห็นการเคลื่อนไหวของฉินซูกับฉู่หลินเฉิน อย่างชัดเจน

ฉู่หยุนซีโทรศัพท์บอกหล่อน นายฉู่ปกป้องฉินซูแค่ไหน จนหล่อนเหมือนตัวอะไรสักอย่าง

แต่พอเห็นกับตาว่าฉู่หลินเฉินกอดฉินซูเข้าไว้ในอ้อมกอด ทั้งคู่โอ้โลมกัน หวังอี้หลินในที่สุด อดไม่ได้

ฉินซูกับฉู่หลินเฉินยิ่งใกล้กันเท่าไหร่ ก็ยิ่งคุกคามตนเองเท่านั้น！

“อี้หลิน เรื่องที่ปลอมเป็นเธอ……ฉันขอโทษ”

ฉินซูพูดอย่างจริงใจ

เรื่องนี้ทำให้เธอไม่กล้าเผชิญหน้ากับหวังอี้หลิน อย่างไรเสียสองคนก็เป็นเพื่อนกัน

“แย่ง”ผู้ชายของเพื่อน ตามเหตุผลเธอแพ้ราบคาบ

ดังนั้นโดนหวังอี้หลินตบไปฉาดๆ ฉินซูไม่โกรธแค้นแม้แต่น้อย หากแต่อยากขอโทษ แล้วเล่าเรื่องอย่างชัดเจน

“ตระกูลฉู่แค่อยากจะรักษาหน้า ให้ฉันกับคุณชายแต่งงานกันปลอมๆ เธอสบายใจได้ เรื่องจบเมื่อไหร่ ฉันจะไม่ยุ่งเรื่องระหว่างเธอกับฉู่หลินเฉินอีกเลย”

หวังอี้หลินได้ฟัง นึกขันในใจ ฉินซูผู้หญิงโง่เง่าพรรคนั้น กล้าขอโทษเธออีก

น่าสนใจดีแท้！

เธอเปลี่ยนสายตา พูดขึ้น“ได้สิ ในเมื่อละอายใจ ฉันมีเรื่องให้เธอทำเรื่องนึง！”