ใจฉันเต้นแรง “แม่ฉันเป็นอะไร?”

“คุณรีบมาเถอะ ฉินจวิ้นเฟยและจิ้นเหวินเชี่ยนไปหาคุณน้าที่ห้องพักผู้ป่วย ไม่รู้ว่าพูดอะไร ทำให้อาการของคุณน้ากำเริบ คืนนี้เสี่ยวจางเข้าเวรเธอติดต่อคุณไม่ได้ก็เลยโทรหาฉัน ตอนนี้ฉันเพิ่งจะมาถึงโรงพยาบาล

ฉันรู้สึกแค่ว่าในหัวของตัวเองมีเสียง “วิ้ง” สายตาพร่ามัว สองขาอ่อนแรงลงทันที น้ำเสียงสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ “ฉันจะไปเดี๋ยวนี้”

“ไปส่งฉันที่โรงพยาบาลหน่อย” ฉันไม่สนใจสิ่งอื่นใด และหันกลับไปบอกกับเฉิงอี้เฉิน

เฉิงอี้เฉินไม่พูดอะไร พาฉันออกจากโรงแรมและรีบไปโรงพยาบาลทันที ระหว่างทางใจฉันร้อนดุจดังไฟไหม้ เมื่อไปถึงโรงพยาบาลแม่ก็ได้ถูกส่งเข้าห้องผ่าตัดแล้ว

หลินปิงชิงในชุดลำลอง เมื่อเห็นฉันมาถึงก็รีบเข้ามาต้อนรับ

หัวใจฉันเหมือนถูกคนบีบแน่น แม้แต่เสียงก็ยังสั่น คว้าแขนของหลินปิงชิงมาถาม “แม่ฉันอาการเป็นยังไงบ้าง?”

“คุณน้าเพิ่งเข้าไปในห้องผ่าตัด ผู้อำนวยการหลี่นำการผ่า สถานการณ์ค่อนข้างมั่นคง คุณไม่ต้องกังวล” หลินปิงชิง กล่าวทันที

ผู้อำนวยการหลี่เป็นหมอที่มีอำนาจมากที่สุดในเรื่องนี้ เขาสามารถนำการผ่าแม่ของฉันได้ทันที แน่นอนว่าเป็นความช่วยเหลือของหลินปิงชิง แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ฉันก็ยังกังวลอยู่มาก

“ฉินจวิ้นเฟยล่ะ? เขา……” ตอนนี้ฉันต้องการคิดบัญชีกับฉินจวิ้นเฟย แต่ก็กลัวการพบเขา

“เขาไปแล้ว” หลินปิงชิงเอ่ยปากอีกครั้ง และพูดด้วยความโมโห “พอคุณน้าอาการกำเริบก็หนีไปแล้ว”

ฉันตำหนิตัวเองเป็นอย่างมาก แต่กลับพูดไม่ออก แน่นอนว่าหลังจากที่ฉันหนีฉินจวิ้นเฟยก็มาหาฉันที่โรงพยาบาล ท้ายที่สุดไม่รู้ว่าเขาพูดอะไรกับแม่ของฉันถึงทำให้อาการของแม่ฉันกำเริบ

“คุณนั่งกับเธอสักครู่ ฉันไปจ่ายค่ารักษาพยาบาล” เฉิงอี้เฉินพูดขึ้นทันที

ฉันตกตะลึงไปชั่วขณะ นัยน์ตาพร่ามัวด้วยน้ำตาที่คลออยู่ ทำให้มองท่าทีของเขาไม่ออก แต่ฉันเห็นว่าหลังของเขาสูงเป็นพิเศษ

หลินปิงชิงเหมือนจะเพิ่งเห็นเฉิงอี้เฉิน เธอตกใจแล้วพยักหน้า จากนั้นเธอก็ดึงฉันไปนั่งบนเก้าอี้ตรงทางเดิน ลังเลใจอยู่นานแต่ก็อดไม่ได้ที่จะถามฉัน “อีอี พวกคุณสองคนอยู่ด้วยกันได้ยังไง?”

เห็นท่าทางสับสนของหลินปิงชิง ฉันก็ได้เล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นในคืนนี้ออกมา เมื่อหลินปิงชิงได้ยินฉันเล่าว่า ฉินจวิ้นเฟยและจิ้นเหวินเชี่ยนต้องการให้เล่นทรีซั่มด้วยกัน ก็ระเบิดขึ้นในทันที และอดไม่ได้ที่จะด่าพวกเขาสาดเสียเทเสียตรงทางเดินในโรงพยาบาล

“หย่า! หย่ากับเขา!ฉินจวิ้นเฟยทำแบบนี้ยังมีหน้ามาบอกว่าคุณผิด? เขาเพิ่งก่อเรื่องอื้อฉาวมากมาย ถ้าฟ้องร้องดำเนินคดีจริงๆเขาควรที่จะหย่าโดยไม่ได้อะไรเลย” หลินปิงชิงโกรธมาก

เธอไม่เห็นด้วยกับคำพูดเหล่านั้นของแม่ฉันมาโดยตลอด หากพูดตามความคิดของหลินปิงชิง ไม่เกี่ยวว่าฉินจวิ้นเฟยจะโกรธมากแค่ไหน เขานอกใจระหว่างแต่งงานแบบนี้มันไม่ถูกต้อง ยิ่งกว่านั้นยังพาผู้หญิงอื่นกลับบ้านแบบเอิกเกริกอีก

สถานการณ์แบบนี้มีแค่ “คนกล้ำกลืนความเจ็บช้ำ” แบบฉันถึงจะสามารถทนได้ แต่ไม่เกี่ยวกับว่าฉันทนได้ยังไง ฉันกับฉินจวิ้นเฟยคงจะไม่สามารถกลับมามีคืนวันที่ดีกันได้อย่างแน่นอน

ฉันนิ่งเงียบ ไม่นานเฉิงอี้เฉินก็กลับมา เขาเอาใบเสร็จค่าใช้จ่ายทั้งหมดให้ฉัน เขาบอกว่ามีอะไรต้องไปทำแล้วก็จากไป

ฉันเห็นจำนวนเงินบนใบเสร็จก็นิ่งอึ้งไป เฉิงอี้เฉินไม่เพียงแค่จ่ายค่ายใช้จ่ายในช่วงไม่กี่วันนี้ทั้งหมด เขายังจ่ายเงินค่ารักษาพยาบาลล่วงหน้าเอาไว้อีกหนึ่งแสน

ฉันมีเงินแค่สามหมื่น และคืนค่าสินสอดให้ฉินจวิ้นเฟยไปนานแล้ว หลินปิงชิงให้ฉันมาใช้ก่อนหนึ่งแสน แต่ก็ถูกจังเหม่ยเอ๋อเอาไป ไม่ง่ายเลยที่เธอจะเอาเงินอีกสองหมื่นมาจ่ายค่ารักษาพยาบาลของแม่ฉัน แต่มันไม่เพียงพอสำหรับค่าใช้จ่ายเดือนนี้

ได้เห็นเงินค่ารักษาพยาบาลล่วงหน้าหนึ่งแสน ความรู้สึกภายในใจฉันก็ยิ่งเริ่มซับซ้อน ฉันไม่คิดจะใช้เงินของเขาจริงๆ แต่ก็ต้องจำใจยอมรับ ตอนนี้ฉันถอนหายใจด้วยความโล่งอก ด้วยเงินหนึ่งแสนหยวนนี้จะเป็นหลักประกันในการรักษาของแม่ฉันในช่วงเวลาต่อไป

การผ่าตัดใช้เวลาไปสองชั่วโมงกว่า ในที่สุดแม่ฉันก็ถูกส่งไปพักที่ห้อง ICU ฉันมองแม่ผ่านกระจก หายใจหอบด้วยเจ็บปวดใจ

“อีอี คุณไม่สามารถทนต่อไปได้แล้ว คืนนี้ฉินจวิ้นเฟยทำให้อาการของคุณน้ากำเริบ เรื่องแบบนี้ถ้าหากเกิดขึ้นอีกเป็นครั้งที่สอง คุณจะทำยังไง?” หลินปิงชิงขมวดคิ้วแล้งวมองหน้าฉัน

ฉันกัดริมฝีปากโดยไม่รู้ตัว ในปากของฉันรู้สึกขม “ฉันก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไง แต่ปิงชิง ฉินจวิ้นเฟยเป็นคนที่ถ้าฉันไม่ทนก็จะไม่ก่อเรื่องวุ่นวายเหรอ? "

หลังจากเกิดความวุ่นวาย ฉันกลัวมากจริงๆ แต่เรื่องที่ฉันยิ่งกังวลใจก็คือ ถ้าหากฉันไม่ทน ฉินจวิ้นเฟยจะทำเรื่องเกินเลยมากกว่านี้หรือไม่?”

หลินปิงชิงมองฉันแล้วถอนหายใจ “เอาแบบนี้จริงเหรอ”

“ใช่แล้ว คุณขอให้พี่เฉิงช่วยได้!” ทันใดนั้นหลินปิงชิงก็คว้าแขนฉันทันที

“พี่เฉิงไม่ได้บอกว่าจะช่วยคุณชดใช้เงินเหรอ? พูดจริงๆนะ สำหรับฉันเงินหลายแสนมันไม่ใช่เงินจำนวนน้อยๆ แต่สำหรับพี่เฉิงแล้วขนหน้าแข้งไม่ร่วงหรอก”

ฉันลังเลใจ “ฉันไม่อยากใช้เงินของเขา คุณรู้……”

พูดประโยคนี้ออกมาก็เหมือนโดนตบหน้าจริงๆ ถึงอย่างไรเสียคืนนี้เฉิงอี้เฉินก็ได้ช่วยฉันจ่ายเงินไปแล้ว

“คุณก็ยืมก่อน หลังจากนั้นก็ค่อยๆทยอยคืนให้เขา ยิ่งไปกว่านั้นเขามีความสามารถในการทำให้ฉินจวิ้นเฟยไม่ก่อเรื่องอีกด้วย” หลินปิงชิงยังกล่าวอีก

ประโยคสุดท้ายของเธอทำให้ฉันเกิดความคิดจะเปลี่ยนใจ ถ้าหากเฉิงอี้เฉินสามารถทำให้ฉินจวิ้นเฟยไม่มาหาเรื่องฉันได้อีกจริงๆ งั้นฉันก็ไม่มีความกังวลต่อครอบครัวแล้ว

“เขาสามารถทำได้จริงเหรอ?”

“ทำได้แน่นอน” หลินปิงชิงพยักหน้ายืนยัน “กลุ่มเฉิงหมินไม่ใช่แค่องค์กรชั้นนำของเมืองไห่ แต่มันถูกนับรวมไปทั้งประเทศ ตระกูลฉินไม่กล้าเผชิญหน้ากับพี่เฉิงอย่างแน่นอน”

ฉันกำหมัดแน่น มองแม่ที่กำลังไม่ได้สติในที่สุดก็ตัดใจได้แล้ว “พรุ่งนี้ฉันจะโทรหาเขา”