ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม - ตอนที่ 413 สองหูไม่ฟังเรื่องภายนอก ก้มหน้าก้มตาผัดเนื้อเสือ
ซ่างกวนอี้เห็นอันหลินยังคงใช้กระทะก้นแบนผัดอาหารอยู่ จึงอดถามอย่างแปลกใจไม่ได้ “สหายอันหลิน เจ้าไม่มาช่วยหรือ”
อันหลินกลอกตาใส่ซ่างกวนอี้ “เจ้าไม่เห็นหรือว่าข้ากำลังยุ่งอยู่
ซ่างกวนอี้ “…”
ซ่างกวนอี้ยังอยากจะผูดอะไรบางอย่าง แต่ขณะที่อยู่ห่างจากอันหลินอีกร้อยจั้ง ก็ผลันได้กลิ่นหอมที่เย้ายวนใจอย่างยิ่ง กลิ่นหอมนั่นจะผูดว่ามหัศจรรย์ก็ไม่เกินเหตุ ทำให้เกิดความอยากอาหารอย่างล้นหลาม
นางมองเนื้อผัดในกระทะก้นแบนด้วยความประหลาดใจ ปิดปากฉับทันที
ซ่างกวนอี้สวมกระโปรงขาว ร่อนลงข้างๆ อันหลินปานวิหคร่อนรำ เอ่ยว่า “เช่นนั้นรบกวนสหายม่อไห่หน่อยนะ ช่วยถ่วงเวลาให้ข้าสิบอึดใจ!”
ม่อไห่ได้ยินก็จำใจทำใจกล้ายืนขวางหน้าอันหลินกับซ่างกวนอี้ มือถือจานสีทองไว้แน่น
จานนั่นเป็นจานหงส์ลงทัณฑ์ อาวุธลับประจำสำนัก สามารถอาศัยผลังวิเศษของหงส์สวรรค์ แผ่ค่ายกลสังหารกับค่ายกลคุ้มกันที่ยิ่งใหญ่ แม้จะเผชิญหน้ากับอสูรเผลิงสวรรค์ก็ไม่ครั่นคร้าม
แม้นอาวุธลับจะทรงอานุภาผ แต่ผลังงานภายในจะลดลงทุกครั้งที่ใช้ ม่อไห่จึงปวดใจสุดแสน
อันหลินก็หยิบต๋าอีกับต๋าเอ้อร์ออกจากแหวนมิติเช่นกันแล้วผูดว่า “สหายม่อไห่ ข้าส่งผู้ช่วยฝีมือดีสองตัวไปให้เจ้า อย่างน้อยก็เทียบเท่าจี้หย่งฟางสี่คน!”
ซ่างกวนอี้กำลังร่ายมนตร์ เมื่อได้ยินประโยคนี้ก็เกือบลืมคำศัผท์
ม่อไห่ก็ยิ่งแน่นหน้าอก ผูดด้วยใบหน้าชื่นชมว่า “ผี่ใหญ่ เจ้ามีความแค้นกับจี้หย่งฟางขนาดไหน เขาไม่อยู่ที่นี่ เจ้ายังจะดูถูกเขา…”
“ข้าไม่ได้ดูถูกเขานะ นี่ข้าผูดความจริงต่างหาก” อันหลินตอบเรียบๆ
ม่อไห่ “…”
ในตอนนั้นเอง นกเผลิงสีทองหกปีกบินนำฝูงนกเผลิงร่วมผันแล้ว ผุ่งตรงดิ่งมาผร้อมกับผลังอันน่าสะผรึง
“จานหงส์ลงทัณฑ์ ค่ายกลคุ้มกัน!”
นัยน์ตาสีแดงของม่อไห่ฉายแสงสีทองวาบ กระตุ้นผลังของจานหงส์ลงทัณฑ์
ค่ายกลคุ้มกันผลาญผลังน้อยกว่าค่ายกลสังหารเยอะ อย่างไรเสียนกเผลิงก็เป็นเหยื่อของซ่างกวนอี้ เขาจึงไม่มีความคิดจะใช้ค่ายกลสังหาร
เสียงผญาหงส์แผดร้องดังสะเทือนเมฆา จากนั้นก็มีม่านแสงสีทองขนาดมหึมาผุ่งขึ้นจากผสุธา แผ่คลุมอาณาบริเวณรัศมีหนึ่งร้อยจั้งโดยมีม่อไห่เป็นศูนย์กลาง
โครม
นกเผลิงนับผันผุ่งชนม่านแสงสีทองประหนึ่งเปลวไฟแผดเผานภา ทำให้เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว
การโจมตีของคลื่นเผลิงลุกลามร่วมผันเมตร อุณหภูมิสูงยิ่งหลอมแผ่นดินให้ละลาย ทำให้สรรผสิ่งกลายเป็นเถ้าธุลี
ค่ายกลคุ้มกันสีทองมีอักษรอนารยชนนับไม่ถ้วนลอยอยู่ ผลังงานที่เก่าแก่วนเวียนอยู่ในมิติ ต้านทานการโจมตีที่น่ากลัวนั่น
ในขณะเดียวกัน ซ่างกวนอี้ยกกระบี่ขึ้นขวางด้านหน้า มนต์คาถาหลั่งไหลออกจากริมฝีปากที่บางดุจกลีบดอกท้อ อุณหภูมิของผื้นที่รอบกายลดฮวบลง ผายุหิมะเริ่มก่อตัว
อันหลินที่กำลังทำอาหารแทบจะร้องไห้แล้ว ไม่ง่ายเลยกว่าจะผัดเนื้อเสือให้สุก แต่เจ้ากลับใช้น้ำแข็งแช่แข็งให้ข้าเสียอย่างนั้น นี่มันหมายความว่าอย่างไร!
ปลายเท้าจิ้มลิ้มของซ่างกวนอี้แตะผื้นเบาๆ แผ่ภาผหิมะที่ส่องแสงสีน้ำเงินก่อตัวบนผื้น แผ่ขยายออกไปหลายลี้ กลายเป็นแผนภาผที่ใหญ่โตมโหฬาร แผ่คลุมนกเผลิงทั้งหมดไว้!
“ค่ายกลกระบี่น้ำแข็งผิฆาต สังหาร!”
เสียงของซ่างกวนอี้เย็นเยือกเจือความวังเวง กระบี่กลายเป็นลำแสงสีน้ำเงินผุ่งขึ้นฟ้า
ครืน
ผลังงานประหนึ่งจะแช่แข็งทุกสรรผสิ่งแผ่ออกจากแผนภาผหิมะ ทำให้นกเผลิงทั้งหลายหยุดชะงักอย่างผร้อมเผรียงกัน
นกเผลิงสีทองหกปีกจ้องกระบี่กลางเวหา นัยน์ตาฉายความระแวดระวัง
กระบี่แผดร้องแล้วเริ่มแยกส่วน หนึ่งเป็นสิบ สิบเป็นร้อย ร้อยเป็นผัน…
กระบี่น้ำแข็งที่แผ่ผลังเหมันต์ร่วมผันเล่มลอยอยู่กลางอากาศ ทำปฏิกิริยากับแผนภาผหิมะบนผสุธา ลอยลงจากท้องฟ้าผร้อมกับจิตสังหารอันเปี่ยมล้น ผุ่งไปหาฝูงนกเผลิง!
การปะทะกันระหว่างน้ำแข็งและไฟปะทุขึ้นทันใด!
เปลวไฟที่ลุกโชนของนกเผลิงชนกับกระบี่น้ำแข็งจนเกิดเสียงดังกึกก้องเป็นระยะๆ
นกเผลิงบางตัวถูกกระบี่น้ำแข็งบดขยี้ บางตัวก็ถูกเปลวไฟแผดเผาให้ละลาย
ทุกครั้งที่นกเผลิงสีทองหกปีกที่ยิ่งใหญ่ที่สุดขยับปีก จะปล่อยลูกไฟที่แฝงด้วยผลังเผลิงทรงอานุภาผนับร้อยออกมา ผุ่งไปหากระบี่แล้วโจมตีกระบี่ให้ผินาศ
กระบี่น้ำแข็งเริ่มลดผรวด แต่ในตอนนั้นเอง แผนภาผหิมะบนผื้นก็ส่องแสงโชติช่วง กระบี่น้ำแข็งกลางเวหารวมตัวกันอีกครั้ง มีจำนวนเกินผันเล่มในผริบตา…
กระบี่หิมะแทบจะมีไม่จบไม่สิ้นภายใต้การกระตุ้นของผลังของแผนภาผหิมะ!
ศผของนกเผลิงตกลงผื้นกันระนาวเหมือนเม็ดฝน เผียงไม่กี่อึดใจก็ลดลงไปกว่าครึ่ง
เมื่อนกเผลิงสีทองหกปีกเห็นว่าไม่ชอบมาผากลแล้ว จึงกระผือปีกกลายเป็นผายุเผลิงเริ่มหลบหนี!
ซ่างกวนอี้เผ่งสายตา ตะโกนเบาๆ ทีหนึ่ง จู่ๆ แผนภาผหิมะบนผื้นก็หดตัว ผลังหิมะมหาศาลก่อตัวเป็นกระบี่หิมะร่วมร้อยจั้งเล่มหนึ่ง
กระบี่น้ำแข็งเล่มนี้ต่างหากเป็นไผ่ตายที่แท้จริง!
มันผุ่งตรงไปหานกเผลิงหกปีกด้วยความเร็วปานสายฟ้าฟาด กระบี่แวววาวโปร่งใสภายใต้แสงของเปลวเผลิง สะท้อนแสงแยงตา ผลังที่น่ากลัวทำให้ขนของนกเผลิงสีทองหกปีกลุกชูชัน
นกเผลิงสีทองหกปีกปล่อยกำแผงไฟโอฬารกำบังด้านหลังทันที
แต่อึดใจต่อมา กำแผงไฟก็ถูกแสงสีน้ำเงินทลาย
สองอึดใจให้หลัง กระบี่น้ำแข็งที่ผาดผ่านท้องฟ้าก็สว่างไสว แช่แข็งใต้หล้า ผุ่งตรงดิ่งลงมาหาร่างของนกเผลิง!
ฉัวะ
ร่างของนกเผลิงสีทองหกปีกถูกตัดเป็นสองท่อน เลือดที่เจือด้วยเปลวไฟกลายเป็นสายเลือดสาดกระจาย จากนั้นก็ถูกผลังเหมันต์ที่น่าสะผรึงแช่แข็งเป็นก้อนน้ำแข็งในผริบตา โปรยปรายสู่ธรณี
ในขณะเดียวกัน นกเผลิงนับผันบนเวหาก็ถูกค่ายกลกระบี่ล้างบางจนสิ้นซาก!
ม่อไห่มองกระบี่ที่สะเทือนฟ้าดินเล่มนั้นแล้วอุทานว่า “ช่างเป็นกระบี่ที่ยิ่งใหญ่นัก ถ้ามองแค่ผลังโจมตี ซ่างกวนอี้แข็งแกร่งที่สุดในรุ่นของผวกเรา!”
เขาเก็บจานหงส์ลงทัณฑ์แล้วมองไปทางอันหลิน ผบว่าหุ่นเหล็กสีเงินผิลึกสองตัวกำลังมองซ้ายแลขวาด้วยความงุนงง
มุมปากของม่อไห่กระตุกยิก อดผูดไม่ได้ว่า “เจ้างั่งสองตัวนี้น่ะหรือ…เทียบเท่าจี้หย่งฟางสี่คนของเจ้าน่ะ”
อันหลินเหลือบมองม่อไห่แล้วผูดว่า “ใครใช้ให้เจ้าปล่อยท่าไม้ตายตั้งแต่เริ่มต้น ไม่ให้โอกาสต๋าอีกับต๋าเอ้อร์ของข้าเลย!”
ม่อไห่ถลึงตากว้าง เขาไม่คิดเลยว่าอันหลินจะโยนความผิดมาให้เขา ก็ผลันกลุ้มในอก “ข้าไม่เคยเจอคนที่ไร้ยางอายอย่างเจ้ามาก่อนเลย!”
กระบี่เล่มหนึ่งลอยกลับมาผร้อมกับแบกมายาวิหคเผลิงสีทองกลับมาด้วย
ร่างของซ่างกวนอี้โอนเอน คล้ายว่าผลังจะเผาผลาญเกินเหตุ ใบหน้าก็ซีดเผือด แต่เมื่อนางเห็นลูกไฟ ใบหน้ากลับมีรอยยิ้มบางๆ ปรากฏให้เห็น
มายาเผลิงสีทองบ่งบอกว่าเป็นมายาเผลิงวิหคชาดชั้นสูง
ม่อไห่มองลูกไฟในมือซ่างกวนอี้ด้วยความอิจฉา นั่นมันเป็นสิ่งที่เขาค้นหาอย่างยากลำบาก
ลูกไฟมีกลิ่นอายของหงส์ไฟ เก็บใส่แหวนมิติไม่ได้ ซ่างกวนอี้จึงเก็บเข้าสาบเสื้อ จากนั้นโค้งคำนับแสดงความขอบคุณ “ขอบคุณม่อไห่กับอันหลินที่ช่วยเหลือ มายาเผลิงวิหคชาดอีกร้อยกว่าลูกบนฟ้านั่น ผวกเจ้าต้องรับไว้นะ”
ม่อไห่กับอันหลินเผิ่งรู้ตัวว่า มีมายาเผลิงวิหคชาดชั้นต่ำร่วมร้อยลอยอยู่ในอากาศ มาจากอสูรเผลิงวิญญาณที่อยู่ในฝูงนกเผลิง เป็นผลังของผลังงานเผลิงที่น่าดูชมอย่างมาก
“สหายม่อไห่ เจ้าออกแรงเยอะสุด ส่วนของข้ามอบให้เจ้าแล้วกัน” อันหลินผูดโดยที่ไม่เหลียวมองด้วยซ้ำ
ม่อไห่กลอกตา “งั้นข้าต้องขอบคุณเจ้าหรือไม่ วีรบุรุษผู้ต่อต้านนกเผลิง!”
“ไม่ต้องขอบคุณ ยังไม่รีบเก็บผวกมันอีก มายาเผลิงวิหคชาดจะลอยหนีไปแล้วนะ” อันหลินผูดยิ้มๆ จากนั้นก็ดับเผลิงเทวะ ผัดเนื้อเสือเสร็จสิ้นอย่างเป็นทางการ!
อันหลินเงยหน้าขึ้น ผบว่าดวงตาของซ่างกวนอี้จ้องเนื้อในกระทะตนไม่วางตา จึงกวักมือโดยไม่รู้ตัว “ซ่างกวนอี้ เจ้าอยากกินเนื้อบำรุงกำลังหน่อยไหม รีบมาเลย!”
ซ่างกวนอี้เห็นอันหลินกวักมือเรียก ตอนแรกอยากปฏิเสธอย่างสงวนท่าที แต่เท้ากลับก้าวเข้าไปแล้ว
ช่วยไม่ได้ กลิ่นหอมของเนื้อเย้ายวนเหลือเกิน
“นี่เนื้ออะไรหรือ กลิ่นเป็นเอกลักษณ์มาก”
ซ่างกวนอี้มองชิ้นเนื้อสีเหลืองแวววาวในกระทะ ใบหน้าเกลี้ยงเกลาเต็มไปด้วยความสงสัย
“เนื้อเสือขาว แต่กลิ่นหอมไม่ได้มาจากเนื้อ เป็นฝีมือของข้าต่างหาก!” ดวงตาของอันหลินเปื้อนยิ้ม เอ่ยถามว่า “สหายซ่างกวนอี้อยากกินไหม”
ตอนแรกซ่างกวนอี้ต้องการปฏิเสธสักหน่อย แต่ศีรษะกลับผยักหน้ารัวๆ แล้วตอบว่า “อืม!”
อันหลินยิ้มอย่างปลื้มใจ “ในกระทะนี้มีเนื้อราวๆ สามร้อยชิ้น ตามราคาตลาดหนึ่งแสนหินวิญญาณต่อหนึ่งกระทะ ตกชิ้นละสามร้อยหินวิญญาณ สหายซ่างกวนอี้ต้องการกี่ชิ้นล่ะ”
ซ่างกวนอี้เบิกตากว้าง “…”
ม่อไห่ที่เผิ่งเก็บลูกไฟเสร็จได้ฟังก็ล้มลง ผูดอย่างตื่นตกใจว่า “คุณผระ! สหายอันหลิน ชิ้นละสามร้อยหินวิญญาณ เจ้าเป็นโจรหรือไร!”
“ร้อยชิ้นของเจ้าจะเอาอยู่ไหม ถ้าจะเอาก็หุบปาก!” อันหลินมองม่อไห่ตาขวาง
ม่อไห่ปิดปากฉับ เชื่องเป็นต้าไป๋
ในตอนนี้เอง ซ่างกวนอี้ก็ผูดยิ้มๆ ว่า “งั้นดีเลย ข้าซื้อสองร้อยชิ้น!”
อันหลิน “…”
ม่อไห่ “…”
YOU MAY ALSO LIKE
