ระบบวงแหวนครอบจักรวาล - บทที่ 71 รวมพลที่หุบเขาชิงซาน

    บทที่ 71 รวมพลที่หุบเขาชิงซาน

    

    หนิวลี่กับจ้าวหมาป่าถูกเชิญออกจากร้านอาหารบุฟเฟ่ต์แบบไม่ค่อยจะเต็มใจเท่าไร

    

    ผู้จัดการร้านอาหารรู้สึกตกใจกับปริมาณอาหารที่เอลฟ์ตัวน้อยกินเข้าไปอย่างมาก เพราะเอลฟ์ตัวน้อยกินเยอะราวกับไดโนเสาร์ จนหนิวลี่แทบจะไม่ได้กินอะไรเลย แม้แต่จ้าวหมาป่าก็กินไปแค่สามจานก็อิ่มแล้ว

    

    แต่เอลฟ์ตัวน้อยกลับกวาดอาหารทุกอย่างที่ขวางหน้า เธอเดินตักอาหารไปมาทั้งหมดเจ็ดรอบ หนิวลี่คำนวณดูแล้วว่าปริมาณอาหารที่เอลฟ์ตัวน้อยกินเข้าไปน่าจะเทียบเท่ากับที่คนธรรมดายี่สิบกว่าคนกินได้

    

    น่ากลัวมาก กินเข้าไปได้ยังไงตั้งเยอะขนาดนั้น แต่ท้องของเอลฟ์ตัวน้อยก็ไม่ได้โตขึ้นเลยสักนิด ดูท่าทางเหมือนจะกินต่อได้อีก

    

    ผู้จัดการร้านอาหารทนไม่ไหวจึงเดินเข้ามาหาหนิวลี่ พร้อมกับใบหน้าเศร้าสร้อยและพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนวอนว่า “คุณครับ ร้านเล็ก ๆ แบบนี้คงไม่ไหวแน่ ๆ”

    

    จริง ๆ แล้วหนิวลี่รู้สึกผิดมาก ๆ เขาจ่ายค่าอาหารไปแค่สามที่นั่ง แต่ดันมากินกันซะเยอะขนาดนี้

    

    ดังนั้น หนิวลี่จึงรีบพาเอลฟ์ตัวน้อยซึ่งยังทำหน้าไม่พอใจออกจากร้านอย่างรวดเร็ว ทิ้งไว้เพียงตำนานเล่าขานให้กับลูกค้าคนอื่น ๆ ในร้าน

    

    ‘ราชาตะกละเคยมาเยือนที่นี่’

    

    “พี่ หนูยังไม่อิ่มเลย” เอลฟ์ตัวน้อยพูดอย่างไม่เต็มใจนักพร้อมกับเลียริมฝีปากตัวเอง

    

    หนิวลี่พูดไม่ออกได้แต่ยิ้มแห้ง ๆ แล้วพูดว่า “เตียวเสี้ยว ถ้าเธอยังกินเยอะขนาดนี้ต่อไป ระวังจะถูกจับไปเป็นหนูทดลองนะ”

    

    “ฮึ่ม!” เอลฟ์ตัวน้อยไม่พอใจ ทำท่าไม่ฟัง และหันหน้าหนีด้วยความโกรธ

    

    “เอาละ งั้นพี่ซื้อไอศกรีมให้กินดีไหม” หนิวลี่ยอมแพ้ในที่สุด

    

    ”เย้! แบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย” เอลฟ์ตัวน้อยหันกลับมา ใบหน้าของเธอเปล่งประกายด้วยความดีใจ ไม่มีทีท่าของเด็กขี้แงเลยสักนิด

    

    หนิวลี่ส่ายหัว เด็กคนนี้นี่เจ้าเล่ห์ขึ้นทุกวัน

    

    หนิวลี่พาเอลฟ์ตัวน้อยไปกวาดซื้อของที่ซูเปอร์มาร์เก็ตอีกรอบ คราวนี้เขาเลือกซูเปอร์มาร์เก็ตที่พวกเขาเคยมาชอปปิงแบบบ้าคลั่งครั้งแรก อย่างน้อยเขาก็ยังมีบัตรสมาชิกอยู่ น่าจะช่วยประหยัดเงินได้บ้าง

    

    และแล้ว เอลฟ์ตัวน้อยก็บ้าคลั่งอีกครั้ง เธอกวาดซื้อไอศกรีมจนหมดตู้ รวมไปถึงขนมขบเคี้ยวต่าง ๆ และแม้แต่บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปก็ไม่รอดพ้นจากเงื้อมมือของเธอ ไม่นานนัก หนิวลี่ก็เข็นรถเข็นสองคันที่เต็มไปด้วยสินค้าไปที่เคาน์เตอร์คิดเงิน พนักงานคิดเงินถึงกับมองตาค้าง

    

    โชคดีที่ตอนนี้ไม่มีลูกค้าในซูเปอร์มาร์เก็ตมากนัก ไม่งั้นคงจะเกิดเหตุการณ์คนมุงดูอีกแน่ ๆ

    

    แต่พฤติกรรมการซื้อของแบบบ้าคลั่งของหนิวลี่ ก็ทำให้ผู้จัดการร้านต้องออกมาดูด้วยตัวเอง เมื่อเห็นว่าเป็นหนิวลี่ เขาก็รีบเดินเข้ามาทักทายด้วยรอยยิ้ม

    

    เมื่อได้รับคำสั่งจากผู้จัดการ พนักงานคิดเงินก็เริ่มคิดเงินให้หนิวลี่อย่างรวดเร็ว

    

    หนึ่งหมื่นหนึ่งพันกว่า!

    

    อีกแล้วสินะ การค้าที่ทำเงินเกินหมื่น

    

    หนิวลี่นำบัตรส่วนลดออกมา ใช้ส่วนลดสิบเปอร์เซ็นต์ ประหยัดไปได้มากกว่าหนึ่งพันหยวน

    

    หลังจากจ่ายเงินสดแล้ว หนิวลี่กับเอลฟ์น้อยก็ถือถุงใบใหญ่คนละสองใบ เดินออกจากซุปเปอร์มาร์เก็ตไปด้วยความพึงพอใจ พนักงานและผู้จัดการที่มองอยู่ต่างก็อ้าปากค้าง พวกเขามีเรี่ยวแรงมากขนาดนี้เชียว แล้วเด็กหญิงตัวเล็กนั่นเป็นใครกัน!

    

    หนิวลี่นำสิ่งของทั้งหมดไปเก็บไว้ในพื้นที่แหวนมิติในสถานที่ลับแห่งหนึ่ง จากนั้นจึงพูดกับเอลฟ์น้อยว่า “พอใจแล้วหรือยัง”

    

    ”อื้อ ดีใจมาก พี่ชายใจดีที่สุด” เอลฟ์น้อยเลียไอศกรีมคาปูชิโน่อย่างมีความสุข ดวงตากลายเป็นเสี้ยวพระจันทร์ด้วยรอยยิ้ม

    

    จ้าวหมาป่าก็เงยหน้าขึ้น กระดูกไก่ในปากถูกกัดดังกรุบ

    

    ขณะที่กำลังเดินเล่นอย่างสบายอารมณ์ ท่ามกลางแสงแดดอันอบอุ่นยามเช้า โทรศัพท์ของหนิวลี่ก็ดังขึ้น

    

    พอหยิบขึ้นมาดูก็เห็นว่าเป็นหลี่เตาปา เจ้าหมอนี่เกือบจะกลายเป็นเจ้าหน้าที่ติดต่อเฉพาะของเขาแล้ว

    

    หลังจากรับสาย เสียงตื่นเต้นของหลี่เตาปาก็ดังมาจากปลายสาย “ท่านหัวหน้า พันธมิตรสำเร็จแล้ว พวกเราก่อตั้งแก๊งใหม่ชื่อว่า สหพันธ์สวรรค์ ท่านเป็นหัวหน้าแก๊งคนแรก”

    

    ”อืม ฉันรู้แล้ว เรื่องจุกจิกในพันธมิตร พวกนายจัดการกันเอง ไม่ต้องรายงานฉัน แต่พวกนายต้องใช้ประโยชน์จากการเป็นพันธมิตรให้เร็วที่สุด ฉันต้องการให้พวกแกจับตาดูความเคลื่อนไหวของพวกญี่ปุ่น รายงานให้ฉันทราบทันที” หนิวลี่พยักหน้าและพูด

    

    ”ครับ เรื่องนี้คุณปู่ชิวจัดการไปแล้ว ท่านผู้นำ บ่ายวันนี้เป็นวันที่วาตานาเบะ อิจิโร่ และคณะเดินทางมาถึงเมืองเอช พวกเราสืบทราบมาว่าเขานั่งรถมาอย่างลับ ๆ เส้นทางถูกสืบจนรู้แน่ชัดแล้ว ท่านจะลงมือไหมครับ” แน่นอนว่าหลี่เตาปารู้ว่าหนิวลี่ต้องลงมือแน่ แต่ก็อดถามไม่ได้

    

    หนิวลี่มีรอยยิ้มเย็นชาปรากฏขึ้นบนใบหน้า ไตรภาคีนั่นเก่งกาจนักไม่ใช่หรือไง ทำเก่งในญี่ปุ่นก็พอแล้ว กล้าดียังไงถึงมาเหยียบแผ่นดินจีน เชอะ! มาคนเดียวฉันก็กำจัดคนเดียว มาสองคนฉันก็กำจัดสองคน! ดูซิว่าแกจะมีกองกำลังมากแค่ไหน วาตานาเบะ อิจิโร่ ฉันจะทำให้แกต้องกลายเป็นผี!

    

    ”ซุ่มโจมตีที่ไหน” หนิวลี่ถาม

    

    ”ช่องเขาชิงซาน บ่ายสามโมง” หลี่เตาปากล่าวด้วยความดีใจ

    

    ”อ้อ รู้แล้ว” หนิวลี่วางสายโทรศัพท์ มองไปทางทิศตะวันตก

    

    เขาเขียวเล็ก ๆ นั่นก็คือช่องเขาชิงซาน งั้นสินะ ที่นั่นเป็นภูเขาที่สวยงามและร่มรื่น

    

    ”ไปกัน เราต้องไปทำงานกันแล้ว” หนิวลี่หันไปพูดกับเอลฟ์น้อยและจ้าวหมาป่า

    

    ดวงตาของเอลฟ์น้อยเป็นประกายทันที ละไอศกรีมในมือแล้วพูดอย่างตื่นเต้น “จะไปต่อสู้กันเหรอคะ ว้าว! น่าตื่นเต้นจัง ฉันชอบต่อสู้ที่สุด ไปจัดการใครคะ ฉันขอไปด้วย คราวนี้ฉันจะช่วยพี่ชายเอง”

    

    หนิวลี่พูดไม่ออก ความตั้งใจของเขาคือให้เธอใช้เวทมนตร์ช่วยเหลือต่างหาก!

    

    ”จ้าวหมาป่า เราไปทำงานกันเถอะ!” เอลฟ์น้อยไม่สนใจว่าหนิวลี่จะเห็นด้วยหรือไม่ หันไปกอดคอจ้าวหมาป่าแล้วตะโกนอย่างตื่นเต้น

    

    “เอาละ ระวังภาพพจน์หน่อยสิ เธอดูไม่เหมือนผู้หญิงเลยนะแบบนี้” หนิวลี่ตกลงแบบปลง ๆ เพราะเอลฟ์ตัวน้อยแข็งแกร่งกว่าเขาเสียอีก

    

    “ฮิฮิ” เอลฟ์ตัวน้อยหัวเราะคิกคัก ดวงตากลับเปล่งประกายตื่นเต้นยิ่งขึ้น

    

    ตอนที่หนิวลี่สร้างเอลฟ์ตัวน้อยสำเร็จ เขาตื่นเต้นมากจนไม่ได้สังเกตเห็นคำอธิบายบนอินเทอร์เฟซเสมือนจริงที่เกี่ยวกับเอลฟ์ตัวน้อยเลย

    

    ‘ดาร์กเอลฟ์ ผู้ติดตามแห่งสงคราม!’

    

    หนิวลี่เรียกรถแท็กซี่แล้วมุ่งหน้าไปยังชานเมืองทางตะวันตกของเมืองเอช

    

    ครึ่งชั่วโมงต่อมา หนิวลี่พาเอลฟ์ตัวน้อยและจ้าวหมาป่าเข้าไปในป่าทางตะวันตกของเมืองเอช

    

    ที่นี่คือเชิงเขาชิงซาน เดิมทีที่นี่เคยเป็นสวนนิเวศน์ธรรมชาติ มีสิ่งมีชีวิตหลากหลายสายพันธุ์ ครอบคลุมพื้นที่กว่า 160,000 ตารางเมตร แต่ด้วยการพัฒนาของเมืองเอช ป่าไม้ถูกพัฒนาเป็นถนนหลายสาย ภูเขาถูกผลักทลาย ต้นไม้ต่าง ๆ ลดน้อยลงเรื่อย ๆ จนถึงตอนนี้เหลือเพียงต้นไม้จำนวนไม่กี่พันตารางเมตรใกล้กับยอดเขาชิงซานที่ยังคงสภาพสมบูรณ์

    

    บางทีรัฐบาลอาจตระหนักถึงความสำคัญของพื้นที่สีเขียวจึงประกาศอนุรักษ์ป่าผืนนี้ ไม่อย่างนั้นป่าผืนนี้คงจะหายไปตั้งแต่หลายปีที่แล้ว

    

    ในขณะเดียวกัน บริเวณขอบป่าแห่งนี้มีทางหลวงตัดผ่าน สร้างขึ้นบริเวณทางเข้าเชิงเขา จึงได้ชื่อว่าเชิงเขาชิงซาน

    

    หนิวลี่ไม่ได้นั่งรถมาที่นี่โดยตรง แต่เข้าป่าไปหลายกิโลเมตร จากนั้นจึงใช้ทักษะการบิน บินลัดเลาะเข้ามา

    

    เอลฟ์ตัวน้อยดูสบายที่สุด เธอมีความสามารถในการบินอยู่แล้ว อีกทั้งยังเป็นเอลฟ์ระดับกลางที่มีพลังเวทแข็งแกร่ง เธอบินตามหนิวลี่ไปอย่างสบายอารมณ์พร้อมกับเลียไอศกรีมในปาก

    

    ส่วนจ้าวหมาป่านั้น แต่เดิมเป็นราชาแห่งป่าไม้ มีความเร็วในการวิ่งไม่ช้า แถมยังถูกหนิวลี่ดัดแปลงเป็นสัตว์กึ่งปีศาจ ความเร็วในการวิ่งก็ยิ่งเร็วยิ่งขึ้นไปอีก แต่ดูเหมือนจ้าวหมาป่าจะยังไม่คุ้นเคยกับสภาพนี้ดีนัก มันกำลังค่อย ๆ ปรับตัว จ้าวหมาป่าที่ตื่นเต้นค่อย ๆ เร็วขึ้นเรื่อย ๆ จนเห็นเพียงภาพติดตาบนพื้น ผู้ที่ไม่รู้เรื่องราวคงคิดว่าตัวเองตาฝาดไปเอง

    

    ไม่นานตำแหน่งเชิงเขาชิงซานก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าหนิวลี่ แต่หนิวลี่ไม่ได้ติดต่อหลี่เตาปาโดยตรง แต่หาต้นไม้ใหญ่ที่เขียวชอุ่ม นั่งไขว่ห้างอยู่บนกิ่งไม้อย่างสบาย ๆ ปล่อยจิตสัมผัสออกไปสำรวจความเคลื่อนไหวโดยรอบ

    

    หนิวลี่รู้สึกประหลาดใจอย่างยิ่ง จิตสัมผัสของเขาพัฒนาขึ้นจากสามร้อยห้าสิบเมตร เป็นสามร้อยห้าสิบห้าเมตรในคราวเดียว! นี่ทำให้หนิวลี่ดีใจเป็นอย่างมาก การฝึกฝนตลอดทั้งคืนไม่เสียเปล่า พลังเวทใกล้จะทะลุขีดจำกัดแล้ว แม้แต่พลังจิตก็เพิ่มขึ้นด้วย! ดูเหมือนว่าต้องไปเที่ยวทะเลสาบหลิงกวงบ่อย ๆ เสียแล้ว

    

    จิตสัมผัสแผ่ขยายออกไป หลี่เตาปา พี่หลง และชายสวมหมวกแก๊ปที่อยู่ห่างออกไปสองร้อยเมตร นำคนเกือบร้อยคนซ่อนตัวอยู่ในพุ่มไม้ คอยเฝ้าดูทางหลวงที่อยู่ไม่ไกล

    

    จากข้อมูล อีกไม่เกินสิบนาทีจะมีขบวนรถผ่านมาที่นี่ ไม่ผิดพลาดแน่นอน ขบวนรถคันนั้นคือกลุ่มไตรภาคีญี่ปุ่นที่แอบเดินทางมายังเมืองเอชในครั้งนี้

    

    กลุ่มคนที่หลี่เตาปานำมานั้น ล้วนคัดเลือกมาจากอันธพาลร้อยคนของแก๊งทั้งสาม อีกทั้งยังผ่านการฝึกฝนวิชาการต่อสู้แบบง่าย ๆ มาแล้ว เกือบทุกคนสามารถรับมือกับคนธรรมดาสามถึงห้าคนได้อย่างสบาย ๆ หลี่เตาปามั่นใจมากสำหรับการสกัดกั้นกลุ่มไตรภาคีในครั้งนี้

    

    ที่สำคัญที่สุดคือยังมีหนิวลี่คอยสนับสนุน เมื่อคิดถึงหนิวลี่ หลี่เตาปาก็รู้สึกว่าวาตานาเบะ อิจิโร่ นั้นไม่ใช่เรื่องใหญ่เลย