ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进化系统) - ตอนที่ 612 : ต่างกันคะแนนเดียว

ตอนที่ 612 : ต่างกันคะแนนเดียว

ตอนที่อัลเฟรดและนอร์แมนปรากฏตัวขึ้นมา ทุกคนก็พากันเงียบไปอีกครั้ง

“หวังเย่า มาคุยกันหน่อย ” อัลเฟรดพูดขึ้น

เมื่อเห็นอัลเฟรดมาที่นี่ด้วยตัวเอง หวังเย่าก็รู้ว่าอีกฝ่ายคิดจะคุยเรื่องอะไร เขายิ้มและพูดขึ้น “ไปที่ร้านกาแฟกันก่อน”

อัลเฟรดพยักหน้าแล้วเดินนำหน้าออกไป

ทั้งสามคนไปนั่งที่หน้าต่างที่ร้านกาแฟและสั่งกาแฟมาก่อนจะเริ่มพูดคุยกัน

นายพลที่เหลือพากันมองไปยังทั้งสามในร้านกาแฟและพึมพำออกมา “ดูเหมือนว่าไม่ใช่แค่เราที่สงสัยว่าหวังเย่าจะโกง แม้แต่แม่ทัพเก่ากับนอร์แมนก็คิดแบบนั้นด้วย”

“ใช่ นายบอกว่าถ้าหวังเย่าส่งแร่เกิน 5,000 กิโลกรัม คงเป็นไปไม่ได้ แต่นี่เขากลับส่งแร่กว่า 13,000 กิโลกรัม มันจะไม่เกินไปหน่อยรึ ยังไงฉันก็ทำใจเชื่อไม่ได้อยู่ดี”

“อย่าเพิ่งกังวลไป คิดซะว่าหวังเย่าไม่ได้โกง เรามาคิดกันดีกว่าว่าจะหาแร่มาจากไหนได้อีก ! ”

“ดูนั่น ! ” บางคนตะโกนขึ้นมา

ทุกคนพากันเงยหน้ามองไปที่หน้าจอ ก่อนจะพากันฮือฮาออกมาอีกครั้ง

ตอนนั้นพวกเขาก็เจอกับเรื่องที่น่าเหลือเชื่อกันอีกรอบ

โอพีเลียได้คะแนนไป 8,300 คะแนน มาเป็นอันดับสอง

เจนกิ้นได้ 7,500 คะแนน มาเป็นอันดับ 3

“ไม่มีทาง ไม่มีทางเป็นไปได้ แต่คะแนนของหวังเย่าคนเดียวก็น่าจะมากกว่าแร่ของทั้งทีมรวมกันแล้ว ตอนแรกฉันคิดว่าบางทีพวกเขาอาจจะได้แร่มาแล้วรวมกันให้หวังเย่าคนเดียว แต่นี่แม้แต่คนในทีมของเขาก็ยังได้แร่มาเยอะแบบนี้ น่าเหลือเชื่อจริง ๆ ! ”

ตอนนี้พวกเขาเริ่มสงสัยในคะแนนของหวังเย่ากับทั้งสองคนแล้ว ว่าไปเอาแร่มาจากไหนเยอะขนาดนี้

ตอนนี้คะแนนของทั้ง 159 ตำแหน่งเพิ่มขึ้นมา แม้แต่อันดับ 159 ก็ยังมีคะแนนถึง 2,000 !

10 ปีก่อนคะแนนแค่ 2,000 นี่ก็เพียงพอที่จะอยู่ใน 10 อันดับแรกได้แล้ว !

ถ้าทีมของหวังเย่าโกง งั้นนอกจาก 3 อันดับแรกแล้ว อีก 156 ที่เหลือก็โกงด้วยงั้นสิ ?

ทำไมมันถึงมีแร่แม่เหล็กมากแบบนี้ได้ ใครจะไปเชื่อลง ?

สิ่งที่พวกเขาไม่รู้คือตอนที่หวังเย่าเข้าไปในห้องแลกเปลี่ยนเพื่อชั่งน้ำหนักของแร่นั้น ทุกคนต่างก็พากันหันไปสนใจเขากันหมด และตอนนั้นโอพีเลียและเจนกิ้นก็ได้แยกตัวออกไปแจกจ่ายแร่จำนวนมากให้กับนายพลที่พวกเขาได้เลือกเอาไว้

“พระเจ้า นายพลของโคโรน่าโดนเบียดตกไปอันดับ 160 “ มีคนหนึ่งเห็นการเปลี่ยนแปลงนี้และพูดขึ้นมา

นายพลโคโรน่าพากันมองไปยังอันดับบนจอด้วยสีหน้าไม่ค่อยจะสู้ดีนัก

หวังเย่า ต้องเป็นฝีมือของหวังเย่าแน่ ๆ !

“พี่ใหญ่ เราไปทำให้เขาไม่พอใจตอนไหนกัน ? ”

“เขาอาจจะจงใจแกล้งเราก็ได้ ! ”

พวกเขาที่คิดจะแย่งตำแหน่งหัวหน้าทีม กลับโดนถีบออกในทันที นี่ไม่ใช่สิ่งที่ทำให้พวกเขารู้สึกดีเลย

“เราไปดูด้านนอกดีกว่า รอจนกว่าแม่ทัพเก่าจะคุยกับหวังเย่าเสร็จ”

นายพลจากโคโรน่าได้แต่ไปยืนรอที่หน้าประตูร้านกาแฟ

…

“หวังเย่า ไม่ต้องบอกนายก็คงรู้ว่าฉันมาทำไม” อัลเฟรดมองไปที่หวังเย่าแล้วพูดขึ้นมา

หวังเย่าเติมน้ำตาลใส่กาแฟแล้วคนก่อนจะพยักหน้า “คุณอยากรู้ว่าผมโกงรึเปล่า และผมได้แร่พวกนี้มาจากไหนสินะ ? ”

นอร์แมนและอัลเฟรดต่างก็พยักหน้า

“สรุปง่าย ๆ ผมโดนเซลล์ดำกลืนเขาไปและเข้าไปในคลังพลังงานของมัน” หวังเย่าพูดตามตรงพร้อมกับยกกาแฟขึ้นจิบ

นอร์แมนถามขึ้นมา “แต่หนวดในพื้นที่ที่เราให้ไปนั้นเซลล์ดำจะเลเวลประมาณ 120 ด้วยความแข็งแกร่งของนายแล้วนายไม่น่าจะรับมือไหวไม่ใช่รึไง ? ”

หวังเย่าวางกาแฟแล้วพยักหน้า “แน่นอน ถ้าวัดความแข็งแกร่งแล้ว ฉันคงรับมือกับมันไม่ได้ ดังนั้นจึงต้องใช้วิธีการบางอย่าง”

อัลเฟรดตาเป็นประกายขึ้นมาทันที “หือ ? ไหนนายลองพูดมาหน่อย”

“เซลล์ดำทำงานคล้ายกับเม็ดเลือดขาวในตัวคน มันจะทำลายสิ่งที่เป็นอันตรายต่อร่างกายออกไป ตอนนั้นผมได้เอาเศษเนื้อจากผนังหนวดมาก่อนจะใช้สกิลเร่งการเติบโตให้มันห่อหุ้มตัวผมเอาไว้ ดังนั้นผมจึงหลอกเซลล์ดำได้สำเร็จและหนีออกมาได้”

เมื่อพูดจบ หวังเย่าก็วางมือไปที่ต้นไม้เล็ก ๆ บนโต๊ะ ก่อนจะมีพลังไหลออกมาจากมือของเขาพร้อมกับต้นไม้ที่เริ่มเติบโตจนคลุมมือของหวังเย่าเอาไว้

อัลเฟรดและนอร์แมน ต่างก็ตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น

นอร์แมนเห็นแบบนั้นก็อดไม่ได้ที่จะกล่าวชมออกมา “ตอนที่ฉันโดนหนวดนั่นกลืนกินไป ฉันได้ไหลไปที่เซลล์หลักของมัน ฉันหนีจากที่นั่นมาได้แต่อันตรายของมันก็ยังฝังลึกในใจของฉันจนถึงทุกวันนี้ การโดนเซลล์ดำกลืนกินเข้าไปมันยิ่งอันตรายเพิ่มเป็นสองเท่า แต่นายกลับใช้วิธีนี้หนีออกมาได้ ฉันต้องยอมรับเลยว่านายนี่มันอัจฉริยะจริง ๆ ”

อัลเฟรดถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก “ผลงานของนายจะช่วยในการวิจัยหนวดปีศาจได้อย่างมาก”

หวังเย่าส่ายหน้า “วิธีนี้ใช้ไม่ได้ผลเพราะแม้ว่าเซลล์ดำจะไม่โจมตีเศษเนื้อนั้น แต่เลือดในหนวดนั้นก็มีฤทธิ์กัดกร่อน ถ้าใช้เวลาอยู่ที่ด้านในนานเกินไป เศษเนื้อก็จะโดนย่อย สุดท้ายเราก็จะถูกเปิดเผย นอกซะจากว่าเป็นคนที่มีสกิลแบบผมที่สามารถสร้างและซ่อมแซมเซลล์ได้อย่างต่อเนื่อง ไม่งั้นก็เป็นไปไม่ได้ที่จะรอดในเซลล์ดำได้นานนัก”

“อย่างน้อยมันก็พิสูจน์ได้แล้วว่านายได้แร่แม่เหล็กมาอย่างถูกต้อง ตอนนี้เราพอใจแล้ว” อัลเฟรดพูดขึ้น

“หวังเย่า ถ้านายได้เป็นแม่ทัพของกองกำลังดวงดาว เราต้องมีหวังแน่ ๆ ฉันขอแสดงความยินดีกับนายด้วย” นอร์แมนลุกขึ้นตบไหล่ของหวังเย่า

อัลเฟรดเองก็ลุกขึ้นและพูดว่า “ฉันจะกลับไปรายงานกับคนอื่นก่อน”

ทั้งสามคนเดินออกมาจากร้านกาแฟ จากนั้นคนของโคโรน่าก็ได้เข้ามาหยุดหวังเย่าเอาไว้แล้วพูดขึ้นมา “หวังเย่า แกแกล้งพวกเรารึไง ? ถ้ามีอะไรไม่พอใจก็พูดออกมาตรง ๆ ทำไมต้องทำลับหลังกับเราแบบนี้ ! ”

นอร์แมนขมวดคิ้วและมองไปที่พวกนั้น “พวกนายมีเรื่องอะไรกัน ? ”

หัวหน้าทีมโคโรน่าพูดขึ้นมา “หวังเย่าได้แจกจ่ายแร่ของเขาให้กับคนอื่น ๆ จนเราตกอันดับไป ผมสงสัยว่าเขาคือคนที่ควบคุมผลคะแนน การคัดเลือกนี้ไม่ยุติธรรมอีกแล้ว ผมเสนอว่าให้ตัดสิทธิ์เขาออกจากการแข่งขันนี้ ! ”

อัลเฟรดหรี่ตาลงก่อนจะมองไปที่จอและพบกับการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น

คะแนนมันสูงเกินไป มันมากกว่าการคัดเลือกครั้งที่แล้วหลายเท่า

หวังเย่ายิ้มออกมา “พวกนายมีหลักฐานรึเปล่า ? พวกนายมาจากรัฐโคโรน่าสินะ พวกนายควรจะได้อันดับสูง ๆ สินะถึงจะพอใจ ? ”

“แก…แกกล้าบอกไหมล่ะว่าแกไม่ได้โกง ? ” หัวหน้าทีมโคโรน่าพูดขึ้นมา

หวังเย่าไม่ได้ตอบคำถามนี้ “แกจะสงสัยฉันก็ได้ แต่แกควรเคารพผลงานของนายพลคนอื่น ๆ ไม่ใช่รึไง ? ”

“แกเอาคนอื่นมาเป็นโล่ งั้นแกกล้าบอกไหมล่ะว่าแกไม่ได้โกง ? ด้วยความแข็งแกร่งของแกแล้ว ถ้าแกไม่ได้โกง แกจะได้คะแนนมา 13,000 คะแนนได้ยังไง ? ”

อัลเฟรดทนไม่ไหวและกระแอมออกมา “ฉันได้พิสูจน์แล้วว่าหวังเย่าน่ะไม่ได้โกง พวกนายไม่ต้องมาสนใจเรื่องนี้ พวกนายควรเอาเวลาไปคิดว่าจะหาคะแนนเพิ่มยังไงจะดีกว่า”

เมื่อพูดจบอัลเฟรดและนอร์แมน ก็กลับไปที่ห้องประชุมทันที

..

“หวังเย่า เด็กนี่ควบคุมการคัดเลือกเอาไว้หมดแล้ว ! ”

“เด็กนี่สร้างปัญหาจริง ๆ เขาคิดว่าตัวเองเป็นราชารึไง ? ”

“เขาไม่ได้แค่โกงให้ตัวเองแต่กลับโกงให้คนอื่นด้วย ถ้าเราหาหลักฐานพบ เราไม่ปล่อยเขาไปแน่”

พวกระดับสูงในห้องประชุมต่างก็เห็นสิ่งผิดปกติที่เกิดขึ้นกับคะแนน พวกเขาต่างก็พากันหงุดหงิด

“พวกนาย ฉันขอยืนยันว่าหวังเย่าไม่ได้โกง” อัลเฟรดเปิดประตูเข้ามาและพูดขึ้น

“เป็นไปได้ยังไง ! เขาไม่ได้โกงแล้วเขาเอาแร่เยอะแบบนี้มาจากไหน ? ”

“ฟังฉันอธิบายก่อน” อัลเฟรดมองไปรอบ ๆ ก่อนจะเดินลงไปนั่ง

หลังจากนั้นทุกคนในห้องต่างก็พากันเงียบไป

“นั่นมันก็จริง ที่เขาได้อันดับ 1 มาก็เพราะความสามารถของเขาเอง แต่….มันไม่เกินไปหน่อยรึไงที่เขาจะไปยุ่งกับอันดับของคนอื่น ? ”

อัลเฟรดยิ้มออกมา “ใช่ มันอาจจะเกินไปหน่อย แต่พวกนายดูรายชื่อก่อนสิ พวกนายคิดว่ามันไม่เหมาะสมรึไง ? ”

ทุกคนพากันมองดูรายชื่อกันอีกครั้ง ก่อนจะพยักหน้าตอบรับ

“มันก็เหมาะสมดี …แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ยังไม่เห็นด้วยกับวิธีของหวังเย่าอยู่ดี ยังไงซะมันก็ควรเป็นการตัดสินที่ยุติธรรม มันไม่ควรมีใครมายุ่งกับอันดับของคนอื่น”

“ฉันเองก็คิดแบบนั้น” คนอื่น ๆ พูดขึ้นมา

แต่มันก็มีคนที่ไม่เห็นด้วย “ในเมื่อเราเปิดโอกาสให้พวกเขาได้แลกเปลี่ยนกัน งั้นมันก็ต้องมีคนที่มีเงินมีอำนาจเหนือกว่าคนอื่น ๆ ถ้าพวกนายอยากได้ความยุติธรรม งั้นก็ไม่ควรให้เกิดการแลกเปลี่ยนมาตั้งแต่แรกแล้ว เราควรตัดสินตามจำนวนแร่ที่เก็บมาได้ตั้งแต่แรกไม่ใช่หรือ”

“ใครกันที่บอกว่าไม่ได้ดูแค่ความแข็งแกร่งของตัวบุคคลเท่านั้น แต่ขึ้นอยู่กับความเป็นผู้นำและปฏิสัมพันธ์ของแต่ละคนด้วย ? ”

“นี่คือ…สิ่งที่พวกนายบอกกันมาเองไม่ใช่หรือไง”

นายพลคนหนึ่งพูดขึ้นมา “พวกนายเลิกพูดไร้สาระเถอะ…ที่หวังเย่าทำก็ไม่ได้ละเมิดกฎเลย ชัดแล้วว่านี่คือสิ่งที่พวกเราตกลงกันไว้ตั้งแต่แรกแล้ว”

ทุกคนได้แต่เงียบไป การแลกเปลี่ยนนี้พวกเขาตั้งกันขึ้นมาเอง ตอนนี้มันเหมือนกับเชือกที่รัดคอพวกเขาเอาไว้ จึงทำให้พวกเขาไม่อาจจะเถียงอะไรได้อีก

“เหลืออีกแค่ 10 วินาทีก่อนที่จะจบ” นอร์แมนเตือนขึ้นมา

ทั้งห้องเงียบไป พร้อมกับสายตาของทุกคนที่จับจ้องไปที่คะแนน

10, 9, 8….1 !

ในวินาทีสุดท้ายที่หน้าจอก็เกิดการเปลี่ยนแปลง อันดับหนึ่งได้กลายเป็นของอีกคนแทน

อิชิโว คะแนน 13,568

ทุกคนต่างก็พากันเงียบ อิชิโวได้คะแนนมากกว่าหวังเย่า 1 คะแนน ได้ขึ้นมาเป็นอันดับ 1

มันหมายความว่าเขาจะได้เป็นแม่ทัพของกองกำลังดวงดาว

ทุกคนพากันฮือฮาขึ้นมาทันที

“นำแค่คะแนนเดียว ”

“นี่..เขาจงใจรึไง ? ”

“ฮ่าฮ่า สุดยอดเลย ทำได้ดี ! ” นายพลของโคโรน่าพากันปรบมืออย่างชอบใจ

หวังเย่า, โอพีเลียและเจนกิ้น ต่างก็ตัวแข็งทื่อไปราวกับรูปปั้นเมื่อมองไปยังผลคะแนนบนหน้าจอ