ยอดอาจารย์มหาเมตตา - ตอนที่ 612 บดขยี้อย่างหมดจด
ในพายุ ดวงตะวันเทพเจ้าของเย่ชิวปะทุออกมาทั้งหมด พลังอัน น่าตกตะลึงก็พลุ่งพล่านไปทั่วร่างกาย กลิ่นอายที่พุ่งพล่านนี้ทาให้ เลือดของเขาเดือดพล่าน
“ฮ่าฮ่า!” ในขณะที่เขาหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง เขาเป็ นเหมือนกับ เทพมารที่หลับใหลมาหลายปีที่ได้ตื่นขึ้นมาอย่างช ้า ๆ กลิ่นเลือดที่ หายไปนานทาให้เย่ชิวตื่นเต้นมากยิ่งขึ้น
“โฮก!” เทพฝังสวรรค์ได้พุ่งเข้ามาทันทีด้วยเสียงค ารามอัน เกรี้ยวกราด โลกสั่นสะเทือน เทพฝังสวรรค์พุ่งเข้าใส่เขาด้วยพลังอัน ไร ้เทียมทาน และเจตนาสังหารที่น่าตกใจก็ได้ปกคลุมท้องฟ้ า
เย่ชิวมองอย่างเย็นชาและพูดว่า “สุนัขไร ้ประโยชน์สมควรถูก เรียกว่าเทพเจ้ารึ”
ด้วยเสียงสั่นสะเทือน เย่ชิวลอยขึ้นจากพื้นทันทีและพุ่งเข้าใส่ราว กับลูกกระสุนปืนใหญ่ เขาไม่ได้ใช ้อาวุธใด ๆ และไม่ได้ใช ้เคล็ดวิชา สมบัติใด ๆ เขาเพียงเปิ ดใช ้งานดวงตะวันเทพเจ้าและอาศัยความ แข็งแกร่งที่ไม่สมเหตุสมผลของเขาในการโจมตีอย่างกะทันหัน
อีกฝ่ ายที่ไม่ได้เป็ นฝ่ ายรุก นั่นคือเทพมารที่แท้จริง เทพมารที่ หลับไหลในใต้พิภพ เป็ นเวลาหลายพันปี กลิ่นอายที่สังหารบน ร่างกายของเขาเย็นชาจนทุกคนในรัศมีหลายร ้อยลี้สั่นสะท้าน
สถานการณ์ในสนามรบเปลี่ยนไป ทั้งสองเริ่มปะทะกันอย่าง รุนแรงบนท้องฟ้ า ความรู ้สึกของกาปั้นที่กระทบเนื้อทาให้ทุกคนสั่น สะท้านด้วยความกลัว พวกเขาไม่เคยเห็นการต่อสู้ที่ดุเดือดเช่นนี้มา ก่อน ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ
“โหดร ้ายเกินไป ไม่มีการต่อสู้ด้วยเคล็ดวิชาสมบัติตลอด กระบวนการทั้งหมด พวกเขาต่อสู้ด้วยความแข็งแกร่งที่ไร ้เหตุผลของ นี่คือจุดสูงสุดที่แท้จริงของการต่อสู้ มันเป็ นธรรมชาติของบุรุษ”
การต่อสู้ครั้งนี้เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว ทั้งสองรวดเร็วมาก พวก เขาแทบไม่มีที่ว่างสาหรับการเจรจาและโจมตีด้วยกระบวนท่าสังหาร ทุกครั้ง
ในขณะนี้ ไม่มีเคล็ดวิชาสมบัติใดเทียบได้กับความรู ้สึกของการ ชกร่างกายครั้งแล้วครั้งเล่า
ด้วยความได้เปรียบของความเร็ว เย่ชิวจึงได้เปรียบชั่วคราว ไม่ เพียงแต่การโจมตีของอีกฝ่ ายจะไม่บั่นทอนจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ ของเขา แต่มันยังทาให้เขาตื่นเต้นมากยิ่งขึ้นอีกด้วย
เย่ชิวจับหน้าผากแล้วหัวเราะขึ้นไปบนฟ้ า ปราณโลหิตใน ร่างกายของเขาเดือดจนสุดขีดแล้ว
“มดผู้ต่าต้อย จงคุกเข่าแทบเท้าข้า” เทพฝังสวรรค์ตะโกนอย่าง เย็นชาต่อหน้าเสียงหัวเราะที่เย่อหยิ่งของเย่ชิว ความโกรธพลุ่งพล่าน ในหัวใจของเขาและหมัดเหล็กของเขาก็ประเคนออกไปอีกครั้ง
เย่ชิวชกกลับ สองพลังที่แข็งแกร่งได้เขย่าโลกทันที
เย่ชิวถอยหลังไปหลายลี้แล้วตอบว่า “เจ้ามันก็แค่ขยะ เจ้าไม่ คู่ควรกับความแข็งแกร่งของข้า”
“หยิ่งผยอง” คาพูดของเย่ชิวทาให้เทพฝังสวรรค์โกรธ เขาถูก สร ้างขึ้นจากความแค้นของโลกที่รวมตัวกัน เจตนาสังหารในร่างของ เขานั่นน่าตกใจอย่างมาก เขาจะทนการยั่วยุเช่นนี้ได้อย่างไร
เทพฝังสวรรค์โกรธมาก เขาใช ้กาลังทั้งหมดเพื่อยับยั้งเย่ชิว โดย ไม่คาดคิด ไม่ว่าเขาจะพยายามมากเพียงใด เย่ชิวก็ยังมั่นคงราวกับ ภูเขา อีกฝ่ ายยืนอยู่ตรงนั้นราวกับภูเขาที่ข้ามไม่ได้ มั่นคงอย่างหาที่ เปรียบไม่ได้ท่ามกลางลมแรง อีกฝ่ายมีกลิ่นอายที่แข็งแกร่ง
ต้องรู ้ว่าเย่ชิวในปัจจุบันเชี่ยวชาญเคล็ดวิชาเต๋าแห่งโลหิตแล้ว ความแข็งแกร่งทางร่างกายของเขาถึงสมบูรณ์แบบมานานแล้ว เขา ไม่ได้สนใจเทพฝังสวรรค์ นี่เป็ นครั้งแรกที่เขาได้เห็นวิธีการวิเศษ เช่นนี้ เขาอยากรู ้อยากเห็นและอยากรู ้ว่ามีอะไรพิเศษเกี่ยวกับอีกฝ่ าย แต่หลังจากเห็นมัน เย่ชิวค่อย ๆ หมดความสนใจ
เผชิญหน้ากับการโจมตีของเทพฝังสวรรค์ เขาไม่ขยับแม้แต่นิด เขามองคู่มู่ไห่อย่างเย็นชาที่ควบคุมทุกอย่างที่อยู่ข้างหลังอีกฝ่าย
“ผู้อาวุโสคู่ นี่คือความมั่นใจของท่านงั้นรึ ข้าคิดว่าท่านไม่ได้มี อะไรมากนัก เดิมทีข้าคิดว่ามรดกบุปผาซากศพของท่านจะมีพลัง เทพเจ้าที่ไม่ธรรมดา ตอนนี้ข้าได้เห็นมันแล้ว… ข้าผิดหวังมาก”
คาพูดของเย่ชิวเป็ นเหมือนกระบี่ที่แหลมคมที่แทงหัวใจของคู่มู่ ไห่อย่างโหดเหี้ยม
“อั่ก… ” คู่มู่ไห่กระอักหลั่งเลือดมาเต็มปาก ใบหน้าของเขาบิด เบี้ยวเป็ นอย่างมาก
“ช่างน่าอัปยศอดสูอย่างยิ่ง” เขาคารามด้วยความโกรธ คู่มู่ไห่ ทนความอัปยศอดสูไม่ได้อีกต่อไป
เขาไม่เคยคิดว่าอาวุธลับที่เขาศึกษามาหลายปีจะไม่สามารถทา อะไรเย่ชิวได้ ความภาคภูมิใจของเขาถูกท าลายลงอย่างยับเยิน ในขณะนี้ หัวใจเต๋าก็ได้รับผลกระทบเช่นกัน
อย่างไรก็ตาม นี่ยังไม่เพียงพอที่จะยับยั้งความโกรธในใจของเย่ ชิว วันนี้ เขาจะทาให้ตนเองมั่นใจอย่างแน่นอน
“ไม่ต้องตะโกน ไม่ใช่ว่าท่านอยากดูว่าพลังเทพเจ้าเมฆาม่วงของ ข้ามีความสามารถอย่างไรหรอกรึ เอาล่ะ วันนี้ข้าจะทาให้ท่านพอใจ ข้าจะให้ท่านเห็นว่าพลังเทพเจ้ามรดกเมฆาม่วงของข้ามีอะไร”
เย่ชิวเงยหน้าขึ้นมองฝูงชนที่อยู่รอบ ๆ เขารู ้ดีว่าศิษย์หลายคนใน ปัจจุบันไม่เต็มใจที่จะเลือกเขาเป็ นอาจารย์ของพวกเขาในโถงยอด สวรรค์ วันนี้ เขาต้องบอกให้พวกเขารู ้ว่าการตัดสินใจในตอนนั้น ผิดพลาดเพียงใด
เย่ชิวหันตัวกลับอีกครั้งและมองไปที่เทพฝังสวรรค์ เขาพูดเพียง ว่า “ของสกปรก ขยะในความมืดมิด กลับใต้ดินไปเวีย”
เย่ชิวยื่นมือออกมา ทันใดนั้น กรงเล็บมังกรก็คว้าไปที่เทพฝัง สวรรค์
“เฮือก… “
เมื่อพลังที่น่าตกใจปะทุขึ้น อักขระมังกรที่แท้จริงก็ปรากฏขึ้น ในขณะนั้น ทุกคนตกใจเป็ นอย่างมาก
“เคล็ดวิชาสมบัติสิบอสูร!”
ทุกคนต่างตกตะลึง ไม่มีใครคาดคิดว่าเย่ชิวจะครองหนึ่งในเคล็ด วิชาสมบัติมังกรที่แท้จริงของสิบอสูรได้ และมันเป็ นหัตถ์มังกรเทพเจ้า ที่อุกอาจที่สุด ไม่ใช่แค่ฉีฮวนและคนอื่น ๆ แต่แม้กระทั่งหมิงเยว่ที่แอบ สังเกตการณ์อยู่ก็อุทานออกมา
ในระหว่างการเดินทางไปยังถ้ามังกรแดง นางยังได้รับกระดูก สมบัติจากมังกรที่แท้จริง น่าเสียดาย กระดูกที่นางได้รับไม่ใช่กระดูก สมบัติที่สมบูรณ์ แต่เป็ นกระดูกสมบัติที่ใช ้ป้ องกัน นางอดไม่ได้ที่จะ รู ้สึกอิจฉาเมื่อเห็นเย่ชิวได้รับสมบัติมากมาย
หัตถ์มังกรเทพเจ้าเป็ นหนึ่งในวิชาที่อุกอาจที่สุดในเคล็ดวิชา สมบัติมังกรที่แท้จริง ทันทีที่เคล็ดวิชาสมบัตินี้ปรากฏขึ้น ทั่วบริเวณก็ ปะทุขึ้นทันที
ใบหน้าของคู่มู่ไห่ซีดมาก เมื่อเทียบกับหัตถ์มังกรเทพเจ้าของเย่ ชิว เทพฝังสวรรค์ของเขานั้นเทียบไม่ได้ด้วยซ้า
หัตถ์มังกรเทพเจ้าคว้าไว้ทันที มันจับเทพฝังสวรรค์อย่างแน่น หนาเหมือนแมลงตัวเล็ก ๆ
เขาต้องการที่จะหลุดพ้น แต่ไม่ว่าเขาจะพยายามมากเพียงใด เขาก็ไม่สามารถหลุดพ้นได้เมื่อเผชิญกับเย่ชิว
“ฮ่าฮ่า พยายามไปก็ไม่มีประโยชน์” เย่ชิวเย้ยหยันในขณะที่เขา มองไปที่อีกฝ่าย เว้นแต่ว่าอีกฝ่ ายจะมีวิธีพิเศษในการหลบหนี เป็ นไป ไม่ได้ที่อีกฝ่ายจะหนีจากเขาด้วยกาลังของตนเอง
นี่คือการประชันความแข็งแกร่ง ในแง่นี้ เย่ชิวกล้าพูดได้ว่า นอกจากมดเขาสวรรค์และหลิงหลงที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะแล้ว เย่ชิวก็ ไม่หวาดเคยกลัวใครในโลกนี้ ยิ่งไปกว่านั้น เย่ชิวไม่ได้เป็ นผู้ฝึกปรือ กายา ในทางกลับกัน เขาเป็ นผู้บ่มเพาะกระบี่ที่แท้จริง เพียงแค่ว่า วันนี้เขาอยากเล่น จึงไม่ได้ใช ้กระบี่
“ตายซะ!” เย่ชิวออกแรงทันที เขาบีบหัตถ์เทพเจ้าของเขา และ เทพฝังสวรรค์ก็ปล่อยเสียงค ารามออกมาทันที
ในความสิ้นหวังของเขา เขาถูกเย่ชิวบดขยี้อย่างสมบูรณ์ เทพ ฝังสวรรค์ที่คู่มู่ไห่ตั้งความหวังไว้สูงกลายเป็ นกองเลือดไปเสียแล้ว และกลิ่นหอมของดอกไม้ก็ฟุ้ งกระจายออกไปทันที
มันได้บ่งบอกว่าการต่อสู้ครั้งนี้ได้สิ้นสุดลงแล้ว
“อั่ก… “
เขากระอักหลั่งเลือดมาเต็มปากและล้มลงอย่างอ่อนแรง เขาไม่ คาดคิดว่าตนเองจะพ่ายแพ้อย่างสมบูรณ์ โอกาสต่อต้านแทบไม่มี ด้วยซ้า