ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ - ตอนที่ 1537 กราดเกรี้ยวเพื่อโฉมงาม

ตอนที่ 1537 กราดเกรี้ยวเพื่อโฉมงาม

…………….

เขาหมื่นเมรัยที่สูงตระหง่านตระการตาถูกผ่าออกเป็นครึ่งซีก!

ยามมองดูจากที่ไกลๆ เส้นโครงสีเงินนับว่าดูเบาบางอ่อนละมุนเสมอกันนัก

ทว่า ยามที่มันเคลื่อนผ่านอย่างเรียบๆ กลับแปรสภาพกลายเป็นอาวุธที่เฉียบคมที่สุดในใต้หล้า!

ถึงขั้นที่สามารถตัดผ่าเขาให้เหลือครึ่งลูกได้อย่างง่ายดาย!

คนที่ยืนอยู่ใกล้มองเห็นได้กระทั่งถึงรอยตัดแยกส่วนอย่างประณีตของเขาครึ่งลูก!

แทบทุกผู้ล้วนยืนนิ่งอยู่กับที่ ต่างก็ถูกภาพฉากตรงหน้าทำให้อึ้งจนตาค้างพูดไม่ออกไปตามๆ กัน

นั่นรวมไปถึงบรรดาผู้อาวุโสที่ทุ่มแรงเปิดใช้งานค่ายกลกระสวยสวรรค์ด้วยเช่นกัน

“นี่… นี่… นี่น่ะหรือพลังอันแกร่งกล้าของค่ายกลกระสวยสวรรค์?”

ผ่านไปครู่หนึ่ง ผู้อาวุโสฮวาเฟิงถึงได้พึมพำเสียงต่ำออกมาอย่างอดไม่อยู่ นัยน์ตาแฝงด้วยแววตาตกตะลึงไม่น้อย

โทษพวกเขามิได้หรอกที่จะตื่นตกใจกันเพียงนี้

หลังจากที่ถูกสร้างขึ้นมาในปีนั้น ค่ายกลกระสวยสวรรค์อันนี้ก็มิเคยถูกเปิดใช้

ทุกปีเจ้าสำนักจะพาผู้อาวุโสบางส่วนมาดำเนินการทำนุบำรุงรักษามันด้วยตัวเอง ทว่ากลับมิเคยได้ยลพลังที่แท้จริงของค่ายกลกระสวยสวรรค์เข้าจริงๆ เลยสักรอบ

จนกระทั่งตอนนี้…

ต้องเข้าใจก่อนว่าสำหรับผู้แข็งแกร่งระดับสูงธรรมดาแล้ว แม้นพวกเขาจะมิอาจเคลื่อนภูผาปิดบังสมุทรได้ แต่การจะทำลายภูเขาสักสองสามลูกก็มิใช่ปัญหาอันใด

มาบัดนี้ค่ายกลกระสวยสวรรค์แยกส่วนเขาหมื่นเมรัย ที่พวกเขาพากันตื่นตะลึงเช่นนี้ก็เพราะเขาหมื่นเมรัยต่างจากภูเขาธรรมดาโดยสิ้นเชิง!

เพราะเขาลูกนี้… เป็นภูเขาที่เจ้าสำนักรุ่นแรกนำหินไฟและปูนขาวอันเลอค่าหาสิ่งใดเทียบไม่ได้ มากองพะเนิน ก่อนจะพาคนมาแกะสลักมันด้วยตัวเองเมื่อหมื่นปีก่อน!

ในช่วงระยะเวลากว่าร้อยปียามที่สำนักก่อตั้งแรกเริ่ม เขาหมื่นเมรัยก็เตียนโล่งมาแต่ไหนแต่ไร อีกทั้งยังไม่อนุญาตให้ผู้ใดก็ตามเข้าใกล้มันได้ตามใจชอบ

จนกระทั่งมาภายหลัง เวลาเคลื่อนผัน เขาหมื่นเมรัยถูกขัดเกลาและทำนุบำรุงส่งต่อมารุ่นต่อรุ่น ก่อนจะกลายสภาพมาเป็นดั่งที่เห็นในปัจจุบัน

หากดูเพียงผิวเผินแล้ว มันแทบมิต่างอันใดกับยอดเขาลูกอื่นเลยแม้แต่น้อย ทว่าในความเป็นจริงแล้ว หินภูเขาของที่นั่นกลับแข็งเหนือจินตนาการอย่างมาก!

มิเช่นนั้น ระยะเวลากว่าหมื่นปีมานี้ ทัณฑ์สวรรค์ฟาดผ่าลงมาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง เป็นยอดเขาธรรมดาก็ถูกทำลายราบเป็นหน้ากลองไปนานแล้ว ไหนเลยจะยังคงรูปร่างเดิมได้อย่างไร้รอยขีดข่วนได้เล่า?

ทว่ามาตอนนี้ ภูเขาลูกนี้กลับถูกค่ายกลกระสวยสวรรค์ ผ่าทลายลงได้อย่างง่ายดาย!

จะไม่ให้ผู้คนตกตะลึงได้อย่างใดกัน?

ทว่า สิ่งที่ทำให้ผู้คนตื่นตกใจจนขวัญหนีดีฝ่อยิ่งกว่ายังคงอยู่ด้านหลัง

ด้วยการแบ่งเขาครึ่งลูกเป็นพรมแดน เขาหมื่นเมรัยทั้งลูกจะแบ่งออกเป็นสองส่วน

ส่วนด้านบนถูกค่ายกลกระสวยสวรรค์ตัดออกเป็นชั้นๆ ทุกๆ ส่วนด้านบนล้วนแต่สั่นคลอนไปถึงก้นฐาน

อีกทั้งส่วนที่ถูกตัดแบ่งออกเป็นชั้นๆ ล้วนมีความสูงเท่ากันทั้งสิ้น!

ไม่ช้า ยอดเขาด้านบนของเขาหมื่นเมรัยก็ปรากฏเป็นรูปร่างก้นหอยขดเกลียวอันแปลกตา!

โครงสร้างภูเขาที่ปรากฏอยู่ด้านนอกเป็นสีเทาซีด

ยามแสงสาดส่องลงบนยอดจะเห็นได้ว่ามีแสงวับวาวสะท้อนกลับมา

แต่ละชิ้นล้วนวิจิตรประณีตนัก เพียงปรายตามองไปก็ดูราวกับเกล็ดของสัตว์อสูรก็มิปาน

หินไฟปูนขาวเหล่านี้มีค่ายิ่งยวด ในอาณาจักรเสิ่นซวี่ ก้อนที่มีขนาดเท่ากำปั้นก็ขายได้ในราคาที่ไม่เลวแล้ว

มิต้องพูดถึงเขาหมื่นเมรัยทั้งลูกที่ถูกแปรสภาพเช่นนี้ด้วยซ้ำ!?

เห็นได้ชัดเลยว่าแรกเริ่ม สำนักทุ่มเทแรงกายแรงใจทุกอย่างจริงๆ!

บรรดาพวกผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนยิ่งมองก็ยิ่งหวาดหวั่น

มูลค่าของเขาหมื่นเมรัยประเมินค่าไม่ได้ อีกทั้งหมื่นปีมานี้ มิรู้ว่าเจ้าสำนักและบรรดาผู้อาวุโสต้องเสียหยาดเหงื่อและแรงกายมากน้อยเพียงใดให้แก่มัน

ทว่ายิ่งเป็นแบบนี้ ก็ยิ่งพิสูจน์ว่าสิ่งของที่ถูกผนึกเอาไว้ข้างใต้มันชวนให้ตกตะลึงมากเพียงใด!

ยามมองไปยังค่ายกลกระสวยสวรรค์ที่ส่องสว่างเรืองรอง ก็รู้สึกได้ถึงแรงกดดันมหาศาลที่แผ่อยู่ด้านบนแล้ว กระทั่งบรรดาผู้อาวุโสที่อยู่ในเหตุการณ์ยังลอบตื่นตะลึงอยู่ในใจ

ในสถานการณ์เช่นนี้ หากสลับเป็นพวกเขาที่ลงไป ย่อมไม่มีทางมีชีวิตกลับมาได้แน่!

สิ่งเดียวที่ยังทำให้พวกเขารู้สึกใจชื้นคือ หลังจากที่ค่ายกลกระสวยสวรรค์เปิดใช้แล้ว ไอเย็นแปลกประหลาดที่ทะลักออกมาจากตาน้ำกลับมิได้แผ่ขยายต่อ

ยิ่งไปกว่านั้น ขณะที่เขาหมื่นเมรัยถูกตัดผ่านจนมีสภาพเช่นนี้ เกล็ดน้ำแข็งสีเลือดที่ปกคลุมอยู่ด้านบนของมันแต่เดิมก็เริ่มแตกออก บังเกิดเป็นรอยแตกจำนวนหลายเส้น!

ดูจากสภาพแล้ว เหมือนว่ามันจะเป็นสัญญาณของการถูกยับยั้งพลังกลับไป

ทว่า…

ตอนนี้หรงซิวและนังหนูเยว่เออร์… ยังคงอยู่ใต้นั้น!

ในแววตาของซั่งกวนจิ้งราวกับมีคลื่นพายุอันน่าหวาดหวั่นถาโถม

เขายืนเอามือไพล่หลัง มือค่อยๆ กำหมัดแน่นขึ้น ลมปราณบนร่างเริ่มทวีความเย็นเยียบแลอันตรายขึ้นมาทีละน้อย!

ค่ายกลกระสวยสวรรค์นี้ ต่อให้เป็นเขาก็มิกล้าบุ่มบ่ามบุกเข้าไป

ดังนั้นสิ่งเดียวที่เขาทำได้ในตอนนี้ก็คืออดทนรอเท่านั้น!

รอเยว่เออร์กับหรงซิวกลับมาด้วยกัน!

ซั่งกวนจิ้งสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ พยายามทำให้ตัวเองใจเย็นลงอย่างสุดความสามารถ

นอกเหนือจากนี้แล้ว ก็ไม่มีความเป็นไปได้ไหนอีก!

…

พรวด!

ตาน้ำยังคงไหลทะลักอย่างต่อเนื่อง ชั่วพริบตาก็กลืนกินเงาร่างของเขาไปในที่สุด

แสงสว่างสีทองบนร่างของเขาเรืองรองออกมารางๆ

ตาน้ำนั้นมิลึกแม้แต่น้อย ใช้เวลาไม่นานเขาก็พบร่างอันคุ้นเคย

ฉู่หลิวเยว่กำลังยืนล่องลอยอยู่ใต้น้ำ นางแทบจะเข้าใกล้ก้นบึ้งลึกสุดของตาน้ำแล้วด้วยซ้ำ

ยามรับรู้ถึงไอเย็นเข้มข้นที่แผ่ออกจากร่างของนาง หรงซิวก็ตระหนกอย่างมาก รีบเคลื่อนกายเข้าไปใกล้อย่างรวดเร็ว

ในตอนนั้นเอง เขาถึงเพิ่งได้เห็นว่าบนร่างของฉู่หลิวเยว่เริ่มมีเกล็ดน้ำแข็งสีเลือดจับตัวกันเป็นชั้นหนา!

ไอเย็นอันน่าหวาดหวั่นกำลังไหลทะลักออกมาจากรอยแตกบนก้อนหินที่อยู่ก้นบึ้งที่ลึกที่สุดของตาน้ำ

ไอเย็นส่วนใหญ่ผสานเข้ากับภายในตาน้ำ จากนั้นก็หลั่งไหลออก ยังมีไอเย็นส่วนน้อยส่วนหนึ่งที่หลั่งไหลไปทางฉู่หลิวเยว่

เพียงในระยะเวลาสั้นๆ เกล็ดน้ำแข็งบนร่างของนางก็จับตัวกันทวีความหนาแน่นขึ้นไปอีก

หรงซิวยื่นมือออกไปโอบกอดนางไว้

ทว่า ก่อนที่มือจะได้สัมผัสตัวนาง กลับมีมีดบินแหลมคมจำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งมาหาเขาอย่างรวดเร็ว!

เขาขมวดคิ้วโดยพลัน

ปลายนิ้วของเขาบังเกิดเปลวเพลิงสีทองสายหนึ่งพวยพุ่งขึ้นมาพร้อมเสียงดัง ‘เปรี้ยง’

อุณหภูมิร้อนระอุทำเอากระแสน้ำโดยรอบส่งเสียง ‘ชี่ชี่’ แผ่วเบาออกไป

จากนั้น เขาก็เคลื่อนตัวเข้ามาจากด้านหน้าอย่างมั่นคง ก่อนจะกุมมือนางไว้อย่างระมัดระวัง

รยางค์ของนางเย็นเฉียบ ราวกับว่าไอเย็นแผ่จากฝ่ามือของนางตรงสู่ก้นบึ้งของจิตใจ!

แววตาของหรงซิวทอจิตสังหารเย็นเฉียบวาบหนึ่ง! เปลวเพลิงสีทองบนมือปะทุขึ้นมาอีกครา!

ทว่าการเคลื่อนไหวของเขายังคงระมัดระวัง ด้วยกลัวว่าหากลงแรงหนักไปจะทำให้ฉู่หลิวเยว่ที่อยู่ตรงหน้าบาดเจ็บเอาได้

บัดนี้ทั่วทั้งร่างของนางเย็นเฉียบจนแทบจะกลายเป็นมนุษย์น้ำแข็งอยู่รอมร่อ

หรงซิวมิกล้าเมินเฉยแลเฉื่อยชาลงได้เลยแม้แต่น้อย

ไม่ช้า เปลวเพลิงสีทองก็แผ่ไปยังมือของฉู่หลิวเยว่ ก่อนจะเริ่มแผ่ขยายไปทั่วทั้งร่างของนาง

เกล็ดน้ำแข็งสีเลือดที่จับตัวเป็นชั้นหนาเริ่มมีสัญญาณของการละลายลง

ในที่สุด ผ่านไปพักใหญ่ มือของนางก็เริ่มหลุดจากการเกาะกุมของเกล็ดน้ำแข็ง

หรงซิวก้าวไปยังเบื้องหน้า คว้าเอานิ้วเรียวยาวของนางไว้

ฝ่ามือของเขาอุ่นร้อนนัก ยิ่งทำให้ทั่วกายของนางดูทวีความเย็นเฉียบกว่าเก่า

หรงซิวเข้าใกล้นางกว่าเดิมอีกหน่อย

ตอนนั้นเอง คนทั้งสองเผชิญหน้ากัน ในที่สุดเขาก็มองเห็นสภาพของนางได้อย่างเต็มตา

ภายใต้ชั้นน้ำแข็ง ดวงตาของนางปิดสนิท ริมฝีปากซีดขาว เรียวคิ้วขมวดเข้าหากันแน่น

แต่ไหนแต่ไรนางมักอดทนมาโดยตลอด ทำให้นางแสดงสีหน้าเช่นนี้ได้ เห็นได้ชัดว่ายามถูกเกล็ดน้ำแข็งนี้ควบแข็ง นางต้องเผชิญกับความทรมานมาไม่น้อย

หรงซิวกอบกุมมือนางอย่างระมัดระวัง ทันใดนั้นการเคลื่อนไหวของเขาก็ชะงัก ก่อนจะหลุบตามองด้านล่าง

พอมองไปก็พบว่าง่ามมือของนางฉีกขาดเป็นที่เรียบร้อย ดูแล้วสภาพย่ำแย่นัก

ไอเย็นที่เข้าครอบคลุมคงจะเข้าภายในร่างของนางจากบาดแผลตรงนี้

ขณะนั้น เกล็ดน้ำแข็งที่จับตัวกันเริ่มละลายหายไปบ้างแล้ว

ข้อมือของฉู่หลิวเยว่เองก็เริ่มโผล่พ้นออกมาให้เห็น

หรงซิวทาบนิ้วลงไป ส่งกระแสพลังส่วนหนึ่งไปตรวจสอบสภาพภายในร่างกายของนาง

พลังปราณดั้งเดิมถูกแช่แข็ง ภายในเส้นลมปราณเองก็ถูกไอเย็นสกัดกั้นเอาไว้!

นี่เท่ากับว่าร่างกายครึ่งหนึ่งของนางพิการไปหมดแล้ว!

นัยน์ตาของหรงซิวพลันแหลมคม ในแววตาพลันปรากฏแววดำมืดลึกล้ำ! เย็นเฉียบชวนสะท้าน!

…………….