มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 814

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 814

“ยูรา!” ทุกคนภายในกลุ่มนั้นกล่าวทักทาย ขณะที่พวกเขาลุกขึ้นยืน

ยูราเป็นหลานชายคนโตของตระกูลเยลแมน และเขาก็เป็นหลานชายคนโปรดของท่านผู้หญิงเยลแมนเช่นกัน จึงเป็นผลให้ทุกคนในกลุ่มชื่นชมเขากัน

“พวกเธอทุกคนมาเร็วกันดีหนิ! ก่อนอื่นนะ อย่างไรก็ตาม ฉันอยากจะแนะนำเพื่อน ๆ ของฉันที่นี่! หญิงสาวคนนี้คือเพื่อนร่วมชั้นของฉันในมหาวิทยาลัย! เธอชื่อมาริลิน! สำหรับคนสวยคนนี้ เธอคือกีย่า และเธอก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นเก่าสมัยมัธยมของมาริลินเมื่อเธอยังคงอยู่ในเมืองเมย์เบอร์รี่!” ยูรากล่าว ขณะที่เขามองไปที่กีย่า

เมื่อยืนอยู่ข้าง ๆ มาริลินที่สวยอยู่แล้ว ความงามของกีย่าก็ขยายขึ้นด้วยเหตุผลบางประการ และอารมณ์ที่ยอดเยี่ยมของเธอก็ทำให้เธอน่าดึงดูดใจมากขึ้นไปกว่านั้นอีก

เมื่อเขาพบกีย่าครั้งแรก เขาก็ไม่ได้คาดคิดว่าจะรู้สึกหวั่นไหวขนาดนี้กับความงามของเธอ เพราะเขาก็คุ้นชินกับการที่ได้เห็นผู้หญิงสวย ๆ อยู่แล้ว

หลังจากทักทายกันและกันแล้ว จากนั้นยูราจึงมองไปที่กีย่สก่อนจะถามขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม “ที่ฉันพูดไป เธอไม่ว่าถือที่ฉันเรียกเธอว่ากีย่า ใช่ไหม?”

กีย่าตอบกลับ เพียงส่ายหัวของเธอเท่านั้น

พูดตามตรง กีย่าเพิ่งมาถึงในยานเคนวันนี้เอง เดิมทีเธอก็ไม่อยากจะออกไปไหนเลย แต่ความคิดนั้นก็ไม่ได้นานเพราะมาริลินโทรหาเธอหลังจากนั้นไม่นานเพื่อชวนเธอมางานสังสรรค์นี้

แม้เธอยังคงไม่อยากจะไป แต่สุดท้ายเธอก็ไม่สามารถพูดจาปฏิเสธมาริลินได้ ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม มาริลินก็เป็นคนไม่กี่คนที่เธอรู้จักมักคุ้นในยานเคนอย่างแท้จริง

“โอ้ ไม่เอาน่า กีย่า! อย่าหดหู่ไปเลย! พวกเธอทุกคนมาจากครอบครัวที่มั่งคั่งกันทั้งนั้น ดังนั้นเธอควรจะเข้ากันได้เป็นอย่างดีสิ! มาปาร์ตี้กันเถอะ! ฮ่าฮ่าฮ่า!” มาริลินกล่าวเมื่อเธอเห็นว่ากีย่าดูไม่สบายใจแค่ไหน

“จริงด้วย! มาเริ่มปาร์ตี้กันเถอะ!” ยูรากล่าวเสริมด้วยรอยยิ้ม

“พวกเรายังเริ่มไม่ได้ ยูรา! ใครบางคนยังคงไม่มาถึง!”

“โอ้? ใครยังไม่อยู่ที่นี่อีกล่ะ?” ยูราถาม

“อือ ยังคงมีเบและลูกพี่ลูกน้องบ้านนอกของเธอ!”

“อ่าใช่ เบ! ฉันลืมไปได้ยังไงกัน! แต่นี่มันเกี่ยวอะไรกับคนบ้านนอกคนนี้ล่ะ? เธออาจกำลังพูดถึงเจอรัลด์หรือเปล่า? ลูกชายของผู้หญิงคนนั้นที่คุณยายไล่ออกจากตระกูลไปเมื่อตอนนั้น?”

ในขณะที่พวกเขาส่วนใหญ่ดูถูกคนเหล่านั้นที่ถูกไล่ออกจากตระกูลไป แต่ปกติพวกเขาก็ยังคงเอ่ยถึงเธอว่าป้าหรืออาของพวกเขากันอยู่ เมื่อพวกเขาได้ยินยูราเอ่ยถึงเธอว่า ‘ผู้หญิงคนนั้น’ มันจึงทำให้รุ่นเด็ก ๆ รู้สึกอึดอัดใจกันเล็กน้อย แม้จัเป็นเช่นนั้น แต่ก็ไม่มีพวกเขาคนไหนพูดสักคำเกี่ยวกับเรื่องนี้

“ไม่แปลกที่คุณยายจะโกรธอาห้ามากในบ่ายนี้! ดังนั้นเบก็ยังคงคอยติดต่อกับเจอรัลด์ตลอดสินะ!” ยูราพูดเยาะเย้ย

เนื่องจากยูเลียและแม่ของยูราไม่ได้ลงรอยกัน สมัยยูรายังคงเป็นเด็ก มันจึงเป็นปกติสำหรับเขาที่จะรับความเกลียดชังตามแม่เขาที่มีต่อเจอรัลด์และครอบครัวของเขา

“เจอรัลด์เหรอ?” ทั้งกีย่าและมาริลินถามขึ้นมาด้วยความประหลาดใจ เมื่อพวกเธอได้ยินชื่อของเขา

เมื่อรู้สึกถึงความประหลาดใจของพวกเธอ ยูราก็ถึงกับตกตะลึงขณะที่เขาถามขึ้นมา “เธอสองคนรู้จักว่าเขาเป็นใครเหรอ? โอ้ ใช่ เจอรัลด์กำลังเรียนอยู่ในเมืองเมย์เบอร์รี่หนิ!”

แม้กีย่าไม่ได้พูดสิ่งใดอีก แต่เอาตามตรงเธอก็รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยแล้วในตอนนี้ อย่างไรก็ตาม เธอก็รู้สึกสงสัยเช่นกัน ทำไมมาริลินถึงรู้ว่าเจอรัลด์เป็นใครด้วยล่ะ?

จริง ๆ แล้วอาจเป็นเพราะนี่เป็นเพียงอีกคนที่มีชื่อเดียวกันหรือเปล่า? หรือความบังเอิญเช่นนี้จะเกิดขึ้นได้จริง ๆ หรือเปล่า?

“เธอรู้จักเจอรัลด์เหมือนกันเหรอ กีย่า?” มาริลินถามด้วยน้ำเสียงประหลาดใจ

แม้มันเป็นแค่ชั่วครู่สั้น ๆ แต่อารมณ์ที่ยากจะเข้าใจก็ฉาบผ่านใบหน้าของกีย่าขณะที่เธอพูดขึ้นมา “มันอาจจะเป็นแค่ใครบางคนที่มีชื่อเดียวกันก็ได้! แต่ยังไงซะ เจอรัลด์ของเธอดูเป็นยังไงเหรอ มาริลิน?”

“ฮ่า! อืม ฉันไม่รู้ว่าเป็นคนเดียวกันหรือไม่นะ แต่เธอก็รู้ว่าพ่อของฉันย้ายที่อยู่ไปทั่วเพราะงานของเขาใช่ไหม? ผลก็คือ ฉันจึงเรียนอยู่ในโรงเรียนหลาย ๆ ที่มาก่อน ในขณะที่ฉันเติบโตขึ้น ฉันอยู่ในโรงเรียนมัธยมปลายเมื่อพ่อของฉันเริ่มทำงานในโครงการในมณฑลเงียบสงบ มันเป็นที่โรงเรียนใหม่ของฉัน ที่ฉันได้รู้ว่าเจอรัลด์เป็นคนยากไร้!”