มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 323

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 323

“…เอ๋? นี่ไม่ใช่เสื้อคลุมที่ฉันซื้อให้เจอรัลด์หรอกเหรอ?” ฟาซิลิตี้ถามออกมาเสียงดัง ด้วยน้ำเสียงที่สับสนงุนงงอย่างชัดเจน

โดยไม่มีความความสงสัยเกี่ยวกับเรื่องนี้ มันเป็นเสื้อคลุมที่เธอซื้อให้เขาในห้างสรรพสินค้าตอนบ่ายวันนั้นอย่างแน่นอน

“เธอมั่นใจใช่ไหมฟาซิลิตี้?” แคสแซนดร้าถาม ตกตะลึงกับการเอ่ยอ้างของเธอ

เธอเอาเสื้อคลุมมาจากเธอและดูมันด้วยตัวเอง และมันก็จริง มันเป็นเสื้อคลุมตัวเดียวกันอย่างแน่นอน

‘นี่จะเป็นไปได้อย่างไรกัน? ทำไมเสื้อคลุมของเขาถึงมาอยู่ในรถไมบัคคันนี้ได้ล่ะ?’ สาว ๆ ทุกคนต่างก็คิดถึงสิ่งเดียวกัน ความสับสนงุนงงของพวกเธอสะท้อนให้เห็นในสายตาของพวกเธอ ในขณะที่พวกเธอผลัดกันจ้องมองไปที่ลีโอโพลด์ ที่ยังคงขับรถอยู่

ลีโอโพลด์ สำหรับครั้งแรกของเขาตั้งแต่ที่ได้พบกับสาว ๆ ก็เริ่มจะแสดงอาการหลุกหลิกขึ้นมาเล็กน้อย

คุณคลอฟอร์ดได้สั่งเขาโดยเฉพาะว่าให้เก็บตัวตนของเขาเอาไว้เป็นความลับ

อย่างไรก็ตาม ด้วยความคืบหน้าบทสนทนาของสาว ๆ สิ่งต่าง ๆ จึงกลายเป็นน่าอึดอัดสำหรับเขาอย่างรวดเร็วมาก

“นั่นเป็นเสื้อคลุมของผม ผมมักจะทิ้งมันไว้บนเบาะผู้โดยสารน่ะครับ” ลีโอโพลด์โกหกไป

ฟาซิลิตี้และแคสแซนดร้ามองกันและกัน พวกเธอสงสัยในการเอ่ยอ้างของลีโอโพลด์เพราะเสื้อคลุมนี้ดูเหมือนจะมีราคาน้อยกว่าหนึ่งร้อยดอลลาร์แน่ ๆ ในขณะที่ปกติเจอรัลด์จะสวมใส่เสื้อคลุมที่อยู่ในช่วงราคาราว ๆ สามร้อยดอลลาร์ ลีโอโพลด์จึงยิ่งมีความเป็นไปได้น้อยมากที่จะเป็นเจ้าของเสื้อคลุมตัวนี้

นี่เป็นเพราะเสื้อคลุมที่ลีโอโพลด์ใส่อยู่ปัจจุบันนี้อาจมีราคาอย่างน้อยถึงห้าพันดอลลาร์

‘พระเจ้า เจอรัลด์อยู่ในรถคันนี้มาก่อนพวกเขาใช่ไหม?’ สาว ๆ คิดกับตัวเอง ด้วยอาการช็อก

“มันเป็นของผมจริง ๆ ไม่ต้องคาดเดาหรอกครับ ผมก็ใส่เสื้อผ้าสบาย ๆ ด้วยเหมือนกันนะ!” ลีโอโพลด์กล่าวด้วยอาการสั่นเทาเล็กน้อยในน้ำเสียงของเขา เขารู้ว่าพวกเธอไม่เชื่อเรื่องของเขา

คนที่รู้สึกผิดมักจะเริ่มพูดมากขึ้น แคสแซนดร้ารู้ว่าเรื่องนี้เป็นความจริง

ฟาซิลิตี้ก็ไม่เชื่อเขาเหมือนกัน เธอสอดมือเขาไปในเสื้อคลุมและเอาโทรศัพท์ออกมา มันคือสิ่งที่ทำให้เธอเจ็บก้นก่อนหน้านี้

“ไม่ใช่ว่า…นี่เป็นโทรศัพท์ของเจอรัลด์หรอกเหรอ?” เธอถามขึ้นมา ตกตะลึงไปในขณะที่เธอมองดูโทรศัพท์มือถือที่ดูคุ้น ๆ

“ให้ฉันดูหน่อย!” แคสแซนดร้าเอ่ยขึ้นมาเสียงดัง มือของเธอสั่นเทาเล็กน้อย

ก่อนที่เธอจะสามารถคว้ามันให้ตัวเองได้ อีวอนน์ได้ฉกมันไปจากมือของฟาซิลิตี้ ‘…มันใช่จริง ๆ!’ อีวอนน์พูดกับตัวเอง

‘คุณคลอฟอร์ดต้องลืมเสื้อคลุม และโทรศัพท์ของเขาไว้ก่อนหน้านี้ในขณะที่เขารีบเร่งกลับไปแน่’ ลีโอโพลด์สรุปในใจของเขา

แต่ลีโอโพลด์ไม่ใช่คนที่จะยอมให้ความกดดันได้ง่าย ๆ ไม่ว่าสาว ๆ จะถามมากแค่ไหนหลังจากประเด็นนั้น เขาก็ยังคงเงียบและปฏิเสธที่พูดอะไรไป

ภารกิจของเขานั้นจะเสร็จสิ้นทันทีที่พวกเธอกลับไปมหาวิทยาลัย หลังจากการส่งพวกเธอแล้ว เขาจึงขับจากไปทันที

“เช่นนั้น…ที่ปรึกษา มันเป็นเรื่องจริงจริง ๆ ใช่ไหม? เป็นเจอรัลด์จริง ๆ เหรอที่ช่วยเหลือพวกเรา? ทำไมเสื้อคลุมและโทรศัพท์ของเขาถึงไปอยู่ในรถได้ล่ะ! เมื่อคิดย้อนกลับไป เขาก็เป็นคนแรกที่ได้รู้ว่าพวกเราถูกลักพาตัวไปเหมือนกันนะ!” อีวอนน์ร้องออกมา น้ำตาแทบจะไหล

ความกังวลใจของเธอได้รับการรับรองเนื่องจากอีวอนน์ได้กล่าวประณามเจอรัลด์มาโดยตลอด ถ้าจะมีวันที่มาถึงเมื่อเขามีอำนาจมากกว่าเธอ เธอคงจะรู้สึกเศร้าใจที่สุดอย่างแน่นอน

ใบหน้าของฟาซิลิตี้ซีดเซียวเช่นเดียวกับที่เธอพิเคราะห์ความคิด ‘ถ้าเป็นเช่นนั้นละก็ สถานะที่แม้จริงของเจอรัลด์คืออะไร? เขาจะเป็นคุณคลอฟอร์ดจริง ๆ หรือเปล่า? หรือแม้แต่ผู้ชายธรรมดาหรือเปล่า?” ฟาซิลิตี้คิดกับตัวเอง ด้วยอาการสั่นเทาเล็กน้อย

“พอได้แล้ว! หยุดเล่นเกมส์การเดาได้แล้วและสงบสติอารมณ์ของตัวเองสักหน่อยเถอะ เสื้อคลุมและโทรศัพท์อาจจะคล้ายกันกับของเจอรัลด์ แต่พวกเราจะมั่นใจได้แค่ไหนว่าพวกมันเป็นของเขาจริง ๆ? ความเป็นไปได้อีกอย่างก็คงจะเป็นเพราะเจอรัลด์อาจจะอยู่ในรถมาครู่หนึ่งหลังจากเขาบอกตำรวจเกี่ยวกับพวกเราก็ได้ เนื่องจากว่าตำรวจต้องการจะเก็บสถานะของผู้แจ้งไว้เป็นความลับ พวกเขาจึงส่งเจอรัลด์ไปยังสถานที่ปลอดภัยก่อนจะมาช่วยเหลือพวกเรา ไม่ใช่ว่าคำอธิบายเหล่านั้นก็สมเหตุสมผลเหมือนกันเหรอ?” แคสแซนดร้าอธิบายทฤษฎีของเธอด้วยน้ำเสียงสั่นเทา ให้ดูเป็นผู้ใหญ่

เธอได้ประสบกับความกังวลใจที่คล้ายกันนี้มาก่อนแล้ว ในความเป็นจริง แคสแซนดร้าอาจจะเป็นคนที่กังวลใจมากที่สุดด้วยซ้ำในหมู่สาว ๆ ณ ขณะนั้น

มันเป็นเพราะเธอรู้ว่าเจอรัลด์ได้ยืมแบตเตอรี่สำรองของเธอไปก่อนหน้านี้ มันถูกทิ้งไว้ข้างหลังในรถโรลส์ รอยซ์ ตอนนี้ที่ทั้งเสื้อคลุมและโทรศัพท์ของเขาก็ถูกทิ้งไว้ในรถไมบัค มันแค่เป็นเรื่องมากเกินไปสำหรับความบังเอิญทางพฤติกรรม

ยิ่งไปกว่านั้น เจอรัลด์ก็ยังเป็นคนแรกที่สงสัยว่ามีบางอย่างผิดปกติในทั้งสองเหตุการณ์

ขณะนี้ จิตใจของแคสแซนดร้าปฏิเสธอย่างแข็งขันที่จะเชื่อมเหตุบังเอิญต่าง ๆ เข้าด้วยกัน

“พอได้แล้ว เอางี้กันไหม? พวกเราจะไปที่หอพักของเจอรัลด์ และถามเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วยตนเองกัน พวกเราจะถามเขาว่าวันนี้เกิดอะไรขึ้น”

แคสแซนดร้ากล่าวขึ้นมาอีกครั้ง

“ก็ได้ หากพวกเรามีโทรศัพท์ของเราติดตัว พวกเราก็สามารถโทรหาเจอรัลด์ได้แล้ว!” อีวอนน์ตอบสนองทันควัน

“ก็ลองดู มันไม่ได้ผลหรอกเนื่องจากการโทรศัพท์นั้นก็ปิดเครื่องและแบตก็หมดไปแล้วอยู่ดี” ฟาซิลิตี้ถอนหายใจในขณะที่เธอยกมือของเธอขึ้นกลางอากาศเพื่อแสดงการยอมจำนนของเธอต่อความคิดนี้

“อย่างไรก็ตาม พวกเรายังสามารถเอาเสื้อคลุม และโทรศัพท์ไปกับพวกเราได้เพื่อส่งมันคืนให้กับเขาเมื่อพวกเราพบกับเขาในภายหลัง หวังว่าคำถามทั้งหมดของพวกเราจะได้รับคำตอบนะ”

กลับไปที่หอพักของผู้ชาย เจอรัลด์ถอดเสื้อผ้าของเขาออก เหลือไว้แค่กางเกงขาสั้นเท่านั้นก่อนที่เขาจะนอนลงบนเตียงของเขา

ทันใดนั้น ประตูของหอพักก็เหวี่ยงเปิดออกพร้อมกับเสียงดังปัง

เสียงกรีดร้องตามมาไม่นานหลังจากนั้น

เป็นฮาร์เปอร์ในขณะที่เขาวิ่งหนีไปหาบางอย่างเพื่อมาปิดชุดชั้นในของเขาจากความล่อนจ้อนที่ทุกคนมองเห็นได้

“ที่ปรึกษา ฟาซิลิตี้! มาทำบ้าอะไรกันอยู่ที่นี่เนี่ย?”