มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 1650
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1650
วินาทีที่เขาได้ยินอย่างนั้น ดวงตาของเจอรัลด์ก็เบิกกว้างทันที แม้ว่าเขาจะคิดว่าตัวเองได้ยินผิด แต่เขาก็ตระหนักได้อย่างรวดเร็วว่ามันไม่ใช่อย่างนั้น
สองพันปี… งั้นก็แปลว่าหญิงสาวคนนี้มีอายุอย่างน้อยสองพันปี…! ช่างน่าขนลุกนัก! ไหนจะเรื่องที่เธออยู่ที่นี่มาโดยตลอดโดยที่ไม่มีใครเคยได้พบ! จูนเป็นคนแบบไหนกันนะ…?
หากเขาไม่ตกลงมาในหุบเขา เจอรัลด์ก็คงพลาดโอกาสที่จะได้พบเธอเช่นกัน…
เมื่อเห็นว่าเจอรัลด์ไม่มีคำถามเพิ่มเติม จูนจึงถือโอกาสถาม “เอาล่ะ… เลิกคุยเรื่องของฉันเถอะ ว่าแต่ทำไมคุณถึงมาที่ผาศักดิ์สิทธิ์”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็นึกถึงสาเหตุที่โนริและคนอื่น ๆ ขึ้นไปบนภูเขาตั้งแต่แรก เมื่อคิดเช่นนั้น เจอรัลด์จึงตอบว่า “ผมมาที่นี่เพื่อค้นหาสมุนไพรโบราณที่เรียกว่าโสมพาแน็กซ์อายุพันปี!”
“นี่คุณ…มาที่นี่เพื่อหาสมุนไพรนั่น…? จะต้องการไปทำไม? คิดจะสร้างโอสถคืนชีพอย่างนั้นเหรอ?” จูนเอ่ยถาม ขณะที่เธอขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อมองไปที่เจอรัลด์
“โอ้? คุณรู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้หรือเปล่า?” เจอรัลด์ถามอย่างแน่ใจว่าจูนรู้เรื่องสมุนไพรมากกว่าที่เขารู้
“โสมพาแน็กซ์พันปีเป็นสมุนไพรที่มีคุณค่าอย่างยิ่งในเมืองมายา… แต่ทุก ๆ หนึ่งพันปีมันเติบโตขึ้นเพียงครั้งเดียว จะว่าไปแล้ว นี่ก็ได้เวลาที่มันจะเติบโตขึ้นอีกครั้ง!” จูนตอบ
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็แทบจะตั้งสติไม่ทัน! เมื่อตระหนักได้ว่าสมุนไพรที่โนริตามหามาตลอดนั้น แม้แต่ในเมืองมายาก็ยังหาได้ยาก! ไม่แปลกใจเลยที่พวกเขาไม่พบมันบนผาศักดิ์สิทธิ์!
“…บอกตามตรง สิ่งที่ผมพูดนั้นเป็นเรื่องจริงเพียงบางส่วนเท่านั้น ผมมาที่นี่ด้วยภารกิจกู้ภัยเพื่อช่วยเพื่อน เมื่อพบว่าพวกเขาตกอยู่ในอันตรายขณะตามหาสมุนไพรชนิดนั้น… ผมไม่ค่อยรู้เรื่องสมุนไพรนั้นมากนัก แล้วก็บังเอิญตกลงมาที่นี่เท่านั้น!” เจอรัลด์พูดเนื่องจากไม่ต้องการให้จูนเข้าใจเหตุผลที่เขามาอยู่ที่นี่ผิดไป
ในขณะที่เจอรัลด์ตระหนักได้ว่าจูนเพิ่งบรรลุเข้าสู่ระดับจิตวิญญาณขั้นที่หนึ่งแห่งอาณาจักรนักปราชญ์ ซึ่งหมายความว่าไม่มีทางที่เธอจะสามารถเอาชนะเขาได้ แต่เจอรัลด์ไม่ใช่คนชั่วร้าย ด้วยเหตุนี้ เขาจึงไม่มีทางโจมตีจูนแค่เพราะเรื่องสมุนไพรนั่น
ไม่ว่าจะอย่างไร หลังจากได้ยินสิ่งที่เจอรัลด์พูด จูนก็จ้องเขาเนิ่นนาน ก่อนจะหันกลับมาพร้อมพูดว่า “…มากับฉันสิ!”
เมื่อทำตามที่เธอสั่ง ในไม่ช้าทั้งคู่ก็มาถึงสวนที่ค่อนข้างใหญ่… และภายในนั้นจะเห็นดอกไม้หลายดอกที่มีกลีบคล้ายเกล็ดน้ำแข็ง…
ตอนนี้ดวงตาของเขาเบิกกว้าง เจอรัลด์ตระหนักว่าสวนแห่งนี้เต็มไปด้วยโสมพาแน็กซ์พันปี!
“นี่คือสมุนไพรที่คุณต้องการไงล่ะ!” จูนประกาศ ขณะที่เจอรัลด์ยังคงจ้องมองดอกไม้ที่สวยงาม ซึ่งดูคล้ายกับดอกไม้ที่โนริแสดงให้เขาเห็นในรูปถ่ายของเธอ
หลังจากนั้นไม่นาน เจอรัลด์ก็หันมามองจูนก่อนจะถามว่า “…คุณช่วยบอกผมทีได้ไหมว่า สมุนไพรนี้ใช้เจาะจงในการทำอะไร…? ทำไมมันถึงมีค่ามากขนาดนั้น”
จูนหัวเราะตอบ จากนั้นเผยรอยยิ้มจาง ๆ ก่อนอธิบายว่า “ก็อย่างที่ฉันบอกไปก่อนหน้านี้ไง มันใช้ทำโอสถคืนชีพ และสามารถชุบชีวิตให้คนตายได้! เพราะฉะนั้นคุณคงเข้าใจแล้วใช่ไหม ว่ามันมีค่ามากแค่ไหน!”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ตอนนี้เจอรัลด์ก็ตระหนักว่าข่าวลือที่โนริได้ยินมานั้นไม่ได้เกินความจริงเลยแม้แต่น้อย เมื่อผ่านการกลั่นโสมพาแน็กซ์พันปี พวกเขาจะสามารถสร้างโอสถคืนชีพได้อย่างแท้จริง!
“แล้ว… เคยมีการสร้างโอสถคืนชีพบ้างไหม…?” เจอรัลด์ถาม
จูนไม่ตอบด้วยวาจา แต่กลับหยิบม้วนหนังสือออกมาจากแขนเสื้อของเธอ ก่อนจะยื่นให้เจอรัลด์
เจอรัลด์เปิดม้วนหนังสือด้วยความอยากรู้อยากเห็น และเริ่มอ่านมันช้า ๆ… ขณะที่ยิ่งอ่านก็ยิ่งตกตะลึงกันเข้าไปใหญ่!
หนังสือเล่มนี้ได้บันทึกการสร้างโอสถคืนชีพ รวมถึงสถานที่ที่พวกเขาทำทุกครั้ง… แม้ว่าเขาเคยจะบ่มเพาะโอสถดังกล่าวเพียงสามครั้ง แต่ทุกครั้งที่มันถูกสร้างขึ้น จะมีภัยพิบัติครั้งใหญ่เกิดขึ้นตามมาเสมอ! ด้วยเหตุนี้ โอสถคืนชีพจึงจัดอยู่ในประเภทสิ่งชั่วร้ายอย่างแน่นอน…