มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 1183
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1183
บอดี้การ์ดหลายคนที่อยู่ตรงนั้นต่างตกละลึง เมื่อเห็นเจอรัลด์กำลังวิ่งตามรถของคุณหนูใหญ่
พวกเขาไม่ทันได้ยินว่าเจอรัลด์กำลังตะโกนว่าอะไร แต่พวกเขาเกรงว่าคุณหนูใหญ่จะตกอยู่ในอันตราย พวกเขาจึงรีบขึ้นรถเพื่อไล่ตามเจอรัลด์ในทันที
เจอรัลด์ยังคงวิ่งตามรถของคุนดรี้ที่กำลังแล่นด้วยความเร็ว
ภายในรถคันนั้น
“พี่คะ พี่สังเกตเห็นผู้ชายคนนั้น ที่อยู่ข้างหน้าเราก่อนจะขึ้นรถไหมคะ?” ไรเลย์ถามขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า
“เธอพูดถึงผู้ชายคนไหนเหรอ?” คุนดรี้ถาม ขณะที่เธอขมวดคิ้ว และเผยอปากด้วยความสงสัย
“ฉันก็กำลังพูดถึงเด็กหนุ่ม คนที่เข้าไปช่วยสองพ่อลูกคู่นั้น แล้วโดนแอปเนอร์เล็งปืนใส่ยังไงล่ะ!” ไรเลย์พูด ในขณะที่เอามือปิดปากที่กำลังหัวเราะ
“เขาน่ะเหรอ? ไม่นะ ทำไมเหรอ?”
“พี่อาจจะไม่ได้สังเกตนะ แต่เขาดูมึนงงและสับสนมาก ตอนที่เขาเห็นพี่น่ะ! เขายืนนิ่งอยู่กับที่ ฉันว่าเขาดูตลกมากเลย! ฮ่าฮ่าฮ่า! ฉันหันไปเห็นสีหน้าของเขา ก่อนที่ฉันจะเดินขึ้นรถ และฉันก็รู้สึกขำมาก! ดีนะที่พี่ไม่ได้ถอดหน้ากากออก ไม่อย่างนั้น เขาคงจะตกตะลึงในความสวยของพี่ จนเป็นลมล้มพับไปตรงนั้นเลยหรือเปล่านะ”
ไรเลย์อดไม่ได้ที่จะขำออกมาจนเสียงดังลั่น
“เธอเป็นคนเดียวที่จะพูดอะไรแบบนั้นออกมาได้…” คุนดรี้กล่าว
อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้เอง คุนดรี้ก็เริ่มนึกถึงสีหน้าของชายหนุ่มที่เธอพยักหน้าให้ขึ้นมา สีหน้าของเขาดูตลกและน่าขันจริง ๆ อย่างที่ไรเลย์ว่า จนเธอแทบจะอยากหัวเราะออกมา เมื่อกลับมานึกถึงมันอีกครั้ง
ในขณะที่เธอนึกถึงมัน มุมปากของเธอก็ยกขึ้นจนเผยรอยยิ้มที่งดงามออกมา
“เขาดูหล่อเหลาเอาการ และเขาก็ยังเป็นคนที่มีน้ำใจอีกด้วย เขาดีกว่ามาก เมื่อเปรียบเทียบกับเฟอริส ฉันว่าผู้ชายแบบนี้เหมาะจะเอามาทำเป็นสามีนะ พี่ว่าไหม?”
“ชู่ว ชู่ว! เลิกล้อเลียนพี่ได้แล้วน่า!”
“ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำแบบนั้นเลยนะ! ว่าแต่ว่า ความรักในอุดมคติของพี่เป็นแบบไหนเหรอ? ฉันขอคำตอบแบบจริงจังนะ เพราะว่าฉันอยากรู้จริง ๆ!”
“ความรักในอุดมคติของพี่น่ะเหรอ? จะอธิบายอย่างไรดีล่ะ…ถ้าจะให้พูดตามตรง ตลอดหลายปีที่ผ่านมา พี่ได้แต่คิดว่า ยังมีผู้ชายแบบแยง เกาหลง เหลืออยู่บนโลกใบนี้อีกไหม เขาหลงรักคุณน้าของตัวเอง และเขาก็เฝ้าตามหาเธอมาตลอด ถึงแม้ว่า จะมีผู้หญิงสวย ๆ มากมายผ่านเข้ามา แต่เขาก็ไม่เคยชายตามอง เขามีจุดมุ่งหมายที่ชัดเจน และเธอเท่านั้นที่เขาต้องการและอยากจะใช้ชีวิตด้วย!”
ขณะนั้น ดวงตาของคุนดรี้ก็เปล่งประกายไปด้วยแรงปรารถนา
“โอ้ เชอะ ฉันไม่เชื่อว่ามีความรักแบบนั้นอยู่จริงในโลกใบนี้หรอกนะ มันคงจะมีอยู่จริงแค่ในหนังสือนิยายเท่านั้นแหละ ชายที่จะหลงใหลในตัวของผู้หญิงเพียงคนเดียวแบบนั้น ไม่มีอยู่จริงหรอก ทุกวันนี้มีเพียงแค่ผู้ชายที่อยากอยู่ใกล้กับผู้หญิงสวย ๆ ไม่ว่าเธอจะต้องเจอกับอะไร ฉันรู้สึกว่าผู้ชายแบบนั้นน่ะ จะตกหลุมรักหญิงสาวคนไหนก็ได้ที่มีหน้าตางดงาม ความจริงแล้ว ผู้ชายพวกนั้นก็เป็นแค่ไอขี้แพ้! ถ้าเขาไม่สามารถอดทนรอรักแท้ได้ เขาก็คงจะลืมเธอในไม่ช้าเช่นกัน!”
คุนดรี้พยักหน้าเห็นด้วยกับความคิดของเธอ “ที่เธอพูดก็ฟังดูมีเหตุผลนะ ผู้ชายสมัยนี้ ไม่มีใครโง่แบบนั้นกันแล้ว!”
“หืม! พี่อย่าเพิ่งเปลี่ยนเรื่องเพื่อหลีกเลี่ยงจะไม่ตอบคำถามของฉันได้ไหม? มาคุยกับแบบจริง ๆ จัง ๆ จะดีกว่านะ! พี่ยังไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับชายหนุ่มคนนั้นเลยนะ ฉันเดาว่าเขาคงจะหลงรักพี่เข้าแล้ว และตอนนี้ เขาน่าจะหลงรักพี่หัวปักหัวปำจนลืมพี่ไม่ลงทีเดียว ถึงแม้เราจะออกมาแล้ว แต่เขาก็ยังจะวิ่งไล่ตามเรา เพื่อที่จะได้เห็นหน้าพี่ใกล้ ๆ ยังไงล่ะ! เชื่อฉันเถอะ! ฉันมักจะมีลางสังหรณ์ที่ถูกต้องเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้เสมอ! ฉันเชื่อว่าเขาคิดแบบนั้นจริง ๆ ตอนที่เขามองมาที่พี่ตอนนั้น!” ไรเลย์พูดด้วยน้ำเสียงกวนอารมณ์
“บ้าเอ๊ย!”
ทันใดนั้นเอง คนขับรถก็ตะโกนออกมาเสียงดังลั่น
คุนดรี้และไรเลย์ขมวดคิ้วพร้อมกัน
พวกผู้หญิงมักจะไม่ค่อยชอบผู้ชายที่พูดจาหยาบคายสักเท่าไร
คนขับรถชี้ไปที่กระจกหน้ารถ ก่อนจะพูดว่า “ดูเด็กคนนั้นสิครับ เขาวิ่งตามรถเรามา! เขากำลังใกล้เข้ามาแล้วครับ!”
“ว่าอย่างไรนะ!”
สาวงามทั้งสองรู้สึกตกใจและประหลาดใจในเวลาเดียวกัน จากนั้นพวกเขาก็หันไปมองด้านหลังรถพร้อมกัน
ตอนนั้นพวกเขาหันไปเห็นเจอรัลด์กำลังวิ่งตามรถของพวกเขาจริง ๆ
ถึงแม้ว่าขณะนั้นรถของพวกเธอจะวิ่งเร็วมาก แต่เจอรัลด์ก็กำลังวิ่งตามมาอย่างสุดความสามารถ