ภรรยาที่ทั้งสวยทั้งรวยของผม - ตอนที่ 118 ความร้อนใจของฉินเฉิง

ฉินเฉิงกำลังขับรถไปตามท้องถนน ในตอนนี้เค้าเองก็รับไม่ได้กับสิ่งที่เกิดขึ้น

แม้ว่าชายชราจะพูดถูก แต่การที่คนที่เค้ารักมาที่สุดต้องมาหายตัวไปแบบนี้ เค้าเองก็รับไม่ได้

…

ที่ทุ่งน้ำแข็งขั้วโลกเหนือ ชายชราที่ดูโทรมๆกำลังเดินช้าๆในทุ่งน้ำแข็งพร้อมกับหญิงสาวที่ดูราวกับนางฟ้า

"คุณเป็นใครกันแน่" ซูวานสงบลงอย่างน่าประหลาดใจเมื่อเผชิญหน้ากับฉากดังกล่าว

ชายชราพูดเบาๆขึ้นมาว่า : "ฉันไม่ทำร้ายเธอหรอก"

"ให้ฉันกลับไปเถอะ" น้ำเสียงของซูวานดูเต็มไปด้วยความสงสัย

ชายชรายิ้มและถอนหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้: "ในสภาพแวดล้อมที่เลวร้ายแบบนี้ สิ่งแรกที่เธอนึกถึงคือการกลับไป"

ซูวานเงียบลง ลมหนาวนี่มันก็ทำให้เธอแทบจะทนไม่ไหว

แต่เธอยืนอย่างเด็ดเดี่ยวโดยที่ไม่พูดอะไรออกมาเลยซักคำ

ชายชราถอนหายใจเล็กน้อย เค้าหันกลับมาแล้ววางฝ่ามือลงบนหัวของซูวาน

หลังจากนั้นไม่นาน กระแสไออุ่นมันก็แผ่ไปทั่วร่างของซูวาน

"ฉันรู้ว่าเธอต้องพบกับปู่ของเธอ เธอเองก็อยากเจอฉินเฉิงสินะ" น้ำเสียงของชายชราเบามาก "แต่เธอจะต้องตกอยู่ในอันตรายถ้าหากอยู่กับฉินเฉิง"

"ฉันไม่กลัว" ซูวานพูดอย่างหนักแน่น "ฉันรู้ว่าคุณไม่ใช่คนธรรมดา แต่ถ้าคุณกล้าที่จะทำร้ายฉินเฉิง ฉันสาบานว่าแม้ว่าต่อให้เป็นหน่วยงานความมั่นคงไหนก็ตาม พวกเค้าจะไม่มีวันปกป้องคุณได้อย่างแน่นอน"

ชายชรายิ้ม เค้าไม่สนใจเรื่องนี้แล้วพูดว่า "เธอไม่กลัว แต่ฉินเฉิงกลัว เธอเคยคิดหรือไม่ว่าถ้าเธอยังอยู่เคียงข้างเค้า เค้าก็จะต้องคอยปกป้องเธอ"

มันราวกับว่ามีคนมาปลุกให้เธอตื่นขึ้นมาจากความฝัง ซูวานตะลึง

เธอไม่รู้เลยว่ามันเริ่มต้นขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ฉินเฉิงเค้าไม่ใช่คนที่จะต้องพึงพิงเธออีกต่อไป

"ถ้าเค้าหายไป ใครจะปกป้องเธอได้" ชายชราส่ายหัวขึ้นมา "ตามฉันมาฉันสามารถรับรองความปลอดภัยของเธอได้ เธอเองก็จะได้ไม่ต้องรบกวนการฝึกของเค้าด้วย เธอคิดว่ายังไงหละ?"

ซูวานยังคงเงียบ ดูเหมือนเธอเองก็จะเห็นด้วยกับคำพูดของชายชรา

"ถ้าตอนนี้เธอยังต้องการจะกลับ ฉันก็จะส่งเธอกลับไปก็ได้นะ" ชายชราลูบเคราของเค้าแล้วมองไปยังเส้นทางตอนเหนือที่อยู่ไกลออกไป

จู่ๆซูวานก็ลุกขึ้นจากพื้น เธอสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วพูดว่า "ฉันหวังว่าคุณจะรับประกันความปลอดภัยของเค้าได้"

ชายชราผงะแล้วยิ้ม: "ตกลง ฉันสัญญา"

หลังจากนั้นเค้าก็เดินไปข้างหน้าอีกครั้ง

ครั้งนี้ ซู่วานไม่ลังเล เธอตามไปอย่างรวดเร็ว

…

บนถนนในเมืองปีนัง ฉินเฉิงกำลังขับรถอย่างช้าๆ

เค้าทำงานอย่างหนักเพื่อสงบอารมณ์ของเค้า ก่อนที่จะกลับไปเก็บตัว เค้าต้องสงบจิตใจของตัวเองลงให้ได้

หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่ซักพัก ฉินเฉิงก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วกดเบอร์ของจินฮู่

หลังจากโทรติดแล้ว ฉินเฉิงกับจินฮู่ทั้งสองก็ทั้งตื่นเต้นและตกใจ

เค้าถามอย่างคลุมเครือว่า: "คุณฉิน คุณโทรหาผมมีเรื่องอะไรเหรอครับ?"

"อืม" ฉินเฉิงตอบ "ฉันอาจจะหายตัวไปซักพักแต่ก็ไม่นาน มันอาจจะนานถึงสองเดือน หรือครึ่งเดือน ฉันมีบางอย่างที่ฉันอยากให้นายทำ"

จินฮู่ผงะแล้วรีบพูดขึ้นมาว่า: "คุณฉิน พูดมาเถอะครับ!"

ฉินเฉิงเงียบไปซักพักและพูดว่า "ฉันต้องการให้นายใช้ความสามารถอย่างเต็มที่เพื่อรวบรวมวัสดุทำยาจากเมืองโดยรอบ ยิ่งอายุมากก็ยิ่งดี"

จินฮู่กล่าวอย่างเขินอายว่า: "นี่…คุณฉิน คุณทำให้ผมลำบากแล้วหละ ผมไม่ค่อยรู้อะไรมากเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย … "

"ทำไม่ได้เหรอ?" เสียงของฉินเฉิงก็ดูเหมือนกับว่าเค้าจะข่มขู่เล็กน้อย

จินฮู่กัดฟันแล้วรีบพูดว่า: "ผมจะทำให้ดีที่สุด!"

ฉินเฉิงพยักหน้าเล็กน้อยแล้วพูดว่า "ไม่ต้องกังวล ฉันจะไม่ใช้นายให้เหนื่อยเปล่าหรอก เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม ฉันจะทำให้ตระกูลจินเป็นตระกูลชั้นหนึ่งในเมืองปีนัง"

เมื่อได้ยินแบบนี้ จินฮู่ก็ดีใจมาก

นับตั้งแต่ที่ตระกูลซูย้ายเข้ามา โครงสร้างของเมืองปีนังทั้งหมดก็พลุ่งพล่าน แม้แต่ผู้คนจากทุกสาขาอาชีพในเมืองอื่นก็อยากที่จะเข้าไปแทรกแซง แต่ก็ไม่มีใครกล้าเข้าไปยุ่ง

ตอนนี้ด้วยคำพูดของฉินเฉิง จินฮู่ก็เชื่อถือเค้า

"คุณฉิน ไม่ต้องห่วง ผมจะช่วยคุณทำมันให้ได้อย่างแน่นอน!" จินฮู่ดูเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น

ในตอนนี้เอง ปอร์เช่สองคันก็ขับแซงฉินเฉิง

รถสองคันขวางรถของฉินเฉิงที่ด้านหน้า ทันใดนั้นเองก็มองเห็นคนสี่ถึงห้าคนที่ออกมาจากรถ

"มึงกำลังเดินเล่นอยู่บนถนนหรือไงวะ? ทำไมยังไม่ลงมาอีก?" ชายผมทองก็ตะโกนด่าขึ้นมา

"ออกมา!" คนอื่นๆก็มาเคาะที่ประตูรถอย่างไม่หยุด

สีหน้าของฉินเฉิงก็เย็นชาลง เค้ายกมือขึ้นมาและผลักไปที่ประตูรถอย่างแรง คนสองสามคนพวกนั้นต่างก็ตกใจแล้วล้มลงไปที่พื้นในทันที

"แกไม่รู้จักรถคันนี้หรือ?" ฉินเฉิงถามด้วยสีหน้าเย็นชา เค้าชี้ไปที่ Mercedes-Benz G คลาส

ทั่วทั้งเมืองปีนัง ทุกคนต่างก็รู้ว่านี่เป็นรถของตระกูลซูและก็ไม่มีใครกล้าที่จะยั่วยุเค้าเลย

แต่คนเหล่านี้ไม่คิดให้รอบครอบเลย

"ฉันไม่สนหรอกนะว่ารถนี่มันจะเป็นของใคร!" ชายหัวทองก็ตะโกนด่าทอขึ้นมา "วันนี้ก็จะสั่งสอนแก!"

ฉินเฉิงเหลือบมองที่ป้ายทะเบียนและพบว่ารถเหล่านี้มาจากเมืองจิง

"ที่แท้ก็ไม่ใช่รถในเมืองนี่เอง" ฉินเฉิงก็รู้ในทันที

"แกต่อยลูกพี่ฉัน ตอนนี้แกจะคุกเข่าลงขอโทษฉัน หรือว่าจะให้ฉันทุบรถของแกซะ?" ชายหัวทองก็เดินไปชี้หน้าฉินเฉิงแล้วถาม

ฉินเฉิงมองเค้าด้วยความว่างเปล่าแล้วพูดขึ้นมาเบาๆว่า: "นี่มันก็นานมากแล้วที่ไม่มีใครกล้ามาชี้หน้าฉันแบบนี้"

ทันทีที่เสียงหายไป ฉินเฉิงก็คว้านิ้วของเค้าแล้วออกแรง ทันใดนั้นเองนิ้วของเค้าก็หัก!

ทันทีหลังจากนั้น ฉินเฉิงก็เตะเข้าไปที่หน้าท้องส่วนล่างของเค้าแล้วชายหัวทองก็กระเด็นออกไปในทันที

ฉินเฉิงที่เดิมทีก็อารมณ์ไม่ดีอยู่แล้ว เค้าก็ออกแรงเตะเข้าไป มันทำให้ที่เกิดรูพร้อมเลือดที่ช่องท้องของชายหัวทองแล้วล่มลงไปนอนอยู่ที่พื้น

สีหน้าของพวกคนที่เหลือก็ดูไม่ได้เลย พวกเค้าต่างก็คิดไม่ถึงเลยว่าฉินเฉิงจะสามารถฆ่าคนได้แบบนี้

"เร็ว…เร็วเข้า รีบหนี!" ไม่รู้เลยว่าใครตะโกนขึ้นมาแล้วพวกเค้าหลายคนต่างก็วิ่งไปที่รถ

ฉินเฉิงมองไปที่ศพของชายหัวทองอย่างเย็นชา ในแววตาของเค้ามันไม่มีความสงสารอะไรเลยด้วยซ้ำ

เค้ากลับมานั่งอยู่บนรถ หลังจากนั้นไม่นานเค้าก็มาถึงที่บ้านริมเขาของเฟิงชื่อ

ในตอนนี้เอง บ้านมันยังคงถูกรื้อถอนอย่างเร่งด่วน เพื่อให้ทันเวลา เหยาเจียก็มาดูงานด้วยตัวของเธอเอง

แต่ถึงอย่างงั้น กำแพงซากปรักหักพังนับไม่ถ้วนก็ยังคงอยู่ในที่เกิดเหตุ

"คุณฉิน" หลังจากที่เห็นฉินเฉิงแล้ว เหยาเจียก็เดินเข้าไปทักทายเค้าอย่างรวดเร็ว

ฉางหลุนที่อยู่ด้านข้างก็ตะโกนเรียกประธานฉินขึ้นมาอย่างเคอะเขิน

"คุณฉิน ตามความคืบหน้าในตอนนี้ ผมคิดว่างานมันก็น่าจะเสร็จทันในวันพรุ่งนี้" เหยาเจียพูด

ฉินเฉิงโบกมือและพูดว่า: "ล้อมบ้านนี่ไว้แล้วพักโครงการนี้ชั่วคราว"

"หือ?" เหยาเจียตะลึง "แต่… ที่ประธานเฝิงของไว้ให้เปิดงานตัดริบบิ้นในสามเดือนหละครับ.."

ฉินเฉิงไม่พูดอะไร แต่เค้าหันหน้ามามองเหยาเจีย

จู่ๆเหยาเจียก็รู้สึกเย็นวาบที่หลังของเธอ เธอรีบเปลี่ยนคำพูดของเธอ: "คุณฉิน ฉันเข้าใจแล้ว ฉันจะเตรียมการเดี๋ยวนี้!"

ฉินเฉิงไม่ได้พูดอะไร เขาค่อยๆยกมือขึ้นมาและพลังปราณทั้งหมดของเค้าก็ควบแน่นอยู่ในมือของเค้าในทันที!

หลังจากนั้นไม่นาน สีเขียวจางๆก็ควบแน่นบนฝ่ามือของเค้า

"พลังปราณ!" ฉางหลุนอ้าปากค้าง แม้ว่าเค้าจะไม่ใช่คนที่รู้เรื่องของศิลปะการต่อสู้ แต่เค้าก็เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน!

"ตูม!"

ฉินเฉิงชกหมัดออกไปแล้วบ้านที่พังก็เปลี่ยนกลายเป็นซากปรักหักพังในทันที!