“ตอนนี้ก็ยิ่งเกลียดมากกว่าเดิมยังไงล่ะ”

คนฟังน้ำตาริน แต่ก็พยายามที่จะกะพริบตาถี่ๆ เพื่อซ่อนความเสียใจเอาไว้ให้ได้มากที่สุด

“ถ้าเกลียดกันมา ก็อย่ามาแตะต้องตัวของลินดาสิคะ ให้ลินดากลับบ้านไปหาพ่อกับแม่เสียที” หล่อนพูดออกมาเสียงขมขื่น และก็ดิ้นรนสุดแรงแต่ก็ยังไม่ได้รับอิสระ

“ขืนปล่อยไป เธอก็ไปสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่นเปล่าๆ ดังนั้นฉันจึงต้องเสียสละตัวเอง เพื่อกักขังเธอเอาไว้ยังไงล่ะ” คนพูดยิ้มพราย นัยน์ตาเจ้าเล่ห์

“ลินดาสัญญาค่ะว่าจะไม่ไปทำให้ใครเดือดร้อน”

“หยุดพูดเถอะ ฉันไม่เชื่อเธอหรอก”

“คุณแซค…”

“ตอนนี้ทางเลือกเดียวของเธอก็คืออยู่กับฉัน เป็นเมียของฉันอย่างเปิดเผย”

“แต่ว่า…”

“เดือนหน้าจะมีงานเลี้ยงบริษัทฯ ฉันจะเปิดตัวเธอที่นั่น”

อลินดาได้ยินก็ยิ่งตกใจ “อย่าทำแบบนั้นเลยค่ะ พนักงานจะเอาไปพูดเสียๆ หายๆ แล้วคุณแซคจะเสียชื่อ…”

แซคคารีย์จรดปลายจมูกลงบนแก้มนวลฟอดใหญ่ ก่อนจะกระซิบเบาๆ ที่ข้างหูเล็ก

“แต่ถ้าฉันไม่ทำแบบนี้ คนที่เสียชื่อก็จะเป็นเธอนะ อลินดา ซึ่งฉันยอมไม่ได้”

สายตาของแซคคารีย์ที่มองมาทำให้หล่อนสะท้านไปทั้งตัว นี่เขา… เขากำลังพยายามบอกอะไรหล่อนทางสายตาหรือเปล่านะ ทำไมสายตาที่มองมาถึงเปลี่ยนไปมากนัก

“ชื่อเสียงของลินดาเสียหายไปตั้งนานแล้วล่ะค่ะ”

“นั่นสิ เธอรับสมอ้างเป็นผู้หญิงในคลิปนั่นทำไม”

หล่อนเผยอตัวเงยหน้าขึ้นสบประสานสายตากับเขาด้วยความตกใจ แต่ก็พูดอะไรออกไปไม่ได้

“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ลินดาขอตัวกลับไปทำงานก่อนนะคะ”

“ยังไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น”

“ทำ… ทำไมล่ะคะ”

รอยยิ้มของแซคคารีย์ค่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็นความหิวกระหาย ใบหน้าคมสันโน้มต่ำลงมาหาเรื่อยๆ แม้หล่อนจะพยายามเอียงหน้าหนี แต่มือใหญ่ก็ตรึงท้ายทอยเอาไว้แน่นหนา

“ก็เพราะว่าฉัน… ยังไม่ได้เริ่มธุระของเราเลยยังไงล่ะ”

“คุณแซค… จะ…”

หนุ่มหล่อยิ้มพราว “อืม…” เขาตอบรับอย่างหน้าชื่นตาบาน และประเดิมด้วยการบดขยี้กลีบปากอิ่มอย่างร้อนแรง อลินดาพยายามบอกให้ตัวเองดิ้นรนหาทางหนี แต่ร่างกายไร้เรี่ยวแรง สัมผัสของแซคคารีย์ทำให้หล่อนร้อนฉ่า ยิ่งยามเขาไล้ลิ้นไปตามกลีบปากอิ่ม และกอบกุมเต้าทรวงเอาไว้ใต้ฝ่ามือใหญ่ หล่อนก็ยิ่งร้อนฉ่า จนต้องบิดตัวเข้าหาวิงวอน

ปากของเขาแนบสนิทชิดเชื้อไม่ยอมห่างหาย ลิ้นร้อนลวกไปทั่วผิวสาว ร่างอรชรอ่อนระทวยถูกดันให้นอนราบกับโซฟา กระโปรงตัวสวยถูกตลบขึ้นไปไว้บนเอวคอด ก่อนที่นิ้วยาวจะเกี่ยวขอบกางเกงชั้นในลูกไม้และรูดมันผ่านสะโพกกลมกลึงลงไป

“คณแซค… อย่า… ทำเลยค่ะ… อื้อ…” สติที่เหลืออยู่น้อยนิดร้องเตือนให้หล่อนขัดขืน แต่มันก็เป็นการขัดขืนที่อ่อนแรงเหลือเกิน “เดี๋ยวใครเข้ามาเห็นนะคะ…”

แต่แซคคารีย์ถูกไฟสวาทครอบงำจนล้ำลึกเสียแล้ว เขาไม่อาจจะยับยั้งชั่งใจได้อีก ในเมื่ออลินดาคือต้นเหตุที่ทำให้เขาไม่มีสมาธิในการทำงานในวันนี้เลย สมองเอาแต่คิดถึงหล่อน ร่างกายก็แข็งชันปวดร้าวแสนทรมาน

“ฉันหยุดไม่ได้…”

“แต่…”

“ขอร้องล่ะ อย่าขัดใจฉันเลย… อลินดา…” แซคคารีย์ไม่เคยต้องขอร้องใครมาก่อนในชีวิต แต่ตอนนี้เขาจำเป็นต้องวิงวอนเพื่อให้ผู้หญิงใต้ร่างให้ความร่วมมือ เขาต้องการหล่อนจนแทบบ้า

“ได้โปรด… ให้ฉันได้เข้าไปในตัวของเธออีกครั้งเถอะนะ”

น้ำเสียงแหบกระเส่าของคนตัวโตเต็มไปด้วยความปรารถนามากล้น และมันก็ทำให้หล่อนที่หลงรักเขาอยู่เต็มหัวใจไม่อาจจะใจแข็งต่อไปได้อีก

ในที่สุดอลินดาก็พยักหน้าตอบรับ และแยกสองขาเรียวออกจากกัน เพื่อเปิดรับความหฤหรรษ์ที่แซคคารีย์เตรียมเอาไว้ให้อย่างเต็มอกเต็มใจ

“โอ้ว… อืมมมมม”