“ใครว่าเธอแย่กันล่ะ เธอยอดเยี่ยมมาก จนฉันกินเท่าไหร่ก็ไม่อิ่มต่างหาก”

แซคคารีย์ก้มลงจูบยอดถันอย่างหยอกเย้า แต่แค่นั้นก็ทำให้เจ้าของร่างถึงกับสะท้านยะเยือกเลยทีเดียว

“อื้อ… อย่า…”

“เป็นเมียฉันต้องอดทนนะ เพราะฉันเป็นผู้ชายติดเซ็กซ์ คืนหนึ่งต้องไม่ต่ำว่าสี่ห้ารอบ”

“อ๊า… คุณแซค… แต่ฉันไม่ได้เป็น… อื้อ… อ๊า…”

หล่อนกำลังจะเถียงเขาว่าตัวเองไม่ได้เป็นอะไรกับเขาสักหน่อย แต่ยอดถันที่ถูกลิ้นสากเลียระรัวก็ทำให้สติของหล่อนกระเจิดกระเจิงไปเสียก่อนที่จะทันได้พูดออกมา

แซคคารีย์ทั้งดูดทั้งอมยอดถัน มือก็บีบเค้นคลึงเคล้าประกาศความเป็นเจ้าของร้อนแรง พอเขาโลมเลียดูดกัดยอดถันจนอิ่มเอมแล้ว เขาก็เลื่อนใบหน้าต่ำลงไปจูบหน้าท้องแบนเรียบ มือใหญ่คลี่ดันต้นขากว้างออก และความเป็นหญิงก็ถูกนิ้วยาวบี้คลึงหนักหน่วง เขาหยอกเย้ากับเม็ดสวาทจนมันบวมเป่ง เขี่ยขยี้จนหล่อนหวีดร้องออกมาด้วยความเสียดเสียวรุนแรงนับครั้งไม่ถ้วน ร่างสาวค่อยๆ ลอยสูงขึ้นราวกับมีปีกโบยยิน และก็แตกระเบิดออกมาเป็นเสี่ยงๆ เมื่อลิ้นสากตวัดโลมเลียเนื้ออ่อนใส

“อ๊ายยยย…”

หล่อนสั่นสะท้านยะเยือก หวีดร้องโหยหวนไม่ต่างจากโสเภณีร้อนรัก แอ่นหยัดเนินฉ่ำขึ้นให้เขาได้โลมเลียอย่างหน้าชื่นตาบาน ทั้งร่อนทั้งเด้งให้ลิ้นชุ่มฉ่ำกับนิ้วยาวคุกคามอย่างใจต้องการ

“ได้โปรด… คุณแซค… อ๊า…”

หล่อนสั่นระริก ความเสียดเสียวทรมานทิ่มแทงกายสาวอย่างอำมหิต หยาดน้ำหวานที่รินไหลออกมามากมายถึงลิ้นสากตวัดกลืนกินจนแห้งเหือดครั้งแล้วครั้งเล่า ลีลาโลมเลียของแซคคารีย์ช่างแสนวิเศษ มันทำให้หล่อนต้องร่อนตัวขึ้นหาวิงวอน

“ได้โปรด… คุณแซคขา… อ๊า… ได้โปรด…”

เขาคงสงสารหล่อนล่ะมั้ง ถึงได้เงยหน้าขึ้นจากเนิ่นฉ่ำ และเลื่อนตัวขึ้นมาทาบทับเอาไว้ คราวนี้แซคคารีย์ไม่จำเป็นต้องดันต้นขานวลให้แยกกว้างออกเมื่อครั้งที่แล้ว เพราะอลินดาจัดแจงอำนวยความสะดวกให้กับเขาอย่างกระตือรือร้น

แซคคารีย์คำรามด้วยความพึงพอใจ ก่อนจะก้มลงมาประกบปากจูบอย่างดูดดื่ม ลิ้นสากยังคงมีรสชาติของกลีบสาวติดอยู่จนหล่อนรู้สึกได้ หล่อนจูบตอบเขา แลกปากแลกลิ้นกันพัลวัน ก่อนที่คนตัวโตจะฉวยโอกาสดันท่อนชายเข้ามาสุดแรง

“อ๊ะ… อ๊า…”

หล่อนสะดุ้งครางในปากของเขาในวินาทีแรกที่ถูกสอดใส่ แต่พอปรับตัวรับกับขนาดของสิ่งแปลกปลอมใหญ่ยาวได้แล้ว ก็เปลี่ยนเป็นตวัดขารวบรัดเรือนกายทรงพลังเอาไว้ และดึงรั้งให้เขากระแทกกระทั้นเข้ามาหา

“โอ้ว… ร้อนแรงเหลือเกิน อลินดา… อืมมมม…”

แซคคารีย์ครางกระหึ่มด้วยความพึงพอใจ  จากนั้นก็เคลื่อนไหวความเป็นชายที่แข็งจนปวดหนึบถี่ยิบหนักขึ้น

“อ๊า… อา… คุณแซค… อา…”

“อย่าลืมสิคะ คุณแซคเกลียดฉัน… เอ่อ เกลียดลินดา”

“ถึงฉันจะเกลียดเธอ แต่ตอนนี้ก็แก้ไขอะไรไม่ได้แล้วล่ะ เพราะฉันดันพลาดได้เธอเป็นเมียไปแล้ว”

พลาด… นี่เขาใช้คำว่าพลาดกับหล่อนเลยเหรอ

อลินดาก็ยิ่งน้อยใจมากยิ่งขึ้น

“ก็อย่างที่บอกไงคะว่าไม่จำเป็น ถึงเราจะพลาดพลั้งมีอะไรกันแล้ว แต่ลินดาก็จะไม่เรียกร้องอะไรกับคุณ”

“แต่ฉันจะเรียกร้อง เพราะฉันก็เสียหายเหมือนกัน”

หล่อนมองเขาอย่างไม่เข้าใจ “คุณแซค… พูดอะไรคะ ลินดาไม่เข้าใจ”

“ก็ฉันเสียตัวให้เธอไปแล้วตั้งสองรอบ แล้วจะปล่อยให้เธอลอยนวลไปได้ยังไงกันล่ะ”

หล่อนหน้าแดงก่ำ เพราะรู้แล้วว่าเขาเย้าเล่น “คุณแซค อย่ามาพูดแบบนี้เลยค่ะ มันไม่ตลกนะคะ”

“ฉันก็ไม่ได้จะทำให้เธอตลกสักหน่อย เพราะฉันพูดเรื่องจริงๆ ยังไงเราก็ต้องอยู่ด้วยกัน เพราะฉันเสียตัวไปแล้ว”

“คุณแซคน่ะ…” หล่อนเรียกชื่อเขาอย่างอ่อนอกอ่อนใจ

“ไม่ต้องมาทำหน้ายุ่งเลย นอนเถอะ หรือว่าไม่อยากนอนกันล่ะ”

รอยยิ้มพรายบนใบหน้าหล่อจัดของแซคคารีย์เต็มไปหมด นี่หล่อนฝันไปหรือเปล่านะ

“นอน… นอนค่ะ”

“งั้นก็หยุดดิ้นยุกยิกได้แล้ว เพราะยิ่งดิ้น ฉันก็ยิ่งแข็ง”

“คุณแซค…”

“นี่เรื่องจริงนะ” แล้วเขาก็คว้ามือเล็กของหล่อนไปกุมบนท่อนชายของเขาที่มันยังขยายใหญ่โตไม่ยอมสงบ หล่อนอุทานตกใจพยายามจะชักมือหนี แต่เขาไม่ยอมง่ายๆ

“นี่ไง… เห็นไหมว่าฉันไม่ได้โกหก”

“คุณแซคบ้า…”

หล่อนเอียงอายจนเนื้อตัวแทบปริแตก และก็พยายามจะขยับตัวหนีไปนอนสุดขอบเตียง แต่อ้อมแขนของแซคคารีย์ก็ลากร่างเปลือยของหล่อนกลับมากกกอดทุกครั้งไป

“นอนหลับได้แล้ว”

เขาพึมพำแผ่วเบา และต่อจากนั้นไม่นานลมหายใจของเขาก็เปลี่ยนแปลงเป็นสม่ำเสมอ บอกให้หล่อนรู้ว่าเขาหลับลึกไปแล้ว อลินดาจ้องเสี้ยวหน้าคมสันของแซคคารีย์ผ่านม่านน้ำตา มองเขาด้วยความรัก รักทั้งๆ ที่รู้ว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์ได้รับความรู้สึกเดียวกันตอบกลับมาอย่างแน่นอน