ย้อนเวลากลับมาเป็นเทพยุทธ์ - ตอนที่ 563 ช่วงสุดท้ายของการต่อสู้
ซุนหยูเงยหน้าขึ้น แผ่นยันต์สีขาวสองแผ่นปรากฏขึ้นบนมือซ้ายในพริบตา เขาใช้นิ้วชี้ดีดยันต์แผ่นหนึ่งพุ่งออกไปยังถังเตี่ยวหย่ง แผ่นยันต์ทั้งสองลุกไหม้พร้อมกัน
ฟุบ ร่างของพวกเขาหายไปในพริบตา
ตูม! เงาพลองฟาดลงพื้นที่ว่างเปล่าอย่างรุนแรง
ร่างของทั้งสองปรากฎขึ้นคนละด้าน ห่างจากที่พวกเขาเคยอยู่ไป 5 เมตร
ถังเตี่ยวหย่งหันมามองจิวโมไป๋ ดวงตาเปล่งประกายสีเขียวอ่อน พลังกดดันผสานกับกฎแห่งธาตุลมสีเขียวอ่อน ระเบิดออกมาอย่างบ้าคลั่ง พายุสายลมม้วนทะยานขึ้นสู่ด้านบน ทะลุผ่านม่านพลัง เมฆบนท้องฟ้าถูกพายุทะลวงขึ้นไป สร้างรูโหว่ขนาดใหญ่บนท้องฟ้า ก่อนที่พายุลูกใหญ่จะตกลงมาเหมือนพายุงวงช้าง
ซุนหยูชะงักเล็กน้อย ก่อนจะหันหลัง ใช้ท่าร่างเต็มกำลังวิ่งออกไป!
จิวโมไป๋หรี่ตาลง พลังงานที่แผ่ซ่านออกมาจากพายุ มีความรู้สึกอันตรายอย่างมาก เขาตัดสินใจอย่างรวดเร็ว ใช้ย่างก้าวประกายภูติแยกร่างเงาสี่ร่าง ทะยานไปสี่ทิศทาง
“ช้าไป”ถังเตี่ยวหย่งยกมือสองที่ห่อหุ้มแสงสีเขียวอ่อนไปข้างมาด้านหน้า
“ระเบิดมังกรวายุ!”
คลื่นนนนนนน เสียงร้องคำรามราวกับมังกรดังสนั่น พายุม้วนตัวกลายเป็นมังกรสายลมสีเขียวอ่อนยาว 15 เมตรจะพุ่งลงมาด้วยความเร็วสูง!
ร่างเงาทั้งสี่ถูกคลื่นสายลมทำลายเป็นชิ้นๆ
“ฮึมมมมม”มนุษย์ต้นไม้ยักษ์ก้าวขายาววิ่งเข้ามาเอาร่างป้องกันร่างจริงของจิวโมไป๋ และทุบหมัดสองข้างไปที่มังกรวายุ
ตูมมมม! คลื่นพลังระเบิดออกไปโดยรอบ สายลมกรรโชกอย่างรุนแรง ริ้วสายลมอันแหลมคม ฉีกกระชากทุกสิ่งอย่างน่าสะพรึงกลัว
ฝุ่นควันปกคลุมสนามประลองไปหนึ่งในสาม ไม่นานฝุ่นควันก็ค่อยๆหายไป เห็นเศษซากมนุษย์ต้นไม้ยักษ์กระจัดกระจายอยู่บนพื้น ไม่มีทีท่าว่าจะฟื้น
ถังเตี่ยวหย่งหอบหายใจหนักๆ มองกลุ่มฝุ่นควัน ไม่ผ่อนคลายความระวังลง เขาไม่คิดว่าจิวโมไป๋จะถูกจัดการง่ายๆแบบนี้
“ถ้านายจะใช้ท่านี้ก็ส่งสัญญาณบอกกันก่อนสิ โชคดีที่ฉันตอบสนองทัน ไม่อย่างนั้นฉันต้องบาดเจ็บแน่”ซุนหยูที่รีบหลบออกไปตั้งแต่เห็นถังเตี่ยวหย่งเริ่มใช้กระบวนท่า บ่นขึ้นอย่างไม่พอใจ เสื้อผ้าของเขาขาดไม่เหลือชิ้นดี เขายกมือปัดฝุ่นที่ติดออก
วูบ อยู่ๆก็มีเสียงการเคลื่อนไหวในฝุ่นควัน ก่อนที่จะมีเงาสีดำพุ่งเข้าไปหาซุนหยู
ซุนหยูตอบสนองอย่างรวดเร็ว เรียกแผ่นยันต์สีขาวสองใบขึ้นมาในมือซ้าย
ถังเตี่ยวหย่งหันขวับไปมอง
แต่ในตอนนั้นเอง ฝุ่นควันทางด้านของถังเตี่ยวหย่งก็แหวกออก จิวโมไป๋ กระโดดเข้าหาถังเตี่ยวหย่ง พลองสีทองฟาดออกไปด้วยความเร็วสูง ตีไปที่แขนซ้ายอย่างจัง
ถังเตี่ยวหย่งสัมผัสได้ถึงอันตราย เขาหันกลับมาเห็นพลองสีทองที่กำลังตีเข้ามา รูม่านตาหดเล็กลงด้วยความตกใจ ก่อนที่เขาจะแขนซ้ายขึ้นกันอย่างกระทันหัน
ผัวะ ร่างของถังเตี่ยวหย่งกระเด็นไปหลายเมตร ก่อนที่เขาจะประคองร่างไม่ให้ล้ม
จิวโมไป๋ไล่ตามทันที
ทางด้านซุนหยู เงาสีดำออกจากกลุ่มฝุ่นควัน เป็นรากไม้ขนาดใหญ่ที่ถูกโยนออกมา เขาก็รู้ตัวว่าถูกหลอก ใบหน้าของเขากลายเป็นน่าเกลียดทันที
และเขาหันมาเห็นถังเตี่ยวหย่งได้รับบาดเจ็บพอดี ดวงตาก็เบิกโพลง ด้วยความโกรธ แผ่นยันต์สีเหลืองสี่ใบปรากฏขึ้นในมือขวา และโยนแผ่นยันต์ออกไปทันที
แต่ในจังหวะนั้นเอง มนุษย์ต้นไม้ยักษ์ต้นหนึ่ง ก็มาถึงมันยืนแขนยาวเหยียดขวางเอาไว้ แผ่่นยันต์สีเหลืองทั้งสี่ติดที่แขนมนุษย์ต้นไม้ยักษ์ ในอึดใจต่อมาแผ่นยันต์ทั้งสี่ก็ถูกเผาไหม้
ใบหน้าของซุนหยูเปลี่ยนไป แผ่นยันต์สีขาวในมือซ้ายสองใบลุกไหม้อย่างรวดเร็ว
ตูม! ลูกไฟสีแดงส้มระเบิดอย่างรุนแรงเป็นวงกว้างกว่า 10 เมตร กลืนร่างมนุษย์ต้นไม้ยักษ์ไปจนหมดสิ้น
ฟุบ ร่างของซุนหยูปรากฏขึ้นตรงขอบระเบิดเพลิง เสื้อผ้าของเขาถูกเผาไหม้มีคราบไหม้สีดำมากมาย ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวด้วยความโกรธ
ตึง ตึง มนุษย์ต้นไม้ยักษ์อีกตัวพุ่งเข้ามาจากด้านหลัง มันชกหมัดยักษ์ไปที่ร่างของซุนหยูอย่างดุร้าย
ซุนหยูต้องหลบอย่างทุลักทุเล
จิวโมไป๋ไม่สนใจการต่อสู้ของมนุษย์ต้นไม้ยักษ์และซุนหยู เขาเข้าโจมตีถังเตี่ยวหย่งไม่ให้เขามีโอกาสได้ตั้งตัว
แต่ถังเตี่ยวหย่งไม่ยอมแพ้ง่ายๆ แขนซ้ายของเขาถูกฟาดจนกระดูกแตกหักไม่สามารถยกขึ้นได้อีก เขาใช้แขนขวาเพียงข้างเดียวในการต่อสู้ เขาสร้างหอกสายลม ใช้มันปะทะกับพลองสีทองอย่างไม่ยอมแพ้
หอกสายลมรวดเร็วราวพายุ ในอึดใจเดียวเขาก็โจมตีเป็นสิบๆครั้ง แต่จิวโมไป๋สามารถควงพลองสีทองป้องกันได้ทั้งหมดและยังโจมตีโต้กลับได้
พลองสีทองยิ่งโจมตี ยิ่งดุดันขึ้นเรื่อยๆ เงาพลองราวดาวตกฟาดโจมตีอย่างเนื้อง พื้นสนามประลองรอบๆ ถูกคลื่นพลังจากการต่อสู้ของทั้งสองทำลาย และค่อยๆขยายเป็นวงกว้างขึ้นเรื่อยๆ
ผ่านไปไม่กี่อึดใจ ความเร็วของถังเตี่ยวหย่งก็ค่อยๆลดลง ทำให้ร่างกายของเขาเริ่มปรากฏบาดแผลฟกช้ำมากขึ้นเรื่อยๆ
ใบหน้าของถังเตี่ยวหย่งซีดเผือดจนแทบไม่มีสีเลือด แต่เขาก็ยังไม่ยอมล้มลง
จิวโมไป๋อดไม่ได้ที่จะชื่นชม
ซุนหยูที่เห็นดังนั้นก็ไม่สามารถทนได้อีกต่อไป เขาหยิบยันต์สีขาวที่มีตัวอักษ์โบราณสีแดงเขียนไว้หลายประโยคออกมา เขาโยนแผ่นยันต์ออกไป
ยันต์สีขาวลอยไปติดที่ร่างของมนุษย์ต้นไม้ยักษ์ ก่อนจะลุกไหม้อย่างรวดเร็ว ในตอนนั้นเองแสงสีขาวก็ส่องสว่างเจิดจ้า และก่อตัวกลายเป็นโซ่หนามเส้นใหญ่ เข้ารัดร่างของมนุษย์ต้นไม้ยักษ์
เพียงไม่กี่อึดใจโซ่หนามก็มัดร่างอันใหญ่โตของมนุษย์ต้นไม้ยักษ์อย่างแน่นหนา จนมันไม่สามารถขยับร่างกายได้
หนามยาว 4 นิ้วเจาะทะลุผิว ตึงร่างอย่างโหดร้าย ถ้าเป็นร่างกลายของสิ่งมีชีวิต หนามพวกนี้ จะไม่ได้ทำหน้าที่เพียงแค่จับ แต่จะเป็นการประหารชีวิต!
ถ้าหนามยาว 4 เมตรเจาะเขาไปในร่าง ต่อให้แข็งแกร่งขนาดไหนก็ต้องตาย!
YOU MAY ALSO LIKE
